Sita2 Geplaatst 13 november 2017 Auteur Rapport Geplaatst 13 november 2017 Drinken Kruidenthee. Weer gedronken. Zaterdag helemaal mis. Verwerken van hopen verdriet doe ik liever niet blijkbaar. Er is geen excuus, anders dan ik kies het glas te nemen. Gisteren was ik mede daardoor moedeloos. Manlief is sinds zondag weer weg, druk thuis, onverwerkt verdriet. Ik had gisteren niet veel op, maar genoeg om het te rotte eraf te halen en het voelde dat ik het nodig had en dat voelde niet fijn. Dan lees ik hoe mensen denken dat het geen invloed heeft op kinderen en dan denk ik wat een @#% spul dat je zelfs daarover niet meer eerlijk bent. Ik ben er doodeerlijk over en schaam me kapot. Zaterdag had mijn jongste stiekem mijn glas wijn leeggegooid als ik niet keek. How low can you go? Ik reageer uiteraard anders op mijn kinderen als ik drink, lees signalen anders of zelfs helemaal verkeerd, ben 's ochtends niet fit en minder energiek. Ik schrijf het maar weer eens op. Ja, ik heb nog hulp en daar zou ik vandaag naar toe gaan maar dat werd afgezegd. Binnenkort vervolgafspraak. Voor nu, ik weet het niet. Ik denk begin maar met schrijven. Bij deze.
Kohtje Geplaatst 13 november 2017 Rapport Geplaatst 13 november 2017 Sita, ik kwam al rommelend een dagboek van mezelf tegen uit de tijd dat ik in een verslavingskliniek zat, zo'n 12 jaar geleden. Ik sloeg een willekeurige bladzijde open en las toen het volgende, wat me voor jou zeer de moeite waard lijkt om eens over na te denken. Dit geciteerde had betrekking op mijn manier van schilderen, maar ook in het dagelijks leven was dit van toepassing.. "..... Onder invloed van alcohol raakte ik ook altijd bedolven onder gevoelens van woede en verdriet. Ik kon dan de boel niet meer kanaliseren en werkte de ene kleur nat door de andere heen, alles moest er tegelijk uit, ik kon niet wachten, met als gevolg groen-bruine troep waar niets meer uit te halen was." Onder invloed werd het hele leven een brij voor me, een aaneenschakeling van ellende, onrechtvaardigheid, moeilijkheden, zwaarte.... Pas na een tijdje nuchterheid kwam het vermogen bij me terug om onderlinge kleuren op de juiste plaats te zetten, nuances te zien, het vermogen tot relativeren kwam (terug)... het vermogen om het gewicht van verschillende (gewichtige) zaken te verdelen... allemaal dingen die nodig zijn om het leven draaglijk te maken en te houden en die weg waren als ik onder invloed was. kruidenthee67 en Tine reageerden hierop 2
kruidenthee67 Geplaatst 13 november 2017 Rapport Geplaatst 13 november 2017 Sita, Dat wat jij beschrijft over je kinderen, was bij ook het moment dat ik me echt realiseerde waar ik mee bezig was. Wat ik op het spel zette. Mijn gezin, relatie, mijn leven. Misschien was het wel mijn bodem. Weet het niet. Het heeft nog even geduurd...maar ergens kwam een diep besef van 'verantwoording' Niks en niemand buiten mij kan het doen, oplossen, zachter maken, goed praten dat ik drink...dronk. Pijnlijk, confronterend...me heeeeeel alleen voelend (ondanks de liefde om mij heen). Maar vanaf toen kon ik echt verder. En zie hoe het leven echt is. En wat ik te doen heb. Die beslissing heb ik zelf genomen, gevoeld, aanvaard, de verantwoording voor mijzelf. Ik doe het niet alleen. Maar sta wel meer op eigen benen. Laat de moed niet zakken. Tine en lady jane reageerden hierop 2
Lika Geplaatst 14 november 2017 Rapport Geplaatst 14 november 2017 Ook voor mij waren mijn kinderen een belangrijke aanleiding. Het was en is ook voor mij nog steeds een zwaar jaar. Maar er gebeurt veel. En ik kan het op de één of andere manier toch aan. En dat gevoel. Ik kan het op de één of andere manier ( met hulp!) toch aan.... dat gun ik je ook. Want ik denk dat het zo is Sita. kruidenthee67 reageerde hierop 1
smart Geplaatst 15 november 2017 Rapport Geplaatst 15 november 2017 Ik ben blij je te lezen! Ik ken de dunne draad.... toch is ie flinterdun! Echt. KMW!
Sita2 Geplaatst 27 november 2017 Auteur Rapport Geplaatst 27 november 2017 Weer eens een teken van leven. Naar de specialist geweest en ze stelde naast rouwtherapie (ivm verlies ouder en bewust afstand familie waardoor er weinig tot geen contact is -wat toch ook als verlies voelt-) en EMDR (verleden) nu toch ook een bezoek aan de psychiater voor, om te kijken of ik wat ondersteuning kan krijgen voor het stoppen en om weer een keer goed te kijken naar mijn AD gebruik. Ik ga voor kerst. Ik weet dat het niet anders kan.
Reacher Geplaatst 27 november 2017 Rapport Geplaatst 27 november 2017 Ha Sita! Hard aan het werk lees ik.
Sita2 Geplaatst 28 november 2017 Auteur Rapport Geplaatst 28 november 2017 Mmm, heel lief hoor, maar voel me geheel niet dapper. Ik voel me zwaar.....
kruidenthee67 Geplaatst 28 november 2017 Rapport Geplaatst 28 november 2017 Maar je bent het wel En je gaat het vast weer eens voelen. Nu voel je je 'zwaar...' en komt er dan nog wat achter, of 'gewoon' zwaar?
Sowhat Geplaatst 28 november 2017 Rapport Geplaatst 28 november 2017 Hoe gaat het met je kinderen? Geen heimwee meer? Hebben ze het in de gaten dat je slecht in je vel zit en drinkt?
Sita2 Geplaatst 28 november 2017 Auteur Rapport Geplaatst 28 november 2017 1 uur geleden zei kruidenthee67: Maar je bent het wel En je gaat het vast weer eens voelen. Nu voel je je 'zwaar...' en komt er dan nog wat achter, of 'gewoon' zwaar? Zwaar met iets erachter.
Sita2 Geplaatst 28 november 2017 Auteur Rapport Geplaatst 28 november 2017 1 uur geleden zei Sowhat: Hoe gaat het met je kinderen? Geen heimwee meer? Hebben ze het in de gaten dat je slecht in je vel zit en drinkt? Jazeker hebben ze dat door.
kruidenthee67 Geplaatst 28 november 2017 Rapport Geplaatst 28 november 2017 Ok...... zou het je helpen wat vaker op forum te zijn? Niet perse veel schrijven...maar gewoon....ff je melden op dagdraad...meelezen Sterkte
Pebel Geplaatst 28 november 2017 Rapport Geplaatst 28 november 2017 Op 6/28/2016 om 16:42 zei Sita2: Dank je wel Gerrit. Ik ken jou nog wel en je bent nog steeds zo helpend. Dank je wel. Ja, ik weet dat stoppen de enige manier is. Nu nog de kracht vinden Ik worstel nu ook alweer, dat blijf ik absurd vinden: 's nachts en 's ochtends weten dat je moet stoppen en jezelf vertellen dat je er zo nog aan onderdoor gaat en dan 's middags toch trek hebben. Groetjes Sita Hoi Sita Dat gevoel vecht ik dus ook al jaren mee inmiddels 17 dagen geheel nuchter alles behalve makkelijk maar alles beter als die rot alcohol kop op hoor
Lika Geplaatst 28 november 2017 Rapport Geplaatst 28 november 2017 Gisteren voelde ik opeens hoe sterk ik ben. Dat gevoel. Dat heb je nu niet, maar je gaat het ook ervaren. Daar heb ik alle vertrouwen in. Liefs voor jou.
Sita2 Geplaatst 1 december 2017 Auteur Rapport Geplaatst 1 december 2017 Bijzonder hoe jullie vertrouwen in me hebben. Ik heb het niet en beschaam ieders iedere dag. Gisteren weer helemaal mis. Vandaag moet het anders. Manlief gaat me helpen. Ik kan het niet alleen. De 19e afspraak psychiater. Duurt nog lang maar het zou mooi en goed zijn voor die tijd al beter bezig te zijn. Ik voel me niet sterk, maar wil niet meer zo door.
lady jane Geplaatst 1 december 2017 Rapport Geplaatst 1 december 2017 lees maar even bij Kruidenthee's draadje, is ook voor jou geschreven. Hou vol meis. kruidenthee67 reageerde hierop 1
Sita2 Geplaatst 2 december 2017 Auteur Rapport Geplaatst 2 december 2017 Gisteren wel iets gedronken, maar beduidend minder dan de dagen ervoor. Zelfs met een beetje drinken heb ik er al last van als ik stop: zweet brak me uit en me zenuwen leken allemaal op scherp te staan. Zoveelste wake up call. Manlief hielp me rustig te blijven. Vandaag wil ik nog minder of zelfs helemaal niet. De dag is in ieder geval fijn begonnen.
kruidenthee67 Geplaatst 2 december 2017 Rapport Geplaatst 2 december 2017 Een goed begin....dag voor dag he Sita
Aanbevolen berichten
Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen
Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten
Account aanmaken
Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!
Registreer een nieuw accountAanmelden
Ben je al lid? Meld je hier aan.
Nu aanmelden