Maandag 10 augustus

[plof]

.

15 augustus 2015 bewerkt door ploffie

[kruidenthee67]

jowan, ik wacht ook je uitleg af...oprecht nieuwsgierig.

Don't hurry...ben nog hard aan het werk hier 

[huttula]

Als klein kind wilde ik niet op mijn moeder lijken...ik zocht mijn eigen weg.

En op het eind van de rit ik was precies een copy van mijn moeder

Toch wat mijn moeder niet kon veranderen heb ik veranderd.

Ik heb de cirkel doorbroken

En dat voelt heel goed...eindelijk mezelf zijn

Jammer dat moeders het niet kon....was ons veel bespaard gebleven.

[huttula]

Ik geloof in een 2de kans ..

[blondie6173]

Half dagje werken is iets langer geworden.

Soms zit alles wel eens tegen.

Dit was zo'n dag.

Vroeger zou ik mijn frustratie en onmacht wegzuipen.

Nu aanvaard ik dat er na regen ook weer zonneschijn komt.

Morgen dus hopelijk een betere dag... en anders overmorgen...

[Lucide]

Ben ik net terug, word ik gewoon van het dagpact afgeknikkerd...

Even aangepast:

Dagpact:

Blondie

Kaboutertje

Marc

BillyBob

Akkordeon

Agnieta

jowan

Lucide

Vol

Joris

Bighamster

Wijfie

[toine]

Ik drink/ dronk,  is bij mij ook begonnen uit verveling en extreme verlegenheid en gewoon iedereen en alles saai vinden.

Wordt aankomende zaterdag 41 jaar en als je iets verkeerd zegt tegen mij kan ik nog blozen

als een klein jongetje, niet normaal en heb het vooral niet over seks

Het blozen en vooral de angst daarvoor, heeft een trauma opgeleverd en ontwijkend gedrag en een heerlijke voedingsbodem

voor verslaving, maar goed, worstel nog steeds met dit verleden van blozen en het extreem nare gevoel daarbij, wat zich

tegenwoordig niet meer echt uit in blozen maar paniekaanvallen, voelt als sterven, letterlijk.

[An]

"...............................

Hij heeft echt geleden aan mijn alcoholisme.........................

Hij zei; ik hou toch wel van je en ik mis je. .........

 

........

Wat er straks gebeurd als hij ouder wordt weet ik natuurlijk niet maar ik me voor alsnog geen zorgen.

......IK MIS JE......

Letterlijk en figuurlijk als wij ons verstoppen m.b.v. drank.

Je kan het alcoholisme noemen.....

Waarom ik zou (drinken) is grotendeels zelf aangeleerd gedrag en gedrag van mijn omgeving.

Dat ik niet kan stoppen is een bijkomend gegeven.

Ik drink omdat ik geleerd heb dat drank iets met me doet dat wat ik dacht prettig was.

Bij nader inzien.... Is ook dat niet waar.

Ook een leugen die in mijn kop zat.

Het zit er zo vast in dat het me zo vreselijk veel moeite kost om anders met de belevenissen van het leven om te gaan.

Ik kan alleen voor mezelf spreken.

Ik zag de film/ documentaire Amy Winehouse....ik kreeg enorme zucht.

Ik leefde me zo in haar leven, ik begreep het zo goed...te goed.

Acceptatie en leren omgaan met.... Op een andere manier dan met drank.

Ik heb lijstjes...

Als ik iets te vieren heb mag ik een sorbet gaan eten.

Als ik een beloning verdien, mag ik een tijdschrift kopen.

Als het me echt teveel wordt mag ik met m'n kop onder de dekens liggen.

Als ik het niet zie zitten mag ik 10 dvd s achter elkaar kijken.

Ik donderde nog steeds omdat het leven onvoorspelbaar is.

Had geen idee WAT ik kon doen.

Rustig uitzitten was schijnbaar geen optie.

......en Waarom zou ik Niet drinken?

Ik heb ook kinderen en die wil ik niet nog meer belasten met mij....

Ik laat ze zien dat het anders kan.

Het is nooit te laat om het roer om te gooien.

Ik wil er zijn voor mijn kind...echte welverdiende aandacht...het is mijn kind, en ze hebben maar EEN moeder.

De toekomst is voorspelbaar als ik blijf drinken..

[toine]

Klopt, dat noemen ze een sociaal fobie.

Kleine ruimtes met mensen is dus voor mij geen optie.

Vroeger een verjaardag met een kringetje met mensen en lekker praten over niets was nooit een optie en als het moest,

dan zat ik een maand voor het nietszeggende event al in de vernieling en van te voren dus zorgen dat ik zo kort als een koekje was.

Lastig en vervelend is mooi gezegd, maar mij heeft het letterlijk in de vernieling geholpen en het is bij geen

kwestie van zelfvertrouwen, maar gewoon de angst dat ik weg wil en mensen denken wat doet hij nou raar ofzo.

Merk wel dat het wantrouwen naar andere mensen, wat ik vaak gedacht te hebben helemaal niet zo is, ligt gewoon aan mij en mijn slechte

reacties op situaties vroeger, kunnen andere mensen ook niets aan doen, al kan ik wel een paar vingers wijzen, maar daar heeft nu niemand meer iets aan.

Medicijnen en therapie heb ik ook gehad, in mijn geval, niet geholpen, want al die mensen vind ik echte zeepneuzen en van medicatie word je een zombie.

maar goed kwestie van keuzes maken en dat lukt nog niet echt en alcohol is dus ook echt nog steeds mijn beste vriend en vijand.

Misschien een keer goede seks als medicijn ha, tsja altijd maar een grapje maken...

[bolletje]

Toine hier is een soort vrijwilligerscentrale waarin mensen zichzelf aanbieden om anderen te helpen.

Daar kun je ook aangeven met wie je contact wilt hebben en wat je wilt doen. Er zijn mensen bij die gestudeerd hebben en misschien wat meer op jou niveau kunnen praten met je. Ook kan je aangeven of je b.v. erg van schaken houdt, of biljarten enz.

Maar ook zou je jezelf kunnen aanbieden om er eens op uit te trekken en mensen te helpen die met dezelfde vragen zitten. En waar je een goed gesprek mee kunt voeren.

[erik]

Mooi openhartig verhaal Toine!

[Akkordeon]

Hoi Toine,

Je schrijft dat het niets met zelfvertrouwen te maken heeft. Maar volgens mij kan het iemand met voldoende zelfvertrouwen helemaal niet schelen wat anderen van hem/ haar denken.

Is maar een idee.

Klinkt wel vreselijk, zo'n sociaal fobie...

[toine]

Bol, ben gek van schaken en raak nooit uitgeleerd en ben natuurlijk zeer fanatiek, lees ook

veel boeken over schaken, fascinerend.

Wat betreft contact met mensen en dan vooral, niet nog gekend, dat blijft moeilijk dus om zo een stap te nemen,

is voor mij vaak zo moeilijk, maar goed, niet alles groter maken dan het is,

dat weet ik inmiddels donders goed, zoals laatst met de tandarts.

Gewoon doen en weten dat je achteraf trots en blij bent in laatste geval betreffende langdurige pijn.

Heeft deze centrale een internet site...

De angst zit bij mij dus vooral vooraf en achteraf denk ik, nou toine neman dat het je toch goed gehandeld,

maar de stap vooraf blijft een issue en stel ik het liefst uit, weer genoeg gepraat.

Hoor graag van u bol....

[toine]

ga uitloggen, maar wat ik bedoel met zelfvertrouwen.

als ik met meerdere mensen ben en dat is steeds schaarser en we hebben het "echt" ergens over, heb ik nergens last van en

zal ik mijn mening verdedigen als een pitbull en wil ik graag dat we leren van elkaar en tot een standpunt

komen zeg maar en gaat het in mij optiek ergens over, maar koetjes en kalfjes pfffff.

wanneer mensen gaan beginnen over hoe goed hun kinderen het wel niet doen en dat het allemaal

zo toppie gaat, kan ik mij niet meer consenteren en denk, wat een gelul weer en dan krijg ik het warm en wil weg,

ligt zeker aan zelfvertrouwen, maar ook om het eeuwige nietszeggende geneuzel van mensen, excuus voor deze uitspraak.

ben weg en tot morgen, beetje hyper nu....

[bolletje]

Bol, ben gek van schaken en raak nooit uitgeleerd en ben natuurlijk zeer fanatiek, lees ook

veel boeken over schaken, fascinerend.

Dat gevoel had ik al Toine

 

Vroeger, vlak nadat ik weer eens uit een kliniek gekomen was, heb ik ooit een televisie opname gehad. Dat was het programma "Heel de mens"met José Freits. Mijn man zat toen ook in dat wereldje.

Toen die opname klaar was en ik een hele hoop mensen zag plus alle camera's die allemaal gericht waren op mij, begon ik me heel onzeker en angstig te voelen. Panisch was ik. Waar was ik aan begonnen. Wat voor 'n schade zou dit mij brengen.

Toen ik thuis kwam, werd het erger en erger. God wat voelde ik me toen onzeker en kwetsbaar. Dit kwam doordat ik niet gewend was om tussen mensen te zijn. Ik heb altijd, samen met mijn moeder een heel teruggetrokken leven gehad omdat mijn moeder mij graag voor zichzelf wilde. Ik mocht geen of weinig contact hebben met anderen.

Dan leer je dus helemaal niet omgaan met anderen. En ik had anderen nodig om zo mijn zelfvertrouwen te krijgen. Ik moest kiezen, of doorgaan en leren om me aan te passen aan het leven buiten een beschermde omgeving of weer terug.

Ik heb, (en ik denk nog geen eens zo bewust) toch gekozen voor een leven buiten een instelling. Dat is mijn redding geweest.

Ik heb er geen last meer van als ik me in een grote groep mensen bevind.

Dit heb ik geleerd door toch door te zetten. In het begin heel onzeker en bang maar na verloop van tijd ging het makkelijker.

En ik was de enigste niet, er zijn zoveel mensen die zich ook onzeker voelen. alleen denkt men dat iedereen dat ziet terwijl een ander dit nog geen eens in de gate heeft.

Ik hoop dat je wat doorzet, je bent nog jong dus gaat het misschien wat makkelijker. Ik was 30 jaar toen ik voor het eerst op mijzelf ging wonen.

 

Verder mis ik Olle ontzettend. Het is hier echt heel erg stil. Verder doet ze het erg goed bij m'n maatje en lult daar de oren van zijn kop. Dat doet me wel weer goed om te horen.

10 augustus 2015 bewerkt door bolletje

[Tatum]

Ik lees opnieuw zonder door te lezen. Zie ik het bericht van An. Dat trof me. 

Ik mis je

 

Mijn geval: om mijn moeder. Ik heb een medium gesproken. Alles wordt momenteel duidelijk. 

[Tatum]

Haar rol. 

 

An: dank je. FloortjeII

[An]

Tatum, het is vooruitgang als je inzicht krijgt.

[Gast]

Ik dronk zodat ik geen medicatie hoefde gebruiken voor alle klachten.

Dacht daarmee meer zelf de controle te kunnen houden. De bijwerkingen van alcohol ken ik immers beter dan welke bijwerking van welk medicijn dan ook.

Namelijk algehele sedatie, als je er maar genoeg van neemt.

 

En juist dat laatste zit dus geen controle op. Want als het gisteren lukte om het beoogde resultaat te behalen met die dosis, kan de volgende dosis weleens net te weinig zijn om hetzelfde resultaat te behalen. Gewenning noemt dat.

Sinds dat ik over mijn schroom heen ben van pillen slikken en door heb dat het me soms echt wel helpt. Slik nu al bijna anderhalve maand AB, wat ik vrij knap vind van mezelf en soms echt nog wel eens vergeet.

Doet het me wel deugd om te weten, dat ik me niet druk hoef te maken of ik de juiste dosis in huis heb. Zoveel moet ik per dag slikken en daarmee zal mijn probleem verholpen worden.

Met drinken was dat dus anders. Want dan moest je altijd rekening houden met die gewenning, wat ik dus nooit deed. Tja als het dan niet werkt zoals je graag had, zit je vol stress en kan niet meer bij halen omdat je al onder invloed bent. Althans zo werkte het bij mij, dan moest ik een avond met te weinig op gehad hebben uitzitten totdat ik weer zou kunnen halen. En als ik dan weer kon, dan had ik geen zin meer om weer een dosis te gaan halen omdat ik het doseren kwijt was en niet wist hoeveel ik dit keer in moest slaan omdat de vorige dosis echt ook nog wel invloed op me had.

En dan stopte ik maar weer voor een week een paar dagen. Tot een moment waarin ik dacht heb die dosis nu toch echt weer nodig.

En dan maakte ik weer dezelfde fout of juist niet. Precies dezelfde dosis halen als anders. Wilde namelijk nooit over die grens.

 

Doordat ik dus wel gewoon ben gaan luisteren en pillen slikken die ik niet meer zo eng vind, al lees ik van te voren wel de hele handleiding tig keer door en gestopt ben met roken, vind ik dat drinken van me als zelfmedicatie eigenlijk een steeds mallere gedachte worden. En eigenlijk een slap excuus worden om te kunnen drinken.

Want nu vang ik alle kwaaltjes zoals rusteloosheid, stress, pijn, onzekerheid en teleurstelling gewoon op met oefeningen of gewoon leuke dingen doen of gewoon acceptatie.

 

En dat stoppen met roken helpt me enorm om de zware trekverlangens naar het oude te doorstaan. Want drinken kan niet zonder een peuk voor mij. Ik zie mijn drinken dus eigenlijk hetzelfde nu als mijn rookverslaving. Verslaving hangt vast aan gewoontes. En die kan je veranderen.

[Gast]

Bol, begrijp je twijfels wel en je verdriet. Weet je nog dat ik vorig jaar mijn schildpad weg deed?

Voelde ook niet goed, omdat ik altijd als ik aan een dier begin voor levenslang ga. En dan voelt het een beetje als falen als dat er niet inzit.

Een ego ding is dat.

 

Want in feite, als je toe durft te geven dat je niet goed genoeg meer voor je dier kan zorgen en daar een oplossing voor zoekt, ben je kei goed met je dier bezig.

Dan schuif je dat ego aan de kant en handel je uit liefde.

Vind het knap van je dus! Want het is niet wat een beestje wat je met de hand opgevoed hebt af te staan.

Wel fijn te horen dat goed nieuws toch?

 

Kreeg gisteren een mail met foto´s van mijn schildpad. Ze heeft nog steeds dezelfde streken, maar haar nieuwe eigenaar gaat daar net iets gemakkelijker mee om dan ik. Waardoor mijn schildpad nu een happy schildpad is. En al enorm gegroeid is ook.

Dat soort berichten maken het elke keer een stuk makkelijker om het te accepteren. Dus ik hoop dat jij ook zulke positieve berichten blijft ontvangen van je maatje.

 

En ja, ik doe hier ook aan een uitsterf beleid. Geen dieren van mij meer in huis. Maar omdat ik dan waarschijnlijk nooit meer thuis zou komen als ik dierloos ben. Verdiep ik me nu in tijdelijke opvang van dieren. Dan blijven ze eigendom van een ander en dan weet ik zeker als er iets met mij gebeurt die dieren wel weer opgevangen worden. Wellicht ook een optie voor jou en jullie om over na te denken?

[Akkordeon]

Sorry, even iets helemaal anders:

had net de dierenarts aan de lijn. Het gaat niet goed met mijn oude hond. Dierenarts sprak over : een beslissing nemen. Misschien heb ik dus tegen woensdag middag nog maat 1 hond...

Een gedachte die te groot is voor mij nu om te bevatten. Maar ze heeft ons zoveel moois gegeven dat ik haar niet wil laten afzien omdat ik geen afscheid kan nemen...

En nee, dat is geen reden om te gaan drinken. In tegendeel. Moet er nu echt mijn verstand bij houden. En genieten van elk moment, want het kunnen de laatste zijn.

[jowan]

Terugkomend op de uitspraken dat ik me zorgen maak om de nuchterheid van Kohtje en Erik.

Laat ik beginnen dat ik dit forum zie als een middel tot dialoog, niet om te discussiëren of de een wat meer gelijk heeft dan een ander. Wat ik hier ventileer zijn zienswijzen en overtuigingen die op mijn kennis, kunde en ervaring zijn gestoeld. Ik ben hier om te leren, dus ik ben bereid mijn standpunten aan te passen en nieuwe aan te nemen. Per definitie.

 

Verslaving: als ik er al verstand van heb is dat voornamelijk als ervaringsdeskundige. In herstel leerde ik zaken over verslaving die me daarbij erg kunnen helpen. Die dingen leerde ik in een kliniek (8 weken) en bij de AA en NA groepen wijd verspreid rond mijn woonplaats. Bovendien zoek ik ook herstel op de conventies van beide groeperingen die regelmatig in den lande gehouden worden. Tevens vervul ik diverse service posities, lokaal bij de groepen als ook op regionaal nivo. Dat is inhoudelijk misschien interessant, maar vooral helpt het me bij mijn nuchterheid en herstel.

 

Twee zaken luiden bij mij de alarmklok:

ego

eigenwijsheid (voor zover dat niet hetzelfde mocht zijn)

 

Van ego weet ik heel erg veel: ik heb een enorm ego waar ik dagelijks aan moet sleuren om het binnen de perken te houden.

Een fellow zegt wel eens tegen me dat ik geluk heb met die leegstaande tennishal hier in de buurt, daar kan ik mijn ego makkelijk stallen op weg naar huis.

De grootste rampen op deze aarde en in onze geschiedenis werden veroorzaakt door mensen met een ontembaar ego. De wereld gaat eraan kapot (E Tolle).

Het lijkt erop dat ze iets presteren en neerzetten, maar je moet niet kijken ten koste van wat en hoeveel mensen.

Sommige mensen kunnen hier heel erg hoog springen, tot wel door het plafond, maar niet omdat ze met bergwandelingen hun benen goed getraind hebben, maar door hun ego. En het is een prestatie van niks, zeg nou zelf: wat heeft het voor zin om je over opmerkingen van zo'n zwartekousenbander zo op te winden? Nergens goed voor.

Ego is mijn hoofdbestanddeel in de uitingsvormen van mijn ziekte verslaving. Daarmee zette ik mijn omgeving naar mijn hand en zorgde ik ervoor dat ik "ongestoord" kon gebruiken. Ook beïnvloedde ik daarmee mijn medemensen in pogingen om mijn gebruik te maskeren en te verbergen.

En in mijn werkomgeving wilde ik wel voor vol worden aangezien, natuurlijk. Dat regelde ik met mijn ego onder andere.

 

Eigenwijsheid is ook een heel sterk punt van me.

Eigenwijs is ook wijs wordt soms gezegd, maar ik vraag me af of dat voor een herstellende verslaafde heilzaam is. Vooral het gevoel dat de "zaken weer normaal" worden, dat je het gevoel hebt naar je oude leven terug te kunnen lijkt me gevaarlijk. In die oude "normale tijd" was ik een rasechte junk........ Daar wil ik nooit meer naar toe.

Voor mij is verslaving niet het middel (alcohol) maar een ziekte in mijn hoofd die elk middel aangrijpt om zich te uiten. Die ziekte is chronisch, terminaal en progressief. Valt dus niet te genezen en ik ga eraan dood. Dat geloof ik wel, want daar was ik bijna en ik moet nog maar zien of alle gevaar geweken is.

Voor mij vergelijkbaar met diabetes (niet met de bedoeling iemand te kwetsen), je kunt er oud mee worden als je je maar aan wat regeltjes houdt.

Mijn regeltjes voor verslaving zijn spiritualiteit en mezelf ontwikkelen als mens. Dat doe ik onder andere middels de AA/NA groepen, 12 stappen groepen in het algemeen.

Toen ik helemaal zelf de dingen bedacht en zelf de dienst uitmaakte, maakte ik er een verschrikkelijke puinhoop van. Ik kan het niet alleen. Ik had hulp nodig, zocht hulp en accepteerde hulp. Daarvoor ben ik dankbaar en ik hoop nooit de arrogantie te krijgen dat ik dat aan de kant schuif.

Mijn overtuiging is dat als een verslaafde het zelf wel weer weet en het zelf weer gaat regelen: dan ik een terugval over het algemeen nier veraf.

Dat vind ik zorgelijke zaken, voor mezelf en mensen die ik als fellow beschouw. Waaronder de mensen hier op dit forum, dus.

 

Fellowship is binnen die groepen een aardig begrip wat een beetje lijkt op vriendschap. Dat laatste staat bij mij voor geven en nemen. Mensen die langer in herstel zijn en menen "dat ze er zijn"  en wegblijven, vergeten dat er toch iemand moet zijn om de nieuwelingen op te vangen en te begeleiden. Dat te geven wat we zelf in het begin ook mochten ontvangen: een warm onthaal, begrip en begeleiding. en vooral vriendschap.

 

Ik loop nog niet zo lang mee in herstel zoals anderen hier op dit forum of in de groepen, daar kun je ook geen status aan ontlenen als je gelooft in de dag van vandaag,  maar ik heb mensen die 30 jaar droog stonden terug zien vallen omdat ze het ondertussen wel geloofden, die groep, die suggesties, die sponsor, dat gedoe met bidden en mediteren.....

Terugvallen is voor mij geen optie. Als ik vanavond terugval en eenderde neem van wat ik op het laatst nam, bestaat er een zeer gerede kans dat ik de morgen niet haal.

Ik kom net terug van "mijn kapelletje" waar ik heb gedankt, gebeden en gemediteerd. samen gepakt in een fietstochtje van zo'n 24 kilometer met mooi weer, vind ik dat persoonlijk geen slechte dagbesteding voor een verslaafde in herstel die niet meer naar een baas hoeft.

Daarbij bid ik voor jullie mee.

 

Ik heb dit stuk geschreven zonder het na te lezen op correctheid, volledigheid of taalfouten.

Ik ga nu op weg naar een meeting en wil het voor die tijd nog posten, bij deze hoop ik dat dit een antwoord op de vragen is anders lees ik dat vanavond wel.

[bolletje]

Dank je lief Sproetje. :lips: :lips:

 

O Akkordeon wat ontzettend beroerd is dat voor je, beslissen dat je je dier moet laten inslapen. Is het vanwege de ouderdom?

10 augustus 2015 bewerkt door bolletje

[Gast]

Akkordeon, geniet de komende dagen nog even van je hond. Sla alle mooie momenten nog even op met hem of haar.

Mooi dat je de tijd krijgt om afscheid van haar te nemen. Dat vind ik positief aan de negatieve situatie.

Sterkte meid!

[bolletje]

 

Ik heb dit stuk geschreven zonder het na te lezen op correctheid, volledigheid of taalfouten.

 

   Tja johan jij bent ook een mens hé?

Wanneer ga jij hier eens lekker uit je bol, en zien we dat  ook eens? Grapjes, mee lachen enz. Heeft een mens ook nodig hé, ook johan.