Zondag 5 oktober 2014

[Monster]

jopie, wat een pijn

 

het komt een beetje over als: ik zal je laten zien, ik zal mij wel krijgen!

In ieder boek over co-dependancy komt deze zin wel voor. 

Zul je manieren zoeken om goed voor jezelf te zijn, jezelf te koesteren omdat niemand anders dat doet?

Heel veel sterkte voor jou.

[walrus]

wat een verdriet zo op het einde van de zondag. Geen idee wat ik zou moeten zeggen. Vroeger bad je wel eens voor mensen, stak je een kaars op. Ik denk aan je Jopie en hoop dat je weer heelhuids aan de overkant komt. Verzuip niet. 

En voor iedereen: pleasant dreams.

Blij dat ik deze stap gezet heb richting jullie, richting het forum.

[walrus]

ook de rust, kabouter! Ik heb nog wat op je draad gezet vandaag

[Yvonne]

Wat moet jij je bedot voelen Joop... 

Armen om je heen nu even  (( )). 

Ik denk aan je. 

[Monster]

sterkte wie het nodig heeft

welterusten voor later

ik ga pitten

[Gast]

Ik meld me ook af voor vandaag.

Ook van mij sterkte voor wie het nodig heeft, dus zeker Kaboutertje en Jopie.

 

Goede nacht voor iedereen en tot morgen.

[Jen]

Jopie,

je mag falen.

Voel je niet verloren als je minder sterk blijkt dan je gehoopt had.

Kom op, koester jezelf en laat je koesteren.

[lady jane]

Jopie

als ik wat kan doen voor je?

[Skip]

Neeeee Jopie...... Wat doe je....

Ach wat verdrietig voor jou dat dit zo gaat...

[lady jane]

truste

[lady jane]

Wijfie

hoe is het met jou?

[Jen]

Hey wijfie, hoe is het met je? Ik denk regelmatig aan je. Een soort van herkenning wellicht.

[jowan]

Ik meld me weer droog af voor de dagpact.

Een redelijke dag tot vanmiddag.

Daar weer flink de fout ingegaan met een behoorlijke portie "oude gedrag"....

Daar moet ik wat mee, want dat is het paadje naar het begin van de glijbaan naar beneden..

En daar wil ik nooit meer naar terug.

[Jen]

Wil je erover praten, jowan?

[Jen]

Ik vind het heel moeilijk om me kwetsbaar op te stellen.

'k Heb wel een manier gevonden om daarmee om te gaan, maar die manier grenst erg aan onverschilligheid en egoisme.

Toch denk ik dat dat het em zal worden.

[jowan]

Ik wil niet een heel verhaal ophangen. Het is lastig om dan alleen de kern eruit te halen zodat het begrijpelijk wordt.

 

Ik had een principe-afspraak voor vanmiddag, af te sluiten met een etentje waar ik voor genodigd was.

Zij is mijn vriendin, hij is haar partner.

Ze hebben een boot en daar zouden we naar toe. En dat etentje dan. Verder waren geen details afgesproken.

Krijg ik vanmorgen een bericht op mijn telefoon van haar: geen bootweer. (Het was hier nog geen 10 graden en het regende, miezerde en geen wind, niks voor een zeilboot.)

Ik hoor verder niks, verander mijn plannen in een dag op mezelf en ga naar de winkel om spullen om te koken te halen. Ik had zin in lekkere couscous.

Zit ik in mijn huispak boven, zie ik dat ik een paar gemiste oproepen op mijn telefoon had. In mijn broekzak en in de auto hoor ik die niet. Soms ligt het ding ergens in huis maar niet noodzakelijkerwijs vlak in de buurt. Ik hoef niet 100% bereikbaar te zijn.

Berichten waren: "Moet ik je komen oppikken?" en : "zij gaat overigens niet mee" Berichten kwamen van hem.

Ik heb met haar iets, hem accepteer ik erbij, hij is haar keuze. Maar niet mijn vriend. Ik ging er ook vanuit dat we gedrieën gingen.

Ik volde dat ik een keuze moest maken en een boodschap moet brengen.

De tijd haalde me in en er werd aan de deur gebeld. Ik deed niet open en zag door een bovenraam dat het hun auto was.

Ondanks dat hij wel zeker 20 minuten probeerde om contact te krijgen, maakte ik niet open.

 

Dat was in mijn zuipperiode ook zo, mensen konden bellen wat ze wilden, als ik aan de eerste begonnen was, was ik voor niemand meer thuis.

 

Na een paar uur heb ik gebeld, kreeg haar er aan en vertelde een smoes, een leugen dus. Dat ik in het schuurtje bezig ben geweest en ook weer te voet naar de buurtwinkel was geweest.

Het lijkt daarmee grotendeels uit de lucht, maar voor mij voelt het dus niet goed, terwijl mijn keuze wel goed was en is.

 

Ik mis de openheid en eerlijkheid om rechtstreeks voor mijn gevoel en keuzes uit te komen. Laf eigenlijk.

Terwijl ik me ook realiseer dat ik lang niet alles zomaar kan zeggen en vertellen.

 

Ik hoop dat het een beetje duidelijk is.

[Jen]

Lijkt me wegvluchten, jowan. 

[Jen]

Ik denk ook niet dat je alles moet zeggen, maar je moet wel jezelf kunnen blijven.

[Gast]

Ik vind het heel moeilijk om me kwetsbaar op te stellen.

'k Heb wel een manier gevonden om daarmee om te gaan, maar die manier grenst erg aan onverschilligheid en egoisme.

Toch denk ik dat dat het em zal worden.

 

Jen, als dat het voor je is, dan moet dat misschien maar zo. Ik ben soms ook zo'n alles of niets figuur en kan van het ene naar het andere uiterste omschakelen.

Vaak kom ik er dan na verloop van tijd achter, dat er zich een nieuw evenwicht aan het vormen is, ergens er tussenin. Zou dat voor jou ook zo kunnen werken, of herken je er wat in?

[jowan]

@Jen:  Ja, misschien wel, laf, ik zei het zelf al.

Er zitten twee dingen aan: dit ding in ieder geval voor mezelf rechtzetten.

Maatregelen nemen zodat ik dit in de toekomst niet meer zo doe.

Niet meer zo hoef te doen.

5 oktober 2014 bewerkt door jowan

[Gast]

jowan, deze situatie werd volgens mij om te beginnen veroorzaakt door langs elkaar heen communiceren. Op een korte boodschap heb jij een andere conclusie getrokken, dan de zenders kennelijk bedoeld hadden. Jammer, maar op zich niet veel aan de hand.

 

Je baalt nu van je eigen reacties, toen je verrast werd door wat je niet verwacht had. Je hebt nu herkend wat er ongeveer is gebeurd en bent van plan dit aan te pakken. Even los van het feit, dat het niet leuk is om dit zo van jezelf te ervaren, is het wel iets dat je vast hebt gepakt. En waarmee je wat wilt doen. En dat is wel weer het goede hieraan; je kunt weer verder. Moet weer verder misschien.

 

Het feit dat dit zich heeft voorgedaan, betekende misschien dat het boven de markt hing. Zoiets moest een keer gebeuren. Nou, die keer is nu geweest dan.

Als ik je zo lees, dan denk ik "die komt er wel uit, misschien niet eenvoudig, maar hier wordt gewerkt". Dus: succes daarmee.

[Gast]

Hoi Kappie, weer thuis?

[Jen]

Dat lijkt me wel belangrijk, jowan. Niet onder de mat vegen.

 

Gerrit, zou kunnen. Ik ben geloof ik nog niet toe aan een evenwicht. De hulpverleners van mijn man verwachten nog steeds dingen van me die ik niet kan waarmaken, naar mijn gevoel. Dus ik plooi me een beetje terug, of zo. Snap je?

[Gast]

Ik snap het Jen. En begrijp dat je niet toe bent aan een evenwicht. Dat kan misschien ook best even duren; naar mijn ervaring heeft dat vaak zijn tijd ook nodig. Denken, uitproberen, voelen, ervaren, laten rusten, opnieuw eens over denken ... totdat je op een gegeven moment ervaart dat er iets nieuws is ontstaan.

[Jen]

Ik ga nu maar best slapen denk ik. Morgen weer de wekker om 6 uur immers. 

Slaapwel mensen, en houd u. U bent het waard.