Klassement

goedemorgen mensen, ik ben gisteren ook weer naar de AA geweest,maar ik haal er alleen dat gene uit waar ik iets aan heb. ik weet hoe het werkt met leidinggevende mensen, die blazen het vaak van de hoogste toren, maar dat zegt iets over hun zelf. gelukkig heb ik voldoende mensenkennis en prik daar gelukkig doorheen. bij ons wordt de groep gelijdt door een man die antidepressief is daar heeft hij medicijnen voor, maar toch merk en voel ik dat er iets is bij hem wat niet helemaal klopt. maar dat boeit mij niet.gelukkig heb ik vanaf vorige week niks meer gedronken. en dat vind ik al een mooie stap. de gesprekken bij Tactus zet ik ook gewoon door die heb ik toch gewoon nodig. wat mij wel opvalt dat ik de laatste tijd heel moe ben. maar dat zal neem ik aan wel weer over gaan?

Wat mij betreft had Freud gelijk: mensen die een tekort oplopen in de orale fase worden overdadige drinkers, eters, rokers en babbelaars. Nu ik niet meer drink, heb ik een ongelofelijke behoefte om te babbelen. Vandaar dus al mijn derde post van de dag. ( ook doordat ik bericht kreeg dat ik 2 u later mag komen werken vandaag, anders was ik nu haastig bezig aan het gras maaien) HA had in ons gesprek ook gezegd dat vriend nu ook een andere vrouw in huis heeft. Ik heb nog geen opmerkingen gekregen over veranderingen door collega's maar wilde dat wel eens checken. Dus tegen zoon: vind jij dat ik veranderd ben sinds ik niet meer drink? Behalve dan dat ik 2 keer tegen je ben uitgevlogen? Je bent veel vrolijker geworden. En dat uitvliegen was van het ontwennen, daar heb ik me niet druk in gemaakt. HA zei anders dat dat uitvliegen blijkbaar wel dringend nodig was. En dat het ook een teken is van liefde. Zo had zoon het dus nog niet bekeken. Ik ben dus vrolijker geworden! Als dat een fijn nieuws is! Ik schreef het net nog in een pb: ik ben niet gestopt met drinken, ik ben begonnen aan een nieuw leven! Vind ik zelf wel een leuk inzicht voor vandaag. Maar nu gras maaien. Voor het nat regent.... Fijne dag!

In elk geval heb ik een glimlach overgehouden aan het lezen van je draad en denk nog na over de orale fase en mijn eigen onmatigheid met kletsen (en roken, drinken, eten.....) . Kan nog kloppen ook, de eerste 21 maanden van mijn leven lag ik (met geen opbouw van eigen afweer) meer in het ziekenhuis dan ooit aan de borst. Zou het toch zo zijn....? Volgens mij is invulling geven aan een nieuw leven de sleutel tot niet drinken. Voorbij het blijven bezig zijn met niet drinken....lang leve je creativiteit, je leuke schrijven en je energie die je nu voelt.

Gisteren ineens een moeilijk moment gehad. Begon rond een uur of 5 te trillen en had de hele middag enorme behoefte aan lekkere dingen. Vriend pakte rosé bij het eten en daar had ik geen moeite mee, maar na het eten liet hij een restje staan.......pfffff dat was moeilijk. Echt strijd moeten leveren niet het restje op te drinken. NIET gedaan, heb het snel weggegooid. Bijna 4 weken droog nu. Vandaag gaat het weer goed, genieten van het eindelijk mooie weer!

Super Akkordeon, lekker doorgaan zo! We maken hetzelfde door. Zo fijn om jezelf weer terug te vinden en de kracht terug te krijgen. Dat maakt dat je het gevoel hebt veel meer aan te kunnen. Geniet van het mooie weer.....eindelijk Succes en ik ga met je mee.....NU gaat het goed!

Even ingelogd omdat ik de verhalen / ervaringen van oa Vlokje, Thee, Erik en Accordeon las. Voor mij een en al herkenning. Ik ben opgegroeid met een moeder met een persoonlijkheidsstoornis. Alles draaide om haar, haar wil was wet binnen het gezin. Vreselijk moeilijk vond ik haar in de omgang. Nooit een arm om een schouder, nooit inhoudelijk een goed gesprek, jaloers op mij wanneer ik bv naast mijn vader liep...Daar hoorde zij te lopen niet ik...Tederheid, warmte, een knuffel tussen mijn ouders heb ik nooit gezien (of heb het verdrongen...Als kind wist ik niet beter. Wellicht was het normaal. In de gesprekken met de psychloog (twee jaar terug) dacht ik het een plek te hebben gegeven. Tot voor kort. Ik trok bij een uitglijder bij Tactus aan de bel. Gesprekken gehad en binnen kort start ik daar met een vervolg. Het was een Eye opener om te horen dat ik een KOPP kind ben (voor als nog nooit van gehoord) KOPP staat voor Kind van een Ouder met Psychische Problemen) Nu wil ik dit onder liggende probleem (naast de verslaving) opnieuw / verder aanpakken. Blijkbaar was het voorheen niet voldoende. Of het probleem te hardnekkig? Of ik heb het onderschat? Maakt ook niet uit....Werk (weer) aan de winkel. Duidelijk is mij in ieder geval dat ik vanaf mijn jeugd al bezig ben met 'zorgen voor' Zorgen voor een moeder, vader, conflicten vermijden, zorgen voor het een goede sfeer, doen wat moeder wil, later zorgen dat ik niet zo wilde worden als mijn moeder, psychiatrie ingegaan (om het te kunnen begrijpen) Later zorgen voor mijn gezin, gehandicapte zoon..... Ik ben me momenteel aan het inlezen ( Boeken oa: leven met een psychisch zieke ouder en Niemandskinderen ) Ik ben nu op vakantie, en heb nu lekker de tijd om me te verdiepen in de materie. Na mijn vakantie kan ik meteen starten bij Tactus om dit probleem (opnieuw) aan te pakken. Enerzijds baal ik er enorm van dat ik dacht het allemaal te kunnen 'handelen' maar het nog niet zo blijkt te zijn. Anderzijds blij ermee aan de slag te kunnen....Ik deel met jullie even deze 'ervaring'. Wellicht hebben jullie wat aan het fenomeen KOPP (indien van toepassing)

Ook even een andere visie op Hari's verhaal: http://www.thefix.com/content/4-things-hari-gets-wrong-about-addiction

Hoi Ronja, Als je al van zoveel troep bent af gekomen, kan je dit ook! De drank kan trekken, en jij kan harder trekken! Wat gaan doen helpt ook. Begin desnoods aan de grote schoonmaak. Veel sterkte!

Sterkte!

Erik, bedankt voor je posting... Hééél herkenbaar...behalve dat mijn ouders wel hun intimiteit naar elkaar toonden waar we bij waren, maar zich absoluut niet konden en kunnen uiten naar ons toe. Ik zie het nu ook gebeuren naar mijn kinderen. Het fysieke zorgen, met wel daarbij behorende knuffelen kunnen ze wel, maar nu ze in de puberteit komen stopt dat. De geschiedenis herhaalt zich...en ik sta er bij en kijk ernaar...en zie ook hoe het bij mij is gegaan. En 'praten' kunnen ze niet, niet informeren over hoe het gaat, niet troosten, ook geen kritiek geven, feedback. Heb nooit echt grenzen aangegeven kregen. Ik heb ze dat lang kwalijk genomen...heb er zelf enorme 'last' van gehad...maar kan nu zien dat het een beperking is, geen onwil. Ik weet ook als ik daar iets in wil, ik daar zelf stappen in moet zetten. En O, wat vind ik dat moeilijk. Na alle reflectie, zelfontwikkeling leren etc van de afgelopen jaren blijft dit een ding. En ik zoek ook omgeving/werk op waarbij juist een beroep wordt gedaan op communicatie, praten over je binnenste etc. Da's niet voor niks denk ik zo. Leer er ook enorm van, maakt me rijker. En heel soms kan ik het ook inzetten naar mijn ouders. Mijn ouders houden van mij, dat weet ik en ze willen dat het mij en mijn gezin op alle fronten goed gaat en zullen zichzelf daarbij volledig wegcijferen. Dat vraag ik niet van ze, integendeel...het voelt ook verstikkend...een stuk terug schreef ik iets over verwachtingen...onuitgesproken verwachtingen. Dat gedrag komt ook hier vandaan....En nou stop ik, want ik kan bladzijdes volschrijven. Wat ik wil zeggen...goed dat je het ziet en beschrijft, en nog beter dat JIJ de stap zet om de communicatie te openen. Met mildheid. Zij kunnen het waarschijnlijk niet. Niet omdat ze dat niet willen, eenvoudig weg omdat ze het niet geleerd hebben. Pfff...het raakt me...maar wel op de goede manier. Sterkte Erik.

Ik weet niet in welk land je zit Ronja, maar misschien is er ook een verslavingskliniek/arts? Bestaan er ook daar trekremmers, refusal of hulp? veel sterkte in elk geval, en in het ergste geval de trek maar uitzitten, meestal duurt het een minuut of 20 las ik elders.

Fijn Akk dat je zoon je vrolijker vindt! Dat zal hem goed doen. Dat je boos werd heeft denk ik ook alles te maken met het stoppen. Nu zitten je emoties niet meer onder de drank.... Boos zijn hoort bij het leven. Af en toe dan hè, niet elke dag heel veel keren ;-)

Hummer, 'meditatie' is niets anders dan aandachtig 'zijn': observeren wat er in en om je heen gebeurt zonder te oordelen. Natuurlijk heb je daar geen yoga voor nodig. Maar volgens mij heb je dat zelf ook al ervaren...

Dank je, Gipsy, Ik was inderdaad nog lang niet van plan op te geven. Dat is niet mijn stijl. Ik heb gevochten voor mannen die het veel minder waard waren dan hij. Denk niet dat relatietherapie al aan de orde is. We zien elkaar zo graag dat ik denk dat we met liefde en geduld al heel ver komen. Dus ja, jouw post deed me weer aan de positieve kansen denken in plaats van te piekeren over doemscenario's. Wat is dit forum toch geweldig!

Hoi Gipsy, Hoef je helemaal niet over te piekeren. Je drinkt gewoon vandaag niet. En morgen wordt vanzelf weer vandaag. Het gaat er ook niet om wanneer je weer mag drinken. Je mag altijd. Maar je wil niet, omdat je weet wat het je brengt. Hoewel, die laatste alinea moest in de 'ik vorm' staan. Want misschien zie jij dat helemaal anders.... Vandaag lekker samen droog! Succes!

Ronja, wat ben je goed voor jezelf nu! Wat mag je trots zijn op jezelf, en je kids. Succes!

Hoi Ronja, Ook ik had behoefte aan dat beloning drankje. Heb er nu een ander gevonden zonder alcohol. Daar ben ik super zuinig op. Voor na het werk of na tuinwerk of zo. Zo heb ik toch weer iets om naar uit te kijken op het einde van de dag. En... Hoe meer tijd je stopt in het bedenken van leuke dingen, hoe minder last je hebt van je ex. Die slaat meestal toe bij negatievere gedachten of gemoedstoestanden.