Smart

[smart]

update

Ik heb sterk wisselende dagen gehad, met dus ook nare. Raakte het vertrouwen in het afbouwen van de ad wat kwijt; ben nu nog heel voorzichtig.

Sensaties die ik had waren niet voor de poes; best agressieve gedachten, als flitsen. Niet zoals ik ben gewoonlijk. Beetje eng soms. (eenmaal was ik in een flits dichtbij wat men zegt over ad: een plotse idiotie. Echt naar!) Doen stofjes in de hersenen dat? Zo voelde dat wel!!

 

Ik realiseer me dat mijn manier van schrijven vanuit de rede is doorgaans, minder vanuit de emotie. Maar de emotie is er wel; het is meer: hoe geef ik/je die prijs, hoe maak je die mooie/heftige/moeilijke/tevens warme kant kenbaar in je schrijven... aangezien dat de manier is , met woorden hier. Als dat gaat om problematische dingen dan is dat toch vanuit de rede, bij mij. Mij tref je niet huilend overstuur aan; hooguit meld ik dat ik heb gehuild. Het mooist voel ik me als ik huil en dat schrijf. Eerlijk.

 

Ik herken in alle frummers wel iets, van hoe ik ook ben; dat is grappig....

 

Mijn benadering is dus de mijne, daar ben ik me van bewust. En het is een beperkte. Ik kan mezelf omarmen, om mezelf geven, maar ben/voel kwetsbaar jegens de ander, die daar het zijne en hare van denkt.

 

Niets vreemds tot zover.   ik zoek gewoon verbondenheid.

 

Ben geschrokken vandaag, over hoe graag ik de huiskamer als veilig hebben wil!

Wat ik wil: jemig!! ...

 

En dus... wat ik nog los heb te laten..... aan willen... aan maakbaarheid.

 

En elke dag weer een nieuwe in te gaan... te mogen leren en me verbazen en dankbaar te kunnen zijn

met wat er is - ondanks veel gemis.

 

Hoe zou het met Jacc zijn?

Zomaar een vraag. Ik heb ook zorgen over iemand hier nabij die slecht ligt na een hartaanval. En Bol?

En wat is mij gegeven?

Moet ik niet eindelijk es stoppen met roken; of is het al te laat!?

(heb er knap last van)

 

We doen onszelf wat aan... het leven, nooit voorspelbaar - zet ons steeds weer op een ander been.

En soms ben je te laat of is het leven domweg bijna op?

 

Ik weet het niet. Ik let op .. en meer kan ik niet.

En - zoals vandaag- realiseer ik me dat het een feest is om te leven en koop ik me een nieuw kleed voor op de vloer en een paar tuinmeubelkussens. En ik kijk de tuin in en zie violen, de start van de hosta, het vogelhuisje en de rozenboog die uitlopers heeft en ik hoor de vogels die er ook veel zin in hebben

 

Genieten! Doen! Maar met zorg voor je/mezelf en met mededogen....

 

nou, zo sluit ik de dag af voor vandaag.... en

niets dan dromen rest ons.......

 

campral gestopt. Nu 2 x 4 druppels olie. Halve ad.

Nee slaappatroon wijzigt niet. Nog steeds slaap ik tot 11 uur.

Of ik nu bijtijds slaap of niet.

9 april 2016 bewerkt door smart

[Jannigje]

Ontroerend, kwetsbaar, eerlijk, moedig.

Dat zijn de woorden die bij me opkomen na het lezen van je update Smart.

[Monster]

[smart]

update:

de afgelopen week liep niet erg lekker. Ik had eerst volle dagen rond het weekend, met bezoek en veel beweging; vervolgens ben ik daar 3 dagen lam van, raak weer somber en moe. Vanmorgen las ik iets over burn-out wat me zeer herkenbaar voorkwam, maar nooit een diagnose was. (alles begon met een verwaarloosde postnatale depressie ooit)

Alleen al het vermoeide, sombere en het vele slapen.... herkende ik + het idee maar niet echt te herstellen.

Ik wil te graag, dus ben als het maar even goed gaat al weer snel enthousiast tot aan het haast manische toe! Ik zie soms de opbouw ervan; zeker als ik veel gedaan heb en tevreden ben, dan wil ik door en door en door. (onmatig?)

 

Vooralsnog blijf ik op een halve ad hangen. Ik wacht eerst een volgend hvl gesprek af.

Ik moest werken vanavond: zoals altijd bouw ik spanning op, de hele dag door, die langzaam afneemt als ik er eenmaal ben, en nu ben ik moe/bekaf van 3 uurtjes begeleidend werk. Fff...

Zo gaat het ook met op vakantie gaan (ik ga komende week 8 dagen weg). Dat houdt me al 2 dagen flink bezig, dwz een verlamming ervaren ... met in het verleden teveel drinken om die spanning te hanteren (en een kater onderweg). Nu dus niet meer, maar ik voel het wel!! Voel me er moe van en kan nauwelijks van de voorpret genieten (die was er ook best een beetje).

 

Ik weet dus weer even heel goed hoe ik het stap voor stap moet doen. Met elke dag actieve dingen en rustmomenten: steeds belangrijker ook naarmate ik ouder wordt.

Van oorsprong heb ik een zekere levenslust die ik belangrijk vind. Maar steeds moet ik ook weer stil staan bij gedachten en acties, rust nemen en balans zoeken.

Dagelijks werk. Ja...

 

O ja, dan is controle natuurlijk ook een belangrijke in deze.... welnu, alles is gepakt en onder controle. Morgen nog wat contacten en kalm aan de puntjes op de i.

Haren wassen, laatste sokken in de koffer e.d. Joepie: en maar hopen op een goede tijd bij onze zuiderburen!!

Ik ga trouwens met mijn ex-man. Best grappig eigenlijk!

[Nadia]

O, je gaat op vakantie! Altijd even spannend van tevoren :-) maar ook daar hebben ze winkels, hou ik mezelf dan maar voor. Paspoort en pinpas, meer heb je feitelijk níet nodig. Veel plezier, Smart! Lekker mooie dingen zien, lekker eten en goed je hoofd leeg maken!

[Jannigje]

Ha Smart, heel herkenbaar wat je schrijft

Ik moest meteen denken aan wat mijn moeder vroeger vaak zei, het is zondag, dus het mag wel denk ik:

De mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest,

Maar dat nooit op komt dagen.

Zo heeft hij meer re dragen dan God te dragen geeft.

Ik heb ook al zoveel, mogelijk, plezier vergald door het van tevoren al die beren op de weg zien.

Ik hoop echt dat je kunt genieten van je vakantie en dat je die balans vindt die je nodig hebt, op meerder vlakken.

Ja, en dat te graag willen, ook zo'n valkuil.

Laat die kuilen maar hier, ga maar lekker naar de heuvels.

[erik]

Van die routines als op vakantie gaan is natuurlijk ideaal voor conditionering en pavlov reactie. Ik had het deze vakantie met pakken en onderweg ook.

Mij helpt denk patronen als vroeger zou ik drinken rondom het inpakken van spullen te doorbreken. Actief andere dingen denken....Je focussen op het pakken zelf. Of je er bewust van zijn en maar lachen om dat verslaafde brein. Zeker rondom vakantie is dat denken van me rondom alcohol en roken zo actief. Ik lach er maar om als ik het mezelf steeds zie doen.

[erik]

Wat Janigje schrijft...te graag dingen willen. Lekker loslaten vakantie...Niets hoeft nu. Veel plezier.

[smart]

Ja, ik denk wel dat een beetje zelfspot helpen kan Erik, ... althans ik vertaal het nu maar even naar zelfspot.

 

Ik kan dan ook ineens het gehecht-zijn zo voelen; huis achter te laten, poes, .... dat roept een vreemd soort diep verdriet op. Net of ik ineens aan een dun draadje aan de aarde hang.

Terwijl ik ook wel weet dat als ik morgen in de auto zit, ik me ineens gewoon wereldburger voel, voetje op het gaspedaal in het verkeer en "lekker"  onderweg zijn naar een weekje vrijaf.

Mezelf dus nu maar even een vriendelijk schopje onder de kont geven! En blij zijn dat het allemaal kan! (vakantie)

 

en de hoosbui met hagel die hier nu valt, valt dan iig niet!  

[smart]

update (had ik al geschreven):

15-6

update, voor wie geinteresseerd is: het gaat vrij goed hier. Lente en veelal mooi en droog weer; bovendien dichtbij wat meer sociaal contact, dwz elke dag eet de buuf mee sinds een week of 5 a 6 en we klussen samen of ieder voor zichzelf. Zij is tijdelijk alleen en moet klussen, en als ik toch kook, dan toch voor ons samen. Door haar ben ik zelf ook veel aan gaan pakken rondom het huis! Nu en dan een dagje weg, een uitstapje om de omgeving aan haar te laten zien. Buuf woont officieel elders en zal komende winter weer weg zijn. In de winter is het hier stil en moet ik zelf het vertier opzoeken. Nu laat ik me leiden door de gezelligheid van o.a. buuf! (en lachen doen we!... Goud!) Ondertussen ook hier..  een terras met keurig gebeitste meubels etc. Ben tevreden!

 

Wat bereikt is in ruim een half jaar forum: ik heb mijn alcoholgebruik vrij goed onder controle gekregen, ik heb geaccepteerd dat ik niet meer volop in het werkzaam leven zit, ik heb baat bij de yoga en ik weet dat ik nu eenmaal depressiegevoelig ben/ga door met de ad en ga nog een jaar door met de behandeling bij ggz.

De AA is niet relevant voor dit moment. Los van het feit dat ik aanvankelijk steeds alleen was met de AAman, is het groepje van 4 wat ontstond niets geworden. We bleven eenmalig steken in koffiepraat, zonde van mijn tijd. Ik heb een AAboekje (blauw) te leen en dat lees ik uit en ik zal er altijd terecht kunnen als ik dat nodig heb. Ik waardeer heel erg wat de ene man voor me deed; ik begrijp de AA gemeenschapszin goed! Die is erg belangrijk!

 

De wietoliedruppels waar ik heilig in geloof, hebben niet gedaan wat ik hoopte. Ik neem nog steeds 2x 5 dr. en probeer nog steeds zoveel mogelijk info te vergaren om het zelf te leren maken. Mogelijk zou ik wat meer THC nodig hebben maar ben daar huiverig voor. Ik wil een vaporisator aanschaffen voor de COPD; ook nog iets om te onderzoeken dit najaar. Nog steeds zijn er in de media opbeurende en verbazingwekkende verhalen over wat mediewiet kan doen voor mensen!

 

Ik heb een ontzettend fijne hulpverlener: ik voel me 100% gezien door haar, voel me gelijkwaardig, krijg tips en omdenk manieren aangeboden, het voelt of ze voor me door het vuur zou gaan en we lachen ook nog samen! Het voelt voor mij – na jaren zorgen voor – alsof er eventjes voor MIJ gezorgd wordt…. Ben er enorm dankbaar voor!! En: ik mag nog een jaar bij haar komen praten! Soms voelt het als luxe…. (gek hoor, dat ik zo moeilijk kan geloven dat ik het .. verdien….)  …

Op dit moment is er een flow die ik onderga en beschouw: dit is fijn…. En net als anders heb ik ook in de zomer meer contact met familie; ze vinden de provincie mooi, we wandelen en eten dan samen.    Wel maf dan dat ik nu al tegen  de winter opzie!! Brr. Maar juist nu al ga plannen maken om hier de winter niet zo alleen te willen zitten…. ( ik woon hier zo fijn dat ik echt nog niet weg wil!)……… aan de rand van veel groen/VRIJ. Vind het lastig ivm herkenbaarheid om dat te vermelden….

 

Ondertussen blijf ik wel geregeld nadenken over menselijk gedrag en verslavingsgedrag en dan kijk ik ook naar mezelf: voor mij loont het drinken niet meer. Bij teveel drinken (meer dan 3 glazen) straf ik mezelf. Het loont ! om niet of zeer minimaal te drinken. Ik slaap beter, droom fijner, voel me beter.

Ik dacht dat ik moest stoppen in november toen ik in paniek was om de situatie waarin ik was beland. Zo lang al somber…. Haast verzuipend…     Ik begrijp de dunne lijn… van waar het weer verkeerd kan gaan; maar die geldt voor ons allen, stoppers zowel als de nu-en-dan-drinkers. Het is een kwestie van elke dag alert blijven. Jammer dat de nu-en-dan-drinkers minder goed hun verhaal op het forum kwijt kunnen, want een struggle is het : ook dan is het een dag bij dag- verhaal!

 

Dit is mijn verhaal. Je mag er niet iets aan ontlenen, in die zin: dat ik 63 ben. Ware ik nu 40, dan zou ik echt langer stoppen en met wat ik nu weet zou ik alles toch wat anders doen. Maar ja: ALS… als…

Nog steeds hoor ik niets van mijn dochter. Mijn hulpverleenster wilde mediator zijn maar ik kies daar niet voor. Dochter kennende zou ze me als in een slachtofferrol ervaren. Volgens mij hoort ze zelf te komen. Het is wel fijn dat mijn hvler erkent hoe pijnlijk dit is, al gebeurt het overal…. En zelfs in haar eigen familie. Klopt. Maar over mijn eigen leven had ik dit nooit en never verwacht…: het blijft een groot pijnpunt.

 

Ik ben blij, desondanks, zit tegen het gelukkige aan…. In de wetenschap dat alles zo kwetsbaar is, en de wereld rondom zo hard….. Het ontslaat me niet van de plicht er iets goeds van te maken en daar ben ik mee bezig. Wetend wie ik ben, mijn behoeftes volgend…. Ook mijn behoefte tot zorg, want daar is niets mis mee. Nee, geen enkele reden om neerbuigend te zijn over zorgers…. Of te twijfelen over de motieven achter zorgen voor… HOEZO??!  Iedereen heeft te zorgen voor de ander!! Hoe kan er anders eens een betere wereld ontstaan? En sinds ik er op let zie ik rondom mij mensen die zorgen en aardig zijn voor elkaar! .. en voor mij! ….  Bijzonder hoor…. Ligt dat aan mij? … en ik geniet ervan! En bedank hen en glimlach en glimlach.

De laatste tijd lees ik wel mee maar reageer minder. Het is fijn als het forum gedijt op zachte en humorvolle reacties. Voor mij geldt dat hatelijkheden e.d. me somber maken. In godsnaam wees een beetje aardig voor elkaar.

Dit voor nu. En ik wens een ieder toe dat ie weer zo van het leven leert te genieten als ik nu!

Liefs, smart

29 juni 2016 bewerkt door smart

[Nadia]

Smart, wat een fijne update! Heerlijk, dat je je zoveel beter voelt. En die winter, die is nog ver weg, maar alles wat je nu verandert en opbouw, daar kun je dan weer op terug vallen. Yoga gaat natuurlijk gewoon door in de winter, je nieuwe buurvrouw blijft waarschijnlijk wel contact houden, waarom zou jij je stadse contacten niet gaan opzoeken voor een mooi concert etc. Ik zie bijna een eekhoorntje die allemaal mooie nootjes verzamelt voor de barre tijden. Goed hoor!

[Monster]

Heerlijk om te lezen Smart.

"En: ik mag nog een jaar bij haar komen praten! Soms voelt het als luxe…. (gek hoor, dat ik zo moeilijk kan geloven dat ik het .. verdien….)  …"

Ja. Inderdaad een beetje gek dat je dat zo moeilijk kunt geloven . Jouw lezend zou iedereen wel een jaar met je willen praten

[smart]

Ik geniet van jullie positieve reacties  echt heel lief!

Het is zo fijn om te weten dat er schatten van mensen op de wereld zijn! Ik ben niet alleen...

 

Het is zo fijn omdat negatieve stekeligheden tot op heden nooit bij mij hebben gewerkt en ik geloof ook niet DAT het werkt. Never. Bij niemand niet.

Je mag me alles zeggen... maar als het netjes kan dan graag, want dat hoor ik beter.  

 

Daarstraks met de buuf heb ik geprobeerd duidelijk te maken dat ik me verantwoordelijk voel voor haar (enorme) project maar niet steeds de energie heb om haar te helpen. Ze had extra handen nodig (plafondplaten aanbrengen, extra yoga oefening in feite) maar deels liet ik het afweten vandaag. Ik kook immers ook al. Enfin, ze snapt dat prima en respecteert mijn way of life (langer slapen, en tja de koffie komt als ik die klaar heb...eten idem) en eigenlijk is alles gewoon goed. Zij gaat ook met de flow..

Dan merk ik weer hoe belangrijk het is om zulke dingen uit te spreken! En ze erkent dat ze me nu beter leert kennen.

 

Morgen dus de afspraak haar te helpen met die verdraaide plafondplaten (hels) en dan een weekend voor mezelf.

Ik moet ook andere contacten niet verwaarlozen nu... heb het er even extra druk mee: al die ballen in de lucht die kennelijk nodig zijn....

 

En mocht mijn bovenstaande verhaal neutraal klinken: ach, alle dagen zijn er klein ups en downs, overdenkingen... ook in de zin dat ik soms denk dat er niks loos met me is, terwijl ik een ander moment me rot schrik van de kwetsbaarheid die ik ook voel. En dat is ook best lastig onder woorden te brengen als flink mens

 

Maar met de woorden die er bestaan voel ik me gesteund lieve Nadia en Monster

[Jannigje]

Smart, het is je gegund!!!   

[Monster]

weet je smart, vaak vindt jij woorden voor hoe ik iets voel, het kostbare van het kleine en het eerlijke.............zó fijn om jou te lezen.

[Sita2]

Lieve Smart, wat fijn om je zo te lezen. Ik weet niet of je me nog kent (misschien had ik toch een andere nickname), maar ik ken je wel en ik voelde altijd een klik met je. In ieder geval: prachtig wat je hebt bereikt en hoe je met dingen omgaat. Ik hoop niet dat je het erg vindt dat ik zo op je draadje kom. Zo ja, dan kan ik het ook weer weg halen.

 

Liefs Sita

[huttula]

Smart

[smart]

Hut

[Gast]

Smart en Hut 

[Jannigje]

Smart en Hut en Lars

[huttula]

Smart,Lars,Hut en Jannigje

[smart]

 

[Sita2]

Hallo Smart, hoe is het met je?

Groeten Sita

[smart]

Hee, fijn dat je dat vraagt! Lief-lief.

Ik was even op vakantie een weekje. Ardennen, vuurtjes stoken en relaxed doen. Niet zijn    best stress bij me, ofschoon ik mijn best doe dat niet te hebben....

Ik ben nog steeds niet echt op orde. Dwz dat het immer beter kan daar waar het ADB betreft. (hoewel er minder uitschieters zijn) Ik zit toch een beetje in elkaar zo alsof het lijkt dat God naast me loopt en ik mijn dagelijkse dingen steeds loop te evalueren. Vermoeiend... en reden om... juist ja. ( Maar God zal het anders bedoelt hebben...?)

 

Ik lees wat mee hier, zoveel mogelijk, omdat ik me verbonden voel. Soms meer met de mensen dan met het onderwerp (dat verdring ik dan).

Pasgeleden had ik de behoefte aan een glimlach en genoot ik van het forum. Het is momenteel weer fijn op het forum; ik zoek die veiligheid. Zo is het fijn dat Lars er nu bij mag zijn. Maar ik geneer me nog steeds plaatsvervangend voor degenen die hem hebben afgekat! Geen excuses... en mijn bitterheid gaat dan over wat mij zelf (ook) is aangedaan enz enz. ooit in mijn leven. (...)

 

 

En dan vanmorgen lees ik Kohtje en ben plots weer even wakker, zeg maar. Hij noemt frustratie en protest als twee duidelijke triggers waar het het drinken betreft + levensinstelling/ vrees ik/. En hij heeft gelijk; ik zag Meya (hoi Meya!! Fijn dat je er weer bent!) ook getroffen reageren... nou hier ook herkenning. Daar kan ik even mee vooruit.

Ik ken de keuze van zo door te modderen..... gestaag weer wat te drinken betekent terecht komen in somberte en moeheid en zelfs wat bitterheid. (om redenen)

 

Mogelijk is er toch nog best wel meer. Ik bedoel: hebben mijn gedachten zich vastgezet mbt tot werk, gezondheid, geluk.... en ben ik een beetje cynisch geworden?

Kan ik nog es opnieuw gaan kijken?

 

Ik weet zeker dat dat altijd de moeite waard is.

Op het moment valt me veel toe: contacten en gezelligheid en uitnodigingen en drukte.

Maar dat is niet altijd zo.

En ik ervaar domweg dat mijn stemming beinvloedt wordt door wel of niet te drinken, tamelijk direct eigenlijk. De zweem naar slachtoffer voelen is er sneller als ik weer een tijdje drink, hoe matig dan ook. Subtiele processen zou ik haast zeggen! (niet leuk maar wel voelbaar)

 

De intentie en wil om harder met mezelf aan de slag te gaan zijn er ook duidelijker/leveren ook meer op als ik niet drink!

 

Rare slinger... heel vaak vind ik het niet de moeite waard.... somber ik door. Zo bevestig ik de ellende voor mezelf. Ja toch?>

 

 

Dit wetende..... hoe pak ik dat weer goed op?

 

Geen contact met mijn dochter hebben is een downer, enorm! Maar er zijn andere contacten die ik kan verdiepen.

Ga ik er voor of niet?

Zo gaan mijn gedachten... zo, nu op dit moment.

Dat wil ik nu even delen.

 

Sita, jouw verhuizing lijkt me ook niet niks?!! Hoe doe je dat allemaal? Laat je het weten?

 

Slaap wel.

17 augustus 2016 bewerkt door smart

[Meya]