Sobriety for Life - Dagboek

[Woman]

Tijdens de wandeling zojuist en het ervaren van de rust, kwam ik tot inzicht dat het heel goed en juist is om hondjes te redden maar dat ik dat vanaf nu niet meer in mijn huis ga doen. Tijdelijke opvang kan wel, korte tijd. Omdat ik ouder word en bezig ben mijn toekomst een goede fundering te geven betekent dat ook dat mijn huis een veilige en heilige haven voor mezelf is. Waar ik kan opladen en uitrusten. 

Ik had dit al toegepast op de dansstudio in huis. Deze niet in de woonkamer, maar in een aparte kamer, zodat er geen onbekenden in mijn heilige ruimte komen. 

Hier ga ik nog verder over nadenken. 

 

 

[Woman]

Ik ben weer poosje weg. 

Onrust heb ik genoeg in mijn eigen leven. 

[Woman]

Een nieuw tijdperk is aangebroken. 
Vandaag was ik vroeg wakker, ik heb me voorgenomen dat een uur dansen elke dag prioriteit nr. 1 is. 
Ik ben begonnen met reclame maken voor danslessen dus dan wil ik daar klaar en fit voor zijn, en als niemand zich aanmeldt dan is dat ook oké, dan dans ik fijn zelf. 
Op you tube is zoveel te vinden. Elke avond zoek ik naar een spetterende workout, en die zet ik alvast klaar om af te spelen op mijn tv zodat ik het goed kan zien en goed kan meedansen. 
Vandaag heb ik deze gedaan: 
Echt superleuk. 

Ik voel me nog steeds somber door het verlies van mijn hondje, buikdansen is iets wat goed samengaat met verdriet en rouw. Het maakt emoties los en energie stroomt beter door. 

Het eerste oefenliedje heb ik lang geleden een show op gedanst, met een grote platte mand op ons hoofd met bloemen. Dat is een leuke herinnering. 

Ik ga straks nog 20 minuten rekken strekken, daarna 45 minuten mediteren en dan met de hond een grote wandeling. 

Ik heb visite kaartjes besteld en flyers en kan niet wachten om weer te doen wat ik het allerliefste doe!
 

 

[Woman]

Gister in de vroege avond liep ik door het kleine bosparkje, en zag ik op het wandelpad een hert staan. Het was bladeren aan het eten van een boom. Toen het me aankeek bleef ik heel stil staan en zei ik heel zachtjes gedag. Het liep niet weg, ondanks dat ik een hondje bij me had. Er was ongeveer 4 of 5 meter afstand. Toen ik heel langzaam er naar toe liep met een hart vol liefde bleef het nog staan en rustig eten. 
Ik ben nog een poosje blijven staan en besloot toen niets te forceren, heb weer zachtjes gedag gezegd en met respect omgedraaid en teruggelopen. 
Dat was een bijzonder moment. Die ik nooit zal vergeten. 🙏
 

24 april bewerkt door Woman

[Woman]

Goedemiddag, 

Vandaag gedanst en gemediteerd. Het hondje van de buren blijft vannacht logeren. Dat is gezellig. 
Communicatie daarover gaat niet helemaal zoals ik dat wil. Omdat ze altijd 2 minuten voor vertrek een berichtje sturen of hij bij mij kan, zetten ze mij voor het blok. Als ik niet meteen reageer gaan ze gewoon weg en laten hem hard blaffend alleen thuis. Dat betekent dus dat ik direct moet reageren steeds, dat vind ik vervelend. Vandaag zijn ze naar de groothandel want morgen staan ze met food op Koningsdag. 
Dat wisten ze al eerder natuurlijk, dat ze naar de groothandel moeten voor de voorbereidingen. Nu stoorden ze tijdens mijn danstraining, ik raak daardoor uit mijn flow. 
Als ik dus niet meteen paraat sta krijg ik overlast van het blaffende hondje. Ik zou graag willen dat het iets meer word afgestemd op mijn agenda. Ik dans elke dag van 12 tot 13 uur, daarna pauze en 45 minuten meditatie. 

Ik kan dat wel aangeven, dat ik vaste tijden heb voor de danstraining en meditatie. Maar daarvoor moet ik een juist moment afwachten dat ik het rustig kan bespreken. Ik wil graag als het mogelijk is zo vroeg mogelijk weten wanneer het hondje komt. Hij is altijd welkom, maar ik wil het wel graag weten. 
Hij is zaterdag, zondag en maandag bij me geweest, donderdag, vandaag en morgen. 5 Mei ook weer en dan nog de last minutes tussendoor. 
Ze maken soms een grapje dat het wel lijkt of het mijn hondje wordt, tja dat ligt toch echt niet bij mij. Ik geef steeds aan dat ik geen extra vast hondje wil. Eigenlijk vind ik het een rare opmerking. Als je dat vind blijf je zelf toch thuis of brengt hem naar familie. Ik vraag nooit of hij komt, ze vragen altijd of hij bij mij mag. 

Omdat ik het vandaag al aan mijn water voelde aankomen heb ik vanmorgen boodschappen gedaan, meestal doe ik dat eind van de middag. Beetje raar dat ik mijn schema omgooi voor hun. 
Beetje het gevoel dat het hondje als een stuk vuil word afgedankt. Het gaat mij vooral om het belang van het hondje zelf. Daar blijf ik maar aan denken. 

Toen ik eens vertelde over mijn verhuisavontuur en mijn droomplan om zo dicht mogelijk bij zee te wonen was het enige antwoord wat ze gaven, ja maar wat moeten we dan met het hondje. Best wel een beetje bizar. Zal me niets verbazen als ik over een tijd verhuis dat ze hondje aan me meegeven.....

[Woman]

Goedemiddag. 

Ik heb behoorlijke heftige dagen achter de rug. 
Dit had te maken met het hondje van de buren. Ik ga proberen het te vertellen zonder weer in details te verstrikken. 
Het hondje zou vorige week 5 dagen bij mij zijn waarvan twee overnachtingen. 
Tussendoor, op een dag dat ik heel moe was kwam het hondje ook weer bij mij. Ik had aangegeven dat ik heel moe was. iedere keer als ze hem brengen of halen wordt er een opmerking gemaakt dat hij dan maar bij mij moet blijven, dat ik niet kan verhuizen of dat hij dan maar mee wordt. Toen ik naar binnen liep werd nog even gezegd dat hij veel klachten heeft. 

De hele zaterdagavond ben ik bezig geweest de klachten te begeleiden. Terwijl ik veel te moe was daarvoor. Het hondje liet verzorging niet toe en begon mij te bijten. Hij zou blijven overnachten, dat gaat dan niet. De baasjes waren sushi eten, en toen ik een bericht stuurde dat het niet goed ging kreeg ik een bericht dat ik hem dan maar naar zijn huis moest brengen want zij waren nog op visite bij zoon en schoondochter. 

Dat viel bij mij echt superfout. 

Ik heb de afspraak daarna afgezegd en gezegd dat ze iets anders moesten regelen. Ik moest eerst mijn boosheid laten afkoelen voor verdere stappen. Toen dat was gezakt was er veel onrust bij mij. Grenzen aangeven is iets waar ik moeite mee heb. mensen luisteren nooit, ook niet als je het 7 keer herhaalt. Vroeger deed ik het met een halve fles wijn achter mijn kiezen. Nu moest het zonder. Ik heb de tijd genomen om diep na te denken hoe ik dit het beste kan oplossen. 
Nieuwe afspraken maken, maar hoe dan. 
Ik wilde een mail opstellen maar dat vonden zij niet nodig, dat kan toch ook in een gesprek. Nee dat kan niet want dan belt de zoon, dan wordt het gesprek afgeleid naar een ander onderwerp. Dus ik heb voet bij stuk gehouden en gezegd dat ik een mail ga sturen, dat dat een formele mail wordt, ook over aansprakelijkheid. 

Mail opgesteld. Dat werd een beetje argwanend ontvangen. En wel terrecht. Ik wil dat zulke afspraken op schrift staan zodat ik er op terug kan komen. Het is een bewijs, een disclaimer. 
Gister bij het ophalen van het hondje gevraagd of ze oké is met de mail en of zij iets heeft toe te voegen. Nee. Ik werd niet uitgenodigd om even te zitten ofzo, dus staand in de gang nog wat puntjes extra aangestipt. 
Deze puntjes heb ik vandaag nog weer op de app gezet en gevraagd of ze iets heeft toe te voegen. Ik kreeg een duimpje omhoog. 
Ze lijkt het allemaal niet zo belangrijk te vinden. Dat interesseert me niet. Ik wil afspraken, wat moet ik doen als hij een hartaanval krijgt als hij bij mij is? Hij is 13 jaar, en als hij vaak bij mij is dan is de kans groot dat dat gaat gebeuren. 

En ik weet zeker dat dit nodig is, ik voel aan alles dat er iets gaat gebeuren waardoor dit nodig gaat zijn. 

Heel vervelend dat ze niet meewerken maar nu lijkt het toch gelukt en duidelijke afspraken. 

Puf. 

Ik doe nog eens iets voor iemand. 

[bumperjim]

Ga er maar van uit dat ze de hond inmiddels als jouw hond beschouwen. Dat "je mag niet verhuizen" was een enorme rode vlag. Dit zijn mensen die vrolijk hun zorgen aan iemand anders uitbesteden, die kan je wel een email sturen maar daar hebben ze niks mee te schaften. Neem je de hond mee naar de dierenarts dan mag jij het betalen. "Hebben wij niet om gevraagd hoor". Jij doet op zich niks fout maar zij zijn te egoistisch voor jou  

Ik zou het helemaal afkappen. Ik ben een beetje radicaal want ik heb meerdere van dat soort gevallen meegemaakt, ik doe een hoop voor mensen maar niet voor parasieten. Iig het is goedbedoeld advies. 

%s om %s bewerkt door bumperjim

[Woman]

Jeetje

Je bericht geeft bevestiging van wat ik vanaf het begin voel. 

Het is afschuwelijk, ze laten hem rustig 3 keer in de week van 12 tot 03:00 alleen, en de hele tijd blaft hij wanhopig. Ik hoor dat in mijn huis en ervaar dat als overlast. Ik kan dan niet werken of slapen. 

Om daar iets mee te kunnen moet ik documentatie aanleggen. En eerst proberen ze aan te spreken. 

Dat is wat ik nu aan het doen ben. Eerst mondeling, nu ook schriftelijk. Ik ben begonnen een dagelijks schrijven vast te leggen. 

Mijn zorg gaat natuurlijk vooral ook om het hondje zelf. Als het onweert of met  vuurwerk wordt hij helemaal gek. 

Arm beestje. 

We hebben nu vastgelegd en overeengekomen dat hij niet alleen thuis kan zijn en mijn voorwaarden gesteld als hij hier is. 

Het duimpje omhoog is een akkoord. 

Je antwoord maakt me waakzamer en ik zet mijn hakken steviger in de aarde. Het is een bevestiging van wat ik al wist en de twijfel of ik hier goed aan doe is nu weg. 

Dank je wel, BumperJim. 

 

 

 

[Woman]

Goedemiddag!

Weer een poosje schrijven hier. Er was wel echt temptation om te gaan drinken de afgelopen week. 
Bij dit soort situaties heb ik altijd het gevoel dat ik moet stampvoeten als een bitch om gehoord te worden. Vroeger deed ik dat met een halve fles wijn op, dat ging een stuk makkelijker. 
Ik weet wel dat het leven niet makkelijk is, en als je dat wel verwacht dat het dan juist nog moeilijker wordt. 
Mijn missie is nu een plek te vinden waar ik een beetje prettig kan leven. Dat is hier niet. 

Rond moederdag is het altijd een beetje rare tijd voor mij. Ik dacht vroeger dat dat door mijn moeder kwam of doordat ik zelf geen moeder ben, maar daar ben ik nu wel overheen gegroeid, en toch blijft het een gekke tijd, waarin het lijkt alsof ik geen grip heb op de verandeingen en heel veel moeite moet doen om mijn leven op de rit te houden. 

Vandaag grof vuil dag. Het luik in kruipen en de zooi eruit halen. Rotklus maar wel heel fijn als het is gedaan. Het voelt altijd beter om rotzooi weg te kunnen doen. Beetje met het oog op een komende verhuizing alvast. Je weet nooit wanneer je een optie krijgt op een huis. Ik verwacht pas volgend jaar, dan is het fijn als het verhuis klaar is. Mijn huis kan gezellig en functioneel blijven en toch verhuisklaar. 
Ik weet niet of ze alles meenemen, het zijn ook grote planken van kasten die ik uit elkaar gehaald heb. Een paar zijn wel 2 meter, en volgens mij nemen ze 1,5 meter max mee. 
Dan laten ze die maar staan. 
Aan de slag dan maar. Zo geen zin in, maar ja het moet wel even goed gedaan worden.