Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Jannigje]

Nog even: na het onderzoek moest ik veel drinken.

Afijn, ik moest plassen en schrok me rot. Mijn urine was knalgeel en bijna lichtgevend!

[Jannigje]

Dank je Lars, dat hoop ik ook

[Lika]

Och Jannigje, ja je moet het zelf doen. Ben benieuwd naar de uitslag.

En....een extra speciale fijne knuffel voor jou.

[Sis]

Levenslessen krijgen we niet voor het uitzoeken.

Wel hoe we ermee om willen gaan!

 

Spannend, nu wachten op de uitslag. Ik ben benieuwd maar jij natuurlijk nog meer

[Vasja]

Phoeh, wat een enge gedachte dat je bijna geopereerd zou zijn zeg!

Spannend! Hoop dat het iets is wat ze kunnen verhelpen

[Singbluesilver]

Dat is wel een heel verhaal en bewijst maar weer dat we zelf goed moeten blijven opletten wat de artsen allemaal verzinnen. Leek me geen prettig onderzoek trouwens als ik het zo lees.

Afwachten wat de uitslag zegt en eventuele behandeling. Duurt dat lang? Die uitslag?

[huttula]

[Jannigje]

Hoefde het licht niet aan in de wc.

Dank je Lars, ik zit hardop te lachen

[Jannigje]

Hoe lang het gaat duren, weet ik niet SBS. De uitslag wordt eerst in een team besproken volgens de arts assistent, vervolgens belt ze mij over de diagnose en eventuele behandeling. Ze kon niet zeggen hoe lang het gaat duren, ik reken maar op een paar weken.

Ik hoop natuurlijk zo snel mogelijk. Aan de andere kant ben ik ook wel een beetje bang, dus ik voel nu ook wel een beetje voor de struisvogel-oplossing.

Hoewel, toch ook weer niet echt.

[Singbluesilver]

Dat snap ik. Graag de uitslag willen weten maar eigenlijk ook weer niet. Gewoon toch maar afwachten. Best spannend.

[Lika]

Hier is voor Jannigje de 'dag-is-weer-begonnen-knuffel'!

[Sis]

Pff ja dat wachten is het lastigste.

Ik  duim voor je Jannigje en wens je het beste voor vandaag

:rose:

[Jannigje]

Lieve

Lika en Sis: dank je wel

[Vasja]

Phoeh 2,5 uur?! Wauw! Erg gemeen van je hersens om de endorfine niet af te geven! Chocolade eten dan maar?

Vroeg naar bed?

Hoe was de cursus? ^^

[smart]

 

[smart]

Hoe gaat ie Jan?

[Jannigje]

Niet goed Smart.

Ik probeer mij staande te houden, maar dat lukt maar net.

Afbouwen en opbouwen ad, ik haat het.

Maar ja......

Grootste deel weggehaald, , niet goed

31 januari 2017 bewerkt door Jannigje

[smart]

Beetje van je afpraten kan toch echt wel helpen hoor! Wat is daar niet goed aan?

Kwam de zelfafwijzing dan weer om de hoek kijken?

 

Hoeveel tijd gaat de nieuwe opbouw met de med nog kosten?

 

Sterkte lief mens

[Lika]

❤ het is nog vroeg, maar je krijgt wel al een dikke knuffel!

[smart]

Van mij ook!

[Jannigje]

Dank je lieverds, ik ben nogal het spoor bijster op het moment.

Ik had gisteren een heel stuk geschreven, maar dat voelde niet goed. Van me af praten is één ding, maar in paniek hier dingen neerschrijven is niet altijd een goed idee.

Het voelde als mijn ellede dumpen en jullie er mee opzadelen, niet de juiste manier.

Ik kan niet goed beschrijven wat er met me gebeurt.

De dagen duren nog steeds 24 uur, maar het is net of ze langer duren maar minder uren hebben. Er komt niets/nauwelijks iets uit mijn handen. Ik raak/ ben het overzicht kwijt.

Ik probeer aansluiting te houden met de buitenwereld, hier en in het museum en met andere mensen, maar het lukt me niet.

Ik ken a.h.w. Twee modussen: óf ik doe "gewoon", dat betekent dan dat niemand iets aan me merkt, óf, als dat niet lukt, trek ik me terug.

Dan ga ik weer op alleen zodat niemand me ziet.

Een tussenweg kan ik maar steeds niet vinden.

Bijvoorbeeld: gisteren was ik in het museum. Ik kon het nauwelijks aan, kon nauwelijks andere mensen om me heen verdragen. Zij weten niet dat ik depressief ben. Ik wil zo graag ergens zijn waar ik geen stempel heb! Maar dat heeft een prijs.

Namelijk net doen of alles oké is.

Ik heb dagen dat ik daar geen collega zie of spreek, gisteren natuurlijk net wel. Ik voer dan een toneelstukje op omdat ik niet weet wat ik anders moet doen.

Het liefst was ik wegggelopen, had ik mezelf weer opgesloten, maar dat heb ik niet gedaaan.

Ik heb het volgehouden.

Net als vroeger op mijn werk.

Tot het niet meer gaat.

Verkeerde strategie, maar ik weet nog niet anders.

Heeft met een heel diepe angst te maken.

Daar ben ik vorige week met therapie weer mee geconfronteerd .

Die diepe angst is de basis van mijn overtuigingen. Of is het andersom? Heb ik die diepe angst gekregen door de overtuigingen die ik heb gekregen?

Het gevoel was er al voor ik de woorden had denk ik, dus dan zou de angst vooraf gaan aan de overtuigingen.

Dat kleine, onschuldige meisje dat zo verschrikkelijk bang was, altijd!!!!

En dat daarom al die akelige patronen heeft ontwikkeld.

Mijn volwassen ik "weet beter", maar het kleintje kan daar nog niet veel mee.

Die verzuipt nog in haar angst.

Zeker in periodes als deze.

Quinn schreef er een stuk over op zijn draad (p 88).

Anders natuurlijk, maar toch zo herkenbaar.

Dit is beter dan wat ik gisteren deed, gelukkig.

[Lika]

Lieve Jannigje, dat van die toneelstukjes opvoeren ken ik. Dan loop je al op je tandvlees en dan moete je ook nog toneel spelen. Niet te doen..... en je kunt nog niet anders. Ik vind dat je het goed doet. Voor wat je kunt. Nu. Misschien nog steeds niet wat het beste is voor jou, maar daar ben je ook mee bezig. Knuffel!

❤

[Quinn]

Lieve Jannigje... * is dat hè, dat je interne beleving van de wereld en de externe niet (meer) op elkaar aansluiten. En intussen maar druk watertrappelen. Knuffel.

2 februari 2017 bewerkt door moderator

[lady jane]

geen Jannigje te vinden, maar deze past ook mooi♥

[erik]

 

Je bent depressief.....oke maar zou je daardoor niet oke zijn? Is depressie iets om je voor te schamen, iets wat er eigenlijk niet zou mogen zijn. Is het niet zo dat het niet zo zeer de stempel depressie is maar de dingen die je daar aan hangt waardoor je gaat proberen iets te zijn wat je (nu) niet bent. Omarmen wie je bent, depressie is en blijft heel rot maar het is nu eenmaal zoals het is. Maar ook met depressie mag je zijn zoals je bent en hoef je niet te doen alsof. Onderzoek die overtuiging eens, depressie, wordt je daardoor afgewezen door vrienden, gebeurd dat echt of ben je daar (ontrecht) bang voor, zijn dat dan wel vrienden?

Mensen in een museum....moet je voor hen toneel spelen en gemaakt vrolijk doen of mag het zijn zoals het is......

Ken je dit filmpje.....   moet vooral denken aan het stuk op 2:45 seconden maar het hele filmpje vind ik de moeite van het kijken waard. En terwijl ik dit tik besef ik mij dat ik makkelijk schrijf over zelfacceptatie met ook de vervelende kanten en situaties nu.....besef mijzelf hoe moeilijk dat is. Ik wil ook constant heel hard veranderen en Erik 2.0 worden en neem geen genoegen met hoe het nu is. Zou ik wel willen doen echter......zou voor mij ook beter zijn als ik dat deed......KMW

2 februari 2017 bewerkt door erik