Spud stelt zich nog een keer voor op advies van een medelid, wat ik apprecieer

[bumperjim]

Dit is m

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Pyrenese_berghond

[renaldo61]

27 minuten geleden zei bumperjim:

Dit is m

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Pyrenese_berghond

Toen ik nog op de buiten woonde hadden mijn buren zo'n hond. Die jaagde me echt angst aan. 

[Spud]

Gave hond! Kan me voorstellen dat mensen daarvan schrikken als zo´n grote hond ze probeert te vertellen dat ze daar niet mogen lopen.  (verder mogen ze blij zijn dat deze geattendeerd heeft en ze niet gecorrigeerd) En verder snap ik niet zo heel goed waar die toeristen zich dan druk over maken? Ik stel me dan namelijk voor dat je als toerist, al menig bordjes en signalen wat betreft privé terrein geschonden hebt. Een afrastering staat er toch niet voor niks? Dat is voor zover ik weet, een universeel teken dat je het domein van een ander doorgaat. Daar hoef je volgens mij niet eens de bordjes voor te kunnen lezen in een vreemd land waar je taal niet spreekt.

Niet dat ik het ook weleens heb gedaan hoor. Het blijft ook wel leuk en spannend om over zo´n hek te gaan of een waarschuwingsbord te negeren. Ik heb er alleen maar leuke anekdotes aan overgehouden en heb soms op de blaren gezeten. Maar ja, wel met plezier, want boontje komt om zijn loontje en die snap ik heel goed. Ze mogen blij zijn dus, dat je hond niet tot de aanval overgaat (zo vul ik het in ieder geval in)

En verder effe een andere vraag? De Kuvasz en de Pyreneese Berghond worden vaak met elkaar verward, welke had ook alweer de berenklauwen? Er loopt hier namelijk altijd een klein en tenger vrouwtje rond met haar grote hond. En dat vind ik altijd zo een mooi gezicht, hoe ze samen eigenlijk zo een beetje het verkeer regelen als ze besloten hebben dat ze over willen steken. En gewoon samen hun ding doen. Ik zou eens wat tegen ze willen zeggen, hoe ik daar van geniet. Maar omdat ik niet helemaal zeker ben welk ras het is durf ik dat niet. Best stom, want gewoon enthousiast zijn om wat je ziet, mag toch ook, zonder up to date hondenrassen kennis meer? Ergens heb ik dat in mijn dierenverzorgingsopleiding opgeslagen maar komt niet meer naar boven. Al denk ik toch dat het de Kuvasz is, want jij hebt het over een kudde en dan lijkt het me niet handig als je hond achter een hek kan blijven met een berenklauw. 

[renaldo61]

De hond van de buren kan natuurlijk dus ook een Kuvasz geweest zijn. 

[Spud]

Hoi Renaldo61, rot voor je dat Femke is  overleden, zoals ik het een beetje kan begrijpen is ze je in de strijd van 40 jaar alcoholisme ontvallen. Want een dier gaat helaas geen 40 jaar mee. Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat het wel heel fijn is om zo een trouw dier naast je te hebben. Rot dat ze gedurende ons pad niet bij ons kunnen blijven.

Ik hoop dat je het wel trekt, en de basis die je met Femke gemaakt hebt doortrekt. Ondanks het gemis. 

[renaldo61]

@SpudIk had zeer goede jaren met Femke. Ik ga eerder 50 jaar verslaafd aan alchohol geweest zijn als 40 jaar. Femke was in mijn woning op misschien het meest belangrijke moment in mijn leven. Het ogenblik dat Femke voor mij veel belangrijker was als de alchohol en ik alles dankzij de hulp van de psychiater kon omdraaien. Nooit meer wilde ik in die situatie belanden dat een nieuwe opname zich opdrong. Nooit meer. Ik hoop dat ik het volhou en niet verleid wordt. 

[Mormel]

Ook ik denk dat een hond helpend kan zijn als je met een verslaving worstelt. Op dit moment is de onze bij mij, nu ligt ze nog vredig te snurken, maar zo meteen zal ze op staan en wilt ze gaan wandelen. Als ze hier is, zit ik 's avonds ook niet langer aan mijn computer want na het avondeten en de avondwandeling vind mevrouw dat het tijd is dat we samen in de zetel gaan liggen en er iets op het grote scherm komt, als ik dan achter mijn computer kruip komt ze naast mij staan en begint ze te janken/blaffen tot ik met haar in de zetel kruip. 
Daar ze oud en ziek is weet ik dat we haar geen jaren meer gaan hebben, maar ik ben vrij zeker dat wanneer de deze overlijdt we vrij snel een nieuwe zullen adopteren uit het asiel. 

[renaldo61]

Dat is herkenbaar voor mij, mijn Femke lag soms wel rustig alleen op de zetel te slapen. Maar dikwijls als ik aan de computer zat wilde ze op mijn schoot liggen. 

[Spud]

Herkenbaar!  Maar dan met mijn katten. Ik ben dan ook van mening dat elke diersoort wel voor iemand steun kan zijn. Zelfs, geen huisdier hebben, maar contact maken met de natuur is al helpend. 

Ik kan een heleboel vertellen over mijn katten, maar dan deel ik liever dat half jaar dat ik in een studentenhuis woonde waar ik me helemaal niet thuis voelde. Bekende stad, Eindhoven namelijk, mijn oma woonde zelfs in mijn buurt. Maar toch kon ik daar niet landen, omdat je geen huisdieren mocht hebben, terwijl ik een studentenhuis gewoon was, waar zo een beetje alles binnen kwam. Verschil was misschien, dat we allemaal dierverzorging studeerde dus wel een beetje op 1 lijn zaten. En daar in Eindhoven de mensen wat serieuzer waren en anti huisdieren. 

Ik denk dat daar zo ongeveer mijn alcoholisme is ontstaan. Want daar ben ik bij een studentenvereniging gegaan omdat ik geen aansluiting vond bij mijn huisgenoten en dus niet op mijn kamer wilde zijn. En op die studentenvereniging was het toen heel stoer om heel snel en heel veel te drinken. Dus ik had daar al snel vrienden gemaakt en het was ook wel fijn om totaal verdoofd in mijn kamer te komen, zodat ik niet hoefde te voelen hoe verkeer ik daar eigenlijk zat. Eigenlijk had ik beter gewoon iets mogen zoeken.

Nou ja, met die studentenvereniging kreeg het bestuur de meest merkwaardige cadeaus, zoals vissen, die ze dan door de plee wilde spoelen op het einde van de avond. Dat trok ik dan niet en liep dan in het holst van nacht met mijn dronkenkop naar mijn kamertje met een viskom met guppy´s. Thuis aangekomen lagen ze natuurlijk in coma door al het schudden en ging ik ook in coma liggen. En wat was ik dan blij dat ik ze de volgende middag zag rondzwemmen. Ze gaven me zo een thuis gevoel, dat ik van mijn biergeld een aquarium ben gaan halen met verwarming, en voer en plantjes. Ze waren immers stil dus mijn huisgenoten hoefde het allemaal niet te weten. Het gaf mij een reden om naar mijn kamertje te gaan. Alleen toen ging ik dus met mijn studentenvrienden in mijn kamer indrinken, afdrinken what ever, heel erg storend voor mijn huisgenoten. 

Dus op een dag, waarbij ik voor de zoveelste keer door mijn luidruchtige wekker heen sliep, stond een huisgenoot ineens in zijn boxershort in mijn kamer en was zo boos om die vissen te zien. Dat behalve die vissen, ik ook weg moest, en dat snapte ik. Ik was allang blij dat in ons gevecht die vissen niet tegen de grond zijn gegaan. Want ik kan me voorstellen, dat je als nuchter mens, en al gefrustreerd bent over je huisgenote. Het niet zo prettig is,  dat je zonder pardon, bij je keel gegrepen wordt en buitengezet wordt uit haar kamer. Terwijl je wekelijks spieren traint en ze maar klein is voor jou. Ik kon zijn agressie tegen mijn deur dus ook heel goed begrijpen. Is ego technisch ook niet zo fraai. 

Maar toen stond ik met mijn aquarium dus op straat. Uiteindelijk ben ik toen opgenomen in een kliniek en heb ik mijn vissen in het aquarium kunnen doen van mijn woongroep. En werden de zwerfkatten die er liepen mijn vervanging van thuis. En zo steunde een kiekendief die een duif op zat te eten, in een tuin waar ik me thuis moest voelen, ook een thuis. Dus ja dieren zijn heel belangrijk, voor elk mens wel.

[Spud]

Efkes wennen dat ik hiervoor naar mijn eigen draadje ga en het niet op de ditje en datjes dump en daarmee wellicht weer mensen stoor. Maar eigenlijk is het ook oké, ik vind het gewoon leuk om dingen te delen die ik mooi en bijzonder vind. Maar daar hoeft niet meteen expliciet aandacht aan gegeven te worden of op gereageerd te worden. Omdat het opschrijven, mij al een gevoel geeft dat ik het tenminste gedeeld heb. (ik geloof nu dat ik het beter begin te begrijpen, ruimte maken voor jezelf op een forum  En verschil maken tussen waar je echt aandacht voor wil en wat je plomp verloren gewoon efkes wil delen, dus nogmaals mijn dank voor het advies)

En nu hetgeen wat ik toch wel bijzonder vind. Ik was boodschappen doen bij een winkel die ongeveer 6 km verder ligt en waar ik een nauw bospad voor door mag gaan. Wel verharde weg, maar zeg maar 2 auto´s kunnen elkaar niet passeren. En sommige automobilisten zijn zo galant dat ze voor een fietsertje als ik ook plaats maken. (dat op zich vind ik altijd al heel mooi om te ervaren dus ik roep altijd dankjewel en steek mijn duim op) Halverwege dat pad, ik denk nog een kilometer van thuis, trof ik mijn aanloopzwerver aan die langs de kant van de weg zat. En heel duidelijk schrok van die naderende auto, terwijl die auto juist uitweek voor hem. En er overduidelijk rekening mee hielt dat hij in zijn paniek weleens voor deze zijn auto zou gaan rennen. (invulling van mij want, ik krijg er ook altijd de kriebels van als ik die kat dat zie doen) En ik weet van die kat, als hij mij dan ook nog spot dat hij zijn omgevingsbesef helemaal kwijt is. Dus pas toen de auto veilig gepasseerd was, durfde ik iets te zeggen. Nou ik weet niet of die automobilist nog in zijn of haar achteruitkijkspiegel heeft gekeken? Maar plaatsvervangend had ik daar evengoed een berichtje over kunnen plaatsen hier. Want vanaf het moment dat ik Robin riep, draaide hij zich om en leek wel een hondje die meeliep met de fiets. Ik vind dat altijd helemaal geweldig! Maar ook reuze stresserend, dan vergeet die domme grote kat heel zijn omgeving en heeft alleen nog maar oog voor mij en tot overmaat ramp, houd hij niet rechts aan maar gaat dan midden op de weg lopen. En moet ik hem corrigeren en richtlijnen geven. Altijd als zoiets gebeurd, is het ook maar twijfelachtig voor mij of het goed gaat? En vraag ik me soms af, als ik zo gebaren zit te geven aan die kat, of automobilisten misschien denken dat ik ze attendeer op die kat, immers ik geef die kat dezelfde tekens als verkeersagent. En op dat moment ben ik zo bezig met die kat, dat ik zelfs vergeet om dankjewel te roepen tegen de automobilist of mijn duim op te steken. Terwijl ik ze dan toch ook wel dankbaar ben, en het bijzonder vind dat ze hun snelheid aanpassen, want ondanks de overstekende herten, zwijnen en vossen, blijft die weg toch een 70 km weg waar iedereen dus ook graag doorgast. 

Enfin, ik vind het dus bijzonder dat ik zo een band heb met mijn zwerfkat. En te merken, als ik ook op de weg zit, dat automobilisten zich ook inhouden, terwijl er reuze veel mensen zijn die een kat haten. Dat, maar ook, en dat is een stukje invulling van mij, dat ze zich bewuster zijn geworden dat er hier ook meer wilde dieren lopen die spontaan over kunnen steken. Dat omdat ik ze dan verder ook langzaam de weg zie hervatten, terwijl ze daar dus gewoon 70 mogen rijden volgens de borden. 

Als ik nog dagelijkse autorijder geweest zou zijn, had ik dat dingetje met de zwerfkat en iemand anders echt heel bijzonder gevonden. Maar ja als ik in een auto zit, is mijn grootste angst een dier aan te rijden. Helaas wel gebeurd en dat neem ik mezelf nog steeds kwalijk. Een mens ook niet leuk, maar dan kan je nog wat doen, 112 bellen. Gelukkig nooit gebeurt en hoop ik ook nooit mee te maken. En gelukkig waren de dieren die ik aangereden heb ook meteen morsdood. Want ik moet er niet aan denken dat zo een dier dan ligt te creperen en je niks kan doen. Wat katten en honden betreft heb ik die zelf al genoeg gezien en wel opgehaald. Dus ik weet hoe misselijk het kan zijn.

Maar ik wil het leuk houden en effectief merk ik dat de meeste automobilisten in onze straat het rustiger aan doen, en ik zie weldegelijk de kadavers langs de weg verminderen. Dus er is echt wel hoop. 

 

 

[Mormel]

Wat een leuke band heb je met je aanloopzwerver. 
Wat me wel verbaast is dat je op de weg die je beschrijft zeventig mag rijden. Zelf moet ik verschillende van die wegen (net breed genoeg voor een auto en een fietser) nemen naar het werk en ik ben altijd blij wanneer de wagens wat uitwijken in de kant met aarde zodat ik het als fietser niet hoef te doen. Verschil is wel dat deze allemaal wegen zijn waar je maar dertig mag, op één na waar ze vijftig mogen, het zou me iets te akelig worden mochten ze mij daar met zeventig voorbij scheuren. 

Ik vind die wie is wie pijler een van de beste dingen aan dit forum. Op de ditjes en dagjes draad worden berichten of topics snel ondergesneeuwd door de dagpacten en hier vormt het zo toch een beetje een coherent geheel. Eigenlijk denk ik dat de meesten het ook helemaal prima vinden als je hier gewoon je gedachten neerplenst in een bedoeling ze voor jezelf wat te ordenen, zonder dat je daarvoor reactie verwacht. 

1 uur geleden bewerkt door Mormel

[Mormel]

Op 4-10-2025 om 15:03 zei bumperjim:

Je moet eens weten hoe veel geëmmer we elk jaar hebben in Frankrijk als bergtoeristen dwars door de kudde willen lopen en dan door de hond (patou) worden tegengehouden. "Kan u die hond niet bij u houden?" Nee die heb ik juist om u hier weg te jagen 😁

Hier op de berg op slechts een paar km van mijn huis loopt soms een verdwaalde patou rond die hardlopers in hun benen bijt.

De natuur. Niet te managen 🤣🤣🤣

Wat ik me nu al de hele tijd afvraag: was dit bericht om te lachen of heb je echt zo'n Pyrenese berghond en een kudde schappen? Mocht het zo zijn, knap beest. Op vlak van honden heb ik het wel voor de wat grotere rassen, zeker deze die met een bepaald nuttig doel gekweekt zijn. Toen mijn partner een hond wou heb ik eerst de boot afgehouden, maar toen ik toegaf was wel mijn voorwaarde dat de hond groter moest zijn dan mijn kat. Zo'n keffende Chihuahua is niets voor mij en zeker de soorten als een Engelse bulldog of een mopshondje vind ik simpelweg zielig.