Klassement

Zoals jowan het een fantastische reis vind En agnieta schokkend..puinruimen..keihard werken aan jezelf en omgeving Zo noem ik het mijn ontdekkingsreis ..die mij iedere dag sterker maakt..om hiermee door tegaan...puinruimen..keihard aan jezelf werken en omgeving..mijn leven zinvol maakt En ja daar hoort mijn verleden..heden en toekomst bij Ontdekkingsreis waar ik zo hard aan werk wat me zo trots maakt Waar ik mijn zelfrespect voor terug krijg...zo blij mee met een lach en een traan Zo zie ik het..omschrijf ik het

Weer terug van werk. Als eerste de deur uit, als laatste terug thuis. Zoon op kamer achter pc aan de games, dochter op de bank voor de tv... En een hele hoge stapel afwas op het aanrecht... En dan verzoek dat eten over kwartier klaar is, want de dame moet snorkelen... Grrr... Werk aan de winkel dus! Lijkt hier wel een hotel, en ik ben het kamermeisje zekers!

De verandering...en alles wat erbij komt..gedachten..gevoelens vergt ook veel van je. En saai...het klopt als je hetzelfde leven leid Het voegd niks toe...breekt af Alles wat je hebt ingezet met drank is er nog steeds Je leven moet je nu zo gaan inrichten dat het niet saai is...zodat het voor jou goed voelt De hele wereld staat voor je open...op drank na dan Tis aan jou om jezelf uit te vinden hoe je dit wilt doen Ikzelf had ook veel moeite om draai te vinden in nuchtere wereld Toch heb ik alles een nieuwe kans gegeven Alles wat ik met drank niks aan vond..opnieuw ervaren Moet zeggen...vind nu heeeel veeel dingen leuk..intressant Ja mijn leven is niet meer hetzelfde Mijn leven krijgt veel meer inhoud Kan zeggen mijn leven word zinvol...en alles behalve saai Drinken..slapen en bijkomen dat is saai Verwacht ook niet dat het binnen een maand lukt..wees tevreden met elke overwinning...stap voor stap Verandering kost tijd en energie Uiteindelijke resultaat mag er wezen Succes..sterkte die het nodig hebben Geef niet op...twijfel niet aan jezelf Bereik wat je bereiken wil...das mogelijk..als je in jezelf geloofd

Beste medeforummers, ik leerde de overeenkomsten te zoeken en de verschillen te laten voor wat ze zijn. Met die overeenkomsten, kom ik verder en leg ik meer en betere contacten. Ik hoef steeds minder gelijk of een mening te hebben. Laat mij maar gewoon "zijn".

In aanvulling op wat sommigen al schreven: nadat ik op 7 januari 2013 thuis kwam had ik eerst een paar maanden van angst en vrees: red ik het wel, weet ik genoeg om droog te blijven? Daarna kwam een periode van hevige emoties, jowan huilt, dag en nacht bijna, echt maanden aan een stuk. Vervolgens ging mijn "hoofdkantoor" aan het werk; zoveel koppijn had ik nooit in actief gebruik, werkelijk vreselijk. En nu is kennelijk de ontspanning aangebroken, ik kan dagen slapen. Ik wil echt opletten dat er een gezond dagritme overblijft. Het hoort er kennelijk allemaal bij. Ik vind het niet erg, het is wat ik meemaak op mijn reis zonder alcohol, een fantastische reis. Soms denk ik over mezelf: "Je bent wel een aardige vent Johan, als je maar wil...." Ik wil nooit meer terug naar waar ik vandaan kom sinds 9 september 2012.........

hee gefeliciteerd Skip mijne ook jarig vandaag 19 geworden en ik herken zo wat je schrijft. Heerlijk he.

van harte gefeliciteerd Skip. Wat prachtig om te lezen, mooie moeder.

Het zijn momenteel wat hectische en spannende weken. Zowel op het werk als privé. Vannacht kort geslapen. Maar ik weet inmiddels, wie zegt dat ik moet slapen. Blijkbaar moet het niet, want nu ben ik wakker. En dat is oké. En dan kan ik gewoon liggen zonder mezelf op te fokken. Ik herhaal 1 van mijn lievelingsmantra's weer deze dagen: ik kan het nu altijd aan. En dat is waar, en geeft me rust. Ach en voor we over anderen oordelen: ga maar eens een tijdje in zijn schoenen staan. Een afspraak die ik met mezelf heb is: als ik maar eerlijk ben tegen mezelf, ik hoef het niet hardop te zeggen, als ik het maar tegen mezelf ben. En Agnieta, je blijft zo heerlijk stijfkoppig bij je eigen mening dat ik moet lachen. Friesland was het toch?

Min of meer een vervolg, of herschrijving van m'n bericht eerder vandaag (#72).. Ik zit in herstel en soms vergeet ik dat omdat alles steeds makkelijker wordt... Dan realiseer ik me ineens weer dat dat het gevolg is van het (12 stappen) programma, en dan vooral van het daadwerkelijk toepassen daarvan. Want het programma kennen is één ding, het krijgt pas waarde als ik het toepas in m'n dagelijkse leven. Ik treed het leven tegemoet alsof het een cadeautje is. Soms snap ik niet hoe iemand me iets bepaalds cadeau kan doen, maar door het aan te nemen, te bestuderen, te wikken en te wegen, kan ik ontdekken dat ik niets voor niets krijg, dat alles wat ik krijg waarde heeft. Soms om mee te spelen, soms om van te leren. Ik ontdek, onderzoek de dag die ik cadeau krijg voordat ik eventueel het besluit neem zo'n dag als waardeloos te bestempelen en kwaad in een hoekje gooi.. Ik heb ondervonden dat juist in dat hoekje zo'n weggegooid cadeautje tot monsterlijke proporties lijkt uit te groeien, dat het mijn aandacht extra hard trekt.. De waarde zit hem meestal niet in wat ik leuk vind, maar in wat ik nodig heb. Soms gaan die twee samen, maar heel vaak zijn ze tegengesteld aan elkaar. En dan weegt wat ik nodig heb zwaarder dan wat ik leuk vind..

Ben.....van slag en daar baal ik van! Net mijn moeder aan de lijn, blijkt dat mijn ouders mijn broer en schoonzus hebben uitgenodigd voor een weekendje weg. Gaan ze dus dit weekend doen maar ze zijn wel op tijd terug voor de verjaardagen, is ze geraden ook! Ze deden er wat geheimzinnig over en dat had ik al gemerkt dus kennelijk vinden ze het zelf ook wel raar! Het zegt helemaal niets over mij maar ik voel me wel ellendig, ten eerste ben ik de voortrekkerij al jaren zat. Was als kind al zo, ik was eigenlijk ook een ongelukje, 1 kind was de planning. Daar komt vast het altijd en eeuwig buitengesloten gevoel vandaan. Dat komt zo hard binnen en dat wil ik niet maar het is toch zo. Ik kan er niets mee en wil er ook niets mee maar de tranen stromen over mijn wangen. Want daar gaan mijn gedachten, zie nou wel, ze vinden hem leuker en gezelliger en dat is ook nog zo. Ik heb een hele leuke, intelligente, humoristische en sociale broer. Dus ik snap het wel maar het doet wel pijn. Ik ben dus kennelijk niet leuk genoeg, het niet waard, mag er niet zijn. En ik weet dat ze erg veel moeite met mijn man hebben en al zijn buien. Maar het zijn wel de enige opa en oma voor de kinderen. Ik zou zo graag het gewoon leuk kunnen vinden voor hun, niet geraakt worden. Het ze gunnen en dat is dat. Klaar, punt uit! Maar het maakt me verdrietig en ook boos. Ze zoekt dan een excuus , want ze zijn niet op vakantie geweest dus hadden we dit nog beloofd. Zo spekken ze ze al jaren, auto van ze gekregen want ze hadden geen geld en ga zo maar door. Toen de kinderen werden geboren grote kado's en wij wat kinderboeken. Zo kan ik nog wel even doorgaan maar dat heeft geen zin, het is in ieder geval nog niet verwerkt. Ben ik een volwassen vrouw met een eigen gezin en toch voel ik me nu net een klein kind wat zit te janken als een klein kind. Wat wil ik hier graag boven staan zeg! Als mijn man het vanavond hoort dan wordt het nog erger want hij wordt echt boos, misschien zeg ik maar niets.m

Sinds ik zeseneenhalf jaar geleden in herstel ging volgens de richtlijnen van de 12 Stappen (en 12 Tradities) van AA/NA ben ik mijn reis (leven) ook als fantastisch gaan beleven. Ik zag dat dingen schokkend waren, dat ik moest gaan puin ruimen, dat ik moest gaan werken aan en met mezelf en mijn omgeving. In plaats van me daar voor te verstoppen in een alcoholroes ben ik de confrontatie aangegaan. Ik heb een terugval na negen maanden niet als nederlaag opgevat maar als bewijs dat het programma loslaten fataal voor me is. Het programma als leidraad in mijn leven toelaten betekent voor mij dat ik het leven met al z'n ups en downs neem voor wat het is. Hierdoor gebeuren er dingen die mijn fantasie te boven gaan, zowel positief als negatief. Door ervan uit te gaan dat een zgn. slechte dag een leerzame dag is, kan ik zeggen dat mijn levensreis fantastisch is. Ik word uitgedaagd al mijn talenten in de strijd te gooien om op een bewuste manier om te gaan met dát wat zich aandient. In tegenstelling tot de tijd dat ik alcohol nog als "uitwijkmanoeuvre" gebruikte.. Toen was het leven vaak echt verschrikkelijk.. ik bleef maar uitwijken en omzeilen. M'n spoor was ik totaal bijster. Dat was geen reis, dat was het spoor van een vluchteling.

mooi gezegd; feest en stront en tijdens het feest overheerst de euforie soms en willen we van de stront niet weten maar die komt heus toch wel weer. Ja Dribbel lijkt is een belangrijk woord hierin ook. doen we daar niet zelf hard aan mee vaak? Ik heb de laatste tijd weer meer konfrontaties met mensen omdat ik af en toe niet alleen de buitenkant laat zien maar ook de andere kant, binnenkant en een deel van de stront. Wordt niet altijd gewaardeerd en ik ben er ook nogal onhandig in. Een vd nadelen van happy single zijn is het gebrek aan sociale feedback. The loving reminder dus. Maar ik leer er veel van, en als ik mijn aandeel onder de loep leg, er steun bij zoek, kan ik ook de volgende stap maken, naar degene die toevallig de pech had, mijn aanleiding te zijn. Ik kom er steeds meer achter dat de aanleiding zelden de oorzaak is. Hard werken soms, maar het loont nog steeds. en dan blijkt stront soms gewoon ordinaire mest te zijn

Mijn lijf voelt beurs, het 'nadeel' van het harde werken gisteren. Maar tegelijk ook een voordeel want het maant me vanzelf tot rust. Ik ben al sinds 6.00 uur op. Wasmachine draait volop. Het is hier al prachtig weer. Zo eerst maar eens boodschappen doen, daarna een stuk gaan wandelen naar een afspraak. Lekker in een rustig tempo. Mijn reis sinds het stoppen met drinken was er één met de nodige hindernissen en was absoluut niet gemakkelijk maar het is het allemaal waard geweest. Echt een ontdekkingsreis vol verrassingen die ook nog niet ten einde is. Waar het eindigt ?? Geen idee, maakt ook niet uit. de reis op zich is al mooi. Tot later. Fijne dag allemaal.

@Agnieta: daarom komen we hier, om van elkaar te leren en elkaar te steunen, je kunt het niet alleen en je hoeft het niet alleen te doen. Ik heb het meer dan lang zat alleen proberen te doen. Na mijn wereldkampioenschap eenzaamheid ging de knop om: ik ga het samen met anderen doen, veel gezelliger!

.

@huttula: ook ik ruim puin, hoor. Het is niet steeds een pad van rozegeur en maneschijn, vaak ook van rozedoornen en paardestront......

.

Voor Hutje