Hallo. Doodeng.

[Gast]

10 minuten geleden zei Lika:

Ja..... tijd is mijn vriend. Ik had mijn vriend alleen even buiten de deur gezet. Hij mag weer binnen. Gezellig....

Gelijk heb ik lucht. Geen snaaizin meer en ik vind iedereen liever. 

Ja dat herken ik maar al te goed . De mijne staat nu weer buiten en ik raak weer stuurloos, zoals je hebt gemerkt . 

[Lika]

Klopt. Mooi @jopie! 

Ik veroordeel mezelf denk ik. Vandaar alle gedoe, moeten, verhalen, etc. 

Kijk en het mooie is....: helder komt het aan, au!

maar kan ik het zien, hulp vragen hier en er weer even uitstappen. 

Zonder verdere verdringing, schaamte en opbouwende schuldgevoelens. Dat is zooooo fijn.

De rest komt wel weer. Het kan alleen maar nog beter, want eigenlijk is het al best goed. 

Verder komt de ‘totaal hormonaal’ -week er weer aan.  

Ik had werkelijk nooit gedacht dat ik ooit dit leven zou gaan leiden. Grinnik...

[Lika]

Ik geloof dat er weer meer rust in de kop is. Heerlijk.

[Lika]

Ik wou dat het buitenland mij niet had gevonden. Aan de andere kant ben ik er dankbaar voor. Het brengt inzicht op veel fronten.

Maar het verscheurt me. Het gevoel dat als ik daar niet aan toegeef, naartoe ga, ik DE GROTE LIEFDE die alles wat niet goed is goedmaakt, laat lopen.

Ik zie de idiotie hiervan. We hebben nu ook nauwelijks contact en wat weet ik van de beste man? Eigenlijk?

Mijn projectie. 

 

[Lika]

Klopt. Daarom doe ik zo voorzichtig en probeer te leren. Als ik hier nu HOP aan toegeef of radicaal afkap, is de eerstvolgende mens/situatie/drug?/ wellicht alweer dichterbij dan ik denk.

Ik kom er wel. Het schuurt en doet pijn. Komt op en gaat en is mooi of zacht. Ik kom er wel. Niet gemakkelijk. Niet snel. Maar wel.

29 augustus 2018 bewerkt door Lika

[Lika]

Mhmm, ik denk dat het zoals altijd, eigenlijk de angst is dat ik niet het goede doe. Dat wat ik denk of voel niet goed is.

Dàt maakt het lastiger dan de situatie (whatever die ook is) zelf volgens mij. 

Ok.

En dat wetende wordt alweer iets hanteerbaarder. Want juist dàt is niet zo belangrijk. 

[kruidenthee67]

Ja, de gedachten die je hebt, of emoties zijn het die je 'beperken'. 

Het denken niet het goede te doen...ondermijnend. En vanuit angst...of juist angst oproepend, of beiden....

 

Hoe moeilijk voor mij ook, mijn ratio kan me daar bij helpen. In de situatie..op afstand kijken, wat gebeurt er, wat doet het met mij. Dus naast 'laten zijn' van de emotie en/of gedachte ook een stukje 'analyse' (hoor mij...ik was allergisch voor dat woord...kwaliteit van mijn wederhelft). En ja, dat helpt...in doen wat goed is voor mij.

 

We leren Lika, we leren...

 

[Lika]

Klopt. Gedoe is het. Ik beschouw mijn eigen sutuatie nu maar als prachtig oefenmateriaal. 

Als ik er op die manier naar kijk wordt het lichter en minder belangrijk.

Heb nu weer een boek van de Dalai Lama. Daar komt ook de analyse weer in terug. (Maar daar ben ik nog niet. Voorlopig. )

En als ik kijk hoe ik vier weken met mijn gezin doorbreng ben ik heeeeeeeel dankbaar.  Ongeveer nul ruzie, wel samen, wel ruimte. 

Dat kunnen we met zijn vieren. 

[kruidenthee67]

Hoezo ben jij nog niet bij analyse? 

En ja, gedoe is het...compassie helpt

 

Fijn dat je die weken samen zo goed hebt gehad. Brengt je ook wel weer naar waar het om gaat dus...verbinding.

[Lika]

Ja verbinding met ook een grote HELLUP, ENG, IK WIL NIET in mij.

[Lika]

En...HELLUP, IK WIL HET ZO GRAAG (willen?)

[kruidenthee67]

Haha...soms moet je gewoon niet te moeilijk doen Lika, er is verbinding. En dat is fijn. En soms is er geen verbinding dat is dan even niet fijn. Of ook wel logisch, want die ander hangt ergens anders uit...of jij hangt ergens anders uit....en dan moet je weer even connecten. Of niet. Of op een later tijdstip. Ik leer veel van die peut hier. Hij versimpelt het soms wel eens..dat is helpend. En ja, ik vind mezelf daarin soms behoorlijk gecompliceerd. Het wat simpeler maken maakt het niet 'minder'....voelt soms wat ongemakkelijk, maar levert ook weer op. Ruimte, lucht. En praktisch contact..tja, wat is dat nou weer...ja gewoon..dat je gewoon bij elkaar bent..zonder gedoe zeg maar...misschien wel dat wat je schreef..geen ruzie..of dreiging tot. Dat ingewikkelde...kweenie of ik me wel duidelijk maak..nou ja..

[Lika]

[Lika]

Weer werken valt zwaar. Ben heel moe. Merk ook dat ik weer bang ben door de mand te vallen. Nu zien ze (eindelijk) dat ik er niets van bak. Armpje om mezelf heen. Rustig maar Lika. Je vindt het weer even spannend. Geeft niets, mag best.

[Extranaut]

Hoi Lika, sorry dat ik niet alles las, maar door de mand vallen. Wat bedoel je daarmee?

[Lika]

Faalangst. 

[Extranaut]

Werk je daar dan niet lang genoeg om je job te kennen?

werk je in een omgeving waar je dit eerlijk tegen je verantwoordelijke kan zeggen? Mensen blijven meestal mensen hoor, maar ik kan je omgeving niet inschatten. Zet jezelf ten allen tijden eerst he, op de meeste jobs kan men een zieke collega opvangen hoor. Ze zijn al blij dat je opdaagt en het mindere op jou (als zieke) dan kan afschuiven.

waarin ben je bang te falen?

[Lika]

Tis ok. Gaat mij erom dat ik het zie van mezelf en mezelf even de tijd en rust geef om weer op stoom te komen. Komt wel goed. 

[Nietmeer]

Ja Lika en zeker die eerste periode na de vakantie, ook weer even in je ritme komen.

[kruidenthee67]

Ach lieve Lika...dat is wat er gebeurt. Je weet beter. Maar dat maakt niet dat je het niet zo voelt. Knuffel.

[lady jane]

faalangst is een oude bekende voor je als ik je goed las Lika.
en de nieuwe Lika is een nieuwe (on)bekende nog,
tijd zal leren of je die oude bekende nog nodig hebt of dat die uit je
leven groeit. ships that pass in the night.
De nieuwe Lika is misschien wel kompleter dan waar je nu contact mee hebt
maar ze is er wel en gaat niet meer weg volgens mij♥

[Lika]

De week was zwaar, spannend en goed. Veel week was het. Zeven hele gevulde dagen. Ik voelde me weer vaak onzeker en tranen zaten hoog. Bang ook was ik. Dat voelde ik allemaal.

maar ook...

Heel trots, liefdevol en vandaag heel moe, maar kalm. Vredig. Veel gedaan. Ministapjes op weg naar een opgeruimder huis. Dat voelt als heel belangrijk. 

Ik begin het een beetje te kunnen, leven. Gewoon leven. Met uitschieters alle kanten op die zo bij me horen. Maar ik weet ze beheersbaar te houden? Ik hoop het. 

Vandaag was een gouden dag. Met worteltaart en gezin. 

Ik weet dat volgende week ook spannend gaat zijn. Maar dat is niet erg. 

[bumperjim]

Je kan het allang, leven, maar je dacht van niet 

[bumperjim]

HOPPA!!!!!!!

[Lika]

Ach lieverds zijn jullie. ( ik sta ook op de kilokiller hè? Gelukkig hos ik op twee paar schouders rond;-)

Aarzelend rondtasten... dat is zo ja. Dat is die angst. Die diep van binnen zegt dat DiT, juist dit, waarvan ik nu denk dat het ok is, HELEMAAL FOUT is. Hoe kan ik dat nou niet hebben gezien? 

De andere kant, gewoon helemaal NIET nadenken en DOEN (ogen dicht en springen)  is er zeker ook. Zelfde oorsporng. Contraire reactie. 

Ik weet precies waar het vandaan komt. Als ik het door heb kan ik er wat mee. Maar het is ongeveer mijn eerste natuur. Zal nooit helemaal verdwijnen. 

Dus aarzelend rondtasten maar omarmen denk ik. Nadenken en dan doen. En dan ... beseffen dat ik nu leef.