Anette69 Geplaatst 23 januari 2016 Auteur Rapport Geplaatst 23 januari 2016 (bewerkt) Eind januari alweer. Ik ben met mixed feelings t nieuwe jaar ingerold en eigenlijk zit ik daar nog midden in. Het loopt niet zoals ik t graag zou willen en dan bedoel ik vooral diep van binnen. Vindt mijn werk niet zo leuk meer. Ben slecht gemotiveerd. Heb nog steeds moeite mijn dagen te vullen met de dingen die ik leuk vindt, ben nog steeds zoekende naar waar mijn hart sprongetjes van maakt.... Heb moeite vriendschappen te sluiten en te onderhouden... En ik weet wel welke kant ik op moet......-> project anette ! Maar ik vind t eng, doodeng..... Project anette is beangstigend. Het betekent niet meer steeds je focus verleggen naar de ander, voelen wat er is en dat leren aanvaarden. Weg met de datingsites, de vele uren social media en eerst terug naar binnen en daar rust krijgen . Alles in mij vecht daartegen, tegen deze confrontatie. Uit angst voor het enorme gevoel van eenzaamheid en het niet gezien worden ( het oude, zo bekende gevoel), wat ik dan slecht nig kan opvullen van binnenuit. Wat zo nodig is.... Denk dat ik hier weer wat vaker kom schrijven. Vind t best moeilijk . Denk dan: ze zullen wel denken heb je haar weer met hetzelfde gezeur. Ik lees het en kan niet anders concluderen dat ik mijzelf blijkbaar nog steeds niet aanvaard heb met alles wat er bij me hoort. T wordt tijd ...... 23 januari 2016 bewerkt door Anette69
JoAnn73 Geplaatst 23 januari 2016 Rapport Geplaatst 23 januari 2016 Herkenbaar Anette! We zijn gelijk gestopt dus misschien hoort t wel bij deze tijd (en het sombere weer helpt ook niet echt).. Ook het 'heb je haar weer-gevoel' herken ik, als ik mijn eigen draad lees, schrijf ik ook eerder als t wat minder lekker gaat. Terwijl mensen er ook wat aan hebben als ze lezen dat het goed gaat! Ik zeg blijf schrijven, ga ik ook weer vaker doen! En goed idee, minder computer/telefoon, dingen buiten jezelf zoeken. Misschien vaker een boek? Naar buiten?
lady jane Geplaatst 23 januari 2016 Rapport Geplaatst 23 januari 2016 (bewerkt) Anette, ik schreef ooit in een dagboek. Alleen als het slecht ging, dus daar ben ik al rap mee gestopt, wat een ellende. Hier is het beter, ik ben gewoon trouw en kom dagelijks zo mogelijk. Het helpt om te zien dat wat ik soms aan anderen schrijft ook voor mezelf is bedoeld en van daar uit komen er inzichten. Soms oké, soms konfronterend en vaak lekker zo laten haha. Maar mij doet het goed. En ik kan me niet voorstellen dat er iemand hier jou een zeur vindt, dus dat doe je zelf waarschijnlijk. soms begint jezelf accepteren met verduren als je echt negatief over jezelf denkt nog. Dus eerst vriendjes worden met jezelf en daarna komen er vanzelf anderen bij. zet m op meis en even een aanmoedigingsbosje :rose: :rose: 23 januari 2016 bewerkt door lady jane
Meya Geplaatst 23 januari 2016 Rapport Geplaatst 23 januari 2016 Ik vind jou posts nooit gezeur. Mooi hoe je het project Anette beschrijft en herkenbaar dat zo'n project moeilijk en beangstigend is.
Monster Geplaatst 23 januari 2016 Rapport Geplaatst 23 januari 2016 Anette zal nu wel denken dat ik weer zo nodig óók iets moet schrijven. Anette zou es kunnen denken dat we beter af zijn zonder haar postings. Anette zal wel denken dat ik het altijd beter denk te weten. Als ik lekker zo door ga, durf ik niet meer te leven. Je snapt zelf ook wel dat ik op deze manier kapot ga aan mijn eigen oordelen en aannames. Maar die heb ik helemaal niet. Ze zullen wel denken, dat doe ik niet. Hmm Even overnieuw Anette, wat ben ik blij dat je weer schrijft, en ik verheug me erop je weer vaker te lezen. Omdat je zo lekker diep kan graven , iets wat zoveel herkenning oplevert, en voor mij ook zo leerzaam is. Ook ik ben jaren en jaren zo vreselijk Niet-Blij geweest met mijzelf, dat was al 30 jaar zónder alcohol mijn grote probleem. Daar was eigenlijk mijn alcoholprobleem niks bij. Dat lees ik eigenlijk óók bij jou. Wat ben ik blij dat je weer ruimte inneemt, en Project Anette serieus herkanst. Je bent niet alleen. Velen lezen met je mee, ik in ieder geval wel.
Anette69 Geplaatst 5 maart 2016 Auteur Rapport Geplaatst 5 maart 2016 5 maart, morgen 11 maanden niet gedronken. Toch ben ik afgelopen maand een paar x in de verleiding gekomen, aan t twijfelen geraakt. Nieuwe mensen, steeds weer moeten aangeven dat ik niet drink maar toch ook echt niet minder gezellig ben . Soms denk ik: zal ik...... ? Gelukkig is de angst te groot. De angst voor de alles overdonderende zucht naar verdoving... Die drang om te verdoven is er nog steeds, niet meer aan de oppervlakte, maar diep van binnen wel. En in mijn groeiproces, geconfronteerd wordende met mijn kwetsbaarheden en oude pijnen , die altijd bij me zullen zijn, wil ik t nog steeds soms niet voelen . Wat kan ik dan ook dankbaar zijn voor de angst die mij behoedt voor erger. Nu wil ik t soms niet voelen , maar hoe erg zou t zijn als ik t niet meer zou voelen. Ik zou mezelf niet zijn... Het hoort immers bij mij.... Skip reageerde hierop 1
erik Geplaatst 5 maart 2016 Rapport Geplaatst 5 maart 2016 (bewerkt) Is het echt angst dat je weerhoudt te drinken? Je laatste zin lijkt iets anders te zeggen....... Een soort van ik voel dus ik ben. En het streven echt jezelf te willen zijn met dat gevoel en dat dit alleen zonder drank kan. Heel hoopvol toch? Fijn om je weer te lezen hier 5 maart 2016 bewerkt door erik
Skip Geplaatst 5 maart 2016 Rapport Geplaatst 5 maart 2016 Anette ! Ik miste je al ... Fijn dat het goed met je gaat En die vraag : zal ik ....? Komt echt nog wel vaker langs Geeft niks ... Ebt ook weer weg Geen aandacht aan schenken Je doet t geweldig ❤️
Anette69 Geplaatst 6 maart 2016 Auteur Rapport Geplaatst 6 maart 2016 (bewerkt) Wat een weekend: Gehuild, gelachen , boos geweest, verdrietig, blij, ontroerd. Mezelf verwend met nieuwe kleding, uit eten geweest, mensen omarmd, afgewezen, gediscussieerd , verlangens uitgesproken .... en vooral heel hard meegezongen in de auto veel te foute muziek.. Ik leef ! 6 maart 2016 bewerkt door Anette69 Skip, Meya, ronja en 3 anderen reageerden hierop 6
Rob66 Geplaatst 6 april 2016 Rapport Geplaatst 6 april 2016 Lieve Anette Ik heb je altijd gevolgd hier op het forum Ooit ben ik hier zelf een schrijven begonnen, maar ben op den duur door drukte (werk, prive) er mee gestopt Dat wil niet zeggen dat ik hier nooit gelezen heb Lees er dagelijks, en dat helpt mij ontzettend veel Ook ik ben gestopt, weet niet eens meer hoe lang, maar dat doet er voor mij niet toe Destijds hebben we wel gebeld, elkaar op facebook toegevoegd etc. Alleen ik zat toen niet goed in mijn vel Ik heb een hele zwarte periode gehad, en die ben ik nu te boven Kwam je wel eens tegen op een dating site, maar ik was er soms 5 minuten en dan weer weg Ik denk dat men zoiets doet om aandacht Alles is een vorm van aandacht en begrip Hier op het forum, dating sites etc Destijds was je ook een keer hier in de buurt, en stelde je voor langs te komen Ik heb dat toen afgekapt omdat ik heel erg met mij zelf bezig was Gebroken relatie verwerken, en alcoholAltijd denkend ach paar glaasjes moet kunnen Ik vind jou een hele sterke vrouw, dat heb ik altijd gevonden Dat heb ik ook uit de mails en gesprekken gehaald die we voerden Ook ik heb een tijd gekend dat ik dacht ik moet een relatie, koste wat kost Ondanks dat een psycholoog tegen mij zei, je moet je leven anders indelen Niet meer afhankelijk zijn van relaties en alcohol Je weet dat ik destijds ben gaan fotograferen Dat ik hier zo in op zou gaan had ik nooit gedacht Ik fotografeer met name natuur en zon ondergang Een gezonde verslaving noem ik dat Wist niet dat ik daar zo in op kon gaan Maar het is een fijne verslaving Nogmaals ik weet niet hoe lang ik nu al zonder alcohol ben Daar gaat het mij ook niet om Het gaat mij erom hoe ik mij voel Eigenlijk kom ik hier bijna elke dag te lezen En dat lezen is voor mij voldoende Schaam mij soms wel, want ben er toen aan begonnen en heb niets meer laten horen Ik herken ook dat je zegt, mijn baan biedt mij geen genoegen meer. Zelf had ik dat in mijn alcohol periode, dat ik dacht, ik heb geen zin meer Nee liever ging ik niet werken en elke avond drinken En die strijd, elke morgen kapot van bed, tegen je zelf zeggend ach het valt toch wel mee. Zo slecht zie je er niet uit Koude geurende voeten, geen energie, fouten makend op het werk etc lieten mij niet nadenken Nu wel, en dat is door het forum lezend Elke keer denk ik, moet meer schrijven op het forum, maar ooit zei iemand tegen mij, je kan reageren of lezen, doe dat wat je helpt Nog steeds fotografeer ik, dat weet je, want we zijn vriendjes op facebook Misschien had ik je eerder eens moeten contacten, maar was ook veel met mij zelf bezig Niet uit ego punt, maar moest het zelf op de rails krijgen Als iemand mij ooit had gezegd, je krijgt er nog een verslaving bij, of er komt een en de ander gaat, had ik dat niet geloofd Alcohol vaarwel, en fotograferen erbij De laatste is een betere verslaving Met mijn foto heb ik zelfs de plaatselijke krant op voor pagina gehaald Dat geeft ook een trots Ik hoop dat je je weg vind, maar die ga je vinden Ik heb altijd diep respect voor je gehad, 11 maanden al Ik vind dat zo knapIk zal je via facebook contacten dat ik hier geschreven heb, want zag dat je tijdje niet aanwezig was. Ik hou je natuurlijk wel in de gaten via facebook Door mijn hobby heb ik daar heel veel vrienden gekregen op facebook Dat heeft ook nadelen,want heel veel posten van anderen zie ik niet Als je keer zin hebt mee te gaan , fotograferen, hoor ik het graag Ik hoop dat je mij vergeeft dat ik toen veel met mij zelf bezig was. Ik had die tijd nodig, maar door de voor geschiedenis begrijp je dat denk ik wel Ook ik was gefixeerd op een relatie, maar heb dat niet meer Zoals ik hier ergens las, eerst met je zelf in het reine, dan komt de rest vanzelf Ik heb geleerd het alleen ook leuk te hebben, waarbij ik natuurlijk ook nog een super lieve dochter heb Veel liefs JHPs het gaat goed met mij, lees hier veel, en dat sterkt mij!
Anette69 Geplaatst 6 april 2016 Auteur Rapport Geplaatst 6 april 2016 (bewerkt) Jeetje..... Een jaar! En wat voor jaar, een heftig jaar. Veel ervaren, doorleefd, gevoeld, aangeraakt. Daardoor veranderd en gegroeid. Alcohol zou dit proces vertraagd hebben , misschien zelfs stopgezet, misschien was t wel nooit begonnen. Terwijl t zon belangrijk proces is voor mij. Misschien zit ik er nog midden in maar toch zo'n eind verder dan een jaar geleden. Chapeau anette ik ben trots op jou ! 6 april 2016 bewerkt door Anette69 huttula reageerde hierop 1
Anette69 Geplaatst 6 april 2016 Auteur Rapport Geplaatst 6 april 2016 (bewerkt) Lieve JH, dank voor je bericht. Ik lees er veel in, je gevecht, je berusting nu. Je groei. Ik hoef niets te vergeven, je bent zoals je bent met alles wat er op dat moment was en dat is goed. Paden lopen zoals ze lopen, soms kruizen de wegen en vervolgt ieder daarna zijn pad. Dat is niet erg, je ontmoet altijd iemand voor een reden, ook al zien wij die misschien op dat moment niet. That's life ...... Je maakt prachtige foto's en wie weet kom ik nog een keer bij je in de leer..... ☺️ Liefs van mij 6 april 2016 bewerkt door Anette69
kruidenthee67 Geplaatst 7 april 2016 Rapport Geplaatst 7 april 2016 Wauw.... Proficiat!! Anette69 reageerde hierop 1
Anette69 Geplaatst 27 mei 2016 Auteur Rapport Geplaatst 27 mei 2016 Te lang niet geweest.... Update volgt.... erik, huttula en lady jane reageerden hierop 3
Anette69 Geplaatst 10 juni 2016 Auteur Rapport Geplaatst 10 juni 2016 Vrijdag 10 juni Al een paar keer aan een verhaaltje begonnen en weer weggehaald. Heb me afgevraagd waarom t me lastig valt. Denk dat t komt omdat ik het gevoel heb niet veel verder te zijn dan de laatste x dat ik hier was. Iedereen hoopt op progressie, ik ook. Toch zie ik t niet. Soms gaat t een poosje goed, voel ik met sterk( er) en heb ik hoop. Maar steeds gebeuren er dingen waardoor ik terug zak . Met name in relaties en vriendschappen. En ik weet wel waar het door komt, 7 jaren aan mezelf sleutelen hebben me een goed beeld gegeven van mijn handelen en denken. Ik ben bang. Durf niet op dat ene knopje te duwen waarin ik voor mezelf kies, mezelf bovenaan zet. Steeds merk ik in contacten dat mijn needs groter zijn dan die van de ander. Mijn hunkering naar aandacht en genegenheid sterker is dan hun behoefte aan contact. En dus neem ik genoegen met wat ik krijg, gewend als ik ben om mijn best te moeten doen om liefde te krigen. En ik weet dat sommigen van hen mijn aandacht niet waard zijn, hun gedrag niet strookt met mijn normen en waarden en mijn definitie van wat vriendschap of liefde is. Maar de angst van de eenzaamheid is groter. En een beetje aandacht is dan soms toch nog fijner dan helemaal geen aandacht. Het is waarschijnlijk de sleutel naar de rust die ik in mezelf zoek. En ik begrijp ook niet waarom ik die laatste stap niet kan maken. Waarom het lijkt of iemand buiten mijzelf beslist over mijn handelen en dit accepteert met alle pijn die t brengt. Maak wel kleine stapjes, gestopt met daten, datingsites opgezegd, ga uit met een vriendin en probeer lol te maken. Sport 3 x per week, het uit mijn hoofd gaan en bezig zijn met mijn lijf is enorm belangrijk merk ik( ik zit altijd in mijn hoofd). Denk na over mijn werk, ben niet gemotiveerd en heb coaching aangevraagd. Maar het lijkt op het verhaal van de kip en het ei..... Wat moet eerst om het ander ook te kunnen veranderen... In november schreef ik dat het leven voor mij een beproeving is, dat is het nog steeds .......
kruidenthee67 Geplaatst 10 juni 2016 Rapport Geplaatst 10 juni 2016 'Het leven is een beproeving'.... Wat zeg je dat mooi... Ik kom er ook steeds meer achter dat het zo is en blijft. En de vraag is: hoe ga jij om met die beproeving? Welke keuzes maak jij? En welke waardes die voor jou belangrijk zijn bepalen dat? Beproeving...ook 'proeven'...probeer het maar uit, durf en doe...als het niet goed voelt is het misschien tijd voor verandering. Niet je goed voelen, maar je goed voelen om wat je doet... Goed bezig jij...succes Annette...
lady jane Geplaatst 10 juni 2016 Rapport Geplaatst 10 juni 2016 je maakt wel kleine stapjes schrijf je Annette (je hebt er veel gemaakt!) maar iets in je toon doet mij denken dat je een grote stap/ommekeer verwacht. ik persoonlijk vind dat je het prima doet, geef jezelf de tijd om die nieuwe bodem nu te laten worden tot een stevige basis, waarin je dat vertrouwen ontwikkelt. Je bent altijd met Annette dus idd ga Annette maar accepteren zoals ze is, en sta open voor wat ze nog gaat worden♥
Anette69 Geplaatst 1 juli 2016 Auteur Rapport Geplaatst 1 juli 2016 Mijn nieuwe reis... Mijn wereld staat op zijn kop. 3 mooie maanden uiteen gespat. Eind februari ontmoette ik hem , G Lief, mooi, charmant, een man van de wereld, een man die me weer t gevoel gaf dat ik leefde. Appen, bellen, veel en vaak. Soms een ontmoeting. Soms, voelde t niet goed, "verdween" hij uit beeld. Was hij ineens onverklaarbaar onbereikbaar. Mijn onderbuikgevoel zei me dat t niet klopte, dat er iets niet goed zat, maar ik wilde t niet zien. De aandacht, het fijne gevoel, wilde niet zonder. 2 weken geleden een dagje Amsterdam gedaan met hotelovernachting, geweldig..... Tot het moment dat ik er achter kwam dat ik niet de enige ben met wie hij dit soort nachtjes doet. Ben de afgelopen maanden veel met hem bezig geweest, veel te veel, mijn gevoel genegeerd en mijn grenzen aan alle kanten overschreden, voor de zoveelste keer. Ik zal jullie de details besparen maar het avontuur is ook financieel niet zonder gevolgen gebleven. Vorige week ben ik aangesproken door een bevriend psychologe, ze maakt zich zorgen om mij en denkt dat ik hulp nodig heb. En dan valt ook voor de eerste keer de term 'relatieverslaving'.... Het is alsof ik een klap in mijn gezicht krijg en tegelijkertijd gaan mijn ogen open. Inmiddels heeft er onderzoek plaatsgevonden bij een verslavings kliniek en ben ik officieel " relatieverslaafd " verklaard. Een behandelplan van 12 weken met 3 bijeenkomsten per week moet mij gaan helpen om mezelf terug te vinden en niet meer steeds te verliezen in de ander. Ik ben bang en tegelijktijd ben ik er zo aan toe.... Het lijkt of ik hier niet meer thuis hoor, in een ander hokje ben geplaatst, om uiteindelijk thuis te mogen gaan komen in t hokje anette. Ik ga een blog beginnen , eerst voor mezelf, en als het wat beter met me gaat, zal ik t wellicht met jullie delen. Voor nu ' het vooral vers en veel en moet ik t zelf nog een plekje geven... The start of a huge and important journey to find myself.... lady jane reageerde hierop 1
Anette69 Geplaatst 9 juli 2016 Auteur Rapport Geplaatst 9 juli 2016 (bewerkt) Mijn eerste week zit er op. Ik reis 2 tot 3 x per week naar Utrecht voor behandeling. T gebouw is klein, intiem, de mensen lief, t voelt goed. De groeps sessie was heftig, en dan was dit nog maar een informatie bijeenkomst. De man die de groep leidt vertelde zijn verhaal, daar waar hij was geweest. Het is confronterend, enerzijds de herkenning, anderzijds t realiseren dat mijn weg niet kort zal zijn. En ook niet makkelijk. Maar wel noodzakelijk en zo waardevol.... Ik had nog contact met de man waar t om draaide, dacht met hem nog een vriendschap te kunnen hebben maar t verhaal daar deed me beseffen dat afkicken en de verleiding zo dicht bij je houden, slechts een kwelling kan zijn. Ik liep de kliniek uit en Appte: ik wil graag afscheid van je nemen. Hij kwam. En dat hebben we gedaan. Hij zei: ik ben niet weg, denk maar dat ik op wereldreis ben. Ga aan jezelf werken, ga sterk worden, ga voor jezelf leren kiezen. Wil je , als je sterk genoeg bent, contact, dan ben ik er. En is t beter voor je van niet, dan is dat ook oke, alles voor jouw herstel. Een laatste knuf, tranen. Ik zei hem: sla deze anette op in je geheugen, zodat je t verschil gaat zien. Want deze anette zul je niet meer terug zien. Mochten we ooit nog elkaar ontmoeten, dan zal t met een andere anette zijn. Mijn reis is begonnen, mijn eerste stap gezet. T komt goed, ik voel t ... 9 juli 2016 bewerkt door Anette69 lady jane en erik reageerden hierop 2
Aanbevolen berichten
Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen
Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten
Account aanmaken
Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!
Registreer een nieuw accountAanmelden
Ben je al lid? Meld je hier aan.
Nu aanmelden