Klassement

Eigenlijk is er niets uitgekomen, maar dat was ook niet mijn verwachting. Natuurlijk heeft hij geen zaken losgelaten en hij zal zeker niet toegeven dat hij niet geheel onpartijdig een eerder gesprek heeft geleid. Maar ik hoop stiekem dat hij er wel over nadenkt. Ik heb het in ieder geval netjes gedaan vind ik zelf, wel gezegd dat er veel gekletst wordt in het bedrijf en dat sommige mensen daar de dupe van kunnen zijn. Zonder aan te geven, wie en wat. Zijn assistent bijvoorbeeld is de grootste roddelaarster van het bedrijf en je raad het, ik kan absoluut niet met haar. Ik roddel niet mee en spreek haar erop aan en dus negeert ze mij waar ze kan en als ze mij ergens ' zwart' kan maken dan doet ze dat! Heel vervelend en ik wil daar boven staan maar dat lukt me vaker niet dan wel. Heb vorig jaar wel een gesprekje met haar aangevraagd om aan te geven dat ik weet dat we elkaar niet liggen, dat we geen vriendinnen zullen worden maar dat dat ook niet nodig is om ons werk te doen. Ze gaf later aan, via mail, dat ze dat wel stoer van mij vond. Merk er nu nog weinig van maar dat maakt niet uit. Ik kom er wel en wel op een eerlijke manier, zoals ik ben en wil zijn en als daardoor inderdaad blijkt dat ik er als eerste uit lig dan zij dat zo. Ik ga mezelf niet verlagen in anderen zwart maken! Het schijnt wel menselijk te zijn wanneer mensen zich ineens zorgen maken om hun baan dat ze dan rare sprongen maken om hun baan te behouden. Ik moet me dat misschien niet te persoonlijk aantrekken. Moet gaan....

Mogge Vandaag daggie vrij. Maak er mijn dag van..ga naar museum...is een expositie silence Zal er wel stil wezen..op zich niks op tegen Fijne dag...maak er wat van en anders morgen weer een nieuwe dag

Nickie, Ik heb door de jaren heen meerdere keren besloten om te stoppen met alcohol, dat geeft een goed gevoel. Vervolgens stapte ik op de fiets om een fles wijn te kopen om mijn goede besluit om te stoppen te gaan vieren.

Knap hoor huttula, CHAPEAU!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Leuk Jopie. Zo werkt dat dan blijkbaar, als de beslissing er is en het gegeven er is mag je het leuk vinden Wijfie succes en veel plezier met je nieuwe huis! Roberto, gefeliciteerd met je maand Heldere inzichten heb je. Jane Vandaag, ondanks alle gedoe, ook weer een sprankje hoop op mijn werk. Ach wie weet welke kanten het nog op kan. En mijn man heeft me nogmaals benadrukt dat ik ontslag kan nemen als het niet meer te doen is voor me. Dat was gisteren. En vandaag had ik een interresante dag. Weird. Ik wacht de ontwikkelingen af.

Ben je alcoholist dan? Caroline Griep Als je sociale leven een met alcohol overgoten mijnenveld is, hoe stop je dan met drinken? Caroline Griep voelde dat ze in de gevarenzone zat en vond het uit. 'Spa heeft een te hoog saai sneuheidsgehalte. Voor mij dan.' ‘Binnenkort een wijntje?’ ‘Leuk, we bellen!’ ‘We moeten nodig bijpraten, morgen een biertje doen?’ ‘Lekker, ik zie je om zes uur, bij café W. maar weer?’ ‘Hoe was het gisteravond?’ ‘Heel gezellig, maar mijn god, de limoncello deed het licht weer eens uit.’ Wat alcohol betreft is mijn sociale leven al zo lang ik me kan herinneren een mijnenveld. Als er gezelligheid is, is er drank. Mijn omgeving en ik weten er wel raad mee. Gezegend zijn degenen die het bij een paar glaasjes kunnen houden. Zelf lijk ik meer een kamikazepiloot die op pad gaat zonder rem. Na de eerste slok bier tijdens mijn studententijd dronk ik het met veel jolijt nachten- en jarenlang. Niet altijd met succes, maar genante herinneringen horen nu eenmaal bij die periode in je leven. Niets aan de hand. Ik trouwde. Mijn man en ik hielden van uitgebreid koken voor vrienden. Naarmate we meer verdienden, werd de wijn die we schonken beter. In dozen kwam het ons huis binnen. Niet zelden telden we de volgende ochtend ongelovig de lege flessen. We gingen uit elkaar. Het eerste wat ik kocht was een kurkentrekker waar ik zelf mee overweg kon. Voor tijdens de verwerksessies met vriendinnen. Aarzelend ging ik na een tijdje weer uit. Op vrijdagavond naar het café. Biertje, biertje, biertje en nog een biertje. Het maakte, zeker scharreltechnisch gezien, vele drempels lager. Ook in mijn familie spuugt vrijwel niemand in een borrel. De genietende maar matige medemens zou ons zonder aarzelen het stempel ‘échte Bourgondiërs’ geven. Glas troost Mijn eerste serieuze confrontatie met niet-leuk drinken was toen ik tijdens een vakantie, op zoek naar de gemeenschappelijke portemonnee, miniflesjes wijn in de tas van een van mijn beste vriendinnen vond. Precies vier jaar geleden is ze overleden. Ze heeft zich doodgedronken. Machteloos en verdrietig stonden we langs de zijlijn toe te kijken hoe ze afgleed. Ze was niet te redden. Na haar dood kwamen de vragen. Hoe was het mogelijk? Zo’n intelligente, geestige en mooie vrouw die totaal naar de verdommenis ging? Onbewust was het ergens wel een geruststelling dat er aan haar ziekte, want dat was het, een veel diepere problematiek ten grondslag lag. Verdrietig dronken we nog maar een glas troost op haar nagedachtenis. Minder was natuurlijk beter, maar hé: wij dronken echt niet elke dag, hoor! En zeker niet in die hoeveelheden… Ingetogen weken De tijd verstreek. Ik voelde steeds vaker dat ik er, ouder wordend, minder goed tegen kon. Er kwamen meer goede voornemens en alcoholvrije dagen, maar na een ingetogen week gingen op vrijdag de remmen vaak los. Toen werd mijn vader ziek. Ernstig ziek. Na een heftige lijdensweg van negen maanden ging hij dood. Ons ontredderd achterlatend. Mijn troost zat in de fles. Als de kurk of schroefdop eraf was, moest-ie leeg. Al snel vrijwel iedere avond, ook in mijn eentje. Tijdelijk, hield ik mezelf voor, het zou vanzelf ophouden als de rouw minder werd. Tuurlijk, struisvogel. Wake-upcall Tot ik een paar maanden geleden wakker werd na een rotnacht. Te veel gedronken en vrijwel geen oog dichtgedaan. Tussen de klamme lakens verweet ik mezelf in een onrustige droom dat ik het had laten gebeuren. Voor de zoveelste keer. Ik zag mezelf bij de AA zitten. 'Hoi, ik ben Caroline en ik ben alcoholist.' Tot ik een paar maanden geleden wakker werd na een rotnacht. Te veel gedronken en vrijwel geen oog dichtgedaan. Tussen de klamme lakens verweet ik mezelf in een onrustige droom dat ik het had laten gebeuren. Voor de zoveelste keer. Ik zag mezelf bij de AA zitten. 'Hoi, ik ben Caroline en ik ben alcoholist.' Het was mijn wake-upcall. Die droom en het besef dat ik al een tijdje op een flinke depressie afstevende. Ik besloot hulp te zoeken. Niet in de verslavingszorg, maar bij een psycholoog. Broodnuchter type, dat na tien minuten de vinger op de zere plek legde. We spraken af dat ik drie maanden niet zou drinken. Ze zei dat ik bij mijn huisarts medicatie tegen ontwenningsverschijnselen kon krijgen. Dat leek me niet nodig. En het lukte. Sterker nog, het kostte me verbazingwekkend weinig moeite. De voorspelde hunkering, 'craving' in vaktermen, heb ik niet gevoeld. Het was vooral een opluchting om niet meer met mezelf te hoeven onderhandelen over twee, of misschien toch drie glazen, nee was gewoon nee. Iemand behoefte aan een jubelverhaal over de grote voordelen van niet drinken? Laat het me weten. Uiteraard moest ik het mijnenveld weer in. Geen sociaal leven meer is vragen om je zielig voelen, alsof je iets afgenomen is. Goede vrienden waren niet echt verbaasd, maar regelmatig trof ik toch ook geschokte gezichten. Voorzichtige vragen: of ik alcoholist was? Was het zó erg? Hoeveel dronk ik dan? Niet iedere avond, geen rem, gevarenzone: ik antwoordde eerlijk. Het is natuurlijk geen onderwerp waar toegewijde gezelligheidsdrinkers graag mee geconfronteerd worden. Soms hoorde ik mensen bijna denken: wat is het verschil tussen haar en mij? Discussies over waar de grens ligt bleven opvallend genoeg uit. En ik waak er voor om op een missie te gaan. Niets irritanter dan iemand die ineens denkt roomser dan de paus te moeten zijn. Het was best een avontuur om me geen kamikazepiloot meer te voelen en niet langer op de mijnen af te koersen. Toch was het vooral een kwestie van doen. Om te beginnen haalde ik geen drank meer in huis. Als er vrienden langskwamen, vroeg ik ze om zelf iets mee te nemen. Wat overbleef moest bij vertrek met ze mee naar huis. Ik nam geen risico. Wat me opviel was dat eigenlijk niemand pogingen deed om me aan het drinken te krijgen. Integendeel, steeds vaker werd, nog net zonder hoorbare zucht van opluchting, besloten om met me mee te doen. Koken is iets wat ik nu trouwens niet meer even snel na de nodige wijn doe, omdat er nu eenmaal iets bij gegeten moet worden. Wat ik dan wel drink? Spa bleek geen oplossing, want te hoog saai sneuheidsgehalte. Voor mij dan. Ik probeerde van alles uit en koos voor alcoholvrij bier. Daar heb ik nu altijd een flinke voorraad van in de ijskast. Rond borreltijd trek ik graag een blikje open. Tot genoegen. Er blijkt weinig verschil te zijn in mijn beleving. Het gaat om het ritueel na een dag werken. Twee is genoeg. De eerste keer naar het café was een moment. Was ik sterk genoeg of zou de associatie met al die jaren me in de valkuil lokken? Ik won en in een rechte streep liep ik na sluitingstijd glashelder naar huis. Na een buitengewoon gezellige avond. ‘Alcoholvrij leven is de trend’ kopte JAN op de cover van het septembernummer. Met daaronder: ‘Zo zielig om niet drinken ongezellig te vinden’. En het oktobernummer van LINDA. had rehab als thema, met onder meer een interview met AA-matties Tosca Niterink en Wim Kieft. Andere (ex-) BN-verslaafden deden ook hun zegje. Is het toeval dat er de laatste maanden in de vrouwenglossy’s artikelen staan over niet drinken of is er echt iets gaande? Vier maanden sta ik nu vrijwel droog. Vrijwel, ja. Ik ben een paar keer uitgegleden, toen de radar even uitstond en ik in volle vaart op een mijn reed. Zo voelde ik me de volgende dag ook: ontploft. Onlangs vierde ik mijn vijftigste verjaardag met een groot feest. Of ik dan ook niet zou drinken? Daar was ‘men’ wel benieuwd naar. Ik zou wel zien, het was voor mij geen issue. Halverwege de avond heb ik geproost met een gewoon biertje. En nog een. Midden in de nacht deed ik zelf het licht uit. Met kapotgedanste voeten en al beginnend schor. De volgende dag voelde ik alsof ik onder de tram gelegen had, maar dat is natuurlijk de leeftijd…

.

.

ook ik nam vroeger na een saunadag een sterk biertje, of 2 om de bekroning van zo'n mooie dag te vieren. Motivaties om te drinken, natuurlijk, we kennen ze allemaal. En als je leert omdenken, zijn exact die motivaties juist de redenen om het niet meer te doen. Want echt alles kun je beter aan zonder drank, als je zoals wij een probleemdrinker bent. Ik zie je spartelen als ik je lees Nickie, er zit een oerangst onder, om de knop echt om te zetten. Ook die zal heel bekend zijn hier. Bij mij wel. Ik kon daar heel lijfelijk op reageren als ik me ooit bedacht dat ik eigenlijk moest stoppen. Alle beren op de weg kwamen van jaren voorbij. Maar nu, achteraf kan ik echt zeggen dat het drog-beren waren. Mijn gedachten klopten destijds niet maar ik moest het wel aangaan om daar achter te komen. Dus alles wat je van ons leest, zal in eerste instantie misschien extra weerstand bij je oproepen. En we hebben elk ons eigen verhaal, en onze eigen methodes om daarmee om te gaan. Het nadeel van dit forum is dat we gaan vergelijken. En ja, dan is het logisch dat je al onze argumenten een voor een gaat betwisten. want je bent eenvoudigweg nog niet zo ver. Neem je eigen tijd. Lees veel. Misschien wat Yogajuf vertelt; lees haar postings is als een autobiografisch verhaal, het hele proces. Dat komt al dichterbij dan van iedereen een beetje. Of iemand anders, als dat meer aanspreekt. Of filter iets heel anders uit het fourm, doe de training van tactive hier online. Maar geef jezelf niet op en probeer eerlijk te zijn. om met l Oreal te spreken: je bent t waard!

Nicky.....herkenbaar hoor...wat leuks gezonds doen zoals sauna en daarna snel naar huis om te drinken Beetje zoals ..de zon schijnt..voel me lekker en trek in ijs of een koud drankje Tussen denken en doen zit een verschil. Als het doen een overhand heeft en hier niet meer de baas over bent..heb je eigenlijk al een probleem Huisarts..teveel roken..teveel drinken..teveel eten Denk dat een huisarts dit best vaak tegenkomt dagelijks Half nederland kent het probleem "teveel" Zeg het anders...ik heb een drankprobleem Weet zeker als je de ernst erin legt dat de huisarts hierop in gaat Vind het zowiezo al knap dat je de weg naar her forum hebt gevonden Dat je er nog niet thuis voelt..begrijp ik ook Duurde bij mij ook een tijd voordat ik mijn draai vond Teveel..probleem..minderen..stoppen..gestopt blijven..alles wat er bij komt..draai vinden in nuchtere wereldje..teleurdtellingen..gevoelens Tis een heel proces wat de meesten doorlopen Toch door open te staan en werkelijk mee bezig te gaan kom je verder Dat openstaan voor iets wat ik niet ken heeft mij geholpen voor waar ik nu sta Mijn balletje ging rollen bij de huisarts toen ik mijn geheim..verslaving..bloot gaf Heeel erg eng..maar ook een opluchting En het forum voor mij....het zet me aan het denken Hopelijk ook voor jou Succes nickie

Goedemorgen! Dagpact: jowan Blondie Kipje Fijne dag iedereen!

.

.

Dan doe ik het licht wel uit

An staat ook voor: Alcohol nee