Spring naar bijdragen

vrijdag 20 maart 2015


eline

Aanbevolen berichten

Ik vind het altijd schokkend als ik hoor dat iemand zelf een eind aan het leven wil maken of gemaakt heeft.

"Niet uit te leggen, het onvermogen om te veranderen..."

Ik vraag me dan altijd af of het echt onvermogen is of onwil uit angst (ANGST!!!) voor wat we kunnen worden.

 

Zelf heb ik in een ver verleden een poging gedaan een eind aan mijn leven te maken. Dit mislukte tot

grote frustratie van mezelf. Ik zag absoluut geen uitwegen meer in het leven.

De periode na deze poging was zo mogelijk nog zwarter dan de periode ervoor. Alles en iedereen praatte op me

in om het leven zonniger te zien. Onmogelijk op dat moment.

Toch, doordat het leven doorging en ik in al mijn zwartheid en tegen mijn wil meekabbelde, kwam er een soort

genezingsproces op gang.. eerst gevormd door zelfbevestiging dat ik niets kon, nergens voor deugde (zelfs de dood wilde me niet),

door niemand geliefd was, alleen maar tot last was.

Langzaam ging dit over in een vorm van: als ik dan niet dood kan, dan zál ik maar leven.

Maar het leven dat ik had wilde ik absoluut niet meer. Het besef kwam druppelsgewijs dat ik, wilde ik een ander leven, zélf

moest veranderen. En ik kwam langzamerhand zóver dat het me niet meer kon schelen in wát ik zou veranderen, als ik

maar niet meer het leven hoefde te lijden dat ik deed..

 

Het duurde nog een jaar of vijf voordat ik gericht hulp zocht via verslavingszorg, maar die periode vóór verslavingszorg

had ik nodig om mijn wens om dood te zijn om te buigen naar de wens om in elk geval te proberen te veranderen in

iemand met een kans. Keer op keer ging dat mis of dreigde mis te gaan. De grote angst voor het onbekende, het misschien

onmogelijke of ondraaglijke hield me keer op keer tegen om net even verder te gaan dan wat ik kende of kon overzien

 

Maar ook keer op keer ging ik door. Vaak/meestal onder invloed van alcohol.

Menig keer heb in die aanloop naar gerichte hulp nog naar de dood verlangd. Maar nooit meer zo sterk dat ik het heft in

eigen hand wilde nemen. Langzaam groeide het zaadje van wat nu mijn onderschrift is uit tot een kapstok waaraan ik de

waarde  en zin van mijn leven heb gehangen.

 

Toen ik bij verslavingszorg terecht kwam was dat nog niet het einde van de lijdensweg. Gesprekken en behandelingen

leken te helpen, maar meerdere keren viel ik terug in oude gedachten- en handelingspatronen. Daarin paste ook heel

vertrouwd het drinken.

Pas toen ik tot het besef kwam dat niet een behandeling op zich mij daadwerkelijk kon helpen, en ook dat alcohol niet mijn probleem was,

toen ik tot het besef kwam dat ik alleen mezelf daadwerkelijk kon helpen (middels behandeling) en

dat ik aan een ziekte leed die ik handelbaar kon makendoor m'n hele levensvisie letterlijk op z'n kop te zetten,

pas toen kwam mijn waardering voor het grote cadeau dat het leven is tot bloei.

 

Er was wat voor nodig om mijn leven op de kop te zetten, maar nu ik dat eenmaal gedaan heb realiseer ik me dat ik

vóór die tijd op de kop leefde.. vandaar dat ik er niet mee om kon gaan. Vanaf dat ik dát op de kop heb gezet staat alles

goed. Niet meer op de kop, maar precies zoals ik het kan begrijpen.

Ik heb dat steeds als onmogelijk, als doodeng voor me uitgeschoven. Angst dat ik in iets monsterlijks zou veranderen,

dat de wereld in iets monsterlijks zou veranderen.

Vandaag begrijp ik: het leven is een cadeau. Mooi of lelijk doet er niet toe, groots is het.

 

Hottentottensoldaten, :heart:

bewerkt door Kohtje
Link naar opmerking
Deel via andere websites

dat is een heftig bericht van Hot!het raakt me zeker!ik heb respect voor jou keuze idd.....maar ik wil leven,eruit halen wat er in zit,niet mijn hoofd laten hangen,maar er tegenaan gaan met mensen om me heen die van me houden,respecteren en graag in mijn gezelschap willen zijn,en dat zal ik doen,hun en mezelf de kans geven,het vertrouwen terug winnen en geven,en bovenal genieten!ik wens jou de kracht toe met je beslissing

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Lieve Hottie zolang je maar niet kost wat kost op een hele negatieve manier aandacht vraagt of naar je toe trekt over de rug en ellende van een ander, stoort het mij niet hoor ;) . Je bent een bescheiden lieverd, en ik zou heel graag willen dat ik je kon helpen, maar ik zou niet weten hoe ik dat moet doen. :lips:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ben er nog steeds beduusd van. Gelukkig heb ik even kunnen slapen, dat lukt me nu gelukkig.

 

Gun iedereen geluk dat ik nu soms ervaar, maar weet dat het illusie is.

 

Ik wilde ook dood, maar te bang ervoor. Vaak 112 gebeld. Zo blij dat ik zo laf was op dat moment.

 

Pfff, weet niet wat ik verder moet schrijven,

 

Is dag van geluk vandaag, hoe cynisch,

 

Hot, ik ga voor beter leven, respecteer je.

 

Tot later.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hottentottensoldaten,

 

Ik staar me bijna blind op het zinnetje: "je bent niet alleen alcohol."

Daarna schrijf je nog zes zinnen waar ik me bijna blind op staar.

Ik snap alles woord voor woord,

maar het verhaal, de boodschap, de samenhang ontgaat me.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Voor mij horen alcoholisme, depressie, zelfmoordgedachten, een rotgevoel, wanhoop, ziekte, opgeven, vallen, doorgaan, liefde, hoop en vertrouwen wel degelijk bij elkaar. Alles is onderdeel van eenzelfde proces, eenzelfde cirkel, dezelfde energie. Alles mag er zijn, iedereen mag er zijn, zonder enkele twijfel en absoluut. 

 

Hot, mijn oor en mijn steun heb je. Ik denk aan je en hoop oprecht dat je vindt wat je zoekt, wat dat ook zal zijn.  :heart:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hè getsie.. ik doe m'n best om het niet te krijgen en ik krijg het tóch..

het gevoel dat iemand in mijn ogen aandacht vraagt door dramatisch, vaag, ontwijkend, baggatelliserend..........

En dan de twijfel over of het nou aan mij ligt of niet.

Zó'n besluit nemen, hier melden en zeggen dat we er niet zo zwaar aan moeten tillen en het beter moeten doen.

 

Ik laat het voor nu even helemaal los.

Soms betrap ik mezelf er op dat ik een ander beter wil zien dan ik feitelijk kan..

Soms lukt dat ook inderdaad, maar ook soms (nog) niet.

 

Ik ben slecht in mensenkennis. Excuus daarvoor.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

 

zodra ik denk in termen van

'ik ben het eens met die en die' 

of 

'ik ben het niet eens met die en die' 

 

dan ben ik al een stap te ver

dan ben ik al aan het oordelen

Ik ging zelf bijna oordelen en dan ga ik de kern voorbij. Het is niet aan mij om te oordelen of het een schreeuw om aandacht is, een schriftelijke bevestiging van een eindelijk definitief besluit of dat het legitiem is dit te mogen vinden van het leven. En natuurlijk hoort dit op dit forum en indien het criterium is of mij dit ondersteunt in niet drinken.....? JA!

 

Ik kijk niet naar je met medelijden, lijkt me zelf vreselijk zielig en medelijden wekkend gevonden te worden. Doet ook geen recht aan een proces van meer dan 40 jaar. Ik hoop dat arts en je omgeving je steunen in je weg Hottentottensoldaten. En ik hoop dat je als je die behoeften hebt, tikt wat je op je hart hebt. Dat ADB voor je een veilige plek is waar je je verhaal kan doen en hier omtrent alcohol en omtrent welke beslissing je ook neemt begrip vindt. Hoop op een humane oplossing voor je en ik hoop dat oordelen van stuurlui-aan-wal je zoveel mogelijk bespaard blijven. Ik hoop dus vooral dat je je welkom blijft voelen en je je niet laat beperken door wie of wat dan ook.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...