Spring naar bijdragen

Alcohol eist zijn tol....


Anette69

Aanbevolen berichten

  • 3 weeks later...

Eind januari alweer.

Ik ben met mixed feelings t nieuwe jaar ingerold en eigenlijk zit ik daar nog midden in.

Het loopt niet zoals ik t graag zou willen en dan bedoel ik vooral diep van binnen.

Vindt mijn werk niet zo leuk meer. Ben slecht gemotiveerd. Heb nog steeds moeite mijn dagen te vullen met de dingen die ik leuk vindt, ben nog steeds zoekende naar waar mijn hart sprongetjes van maakt....

Heb moeite vriendschappen te sluiten en te onderhouden...

En ik weet wel welke kant ik op moet......->

project anette !

Maar ik vind t eng, doodeng.....

Project anette is beangstigend. Het betekent niet meer steeds je focus verleggen naar de ander, voelen wat er is en dat leren aanvaarden.

Weg met de datingsites, de vele uren social media en eerst terug naar binnen en daar rust krijgen .

Alles in mij vecht daartegen, tegen deze confrontatie.

Uit angst voor het enorme gevoel van eenzaamheid en het niet gezien worden ( het oude, zo bekende gevoel), wat ik dan slecht nig kan opvullen van binnenuit.

Wat zo nodig is....

Denk dat ik hier weer wat vaker kom schrijven. Vind t best moeilijk . Denk dan: ze zullen wel denken heb je haar weer met hetzelfde gezeur.

Ik lees het en kan niet anders concluderen dat ik mijzelf blijkbaar nog steeds niet aanvaard heb met alles wat er bij me hoort.

T wordt tijd ......

bewerkt door Anette69
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Herkenbaar Anette! We zijn gelijk gestopt dus misschien hoort t wel bij deze tijd (en het sombere weer helpt ook niet echt).. Ook het 'heb je haar weer-gevoel' herken ik, als ik mijn eigen draad lees, schrijf ik ook eerder als t wat minder lekker gaat. Terwijl mensen er ook wat aan hebben als ze lezen dat het goed gaat!

Ik zeg blijf schrijven, ga ik ook weer vaker doen!

En goed idee, minder computer/telefoon, dingen buiten jezelf zoeken. Misschien vaker een boek? Naar buiten?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi Anette, fijn om weer even van je te horen. En dan heb ik niet het idee "daar heb je haar weer...".

 

Ik heb geen antwoorden voor je, geen tips en trucs. Misschien anderen hier. JoAnn noemt de periode van het jaar al, het is allemaal wat sombertjes. De dagen zijn al aan het lengen en vandaag zouden we wat zon hebben. Misschien knap je daar straks van op, als we richting zomer gaan. Ik hoop het voor je.

Ik ben nu bijna twee jaar droog en heb ook nog wat achterstallig onderhoud zo hier en daar. Wel ben ik langzamerhand in rustiger vaarwater gekomen. Het duurde allemaal wel even en vooral in het begin had ik niet zoveel geduld. Ik hoop dat dat soort dingen ook voor jou spelen.

 

Ga goed Anette :rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Anette, ik schreef ooit in een dagboek.

Alleen als het slecht ging, dus daar ben ik

al rap mee gestopt, wat een ellende.

Hier is het beter, ik ben gewoon trouw

en kom dagelijks zo mogelijk. Het helpt

om te zien dat wat ik soms aan anderen schrijft

ook voor mezelf is bedoeld en van daar uit komen

er inzichten. Soms oké, soms konfronterend en

vaak lekker zo laten haha. Maar mij doet het goed.

En ik kan me niet voorstellen dat er iemand hier

jou een zeur vindt, dus dat doe je zelf waarschijnlijk.

soms begint jezelf accepteren met verduren als je echt

negatief over jezelf denkt nog. Dus eerst vriendjes worden

met jezelf en daarna komen er vanzelf anderen bij.

zet m op meis en even een aanmoedigingsbosje :rose: :rose: :rose::heart::rose: :rose: :rose:

bewerkt door lady jane
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Anette zal nu wel denken dat ik weer zo nodig óók iets moet schrijven.

Anette zou es kunnen denken dat we beter af zijn zonder haar postings.

Anette zal wel denken dat ik het altijd beter denk te weten.

 

Als ik lekker zo door ga, durf ik niet meer te leven. Je snapt zelf ook wel dat ik op deze manier kapot ga aan mijn eigen oordelen en aannames.

Maar die heb ik helemaal niet.

Ze zullen wel denken, dat doe ik niet. Hmm

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Even overnieuw

Anette, wat ben ik blij dat je weer schrijft, en ik verheug me erop je weer vaker te lezen. Omdat je zo lekker diep kan graven , iets wat zoveel herkenning oplevert, en voor mij ook zo leerzaam is.

Ook ik ben jaren en jaren zo vreselijk Niet-Blij geweest met mijzelf, dat was al 30 jaar zónder alcohol mijn grote probleem. Daar was eigenlijk mijn alcoholprobleem niks bij. Dat lees ik eigenlijk óók bij jou.

Wat ben ik blij dat je weer ruimte inneemt, en Project Anette serieus herkanst.

Je bent niet alleen.

Velen lezen met je mee, ik in ieder geval wel.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 1 month later...

5 maart, morgen 11 maanden niet gedronken.

Toch ben ik afgelopen maand een paar x in de verleiding gekomen, aan t twijfelen geraakt.

Nieuwe mensen, steeds weer moeten aangeven dat ik niet drink maar toch ook echt niet minder gezellig ben .

Soms denk ik: zal ik...... ?

Gelukkig is de angst te groot. De angst voor de alles overdonderende zucht naar verdoving...

Die drang om te verdoven is er nog steeds, niet meer aan de oppervlakte, maar diep van binnen wel.

En in mijn groeiproces, geconfronteerd wordende met mijn kwetsbaarheden en oude pijnen , die altijd bij me zullen zijn, wil ik t nog steeds soms niet voelen .

Wat kan ik dan ook dankbaar zijn voor de angst die mij behoedt voor erger. Nu wil ik t soms niet voelen , maar hoe erg zou t zijn als ik t niet meer zou voelen.

Ik zou mezelf niet zijn...

Het hoort immers bij mij....

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Is het echt angst dat je weerhoudt te drinken? Je laatste zin lijkt iets anders te zeggen....... Een soort van ik voel dus ik ben. En het streven echt jezelf te willen zijn met dat gevoel en dat dit alleen zonder drank kan.

 

Heel hoopvol toch?

 

Fijn om je weer te lezen hier :rose:

bewerkt door erik
Link naar opmerking
Deel via andere websites

5 maart, morgen 11 maanden niet gedronken.

Toch ben ik afgelopen maand een paar x in de verleiding gekomen, aan t twijfelen geraakt.

Nieuwe mensen, steeds weer moeten aangeven dat ik niet drink maar toch ook echt niet minder gezellig ben .

Soms denk ik: zal ik...... ?

Gelukkig is de angst te groot. De angst voor de alles overdonderende zucht naar verdoving...

Die drang om te verdoven is er nog steeds, niet meer aan de oppervlakte, maar diep van binnen wel.

En in mijn groeiproces, geconfronteerd wordende met mijn kwetsbaarheden en oude pijnen , die altijd bij me zullen zijn, wil ik t nog steeds soms niet voelen .

Wat kan ik dan ook dankbaar zijn voor de angst die mij behoedt voor erger. Nu wil ik t soms niet voelen , maar hoe erg zou t zijn als ik t niet meer zou voelen.

Ik zou mezelf niet zijn...

Het hoort immers bij mij....

Dank je voor het delen Annette, ik tref er herkenning in. Doet me goed want soms voel ik me alsof ik de enige malloot ben die probeert haar leven alsnog te veranderen. Wat een moeite kost het! Focus en concentreren vreten energie, niets gaat vanzelf. Bewust leven en zorgvuldig handelen vergt doorzettingsvermogen, uit liefde voor jezelf!

Geef jezelf ruimte om te groeien door mensen die dat belemmeren, via welk gedrag dan ook, te mijden en/of los te laten.

 

Door omstandigheden ben ik weer in contact gekomen met mensen uit de kring waarmee ik vroeger feest vierde. Vroeger betekent dertien jaren terug. Het brengt veel in mij teweeg omdat er nog steeds een drinkerscultuur wordt gevierd. Een deel van mij heeft ouderwets trek om even uit de band te springen en ongeremde dingen te doen maar ik weet in mijn geval waar het eindigt: op een bodem waarvan ik me afvraag of ik daar dan ooit nóg eens los van kom. Het enige dat ik tegenover Angst kan stellen is het verstevigen van mijn overtuiging dat mijn weg, mijn padje, het beste brengt voor mij en dat ik dat voor niets en niemand nog op het spel wil zetten. 

Niet na zo lang al mijn best te hebben gedaan.

 

Dus richt ik me meer op mijn 'oogsten'. Ik weet waar ik vandaan kom, een ander ziet het (gelukkig) niet aan mij.

 

Vermoeiend blijft het wel, dat opbouwen van een 'ander leven'. Ik ben blij dat je er over schrijft en mij daardoor herkenning biedt.

 

Uiteraard: EEN PLUIM OP JE HOED met morgen het eerste droge jaar op zak!

Met de complimenten...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Wat een weekend:

Gehuild, gelachen , boos geweest, verdrietig, blij, ontroerd.

Mezelf verwend met nieuwe kleding, uit eten geweest, mensen omarmd, afgewezen, gediscussieerd , verlangens uitgesproken ....

en vooral heel hard meegezongen in de auto veel te foute muziek..

Ik leef !

bewerkt door Anette69
Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 5 weeks later...

Lieve Anette

Ik heb je altijd gevolgd hier op  het forum
Ooit ben ik hier zelf een schrijven begonnen, maar ben op den duur door drukte (werk, prive) er mee gestopt
Dat wil niet zeggen dat ik hier nooit gelezen heb
Lees er dagelijks, en dat helpt mij ontzettend veel
Ook ik ben gestopt, weet niet eens meer hoe lang, maar dat doet er voor mij niet toe
Destijds hebben we wel gebeld, elkaar op facebook toegevoegd etc.
Alleen ik zat toen niet goed in mijn vel
Ik heb een hele zwarte periode gehad, en die ben ik nu te boven
Kwam je wel eens tegen op een dating site, maar ik was er soms 5 minuten en dan weer weg
Ik denk dat men zoiets doet om aandacht
Alles is een vorm van aandacht en begrip
Hier op het forum, dating sites etc
Destijds was je ook een keer hier in de buurt, en stelde je voor langs te komen
Ik heb dat toen afgekapt omdat ik heel erg met mij zelf bezig was
Gebroken relatie verwerken, en alcohol
Altijd denkend ach paar glaasjes moet kunnen
Ik vind jou een hele sterke vrouw, dat heb ik altijd gevonden
Dat heb ik ook uit de mails en gesprekken gehaald die we voerden
Ook ik heb een tijd gekend dat ik dacht ik moet een relatie, koste wat kost
Ondanks dat een psycholoog tegen mij zei, je moet je leven anders indelen
Niet meer afhankelijk zijn van relaties en alcohol
Je weet dat ik destijds ben gaan fotograferen
Dat ik hier zo in op zou gaan had ik nooit gedacht
Ik fotografeer met name natuur en zon ondergang
Een gezonde verslaving noem ik dat
Wist niet dat ik daar zo in op kon gaan
Maar het is een fijne verslaving
Nogmaals ik weet niet hoe lang ik nu al zonder alcohol ben
Daar gaat het mij ook niet om
Het gaat mij erom hoe ik mij voel
Eigenlijk kom ik hier bijna elke dag te lezen
En dat lezen is voor mij voldoende
Schaam mij soms wel, want ben er toen aan begonnen en heb niets meer laten horen

Ik herken ook dat je zegt, mijn baan biedt mij geen genoegen meer.
Zelf had ik dat in mijn alcohol periode, dat ik dacht, ik heb geen zin meer
Nee liever ging ik niet werken en elke avond drinken
En die strijd, elke morgen kapot van bed, tegen je zelf zeggend ach het valt toch wel mee.
Zo slecht zie je er niet uit
Koude geurende voeten, geen energie, fouten makend op het werk etc lieten mij niet nadenken
Nu wel, en dat is door het forum lezend
Elke keer denk ik, moet meer schrijven op het forum, maar ooit zei iemand tegen mij, je kan reageren  of lezen, doe dat wat je helpt
Nog steeds fotografeer ik, dat weet je, want we zijn vriendjes op facebook
Misschien had ik je eerder eens moeten contacten, maar was ook veel met mij zelf bezig
Niet uit ego punt, maar moest het zelf op de rails krijgen
Als iemand mij ooit had gezegd, je krijgt er nog een verslaving bij, of er komt een en de ander gaat, had ik dat niet geloofd
Alcohol vaarwel, en fotograferen erbij
De laatste is een betere verslaving
Met mijn foto heb ik zelfs de plaatselijke krant op voor pagina gehaald
Dat geeft ook een trots
Ik hoop dat je je weg vind, maar die ga je vinden
Ik heb altijd diep respect voor je gehad, 11 maanden al
Ik vind dat zo knap
Ik zal je via facebook contacten dat ik hier geschreven heb, want zag dat je tijdje niet aanwezig was.
Ik hou je natuurlijk wel in de gaten via facebook
Door mijn hobby heb ik daar heel veel vrienden gekregen op facebook
Dat heeft ook nadelen,want heel veel posten van anderen zie ik niet
Als je keer zin hebt mee te gaan , fotograferen, hoor ik het graag
Ik hoop dat je mij vergeeft dat ik toen veel met mij zelf bezig was.
Ik had die tijd nodig, maar door de voor geschiedenis begrijp je dat denk ik wel

Ook ik was gefixeerd op een relatie, maar heb dat niet meer
Zoals ik hier ergens las, eerst met je zelf in het reine, dan komt de rest vanzelf
Ik heb geleerd het alleen ook leuk te hebben, waarbij ik natuurlijk ook nog een super lieve dochter heb
Veel liefs JH

Ps het gaat goed met mij, lees hier veel, en dat sterkt mij!
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Jeetje..... Een jaar!

En wat voor jaar, een heftig jaar.

Veel ervaren, doorleefd, gevoeld, aangeraakt.

Daardoor veranderd en gegroeid.

Alcohol zou dit proces vertraagd hebben , misschien zelfs stopgezet, misschien was t wel nooit begonnen.

Terwijl t zon belangrijk proces is voor mij.

Misschien zit ik er nog midden in maar toch zo'n eind verder dan een jaar geleden.

Chapeau anette ik ben trots op jou !

bewerkt door Anette69
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Lieve JH, dank voor je bericht.

Ik lees er veel in, je gevecht, je berusting nu.

Je groei.

Ik hoef niets te vergeven, je bent zoals je bent met alles wat er op dat moment was en dat is goed.

Paden lopen zoals ze lopen, soms kruizen de wegen en vervolgt ieder daarna zijn pad. Dat is niet erg, je ontmoet altijd iemand voor een reden, ook al zien wij die misschien op dat moment niet.

That's life ......

Je maakt prachtige foto's en wie weet kom ik nog een keer bij je in de leer..... ☺️

Liefs van mij

bewerkt door Anette69
Link naar opmerking
Deel via andere websites

GEFELICITEERD MET 1 JAAR!

 

Zoals ergens, wat weggesneeuwd, op verschillende draadjes te lezen valt is er onder langergestopten ook behoefte aan interactie mbt de dingen die 'we' tegenkomen bij het doormaken van het veranderingsproces.

Ik hoop dan ook dat je blijft schrijven!

 

Op naar het volgende jaar... je zult blijven merken hoezeer je veranderen kan.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 1 month later...
  • 2 weeks later...

Vrijdag 10 juni

Al een paar keer aan een verhaaltje begonnen en weer weggehaald.

Heb me afgevraagd waarom t me lastig valt.

Denk dat t komt omdat ik het gevoel heb niet veel verder te zijn dan de laatste x dat ik hier was.

Iedereen hoopt op progressie, ik ook.

Toch zie ik t niet. Soms gaat t een poosje goed, voel ik met sterk( er) en heb ik hoop.

Maar steeds gebeuren er dingen waardoor ik terug zak .

Met name in relaties en vriendschappen.

En ik weet wel waar het door komt, 7 jaren aan mezelf sleutelen hebben me een goed beeld gegeven van mijn handelen en denken.

Ik ben bang. Durf niet op dat ene knopje te duwen waarin ik voor mezelf kies, mezelf bovenaan zet.

Steeds merk ik in contacten dat mijn needs groter zijn dan die van de ander. Mijn hunkering naar aandacht en genegenheid sterker is dan hun behoefte aan contact.

En dus neem ik genoegen met wat ik krijg, gewend als ik ben om mijn best te moeten doen om liefde te krigen.

En ik weet dat sommigen van hen mijn aandacht niet waard zijn, hun gedrag niet strookt met mijn normen en waarden en mijn definitie van wat vriendschap of liefde is.

Maar de angst van de eenzaamheid is groter.

En een beetje aandacht is dan soms toch nog fijner dan helemaal geen aandacht.

Het is waarschijnlijk de sleutel naar de rust die ik in mezelf zoek.

En ik begrijp ook niet waarom ik die laatste stap niet kan maken.

Waarom het lijkt of iemand buiten mijzelf beslist over mijn handelen en dit accepteert met alle pijn die t brengt.

Maak wel kleine stapjes, gestopt met daten, datingsites opgezegd, ga uit met een vriendin en probeer lol te maken. Sport 3 x per week, het uit mijn hoofd gaan en bezig zijn met mijn lijf is enorm belangrijk merk ik( ik zit altijd in mijn hoofd).

Denk na over mijn werk, ben niet gemotiveerd en heb coaching aangevraagd.

Maar het lijkt op het verhaal van de kip en het ei.....

Wat moet eerst om het ander ook te kunnen veranderen...

In november schreef ik dat het leven voor mij een beproeving is, dat is het nog steeds .......

Link naar opmerking
Deel via andere websites

'Het leven is een beproeving'....

 

Wat zeg je dat mooi...

Ik kom er ook steeds meer achter dat het zo is en blijft.

En de vraag is: hoe ga jij om met die beproeving?

Welke keuzes maak jij?

En welke waardes die voor jou belangrijk zijn bepalen dat?

 

Beproeving...ook 'proeven'...probeer het maar uit,

durf en doe...als het niet goed voelt is het misschien tijd voor verandering.

Niet je goed voelen, maar je goed voelen om wat je doet...

 

Goed bezig jij...succes Annette...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

je maakt wel kleine stapjes schrijf je Annette

(je hebt er veel gemaakt!)

maar iets in je toon doet mij denken

dat je een grote stap/ommekeer verwacht.

ik persoonlijk vind dat je het prima doet,

geef jezelf de tijd om die nieuwe bodem nu

te laten worden tot een stevige basis,

waarin je dat vertrouwen ontwikkelt.

Je bent altijd met Annette

dus idd ga Annette maar accepteren zoals ze is,

en sta open voor wat ze nog gaat worden♥

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...