Spring naar bijdragen

woensdag 4 december 2013


lady jane

Aanbevolen berichten

Mijn dochter is 11, we hebben al een hele kleine familie waar we contact mee hebben.

Op haar opa en oma na heeft ze eigenlijk alleen contact met haar nichtje die ze alleen maar ziet bij opa en oma.

Natuurlijk is er mail of iets dergelijks waardoor ze contact kunnen houden, maar dat is niet hetzelfde.

Ik weet wat het is om op te groeien met maar heel weinig familie, ik heb me daardoor altijd wat ontheemd gevoeld.

Ik had het haar zo graag anders gegund. En dat maakt het extra pijnlijk.

Uiteindelijk ga ik het gesprek met haar wel aan en zal ik het op haar niveau vertellen. Maar eerst moet ik zelf orde aanbrengen in de chaos in mijn hoofd, anders kan ik het haar ook niet op een rustige manier vertellen.

Ik heb in mijn leven al eens eerder periodes geen contact gehad met mijn ouders en ik weet dat dit mij heel veel rust oplevert. na een tijdje zocht ik dan toch weer contact in de hoop dat het beter zou gaan en omdat ik ze toch mistte. Want een slecht contact is ook contact en voor een eenzaam mens (zoals ik was/ben) nog beter dan helemaal niets.

Door die eerdere ervaring weet ik ook dat ik op een dramatische reactie kan rekenen en gedrag van vooral mijn moeder dat zich het beste laat omschrijven als stalking. Kortom: ik weet wat me te wachten staat en (in)direct raakt dit mijn dochter ook.

En toch ga ik voor deze weg kiezen. Waarom ?? Trouw zijn aan mezelf.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Tja Kastanje dat zijn hele moeilijke dingen. Je hebt misschien al heel je leven gehoopt op iets van je ouders, zodat je tevreden kan zijn met je leven. Een stukje warmte, begrip, liefde, veiligheid enz. Tja en als dat er niet in zit, moet je toch proberen, wil je rust krijgen in je eigen hoofd, je neer leggen dat er voor jou niet datgene te halen is wat je graag zou willen zien. Dan zou je misschien het kontact weer op kunnen pakken. Niets verwachten. maar dat is zo moeilijk want als volwassene blijft het gevoel knagen dat je je leven lang een hele hoop gemist hebt. :rose:

 

En je ziet heel vaak dat moeders en dochters het op een of andere manier moeilijk hebben met elkaar. Net zo als vaders en zoons.

Ook zie je heel vaak dat, als kinderen echt los zijn en niet meer afhankelijk van hun ouders, het beter gaat. ;)

bewerkt door bolletje
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Goedemorgen !

Wat een zware beslissing Kastanje! Maar uit je bericht lees ik dat je dit heel goed hebt overdacht. Geen contact meer met je ouders... Moet dat perse betekenen dat je dochter ook geen contact meer kan hebben? Is daar geen tussen stap in te bedenken? Wellicht zal het 'stalk' gedrag van moeder dan minder heftig zijn?

Sterkte in ieder geval!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Inkiepinkie: Dat is een van de redenen waarom ik de stap nog niet heb gezet. Ik heb nog niet helder hoe het er uit moet komen te zien. Of het stalkgedrag minder wordt als mijn dochter wel contact heeft dat betwijfel ik. Ik heb nog wat gesprekken nodig om helderheid te krijgen

bewerkt door Kastanje
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik vraag me af of je je dochter er wel bij moet betrekken Kastanje. Zeker als ze nog zo jong is, krijg je heel gauw dat ze misschien toch het gevoel heeft dat ze tussen jullie in moet gaan staan. Ikzelf zou denk ik zo weinig mogelijk vertellen waardoor ze vrij naar haar oma en opa kan gaan.

Dit is toch iets tussen volwassenen.

bewerkt door bolletje
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Goedemiddag,

 

Even een hartelijke groet. Met mij gaat het goed. Al vind ik de decembermaand een rot maand. Ik zal blij zijn als de dagen weer gaan lengen. Hoewel januari ook nog een eindeloos lange maand kan zijn.

 

Maar genoeg geklaagd. Ik ga er vandaag weer het beste van maken.

 

Veel sterkte en wijsheid voor wie het nodig heeft.

 

Hanneke :rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi, daar ben ik weer! Dan jullie wel voor de succeswensen. :)

Wat ben ik een partij slecht in mezelf verwoorden en wat had dit niet slechter kunnen gaan. Ik moet nu een motivatiebrief schrijven, om mezelf alsnog te laten zien. Dit heb ik één keer eerder gedaan en toen was het ook belangrijk, dus wellicht dat er nu ook extra druk achter de ketel zit om het onderste uit mijn kan te halen.

Ik was trouwens niet zenuwachtig, maar ik reed bijna een oud vrouwtje aan die het zebrapad wilde oversteken (ik had haar echt niet gezien) en toen was het gedaan met de rust. Ik ben zelf wel 100 keer over hetzelfde zebrapad gelopen om bij een vorige baan en ik vergeet dat er één zit, zo stom. Gelukkig goed afgelopen, maar dat alleen maar omdat het vrouwtje zelf goed oplette. Stom!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Boll, ik heb er 'net' een assertiviteitstraining incl. RET therapie opzitten. Ik weet niet wat die zenuwen zijn, maar op de één of andere manier voel ik me niets waard als ik moet praten. Heel stom, maar op de één of andere manier denk ik dat ze elk woord afwegen en als ik iets verkeerd zeg dat ze me dan uitlachen en dat ze met collega's bespreken 'hoe dom' ik wel niet ben. Het is me nog nooit overkomen en in het verleden ook echt geen last van, maar de laatste paar jaar...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Madeleine zelfvertrouwen krijg je alleen terug als je dingen waar je tegenop ziet, toch doet. Ja en je moet niet vergeten dat, de tijd dat je dronk, je zoveel afstand neemt van je gevoelens dat het nu moeilijk is om dat weer terug te vinden. Dat is nu eenmaal zo, maar eens vaak in de spiegel kijken en tegen jezelf zeggen dat je het wel kunt, en wel de moeite waard vind. Nu ben je aan het projecteren hé? Jij bent degene die zo tegen jezelf aan kijkt, niemand anders. ;)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hey Madeleine hoe kom je aan dat negatieve zelfbeeld.

Herken je die stemmetjes.

Wie heeft jou gezegd of laten voelen dat je niet deugt.

Waardoor je zelfvertrouwen is ondermijnd.

Dat je denkt dat mensen je uitlachen om wat je zegt?

 

Zo maar wat vragen die me te binnen schieten.

Ik meen me te herinneren dat je al vaker met dit probleem hebt geworsteld 

of eraan gewerkt.

Aan het zelfvertrouwen kun je wat doen, maar soms is het interressant

te weten waar je minder waard vinden vandaan komt.

 

Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is over je positieve eigenschappen te vertellen

met een onderliggend minderwaardiheids gevoel.

 

Ik herken er veel in Madeleine en het is moeite waard je daar eens in te verdiepen.

 

Maar misschien sla ik de plank helemaal mis, das dan geen probleem.

 

Doe stille  Voort

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi, daar ben ik weer! Dan jullie wel voor de succeswensen. :)

Wat ben ik een partij slecht in mezelf verwoorden en wat had dit niet slechter kunnen gaan. Ik moet nu een motivatiebrief schrijven, om mezelf alsnog te laten zien. Dit heb ik één keer eerder gedaan en toen was het ook belangrijk, dus wellicht dat er nu ook extra druk achter de ketel zit om het onderste uit mijn kan te halen.

Ik was trouwens niet zenuwachtig, maar ik reed bijna een oud vrouwtje aan die het zebrapad wilde oversteken (ik had haar echt niet gezien) en toen was het gedaan met de rust. Ik ben zelf wel 100 keer over hetzelfde zebrapad gelopen om bij een vorige baan en ik vergeet dat er één zit, zo stom. Gelukkig goed afgelopen, maar dat alleen maar omdat het vrouwtje zelf goed oplette. Stom!

Misschien heeft degene met wie je het gesprek hebt gehad toch een wat ander beeld. Iemand

laat je geen brief schrijven als ie echt niets in je ziet.

 

Tenzij hij of zij echt een kwaaie peer is, maar daar ga ik niet van uit.

bewerkt door Jaap
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...