Spring naar bijdragen

Ik ben


Quinn

Aanbevolen berichten

Tis wat het is...schrijf wat je wilt schrijven.

Denk dat er weinig verslaafden zijn die goed met zichzelf kunnen opschieten.

Verslaafd worden doe je niet zomaar,eraf komen ook niet.

Zelf heb ik intensieve therapie gehad om maar weer een beetje zelfliefde te voelen.

Voor jezelf weglopen en haten ga je het niet mee redden.

Er is hulp...als je erom vraagt

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Quinn, drinken en depressie gaan hand in hand.

Persoonlijk lees ik liever je depressieve gevoelens

dan de soms sarcastische/cynische manier waarmee

je over jezelf schrijft. Dat lijkt popi-jopie en je hebt een

fantastisch schrijftalent, maar ik ervaar het ook als je

valkuil om juist niet bij je ware ik te komen. En de groei

daarin dus ook te erkennen. Want je bent best goed bezig.

Depressie is vreselijke en ik wens die niemand toe.

Tegelijkertijd is, als ik er op terugkijk, mijn ruim 3 jarige depressie

wel de reden geworden waarom ik wel moest kiezen voor mezelf

en dus stoppen met drinken. Ik ging er vanbinnen kapot aan.

Wat ben ik dankbaar dat ik dit forum vond. Toen realiseerde ik me pas echt

dat mijn drinken de depressie in stand hield en zwaar verergerde en dat mijn

"medicijn" inmiddels de oorspronkelijke aanleidingen en oorzaken al lang

had verdrongen. Toen ik stopte, bleef er weinig reden tot depressie over en

ik heelde binnen ongeveer een jaar. Daarin heb ik hard gewerkt aan mezelf, dat wel.

Tegenwoordig werk ik vrijwillig op een plek waar ik veel mensen met depressie

spreek en helaas zitten daar naar verhouding erg veel mensen tussen met een zwaar

alcoholprobleem. Ik zou bijna zeggen dat ik van mijn "hobby" mijn beroep heb gemaakt,

maar nee, dat slaat meer op mijn baantje bij het filmhuis, dat is een echte hobby, nog steeds.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Cynisme is niks anders dan een prettig (?) masker om afstand te bewaren tot de kern. Want die kern is zo verrot, dat ik er zelf niet eens bij in de buurt wil komen, laat staan dat een ander het ziet.

Nerveuze dag vandaag. Tussenstand: drie mensen afgeblaft, één automobilist de stuipen op het lijf gejaagd. Way to go Quinn. Misschien moet ik gewoon zelf gaan bellen. Tenslotte zijn mijn nagels ook al op.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

-oloog was niet heel blij met me vandaag, maar vond het dan wel weer prettig dat ik heb verteld wat er rondspookt in mijn hoofd en hoe het nu echt gaat. Min of meer dan, want echt vertellen hoe het gaat, is wel heel erg lastig. Ze gaan druk zetten, dat is wel mooi.

Valt niet mee vandaag, heb het ook niet nuchter kunnen houden. Wel kunnen beperken tot twee glazen. Voordeel is (voordeel, as if) dat mijn handen niet meer trillen. Dus. Jolly.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoe het echt gaat, wat je echt gebruikt en hoeveel en hoe vaak. Ja, dat is lastig. Ook weer zo'n moment waarop ik me realiseer dat ik afhankelijker ben dan ik dacht. Of eigenlijk, dan ik wil weten. Want ach, zo slecht gaat het immers niet? Ik heb een leuke baan, goede relaties, lieve kinderen. Ben best gezond, douche minstens twee keer per dag. Absoluut geen junk dus. Behalve die slechte gewoontes dan. It's just a habit, I'm not an addict. Dat idee. Als je je eigen versie van de waarheid gelooft, is het dan nog liegen?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoe het echt gaat, wat je echt gebruikt en hoeveel en hoe vaak. Ja, dat is lastig. Ook weer zo'n moment waarop ik me realiseer dat ik afhankelijker ben dan ik dacht. Of eigenlijk, dan ik wil weten. Want ach, zo slecht gaat het immers niet? Ik heb een leuke baan, goede relaties, lieve kinderen. Ben best gezond, douche minstens twee keer per dag. Absoluut geen junk dus. Behalve die slechte gewoontes dan. It's just a habit, I'm not an addict. Dat idee. Als je je eigen versie van de waarheid gelooft, is het dan nog liegen?

 

Heel herkenbaar dit soort gevoelens. De waarheid is altijd een projectie, een projectie afhankelijk van je eigen ideeën, gedachten en gevoelens. Waar ik zelf ook mee worstel. Ik ben nog relatief jong, het was voor mij een lastige stap toe te geven überhaupt een drankprobleem te hebben. Mijn vrienden lachen me uit als ik zeg dat ik een alcoholprobleem heb, ze zuipen zelf net zo hard - maar ze weten niet, dat het bij mij drie, vier keer per week raak is op die manier, als ik er niet gigantisch op let. 

 

En weet je, alcohol is maatschappelijk geaccepteerd, maar juist het taboe op het alcoholisme maakt het zo lastig. Een junk die is afgekickt, zal door niemand heroine aangeboden worden. Hij hoeft maar uit de scene te stappen en hij is ervan af, van de sociale druk. Een roker die gestopt is, wordt de hemel ingeprezen. Maar onze collegae, studiegenoten, oppervlakkige vrienden, zullen blijven aandringen nog een glas te nemen. 

 

Iemand die geen drankprobleem heeft, kan ten enenmale niet beseffen wat het is, hoe het voelt om niet meer te kunnen stoppen, om die fles maar leeg te móéten krijgen. Ik kan maar één oplossing bedenken: ze de vinger geven. Als ik wil drinken, drink ik. Als ik niet wil drinken, drink ik niet. En daar heeft niemand behalve ik iets mee te maken. Aan het einde van de dag is ieder mens alleen verantwoording schuldig aan zichzelf, aan of hij heeft geleefd naar zijn diepste principes. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Klopt, iemand zonder drankprobleem kan het niet voelen. Zoals met alles, je kunt niet weten wat en hoe een ander voelt. Mijn omgeving weet heel goed van mijn alcoholprobleem, maar inderdaad, als ik wil drinken, dan ga ik drinken.

Verwar het stoppen met drinken niet met wilskracht. Het gaat er voor mij om dat ik geen alternatief kan bedenken voor het drinken. Verwerken? Doorstaan? Hoe dan???

Bij een al te zware kater een paar lijntjes coke. In een te rusteloze periode wat clandestiene slaapmiddelen. Inmiddels vier pakjes sigaretten per dag. Het gaat veel en veel te ver en ik weet dat het moet stoppen. Dat IK moet stoppen. Maar verd* ik weet niet hoe. Dus daarom die hulpvraag. Daarom nu open kaart. Daarom nu, ondanks dat ik niet wil, toch wel degelijk hopen op een opname. Hoor je dat wereld? Quinn vraagt om opsluiting. O ironie.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Klopt, iemand zonder drankprobleem kan het niet voelen. Zoals met alles, je kunt niet weten wat en hoe een ander voelt. Mijn omgeving weet heel goed van mijn alcoholprobleem, maar inderdaad, als ik wil drinken, dan ga ik drinken.

Verwar het stoppen met drinken niet met wilskracht. Het gaat er voor mij om dat ik geen alternatief kan bedenken voor het drinken. Verwerken? Doorstaan? Hoe dan???

Bij een al te zware kater een paar lijntjes coke. In een te rusteloze periode wat clandestiene slaapmiddelen. Inmiddels vier pakjes sigaretten per dag. Het gaat veel en veel te ver en ik weet dat het moet stoppen. Dat IK moet stoppen. Maar verd* ik weet niet hoe. Dus daarom die hulpvraag. Daarom nu open kaart. Daarom nu, ondanks dat ik niet wil, toch wel degelijk hopen op een opname. Hoor je dat wereld? Quinn vraagt om opsluiting. O ironie.

 

Ik vind het heel moedig van je dat je gaat vragen om opname. Het lijkt mij het meest verschrikkelijke dat er bestaat, maar hopelijk gaat het voor jou werken om 'gelukkig nuchter' te worden. Het is een investering denk ik, waarbij de kost (opgenomen worden is verschrikkelijk) voor de baat (het gebruik en de psychische problemen) vooruit zal gaan. 

 

Wanneer denk je meer te weten of het gaat lukken? Wachtlijsten zijn nog steeds best wel lang toch?

bewerkt door Draaiorgel
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dat proces is al even aan de gang, heb de intake al achter de rug. Maar nu voel ik eindelijk ook de mentale acceptatie van de noodzaak, naast het rationele heel goed weten dat het nodig is.

Heb er al een geschiedenis, als er een akkoord is over het behandelplan, kan het snel gaan. Denk ik. Hell, cold feet weer meteen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Is opgenomen worden inderdaad verschrikkelijk?

Ik denk bij Quinn steeds, hè, hè, daar is eindelijk een reddingsbootje.

Misschien zit er een hele strenge onaangename kustwacht aan het roer, maar hij haalt je wel lekker binnen. Daarna zien we wel weer.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hypocriet tot en met hier hoor. Don't wait up, schreef mijn vriendin onder haar briefje. En ik maar verwachten dat het wel mee zou vallen en ze toch wel gewoon op tijd thuis zou zijn. Maar nee dus, nog geen spoor. In plaats van er begrip voor te hebben, word ik nu al onrustig en ongerust. Want zo doet ze nooit. Terechte straf voor al die keren dat ik zonder bericht gewoon niet op kwam dagen?

Zij heeft wel degelijk bericht achter gelaten. En haar boosheid is best wel terecht. Soms (okee, vaak) ben ik best egocentrisch ja. Wil nu best beloven dat ik het nooit, nooit, nooit weer zal doen. O wacht, dat deed ik ook al eerder. Ze had gewoon gelijk, het was lomp en onhandig van me en niet voor de eerste keer ook. Proberen om dit gevoel te onthouden, dat helpt wellicht bij het voorkomen van volgende stommiteiten.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

drinkers onthouden nogal selectief Quinn

anders zouden ze de echte consekwenties

onder ogen moeten zien, en er naar handelen.

Ik hoop dat ze thuis is inmiddels en dat er

méér gebeurt dan een knoop in je zakdoek

voor dit incident.

Verplaats je eens echt in de ander, (die is vooral

voor mezelf achteraf, na de scheiding).

bewerkt door lady jane
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...