Woensdag 26 Maart 2025

[lady jane]

spike heet dat tegenwoordig bij de jeugd, maar smash klinkt beter he

[Amalia]

x

%s om %s bewerkt door Amalia

[karin123]

10 uur geleden zei Amalia:

Misschien toch eens proberen serieus over na te denken op een moment dat je minder verongelijkt bent.

Heb ik al vaak gedaan en kom steeds tot dezelfde conclusie. Maak van verongelijkt maar woede. Hoe meer ik erover nadenk des te meer woede ik krijg. Dus dat doe ik niet meer. En ik word enorm verdrietig en dan loop ik elke dag te janken. Heb ik ook niets aan. Ik ben een hsp'er en heb mijn hele leven al teveel gevoeld.

Van mezelf kan ik zeggen dat ik te vertrouwen ben, 100%! En eerlijk! Niet meesmuilend met de rest omdat je er dan niet meer bij hoort.

Zal een paar voorbeelden noemen.

Woekerpolis, je vertrouwt op iemand die ervaring heeft, 5 miljoen mensen zijn erin getrapt. Puur winstbejag, zoals alles. Een hele ernstige overgang (de huisarts geloofde niet dat dat allemaal kon). In een burn-out belandt. Kon werkelijk nog geen 10 meter lopen. Zes jaar lang met de kop onder de kraan, 2 waaiers en een nat shirt aan in bed. Ik kreeg geen hormonen van hem. Daardoor nog steeds bang voor de zomer. En dat was nog maar 1 onderdeel. Ik werd steeds angstiger. Medicijnen gekregen, tot drie keer toe, die het alleen maar beroerder maakten. Meneer de ha wist het niet meer en stuurde mij naar een psych. Die was alleen met haar telefoon bezig. Had je niets aan. Ondertussen dik aan de pammetjes vanwege angst. Wilde er vanaf en liet mij opnemen op de PAAZ. Daar weer andere medicatie gekregen en kon geen stap meer verzetten en zag alles wazig. Afgebouwd werd er niet. Na een week man gebeld, haal mij hier weg. Kwam er lopend in en in een rolstoel weer uit. Daar is ook bloed opgestuurd om te kijken welke medicatie ik kon verdragen. Cyp-enzymen, was kwijtgeraakt en werd niet opnieuw gedaan. Heel grappig allemaal!

Al jaren aan de bank gebonden thuis. Jaar later heb ik mij laten opnemen op de crisisafdeling psychiatrie:) Ik wilde van de pammen af en durfde dat niet meer alleen. Daar werd de oxazepam direct omgezet in diazepam (werkt langer) en ik werd mij toch een potje bang. Bleek dat diazepam bij mij niet werkt en er alleen slap van werd. Ik snapte er allemaal niets meer van en dat beangstigde mij nog meer. Waar ik zelf was wist ik allang niet meer! Voor die angst kreeg ik weer andere medicatie en kon niet meer denken, totaal debiel in mijn hoofd en begon te stampen op de vloer met lopen. Werd er dood en doodmoe van. Daar ging voor de rest ook van alles fout. Na weken naar huis en ik was weer opgebrand, moest ook 3x per dag aan tafel om te eten. Kon eigenlijk niet want ben hsp en aan het afbouwen. Maar NIEMAND luisterde!

Naar Tactus door verwezen en Mediant. Moest omdenken, wat niet kon omdat ik niet kon denken. Ik snapte er niets van en de mensen daar ook niet. Weer een cyp-enzym test laten doen en daar kwam uit dat ik veel medicatie niet mocht hebben, eindelijk! Al die tijd dus flink onder de verkeerde drugs gezeten, bedankt! Heb soms iets afgebouwd  en dan werd het licht buiten heel helder, de wereld leek wel van goud. Mijn lichaam en geest zijn alle kanten opgedonderd en daardoor was ik mezelf helemaal kwijt!

Baan had ik opgezegd net voor de burn-out omdat ik voortdurend ergens heen moest en dat niet meer trok. Maar NIEMAND luisterde! Van die verkeerde medicatie heb ik zwart op wit gekregen omdat ik bewijs wilde hebben!

Kan niet meer werken, teveel trauma's aan overgehouden!

Dit is nog maar de verkorte versie.

Als ik de ha nodig heb vraag ik het via de assistente. Wil hem zo min mogelijk zien.

Er zijn nog veel meer dingen gebeurd, men zei dat ik een boek moest schrijven hierover.

En daarom vertrouw ik alleen nog op honden. Zij zijn altijd eerlijk en oprecht. Als een hond vals is is het ALTIJD de schuld van de mens.

 

 

 

 

 

 

[Claudius]

In de verslavingskliniek voeren ze vanaf ergens in April een algemeen rookverbod in over heel het grondgebied van de kliniek. Bij velen gaat een alcoholverslaving hand in hand met een rookverslaving. En ze komen niet naar daar voor een rookverslaving. Ik vrees dat de rookverslaafden het "kot" nog gaan afbreken. 

[Yana]

Wat ontzettend naar allemaal @karin123. Die vreselijke angst en (zgn) burnout en hersenen die niet meer functioneren kan kennelijk allemaal door gebrek aan oestrogeen en progesteron (en testosteron) komen. Er zijn op facebook een paar groepen waar mensen zich met bio-identieke hormoonsuppletie bezighouden. Daar lees je veel meer verhalen van vrouwen die niet meer kunnen werken door dit soort ellende. Het is inderdaad niet makkelijk om in NL een arts te vinden die het voor wil schrijven (omdat de richtlijnen achterhaald zijn en ze leren dat er bijwerkingen zijn, wat totaal niet blijkt te kloppen). Er wordt in die groepen veel internationaal onderzoek gedeeld en je vindt er ook info over artsen die wél op een goede manier begeleiden (die moet je wel met een lantaarntje zoeken). Er zijn veel vrouwen die weer helemaal opbloeien als ze eenmaal de juiste dosering te pakken hebben. Dat zou toch geweldig zijn!

Misschien weet je dit allemaal al, maar mocht je het nog niet weten...

[Rodha]

Op 28-3-2025 om 17:17 zei karin123:

Heb ik al vaak gedaan en kom steeds tot dezelfde conclusie. Maak van verongelijkt maar woede. Hoe meer ik erover nadenk des te meer woede ik krijg. Dus dat doe ik niet meer. En ik word enorm verdrietig en dan loop ik elke dag te janken. Heb ik ook niets aan. Ik ben een hsp'er en heb mijn hele leven al teveel gevoeld.

Van mezelf kan ik zeggen dat ik te vertrouwen ben, 100%! En eerlijk! Niet meesmuilend met de rest omdat je er dan niet meer bij hoort.

Zal een paar voorbeelden noemen.

Woekerpolis, je vertrouwt op iemand die ervaring heeft, 5 miljoen mensen zijn erin getrapt. Puur winstbejag, zoals alles. Een hele ernstige overgang (de huisarts geloofde niet dat dat allemaal kon). In een burn-out belandt. Kon werkelijk nog geen 10 meter lopen. Zes jaar lang met de kop onder de kraan, 2 waaiers en een nat shirt aan in bed. Ik kreeg geen hormonen van hem. Daardoor nog steeds bang voor de zomer. En dat was nog maar 1 onderdeel. Ik werd steeds angstiger. Medicijnen gekregen, tot drie keer toe, die het alleen maar beroerder maakten. Meneer de ha wist het niet meer en stuurde mij naar een psych. Die was alleen met haar telefoon bezig. Had je niets aan. Ondertussen dik aan de pammetjes vanwege angst. Wilde er vanaf en liet mij opnemen op de PAAZ. Daar weer andere medicatie gekregen en kon geen stap meer verzetten en zag alles wazig. Afgebouwd werd er niet. Na een week man gebeld, haal mij hier weg. Kwam er lopend in en in een rolstoel weer uit. Daar is ook bloed opgestuurd om te kijken welke medicatie ik kon verdragen. Cyp-enzymen, was kwijtgeraakt en werd niet opnieuw gedaan. Heel grappig allemaal!

Al jaren aan de bank gebonden thuis. Jaar later heb ik mij laten opnemen op de crisisafdeling psychiatrie:) Ik wilde van de pammen af en durfde dat niet meer alleen. Daar werd de oxazepam direct omgezet in diazepam (werkt langer) en ik werd mij toch een potje bang. Bleek dat diazepam bij mij niet werkt en er alleen slap van werd. Ik snapte er allemaal niets meer van en dat beangstigde mij nog meer. Waar ik zelf was wist ik allang niet meer! Voor die angst kreeg ik weer andere medicatie en kon niet meer denken, totaal debiel in mijn hoofd en begon te stampen op de vloer met lopen. Werd er dood en doodmoe van. Daar ging voor de rest ook van alles fout. Na weken naar huis en ik was weer opgebrand, moest ook 3x per dag aan tafel om te eten. Kon eigenlijk niet want ben hsp en aan het afbouwen. Maar NIEMAND luisterde!

Naar Tactus door verwezen en Mediant. Moest omdenken, wat niet kon omdat ik niet kon denken. Ik snapte er niets van en de mensen daar ook niet. Weer een cyp-enzym test laten doen en daar kwam uit dat ik veel medicatie niet mocht hebben, eindelijk! Al die tijd dus flink onder de verkeerde drugs gezeten, bedankt! Heb soms iets afgebouwd  en dan werd het licht buiten heel helder, de wereld leek wel van goud. Mijn lichaam en geest zijn alle kanten opgedonderd en daardoor was ik mezelf helemaal kwijt!

Baan had ik opgezegd net voor de burn-out omdat ik voortdurend ergens heen moest en dat niet meer trok. Maar NIEMAND luisterde! Van die verkeerde medicatie heb ik zwart op wit gekregen omdat ik bewijs wilde hebben!

Kan niet meer werken, teveel trauma's aan overgehouden!

Dit is nog maar de verkorte versie.

Als ik de ha nodig heb vraag ik het via de assistente. Wil hem zo min mogelijk zien.

Er zijn nog veel meer dingen gebeurd, men zei dat ik een boek moest schrijven hierover.

En daarom vertrouw ik alleen nog op honden. Zij zijn altijd eerlijk en oprecht. Als een hond vals is is het ALTIJD de schuld van de mens.

 

 

 

 

 

 

31 maart bewerkt door Rodha

[karin123]

@Yana

Dat de hersenen niet meer functioneerden kwam meer door de medicatie die ik kreeg. Ik weet dat de overgang dat ook kan doen. Dit was heftiger. Kon niets onthouden en alleen nog simpele spelletjes doen. Kon ook niet lezen, ik begreep niets. Bij een opname om van de pammen af te komen kreeg ik Olanzapine, bedoelt voor iemand met een psychose, die ik niet had en niet heb gehad. En ik ben al heel gevoelig voor medicatie.

De ha die ik heb weet totaal niets van de overgang. Hij gelooft niet in al die klachten. Ik heb na jaren wel hormonen gekregen en heb ze twee jaar geslikt, wat een rust:) Bio identieke hormonen ken ik ook. Ik ben er nu gelukkig doorheen, maar vergeten doe ik het nooit. Heb zelf de hormonen afgebouwd.

Dank je wel voor je reactie!

 

 

[karin123]

@Rodha

Jij ook al! Medicatie kan hele rare dingen met je doen. Bij afbouwen van pammen wordt normaal alles omgezet naar diazepam omdat die langer werken. Alleen werkte het bij mij op de spieren en niet op de angst. Klopt wat je broer zegt. En als alles dan in 1x wordt omgezet naar iets dat niet werkt, weet je niet meer waar je het zoeken moet. Dan ben jij ook door de hel gegaan. En je snapt er niets van op dat moment. Nu ben ik dokter in de pammetjes:) onderhand.

Ben nu uit de burn-out maar het blijft oppassen. Teveel dingen achter elkaar doen is een valkuil, vooral met mensen in de buurt. Hoop dat jij ook uit je burn-out bent! En dat de rest ook beter aan het worden is!

Er was 1 vrouw bij het GGZ, hier noemen ze dat mediant, de laatste, die mij heeft kunnen overhalen om langzaam te stoppen met de olanzapine (want ik durfde niets meer te veranderen). Het was een sprong in het duister. Totaal opgedraaid op straat lopen en de wereld leek van goud. Heb het doorgezet, had niets meer te verliezen. Ze dachten ook dat ik 1 of andere vorm van autisme had. Zij beeldde van alles uit en ik moest raden wat dat was. Zij was degene die wel interesse had en echt haar best deed. Ben haar ooit nog eens tegengekomen en heb haar bedankt voor alle inzet. Nu al jaren andere medicatie die de trauma's bedekken en mij minder gevoelig maken toz van alles. Ben daar heel erg blij mee.

Probleem in deze tijd is dat je geen andere huisarts meer krijgt, ze zitten allemaal vol. Anders zou je dat nog kunnen proberen.

Dank je wel voor je lieve berichtje! Wens jou ook het allerbeste.

Oh ja, ken je de film The Green Mile? Het is al een oudje. Daar speelde een grote neger in mee, John Coffey. Hij zat in de dodencel en vond dat helemaal niet erg, hij wilde graag dood. De hele dag voelde hij de ellende van de hele wereld. Hij kon dat niet meer verdragen. Zo voelde mijn leven ook vanaf kinds af aan.

 

[Rodha]

@karin123

Ja de medicatie die ik heb gehad waaronder pammetjes, antidepressiva en ook nog een ander soort medicatie quetiapine, hebben mij totaal niet goed gedaan….. wat een hel ja…. maar goed, gelukkig is dat verleden tijd nu. Nu neem ik niks meer. En ook nooit meer 🙂 

 

Ik had mijn reactie aan jou verwijderd, ik ben nog wel eens onzeker over mezelf wat betreft delen over dingen die ik heb meegemaakt oa. Ik dacht misschien is het wel helemaal niet helpend… Achteraf gezien had ik het gewoon kunnen laten staan natuurlijk. 

 

Ik heb veel bewondering voor je doorzettingsvermogen. Met jouw verhaal laat je zien dat herstel mogelijk is op mentaal vlak. Of in elk geval een leven te creëren waarin je beter kunt omgaan met dingen die je hebt meegemaakt en minder invloed hebben op je dagelijkse leven, ook al is werken niet mogelijk. 

 

Nee ik ben nog niet volledig hersteld, maar inderdaad zoals je zegt te veel willen doen is een valkuil. Dat is iets wat ik heel erg aan het leren ben. Maar met mini stapjes ga ik vooruit! Ben heel blij voor jou dat je de burn-out heb overwonnen!

 

Hahah de wereld leek van goud, dat lijkt me wel heel mooi 🙂 is mijn lievelingskleur! 

Wat fijn dat je ondanks slechte ervaringen toch die ene ggz dame had die zo hard haar best voor jou deed! Wat een geluk! En fijn dat je nu medicatie hebt die de scherpe randjes eraf halen 

 

Hier hetzelfde, overal patiëntenstop….. dus ik moet het er maar mee doen 

 

Graag gedaan Karin, ik zal weinig schrijven op dit forum, vooral rust is nu mijn prio, maar ik zag je berichtje en dacht ik moet iets schrijven, ook omdat ik je begreep 

 

Ja dat herken ik, je afschermen van de soms pijnlijke buitenwereld…. Maar tegelijkertijd zie ik nu ook wel steeds meer de mooie dingen in het leven, dat kan zijn: Het zonnetje dat straalt, glimlach van iemand, een mooi gebaar van iemand, toch dat saamhorige gevoel onder lotgenoten, mensen die zich met hart en ziel inzetten voor anderen, knuffel van mijn kat, en zo kan ik nog wel doorgaan. Dat houdt mij oa in leven. 

Knap dat je ondanks alles toch nu in een betere vaarwater zit, ik noem dat toch een succes verhaal! Dank je wel voor het delen Karin! 

 

2 april bewerkt door Rodha

[Woman]

Op mijn 51e ongeveer voelde ik me erg slecht. Na jaren verzet toch aan medicatie. 

Ik had een goede huisarts, dacht ik, een vrouw, ouder dan ik. Met haar durfde ik de medicatie wel te proberen. 

De medicatie zette de overgang in werking. Het was winter, dus ik vond het niet zo erg. Lekker warm. Toen ik tegenover haar zat kreeg ik zo'n opvlieger. Ze zei: tja, ik weet ook niet waar die rode kleur in je gezicht vandaan komt. 

Half jaar later ging ze met pensioen en zat ik tegenover een jonge mannelijke arts van nog geen 30. 

Medicatie was op herhaalrecept en ik kreeg ineens iets heel anders wel 3 keer zo sterk bij de apotheek. Toen ik erover belde was het antwoord: Ja, klopt hoor, is protocolair. 

Ik besloot mijn eigenwijze koppigheid overboord te gooien en zat jaren vast aan een veel te sterke medicatie die de overgang heel erg triggerde. 

Toen kwam covid en heb ik de medicatie afgebouwd, begeleid door advies van een oudere dame van de apotheek. 

Sindsdien slik ik valdispert. Ik had dit jaar veel te veel stress en heb het vervangen door htp5 en tryptofaan. 

Dat helpt. Af en toe een valdispert erbij nog. Maar dit blijf ik mooi even zo slikken tot ik voel dat het veranderd kan worden. 

Ik ben verhuisd naar het noorden. Hier is het een paar graden koeler en waait de frisse zeewind. Ik heb plannen om nog dichter bij zee te gaan wonen. Er is een dijk waar kunstenaars wonen, daar pas ik tussen. De lokatie is prachtig. 

Deze zomer hoop ik te kunnen genieten van de natuur ipv van liggend de dag en nacht uitzitten met 2 ventilatoren, een waaier en kletsnatte kleding. 

Na de slechte ervaring met medicatie durf ik geen hormoon therapie te slikken. 

Maar wat een narigheid, bah. 

 

1 april bewerkt door Woman

[karin123]

@Rodha

Quetiapine vonden ze voor mij ook een goed idee:) Alles werd wazig en slappe benen. Was zeker helpend, dan weet je dat bij andere mensen ook hele grote fouten worden gemaakt. Probeer niet onzeker meer te zijn. Nergens voor nodig!

Jij bent ook een doorzetter anders was je niet van de medicatie afgeraakt! Dat ik niet meer werken kan vind ik geen probleem. Ga elke dag met mijn hond naar het grote park in de buurt waar wij veel honden ontmoeten. Allebei blij.

Je gaat vooruit dat is het belangrijkste! Niet laten opjagen door werkgevers e.d. Zij weten niet wat jij voelt. En neem genoeg rust. Dan komt het echt weer goed.

Met die laatste dame heb ik het echt getroffen. Zij zag dat er iets niet klopte.

Jij ook bedankt voor jouw verhaal. Alleen al om te lezen dat je niet de enige bent.

Ik wens je het allerbeste toe. In JOUW tempo opbouwen, is het allerbelangrijkste!

Sorry voor wisseling letters, ging vanzelf.

[karin123]

6 uur geleden zei Woman:

Ik ben verhuisd naar het noorden. Hier is het een paar graden koeler en waait de frisse zeewind. Ik heb plannen om nog dichter bij zee te gaan wonen.

Dat scheelt echt heel veel. Hier in het Oosten is het al dik 15 jaar een drama in de zomer. Toen ik nog werkte moest man mij wegbrengen in de zomer anders zou ik flauwvallen op de fiets. Altijd natte handdoek om de bek als ik naar buiten moest. En fles water mee om leeg te gooien over mijn hoofd als het echt niet ander kon.

Sterkte!

[Rodha]

Dank je wel @karin123!!

Ja dan voel je je uiteindelijk een soort proef konijntje 

Ik ken je niet maar als ik iets heb geleerd heb is het dat lotgenoten zulke mooie/fijne mensen zijn! Niemand die jullie zo goed kunnen vervangen. Helaas heb ik ook de banden met familie moeten verbreken ten behoeve van herstel. Dus ben dankbaar voor jouw vriendelijke reactie 

Ben gek op honden en katten oa. Fijn dat je zo iets leuks kan doen op een dag nog!

En fijn van die ene ggz dame, dat voelt dan even als een engeltje die voorbij kwam tijdens de donkere wolken 

En heb ook te doen met Woman die hierboven schrijft over negatieve ervaringen met medicatie…. Zonde dat we dit hebben mee moeten maken. Maar ik zeg geen nee tegen andere medicijnen zoals antibiotica, maar wel nee tegen medicijnen die ik al heb gehad en waar ik negatieve ervaringen mee heb gehad, die zal ik nooit meer nemen  

Bedankt voor je bevestigende tips!

Ik wens jou en alle andere lotgenoten ook het allerbeste toe, of het nu een burn-out of verslavings lotgenoot is 🙂 en wie weet spreken we elkaar in de toekomst. Ik ben 10 jaar terug gestopt met genotsmiddelen. Nu moet ik alleen nog werken aan mijn internet verslaving. Jammer dat ze daar geen apart forum topic voor hebben… maar goed…. Ik heb wel wat bruikbare tips gevonden met name twee boeken. Dus heel fijn dat dit forum er is. 

(Ik schrijf mijn tekst in notitie en dat kopieer ik en plaats ik in het forum, ik zie geen opties om het dun-gedrukter te krijgen… het ziet er zo stom uit bij mij maar krijg het niet gefixt, ben toch wel aardig technisch aangelegd) 

2 april bewerkt door Rodha

[Rodha]

Lijkt me prachtig @Woman die dijk waar je het over hebt! En aan zee wonen of dichterbij zee is geweldig! Dat wil ook op een dag!

ja het is hier zo warm in zomer tegenwoordig, in 2019 was het hier 42 graden, ben toen bijna onwel geworden…. Ben toen gevlucht naar een hotel met airco. Nu heb ik een mobiele airco, werkt wel opzich maar maakt enorme herrie 

1 april bewerkt door Rodha

[Claudius]

@Rodha Zie je onderaan als je plakt geen knop "In plaats daarvan plakken als platte tekst" ? Dat werkt in ieder geval bij mij. 

2 april bewerkt door Claudius

[Rodha]

Yesss gelukt! Dank voor de uitleg/tip 🙂 @Claudius

Heb mijn vorige reacties daarmee nu weten aan te passen

2 april bewerkt door Rodha

[Claudius]

oke goed zo @Rodha

[karin123]

Dat is triest dat je familiebanden moest doorsnijden. Ik snap dat er redenen kunnen zijn dat dat nodig is voor herstel. Misschien ooit weer....In mijn slechtste periode wilde ik ook niemand zien en kwam ook niet buiten. 

Mijn moeder is allang overleden en mijn vader respecteerde dat ik niemand wilde zien. Toen ik weer iets opkrabbelde zocht ik hem weer vaker op en het laatste jaar meestal 5x per week. Hij woonde vlakbij in een verzorgingshuis. Het was ziekenhuis in en uit, ha bellen om de haverklap en dan in de rolstoel er naar toe. Zijn haren wassen want daar deden ze het niet goed. Kleren voor hem kopen als het nodig was en boodschappen doen. Dan was hij zijn telefoon weer kwijt en heb daar het hele huis afgezocht en toch gevonden. Had mijn nachtspul al aan, maar dat boeit mij niet zoveel meer. Op het laatst lag hij weer in het ziekenhuis en wilden ze hem laten revalideren ergens anders, de man kon nauwelijks meer lopen, waanzin. Daar hadden ze in de gaten dat het niet meer ging en moest hij naar een hospice. Ik moest dat met hem bespreken. Nooit niet! Geen getrek meer met mijn vader. Het was mooi geweest. Op een ochtend belden ze of ik wilde komen. Mijn vader was op en vroeg of het goed was dat hij ging. Hij wilde mij niet achterlaten, zei hij.

Die avond begonnen ze met morfine en langzaam zakte hij weg. Ging elke dag even naar hem toe en hij wist dat ik er was. Pakte zijn handen en streelde zijn hoofd. Het was goed zo. Heb nog een gouden hartje dat ik gevonden had in zijn kist gelegd. Het was een moeilijke man met een gouden hart en ook veel te gevoelig voor deze wereld. Ben blij dat hij rust heeft nu. Dat was vorig jaar februari.

Weet niet waarom ik dit vertel maar het kwam opeens naar boven:)

Oh ja, wat je zegt over lotgenoten. Bij de opname waren mensen die verschillende problemen hadden, depressief, schizofreen, manisch-depressief enz. Het waren/zijn onvoorstelbaar lieve mensen, die zwaar beschadigd waren/zijn door het leven. Twee meiden hebben nog mijn haren geverfd. Soms zongen we keihard mee met de muziek die opgezet werd. Moet zeggen dat ik mij daar best thuisvoelde.

Jij ook bedank, voor het naar boven halen van deze verhalen en emoties.

Moet je ook nooit meer doen, die medicatie nemen. Die gaan niet helpen. Antibiotica kan soms echt nodig zijn, dat is geen probleem. Goed van jou dat je van de genotsmiddelen af bent. Ik vape al twee jaar en de conditie is stukken beter. En nog een paar peuken per dag. Dat is iig stukken minder dan 35 stuks per dag. Alcohol is denk ik een jaar of 8, 9 geleden.

@Claudius heeft het ons geleerd om het te veranderen. Deed ik ook vaak als het een lange tekst was. Eerst even ergens anders en dan kopiëren en plakken.

Laat je nooit opjagen, iemand kan wel van alles van je willen, maar jij bent de baas en moet verder met jouw lichaam en geest.

 

 

[Rodha]

Fijn te lezen dat er lichtpuntjes waren ondanks de moeilijkheden die je hebt meegemaakt 

En fijn dat je zvm genotsmiddelen al de deur heb uitgezet, ze zijn het hem echt niet waard alcohol drugs bijv/etc. Hopelijk kun je het roken ook vaarwel zeggen in de nabije toekomst op een dag, want de gevolgen zijn vaak niet mild. Stoppen met roken heeft mijn stemming zoveel verbeterd en mijn spanning en stress zoveel verlaagd. Spijt hebben heeft totaal geen zin maar als ik terug kon in de tijd had ik het echt afgezworen omdat ik nu weet hoe veel gelukkiger ik ben zonder, en dat geldt voor alle genotsmiddelen. Een stabiel leven is mij zoveel meer waard en kan nu oprecht genieten van mooie dingen, ik was gewoon verblind door de genotsmiddelen… terwijl al het mooie al voor me stond of binnen handbereik was. Nu moet ik dit trucje ook te zien toe te passen op mijn internet verbruik, alleen kies ik dan voor matigen ipv geheelonthouding. Want helemaal leven zonder internet is wat lastig… Dat vergt wat bewustwording merk ik. Het is vallen en opstaan…. Ben hard aan het werk ermee ieg 

Fijn dat je er nog voor je vader hebt kunnen zijn, hij zal je dankbaar geweest zijn en nog steeds zijn! Als je een heel leven achter de rug hebt en verbetering niet mogelijk is dan is de keuze wat sneller gemaakt. Hij heeft de keuze gemaakt voor verlichting. 

Heel heel veel sterkte met het verlies, maar dat hij nu rust heeft is een geschenk. Hopelijk heeft ie zvm voldoening uit het leven weten te halen. 

Nee het was heel traumatisch, vooral de antidepressiva en de Quetiapine, maar goed het is verleden tijd 🙂 En er zijn ook mensen die er blijkbaar wel baat bij hebben 

En graag gedaan voor wat betreft ik iets heb kunnen betekenen. Zo helpen we elkaar allemaal een beetje hè 🙂 Ja en fijn dat claudius het even uitgelegd heeft 🙂

Ja soms moet je keuzes maken, maar ik weet nu dat gezondheid nu altijd op nr 1 moet staan, bedankt voor je bemoedigende woorden ☺️!!🌹

3 april bewerkt door Rodha