Voorstellen, Indigo

[huttula]

Hoi indigo

Tis al fijn dat je weet dat je een vrolijk kind was.

En dat er iets is gebeurd wat jou deed veranderen.

Zijn geen onbelangrijke .

Jij bent nog steeds het vrolijke kind.

Dat heb je in je..die kan je weer terug vinden.

Ik ben emotioneel verwaarloosd vroeger.

Was altijd een lief kind.

Waarom deed ik mezelf alles aan.

Omdat ik niet met gevoelens overweg kon...was me nooit geleerd dus ook niet goed ontwikkeld.

Als volwassene kan je makkelijker een inhaalslag maken.

Als je jezelf maar begrijpt of daar het vandaan komt.

Indigo je bent op goede weg

zoals je nu denkt en in het leven staat.

Groei heeft ook tijd nodig zodat je je kan ontwikkelen.

De gebeurtenis ben jij niet...dat maakt het verschil.

12 november 2015 bewerkt door huttula

[Indigo]

Nog meer wijze woorden, alles nog een keer gelezen. Dank jullie allemaal voor het meedenken, en herkenning. Vind de reacties heel bijzonder en laat me op een andere manier naar zaken kijken.

Geeft hoop. Weer geloof dat alles veranderlijk is, ook ik.... En inzichten, dat het allemaal niet zo zwart/wit is, dat acceptatie niet betekent je ergens compleet bij neerleggen.

 

Heb nadat ik stopte met drinken geaccepteerd hoe het was. Geen spontane zaken, alleen vertrouwde mensen zien, in een klein wereldje leven. En een tijdje was dat oké, een van de consequenties van de drank de deur uit doen. Me erbij neer gelegd. 

 

Wens vind ik een mooi woord, inderdaad de wens om te veranderen is gegroeid en daar is niks mis mee. 

Ik draafde door in 'berusting', want dacht te hebben geleerd dat verlangen naar verandering ongelukkig maakt. 

Ga er meer ruimte aan geven, zonder mezelf geweld aan te doen. Stapje voor stapje, en zie wel hoe 'ver' ik daarin kom.

Ach tien maanden is eigenlijk nog heel kort, als ik mijn oma en moeder achterna ga qua levensverwachting, zou ik nu zo'n beetje op de helft zitten. Misschien word ik ooit een spontane en stokoude oma : )

Niet meer drinken of roken maakt die kans in ieder geval een stuk groter!

[Meya]

Klinkt goed en inspirerend :-)

[Akkordeon]

Ik sluit me helemaal aan bij Meya!

Succes!

[Monster]

Indigo,

jouw vraag heeft mij óók lang beziggehouden en ook ik heb me afgevraagd hoe ik kan accepteren en zaken aanpakken tegelijk.

Voor mij, maar dat hoeft niet voor jou te gelden, was het nodig om verschil te maken tussen zaken die ik niet kan veranderen (mijn rugzakje, de mensen om mij heen, het weer, de baas) en zaken die ik wél kan veranderen (mijn houding en mijn gedrag).

Je kunt bv. accepteren dat je je huidige baan niet bij je vindt passen, en dus solliciteren. Op dat moment verander je wat je kunt en verander je niet wat je niet kunt veranderen tegelijk. Daar is niets passiefs aan. Accepteren is een actieve levenshouding die vaak méér energie kost voor dat moment, maar ook méér energie overlaat aan het eind van de rit. Mopperen op alles wat je anders wilt zien maar er ondertussen niets aan veranderen, dát is pas passief.

 

Accepteren is niet: gedogen, tolereren en stil blijven zitten verwonderen. Accepteren is omarmen, verwelkomen. Au. Dat vraagt een positieve, actieve levenshouding.

 

 

Ondertussen vraag ik me stiekem af waarom ik het zo positief vind dat accepteren een ACTIEVE levenshouding vraagt. Waarom vind ik het nog steeds belangrijker om wat te DOEN, dan wat te ervaren? Wat wil ik bewijzen met DOEN? Dat ik niet lui ben? Dat ik deed wat ik kon, dus aan mij kan het niet liggen? Hm......

 

lieve Indigo, dit is geen college. Het zijn mijn mijmeringen op jouw thema. Dank je wel voor het wakker schudden. Als ik vannacht niet kan slapen dan zal ik..........zzzzzzzzzzzzzz zzzzzzzzzzzzzzzzzzzz zzzzzzzzzzz la maar

[Yogajuf]

Mooi zeg monster. Dat wou ik even zeggen.

En verder: iemand zei ooit tegen mij "niets doen is ook iets doen". Als in, je kiest er actief voor om niets te ondernemen. Wij mensen, met ons denkende brein, zijn tot doen veroordeeld. Zoiets.

Indigo, heb je bijgelezen. Mooi hoor. Dank voor het delen. ❤️

[Akkordeon]

Hier zit ik dus al uren op te denken. Dat accepteren een actieve levenshouding vraagt. Klinkt mij als muziek in de oren. Maar...

Wil dat zeggen dat ik het inzicht van te leren accepteren in zo'n jasje heb gestopt dat het weer past binnen mijn oude patronen?

Sorry Indigo, dit is waarschijnlijk ook niet helpend voor jou. Maar misschien kan er iemand wat meer duidelijkheid scheppen.

Of misschien is de manier waarop we dingen leren accepteren wel individueel bepaald?

Ik weet het even niet meer...

[Indigo]

Mooi, Monster, altijd een feest om jou te lezen, vraag me nu wel af wat je had gedaan als de slaap niet gekomen was? ; )

En Yogajuf, thanks, lees jou ook altijd graag.

 

Uren denken, in rondjes, vierkantjes, desnoods zigzag om weer op hetzelfde punt uit te komen, waar ken ik dat van AU. 

Denk dat de reacties veelzeggend zijn, een ieder gaat op zijn eigen manier om met acceptatie. 

 

Acceptatie komt telkens terug. AA, mindful, mild, etc. etc. En niet voor niets.

Toen ik ging accepteren: in mn uppie machteloos tegenover alcohol (check), gevoelens bevechten is een verloren strijd (check), begon het inderdaad te lukken om met alcohol de stoppen. Das enorme winst. Hoe verder in dit leven acceptatie vorm te geven? Ikzelf moet dan blijven passen op twee zaken; zwart/wit, alles of niets. Of te veel op zoek naar 'de Grote Waarheid'.

 

Ikzelf ben van mening dat er geen Gulden weg bestaat. Want het is onze eigen weg, die zal absoluut weer anders zijn dan die van een ander. Als alle mensen hetzelfde waren, was er 1 manier voor allen. Was er 1 levensstijl, 1 manier van zijn die iedereen 'gelukkig' maakt, 1 weg die iedereen heelt. Dus niet.

 

Wel kan ik blijven leren. Van zaken die lang gelee geschreven zijn, zaken die vandaag geschreven zijn. En ook daarin weer keuzes maken. Keuzes hebben we gelukkig altijd. Ik sprokkel hulpmiddelen bij mekaar, wijsheden die mij helpen. Een beetje van dit, een beetje van dat, en een beetje van mezelf. Een soort op maat gemaakt pakketje. Want passend bij mij. En onderweg niet te beroerd om her en der weer wat te laten vallen wat bij nader inzien toch niet past. Vrij daarin goddank 

[Indigo]

Moed verzamelen om te schrijven…..

 

Zaterdagavond ‘uitgegleden’…. Kan er met mijn kop nog steeds niet bij. 

 

Stemming; stik alleen, kids bij hun vader, hormonendans zorgden voor een zwart gat qua gevoelsleven, iets wat de laatste tijd weer enorm opspeelt.

 

Gedachten: tien maanden lang zit ik alleen in de weekenden in die weekenden, durf ik niks zonder drank, dit is ook geen leven, bla bla bla. Mijn weerstand brak. Niet 1-2-3, heb uren getwijfeld, wel, niet, wel. Maar wat overheerste: ik wil niet meer denken en voelen. En ben toen naar de supermarkt vertrokken.

 

Voor mij bleek dat alles wat er gezegd is over verslaving klopt. Dat hersencellen gelijk weer op standje ongevoelig springen, wat nou een flesje wijn, bijna geen effect . Dat ik niet kon stoppen. Zodra fles 1 leeg was wist ik niet hoe snel ik fles twee in huis moest halen. Toen die bijna leeg was, pas effect. Stomme berichtjes naar een ex-vriend gestuurd. En in bed neer gevallen en gelijk slapen. Klokslag vier uur recht in bed, zoals vroeger altijd. En alleen maar paniek, wat heb ik gedaan. WAT heb ik GEDAAN!!! Dagen van slag geweest, nog steeds.

 

Het enige gevoel wat ik er aan over heb gehouden is walging. Walging van het oude gedrag, me weer als een slaaf gedragen, walging van het hele proces, tot aan de walk of shame naar de glasbak om de twee lege flessen met schaamrood op mijn kaken snel weg te gooien. Zou het liefst vergeten, nooit meer aan denken.

 

Dacht onlangs goh, zou ik in januari een jaar droog mogen vieren, wat lijkt me dat geweldig. Die glazen heb ik ingegooid. Nu denk ik, als in januari blijkt dat ik in een jaar 1 maal gedronken heb, dat is nog steeds flinke winst, wat had ik anders allemaal achterover gegooid. Maar het vieren op het jaarpact elke maand, dat heerlijke gevoel van langere tijd droog staan. Dat heb ik weg gegooid.

 

Het is het niet waard. Het is verschrikkelijk, het gevoel erna. Trek heb ik niet, voel alleen gigantische walging. Nu weer letterlijk buikpijn. Proberen te vergeven. Maar vooral nooit vergeten.

Heb dit op mijn Ipad getypt, ga het zo kopiëren naar het forum. Voel me een loser….. En wat is ‘biechten’ moeilijk. Maar wegblijven of zwijgen is geen optie

[Gast]

Het gaat niet om een jaarpact of zoveel maanden droog. Het is geen wedstrijd.

Het is een proces, een weg die we afleggen ergens naartoe. Onderweg een keer uitglijden zorgt ervoor dat we weer voorzichtiger en met meer ervaring verder kunnen.

Dit is gebeurd. Nu weer verder. Hup!

[Akkordeon]

Hoi Indigo,

Ik begrijp dat je je hierover slecht voelt. Ik zit al een kwartier te denken wat ik kan zeggen om het minder erg te maken. Maar ik vind eigenlijk niks.

Al mis ik hier zelf op het forum wel een mogelijkheid om de geleverde prestaties, voor jou 10 maanden!,bij te houden in zo'n situatie. Op het jaarpact ga je weer naar onderen. Maar wat je hebt gehaald blijft winst. En je zal nog veel halen!

Volgens mij is de enige manier om hier iets positief uit te halen het opmaken van een crisisplan. Wat zou je volgende keer kunnen doen als je het zo moeilijk krijgt? Hulp vragen is dit keer niet gelukt. Is er iets wat je kan helpen om dat een volgende keer wel te doen? Of iets anders? Als ik het echt moeilijk krijg, is het enige wat tot nu toe blijkt te helpen voor TV gaan hangen en beeldjes kijken tot ik kan gaan slapen.

Verder vind ik het super knap dat je het hier bent komen schrijven! Ik hoop voor je dat het delen toch iets helpt.

En ik wens je van harte toe dat al die negatieve gevoelens die naar boven zijn gekomen snel verminderen.

Knuffel!

[Meya]

Ach lieve Indigo, wees zacht voor jezelf.

Tien maanden droog is tien maanden winst. Als er geen risico op uitglijden bestond dan waren we hier allemaal niet, op dit forum. Ja, op jaarpact onderaan beginnen. Maar mijn respect is er gen spatje minder om.

[plof]

Hoi Indigo,

 

Langdurig twijfelen wel/niet leidt bijna altijd tot het gebruik. Veel stoppogingen zijn van mij daardoor gestrand.

 

Als ik nu merk dat ik langdurig ga twijfelen, dan ga ik gelijk naar bed en probeer te slapen. Of eerst naar huis, naar bed en dan proberen te slapen. Na een dutje is het twijfelen dan weg. Nadeel is dan wel een enigzins verstoord slaapritme. Maar dat vind ik persoonlijk wat minder erg.

[Meya]

Is er kans dat je op korte termijn in de herhaling gaat?

[lady jane]

lieve Indigo

alles wat je schrijft

zou ik ook zo voelen

ik weet niet of ik de moed

zou hebben die jij hebt

om me meteen te hervattebn

en hier te "biechten".

En toch, het kan mij gebeuren,

en wel meer mensen hier.

Je hebt een giga tijd gestopt weten te blijven

dit kun je dus. Je hoeft dit niet weer mee te maken nu.

En afgelopen jaar was zeker niet voor niets en is ook niet weg.

Het jaarpact is een fijne kalender, maar we zijn elke dag

dat we niet drinken een beetje jarig.

[erik]

Volgende maand ga ik gewoon weer iets in indigo kleur zoeken voor op het dagpact om je te feleciteren. Dit was even een misstap, een hele nare waar je echt bij stil staat maar daarna gaat het gewoon weer verder. Het is weer een bewijs dat de trek grenzeloos is. Ik herken wat Plof schrijft als je langdurig twijfelt en de optie ja serieus in je hoofd zich vormt en zich langzaam daar gaat nestelen dit een signaal is. Ook ik ben meerdere keren onderuit gegaan en van elke keer heb ik wat geleerd. (de presentatie van Els Noorlander gaat oa ook over het feit dat er vaak meerdere pogingen nodig zijn en dat je dan niet moet zeggen 3 mislukte pogingen maar 4 stappen die allemaal noodzakelijk zijn in het nuchter blijven) Hier leer je van ook al voelt het nu #$!!#$^&!

 

Knap hoor hoe open je erover bent. Daarmee voorkom je terugval in verstoppen, verbergen en allerlei dingen die toch al met drinken te maken hebben.

 

Zou het dagpact op de dagenraad niks voor je zijn even (tijdelijk) elke dag afspreken niet te drinken. Om even weer een goed begin te maken?

 

Wat jou overkomen is maakt weer duidelijk dat dit bij ons allemaal kan. Zomaar op een zaterdag.....erg spijtig voor je dat je hier doorheen moet nu. Maar lukken gaat het zeker.

24 november 2015 bewerkt door erik

[Monster]

lieve Indigo,

Het woord walging heb je meerdere keren gebruikt. Dat vind ik pijnlijk want je hebt een zwaar oordeel geveld over je gedrag. Teleurstelling en schuld en schaamte kan ik nog snappen.....

Indigo, is het geoorloofd om niet het knapste meisje van de klas te zijn?

Mag jij fouten maken?  Mag jij een omweg nemen?

 

Je hebt zóveel al goed gedaan; je bent er weer voor je volwassen kinderen, je strooit bloemen op andermans pad, je bent 10 maanden clean geweest omdat je dat wou, je bent goed geweest voor jezelf.

Dan ben je zo moedig om met jouw ervaring ons te waarschuwen, en bijna vertrap je jezelf.

 

Indigo, jouw zweep en jouw straffende innerlijke criticus zijn niet helpend. Ze lijken nodig om jou 'onder de duim' te houden, omdat je anders 'helemáál van god los zou gaan'. Maar het tegenovergestelde kan gebeuren. Ik ben zo bang dat jouw zelfhaat welig gaat tieren, groeien en de ruimte krijgt.

 

Jij bent veel mooier dan dat jij nu laat zien. Jij wordt veel mooier als jij zachtheid, mildheid toestaat aan jezelf. Deze waarheden ken je al, het is misschien nu de tijd om er zelf mee te gaan oefenen.

 

Dank je wel voor je eerlijkheid, je openheid en je wake up call. Jij en ik zijn even ver; één armlengte ver. Omdat we evenveel waard zijn en de symptomen herkennen en begrijpen, kunnen we elkaar helpen. We zijn niet alleen. Samen staan we sterker.

[Kohtje]

Indigo,

 

(Op)biechten is moeilijk. Maar biechten is bedoeld om dingen achter je te laten en met een schone lei verder te gaan.

Tussen de oren is die schone lei moeilijk te verwezenlijken omdat tussen de oren het idee van falen ontstaan is.

En iemand die gefaald heeft verdient tussen diezelfde oren geen schone lei.

De dagelijkse werkelijkheid voor een alcoholist is echter dat elke dag niet gedronken een "gewonnen", een "geleefde/doorleefde" dag is.

Je hebt niet bijna een jaar weggegooid. Je hebt een dag niet geleefd.

Als je elke dag als een kadootje beschouwd, dan kun je vandaag weer waardering voor de dag hebben als je vandaag niet drinkt.

Weken, maanden, jaren, ze zijn niets anders dan een optelsom van geleefde dagen.

 

Gisteren is geweest, zit opgesloten tussen de oren. Morgen is een idee dat tussen de oren ontstaat.

Het aller, allerbelangrijkste, het allerwaardevolst, is vandaag. Je hart klopt vandaag. Je (be)leeft vandaag. Vandaag ben je waardevol.

[Indigo]

Pfff tranen, wat een mooie reacties, stuk voor stuk. Had het gister op het forum gegooid en gelijk mijn laptop afgesloten. Meer kon ik even niet opbrengen. Nu lezen doet zo ontzettend goed. Dank dank lieve mensen.

 

Het is inderdaad geen wedstrijd, het gaat om een verandering van levenswijze. Het is een investering in de rest van mijn leven, een leven zonder slavernij en daar blijf ik voor de volle 100% voor kiezen.

 

Jullie hebben het over hoe verder om te gaan met trek. Ik heb dit jaar trek bevochten met alles wat ik in huis heb, ken ondertussen heel veel trucs om niet toe te geven aan trek.

Zaterdag ging alles anders, en HALT was eigenlijk voor 100% van toepassing. Ziek geweest, weinig gegeten, boos en teleurgesteld dat er nog zo weinig veranderd is op sociaal gebied, alleen, eenzaam, en heel moe, maar dan vooral van mezelf.

Het begon niet met trek.

 

Wat jij zo treffend omschrijft Kohtje, het begon met een dag niet kiezen voor leven. Klinkt dramatisch, maar eigenlijk zo de schijt hebben van alle zaken die ik tegen kom sinds ik niet meer drink. Het begon met een dag niet willen leven met mezelf. Heel gevaarlijk. En die gedachten draaiden zo lang in cirkeltjes, dat 1 smoes voet aan de grond kreeg. De smoes dat ‘het allemaal niks opleverde, dat niet drinken’, dat het echt wel de moeite was om 1 keer, 1 keertje maar even te mogen ontsnappen aan mijn veel te drukke gevoels- en denkleven.

 

De walging  waar ik zo uitgebreid over schreef geldt vooral voor de herbeleving. Van het controleverlies, van herleven van iets wat ik dacht nooit meer mee te hoeven maken. Walging van het beest verslaving, hoe alles, maar dan ook alles net zo ging als ‘vroeger’.

Deze nieuwe smoes, dat ‘droog blijven niks oplevert’ heb ik op de stapel andere smoezen kunnen gooien. De smoezen waar ik niet meer naar wil luisteren.

 

Want inderdaad, dit jaar kon ik er zijn voor mijn pubers, zonder katers of stiekem gedrag. Dit jaar hoefde ik me niet zo te voelen als zaterdag, zwak, een slaaf. Eigenlijk ben ik heel blij dat ik walg, dat ik het als een nachtmerrie heb ervaren. Er niks maar dan ook niks goeds in beleefd heb. Dat dit niet meer hoeft. Dat ik mezelf dit niet weer hoef aan te doen. Trek heb ik niet, nul komma nul. Het heeft het tegenovergestelde effect, nog meer overtuigd dat het de enige weg is. De weg zonder alcohol.

 

Heb Jan een berichtje gestuurd, dat ik even niet mee doe aan het jaarpact. Ik moet voor nu het ‘wedstrijdelement’ los laten. Het gaat inderdaad alleen om vandaag, altijd om vandaag. Dankzij jullie mooie, mooie berichten, en de steun die ik van een paar mensen hier persoonlijk heb mogen ontvangen, kan ik verder. En begint vergeving. Warempel. Zo blij met jullie 

[lady jane]

het klinkt misschien wat new-age achtig

maar wat een waardevolle ervaring dan toch

dat je het nodig leek te hebben die uitglijder.

[Meya]

He Indigo, daar ben ik heel erg blij mee. Beetje tranen van in mijn ogen. Dat is nog eens knietjes afvegen...

[Poppy]

Denk eens aan jezelf toen je nog 'gewoon' dronk had je toen durven dromen (en nu maak ik je jaar even in gedachten voor je af) dat je in 1 jaar maar 1 dag/avond zou drinken? Dat is toch een droomjaar qua goede zelfzorg! Ik snap heel erg goed de wanhoop die je voelt, het enige wat je kunt doen is er van leren. Hoe komt het precies dat het gebeurde en wat kun je anders doen. Ik zag al vele goed tips e.d. langskomen. Probeer het echt als een leermoment te zien niet meer en niet minder, ook met al je gevoelens erbij, alles mag er zijn, bekijk ze bewust  en gebruik dat voor het hier en nu en de toekomst. Bij de hulpverlening riepen ze ook steeds dat een uitglijder helemaal niet erg is en kan gebeuren, dat gaf mij ook wat minder angst.

Sterkte en super dapper dat je je hart hebt gelucht hier. Het komt weer helemaal goed je vindt je balans wel weer terug echt waar, kijk maar in de maanden achter je en de volgende keer glij je in een soort gelijke situatie waarschijnlijk niet meer uit. En zowel dan is er nog winst ergens te halen.

liefs van Poppy

[Meira]

Ik kan niet tippen aan de prachtige reacties van hierboven... maar wat heb ik een bewondering voor je dat je meteen 'gebiecht' hebt en het open gegooid hebt. Ik ben blij te lezen dat je vergevingsgezind naar jezelf gaat kijken. En ik ben nog blijer dat het effect van je uitglijder is dat je nog meer beseft dat je wilt leven zonder drank. Dan is het niet voor niets geweest.

[huttula]

Succes indigo

Sterk om jezelf direct weer op te pakken.

Goed dat je uitglijder niet alleen voor jezelf houd...samen sterk

[Indigo]

Weer zo warm en mooi, dank jullie     Voor iemand die alles meestal in haar eentje doet is dit zo'n warme, veilige haven. Het gevoel er niet alleen voor te staan. Goud waard.

 

Bijna een week geleden nu. Geen enkele trek, iets waar ik nog het meest bang voor was. Blijkbaar hebben mijn grijze cellen het me letterlijk en figuurlijk vergeven. De naweeën zijn er wel. Over mijn schouder kijken en huiveren. Me weer enorm bewust van het gevaar op een nare, verloren avond. 

Ik kan niet in de toekomst kijken, maar het lijkt inderdaad alleen maar een gigantische bevestiging; het is iets wat niet meer bij me hoort. Iets waar ik niets meer in vind. Iets waar ik van gruwel.

 

Had dit gevoel veeeeel liever bereikt zonder uitglijder, voelt anders nu om hier te zijn en te schrijven. Maar dat zal ook wel weer slijten. Notitie aan mezelf: fouten maken mag... en vooral: er van leren.

 

Kids komen zo uit school, sluit af voor vandaag. Binnenkort kom ik weer bij jullie schrijven.. lieve groet