Soothe Geplaatst 16 juli 2012 Rapport Share Geplaatst 16 juli 2012 De moeder het water Ik ging naar moeder om haar terug te zien. Ik zag een vreemde vrouw. Haar blik was wijd en leeg, als keek zij naar de verre overzijde van een water, niet naar mij. Ik dacht: misschien - toen ik daar stond op het gazon, pils gedronken in de kantine van het verpleegtehuis, de tijd ging langzaam in die godvergeten eenzaamheid - misschien zou 't goed zijn als nu Psalmen klonken. Het was mijn moeder, het lijfje dat daar roer- loos stond in 't gras, alleen haar dunne haren bewogen nog een beetje in de wind, als voer zij over stille waatren naar een oneindig daar en later, haar God. Er is geen God, maar ik bezwoer Hem Zijn beloften na te komen, haar te bewaren. ------------------------------------------ uit: 'Tot het ons loslaat', 1997 Rutger Kopland. Artax reageerde hierop 1 Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Soothe Geplaatst 17 juli 2012 Auteur Rapport Share Geplaatst 17 juli 2012 Voor wie dit leest Gedrukte letters laat ik U hier kijken, maar met mijn warme mond kan ik niet spreken, mijn hete hand uit dit papier niet steken; wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken. O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen. Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid; verzacht het vreemde door de druk verstenen van het geschreven woord, of spreek het uit. Menige verzen heb ik al geschreven, ben menigeen een vreemdeling gebleven en wien ik griefde weet ik niets te geven: liefde is het enige. Liefde is het meestal ook geweest die mij het potlood in de hand bewoog tot ik mij slapende vooroverboog over de woorden die Gij wakker leest. Ik zou wel onder deze bladzij willen zijn en door de letters heen van dit gedicht kijken naar uw lezende gezicht en hunkeren naar het smelten van Uw pijn. Doe deze woorden niet vergeefs ontwaken, zij kunnen zich hun naaktheid niet vergeven; en laat Uw blik hun innigste niet raken tenzij Gij door de liefde zijt gedreven. Lees dit dan als een lang verwachte brief, en wees gerust, en vrees niet de gedachte dat U door deze woorden werd gekust: Ik heb je zo lief. Leo Vroman Uit: 262 Gedichten Querido, 1974 Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Kate Geplaatst 18 december 2012 Rapport Share Geplaatst 18 december 2012 Geen kind meer Je leeft je eigen leven, wat zij er ook van vindt, je bent allang geen kind meer. Je wilt erover praten, maar niet op die manier, je zult haar best verdriet doen, maar niet voor je plezier. Wat moet je nog met haar en met haar ouderlijk gezag? En dan opeens, dan is-ie er, die dag… De dag waarop je moeder sterft, de dag die je dagen van dan af aan wat grijzer verft, al hou je niks te klagen: je hebt je goede vrienden nog, die staan je ook dichtbij en als je soms een minnaar zoekt, dan staan ze in de rij. Maar niemand zal meer weten hoe je met je pop kon spelen en niemand zal nog ooit je vroegste vroeger met je delen. De dag waarna je nooit meer kwetsbaar wezen mag en klein, de dag waarna je nooit meer kind zult zijn. Wat al die jaren fout ging komt dan niet meer terecht en wat je nog wou zeggen blijft eeuwig ongezegd: de machteloze frasen van je genegenheid en dat het niet haar schuld was en ook dat het je spijt. De dingen die je lang niet zeggen kon en zeggen wou en dan zo graag nog één keer zeggen zou… De dag waarop je moeder sterft, dat jij wordt losgelaten en al haar eigenschappen erft, die jij zo in haar haatte: de scherpe tong, de bokkenpruik, deze zure schooljuffrouw, die zullen ze dan binnenkort herkennen gaan in jou. En hoop´lijk ook de and´re kant: de aardige, de zachte, maar of je die hebt meegeërfd valt nog maar af te wachten. De dag waarna de rest een kwestie wordt van tijd en pijn, de dag waarna je nooit meer kind zult zijn. Jan Boerstoel mei 1993 Artax en JaNina reageerden hierop 2 Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Kate Geplaatst 18 december 2012 Rapport Share Geplaatst 18 december 2012 En toch voel ik mij vaker kind nu zij beiden in het niets schijnen opgelost zijn ze mij meer dichtbij nu ik ze niet meer aanraken kan (Kate) lady jane reageerde hierop 1 Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
JohnDoe Geplaatst 26 december 2012 Rapport Share Geplaatst 26 december 2012 Waarom zouden wij niet als een oester zijn, die van zijn pijn een prachtige parel maakt (ergens gehoord) Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
irunalone Geplaatst 26 december 2012 Rapport Share Geplaatst 26 december 2012 Breng uw lichaam naar een plek waar uw pijn verdwijnt. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
lady jane Geplaatst 16 maart 2014 Rapport Share Geplaatst 16 maart 2014 (bewerkt) Weet je nog de dag dat ik jouw nieuwe auto mocht lenen en er een deuk in reed? Ik dacht dat je heel erg boos zou worden. Maar dat deed je niet. Weet je nog de dag dat ik moest overgeven en jouw tapijt onder de aardbeienvlaai zat? Ik dacht dat je me zou haten. Maar dat deed je niet. Weet je nog de dag dat je mee moest naar het strand en het ineens begon te regenen zoals jij al had gezegd? Ik dacht dat je zou zeggen "Dat zei ik toch!". Maar dat deed je niet. Weet je nog de dag dat ik met iedere jongen flirtte om jou jaloers te maken en jij dat ook echt werd? Ik dacht dat je me zou verlaten. Maar dat deed je niet. Weet je nog de dag dat ik was vergeten te vertellen dat er een dresscode voor dat feest was en jij als enige in een spijkerbroek verscheen? Ik dacht dat je boos weg zou gaan. Maar dat deed je niet. Ja, daar waren veel dingen die je niet deed. Maar je bleef bij me, hield van me en beschermde me. Er waren heel veel dingen waarvoor ik het met je wilde goedmaken zodra je terug zou komen uit Vietnam. Maar dat deed je niet… (onbekende vrouw, kwam ik net zomaar tegen) 16 maart 2014 bewerkt door lady jane Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
lady jane Geplaatst 8 oktober 2014 Rapport Share Geplaatst 8 oktober 2014 (bewerkt) afscheid Lieve ........ Na 40 jaar, uit het oog vonden we elkaar weer terug. Je vond me via facebook en zocht me op de B&B was te onpersoonlijk je sliep in Saar's bed. Sjonge meid, wat was dat vertrouwd weer. Na jou had ik nooit meer zo een echte vriendin. Ik wist niet dat ik je zo gemist heb. Herinneringen flarden door mijn hoofd. Boompje klimmen; worteltjes en appels jatten; de Marokkanen in Casa Blanca de exhibitionist bij Educaboek; Fietsen naar Vianen op de thee bij meester Kraaijkamp; Zwemmen bij de Welborn en liggend in het gras in de Vicarystraat praten, kletsen, bomen urenlang met niemand zo je maakt me bang. En nu, ben je ziek zwaar ziek. Ik nog mopperen in mezelf dat je conditie te slecht was voor het strand. Dacht dat het door je roken kwam. Alexandrium werd een alternatief shoppen, chinees, Primark en praten, kletsen, bomen urenlang Jaloers was ik altijd op jouw slank figuurtje Ik met mijn sterke gezonde lijf, denk ik. Jij, toen al de kanker in de jouwe Vrees ik. Shit happens Wil ik val stil Jane 8 oktober 2014 bewerkt door lady jane Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
rapilos Geplaatst 8 oktober 2014 Rapport Share Geplaatst 8 oktober 2014 Mooi Jane ! Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
blondie6173 Geplaatst 9 oktober 2014 Rapport Share Geplaatst 9 oktober 2014 Jane Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
huttula Geplaatst 9 oktober 2014 Rapport Share Geplaatst 9 oktober 2014 Dikke knuf,Jane Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
nancy Geplaatst 14 oktober 2014 Rapport Share Geplaatst 14 oktober 2014 Jane, heart. Doet wat met me. .. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
lady jane Geplaatst 5 februari 2015 Rapport Share Geplaatst 5 februari 2015 (bewerkt) Liefde van later. Verwerking, nasleep en integratie. Rauwe rouw verduren tot die verdwijnt. Liefde van later. Vechtscheiden van vader van mijn kidz, zijn gedrag haten en hèm zelf daar los van zien. Liefde van nu verwerking, nasleep en integratie. triolet met het lied liefde van later van Herman van Veen ter inspiratie 5 februari 2015 bewerkt door lady jane Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
lady jane Geplaatst 10 augustus 2019 Rapport Share Geplaatst 10 augustus 2019 Kerkhof op Schier ik mijmer in mezelf verzink in de zerken kerkhof op Schier konfrontaties hier met hun en mijn verleden kerkhof op Schier ik mijd mezelf Vredenhof. Ik loop door de duinen, ontvlucht mijn gezinnetje. Even geen gezelligheid, spelletjes,TV of muziek. Ik voelde het verleden drukken en zo ook de muren om me heen. Moest eruit! De zoute zeelucht vermengt zich met mijn zilte tranen; meeuwen scheren langs en krijsen. Zij hebben honger, ik honger naar gerechtigheid. Eenmaal op het Vredenhof aangekomen kom ik tot rust. Drentel wat langs de graven en lees sommige zerken. Teveel jongens lieten het leven hier; teveel moeders ook moesten hun kinderen missen. Verdriet verandert, wordt boosheid. Zo gemeen als het leven vaak is, gemener nog is soms de dood. Oorlog nam hun kinderen weg; vredestijd de mijne. De pijn schrijnde jarenlang. Nu jeuken slechts de littekens nog. Het ondraaglijke bleek te verduren, accepteren en verwerken. Het kreeg een plekje. Symbolisch is dat plekje hier voor mij. Hier vind ik vrede, met mezelf. Wie ben ik, dat ik hier mag komen? Wie ben ik dat ik hier mag zijn? Ik ben een nazaat, een toeristische Schier-fanaat en kan weer terug, naar mijn gezin. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
lady jane Geplaatst 10 augustus 2019 Rapport Share Geplaatst 10 augustus 2019 draadje van Pelle helpt me weer een beetje dingen delen, beetje loslaten weer n.a.v. nieuwe ontwikkelingen life goes on and on and on................. nancy reageerde hierop 1 Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
lady jane Geplaatst 23 november 2020 Rapport Share Geplaatst 23 november 2020 Op 10-8-2019 om 11:00 zei lady jane: Kerkhof op Schier ik mijmer in mezelf verzink in de zerken kerkhof op Schier konfrontaties hier met hun en mijn verleden kerkhof op Schier ik mijd mezelf Vredenhof. Ik loop door de duinen, ontvlucht mijn gezinnetje. Even geen gezelligheid, spelletjes,TV of muziek. Ik voelde het verleden drukken en zo ook de muren om me heen. Moest eruit! De zoute zeelucht vermengt zich met mijn zilte tranen; meeuwen scheren langs en krijsen. Zij hebben honger, ik honger naar gerechtigheid. Eenmaal op het Vredenhof aangekomen kom ik tot rust. Drentel wat langs de graven en lees sommige zerken. Teveel jongens lieten het leven hier; teveel moeders ook moesten hun kinderen missen. Verdriet verandert, wordt boosheid. Zo gemeen als het leven vaak is, gemener nog is soms de dood. Oorlog nam hun kinderen weg; vredestijd de mijne. De pijn schrijnde jarenlang. Nu jeuken slechts de littekens nog. Het ondraaglijke bleek te verduren, accepteren en verwerken. Het kreeg een plekje. Symbolisch is dat plekje hier voor mij. Hier vind ik vrede, met mezelf. Wie ben ik, dat ik hier mag komen? Wie ben ik dat ik hier mag zijn? Ik ben een nazaat, een toeristische Schier-fanaat en kan weer terug, naar mijn gezin. even omhoog, nu op Schier komen er herinneringen weer omhoog net als dit draadje☺ Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Lieke7777 Geplaatst 25 november 2020 Rapport Share Geplaatst 25 november 2020 Volgens mij kan je een hoop zien in die tekst het is zeer multifunctioneel je pakt er uit wat je op jezelf kan betrekken .. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
lady jane Geplaatst 25 oktober 2023 Rapport Share Geplaatst 25 oktober 2023 uitzicht Pickwick vraagt wat is je kostbaarste bezit ik verbrand mijn tong terwijl mijn lijf verlamd naar buiten ligt te kijken ik heb uitzicht op een vrouw die leeft wat kan ik schrijven met een hand die hapert bij het woord genocide een arm die verkrampt bij het vasthouden van een kartonnen bord een mond die verstomd is, die enkel kan herhalen wat al is gezegd Pickwick vraagt wat is het eerste waar je aan denkt als je de kraan openzet hoe voelt het om dagelijks op te staan zonder kleerscheuren ik loop langs grachten onder een lucht die helderrood kleurt en moet bedenken wat te eten, ook wanneer er bommen vallen doen we boodschappen bij albert heijn vanochtend had ik haast, ik was te laat bij de yoga ik wiegde mijn lijf tot rust in de happy baby pose depte mijn wang droog met een handdoek die rook naar robijn Pickwick vraagt gaat het wel welk liedje neurie jij het liefst op een dag dat de lijkzakken opraken welke drie voorwerpen zou jij meenemen naar een openluchtgevangenis ik vouw mijn handen om een warme mok, dompel mijn schaamte in water dat bruin wordt. er vliegen vogels langs het raam er zijn mensen die zich druk maken om het weer van morgen: de lucht blijft grijs, het zal niet warmer dan twaalf graden worden nog altijd weinig kans op een rakettenregen hoeveel kinderen zou je willen als je er geen zou kunnen redden wat doe jij om je hoofd leeg te maken welke kans wil je nog eens grijpen het is maandagochtend, ik wil dit gedicht niet schrijven want als het af is is er niets dat ik kan doen dit gedicht stuurde mijn dochter me net op, nadat ik vertelde hoe ik me voelde na het zien van de film Golda. Ze heeft andere meningen, demonstreert zoals ik ooit ook. Ooit begon de jom kipoer oorlog op mijn verjaardag, werkte ik in Kiriat Shmona en kwam gedes-illusioneerd terug uit Israel. Er is weinig veranderd, er wordt minder gerookt, dat wel, maar nog net zo veel geleden. En er zijn geen winnaars, nooit, in oorlogen zoals deze. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Roberto Geplaatst 28 oktober 2023 Rapport Share Geplaatst 28 oktober 2023 Op 25-10-2023 om 21:56 zei lady jane: hoeveel kinderen zou je willen als je er geen zou kunnen redden wat doe jij om je hoofd leeg te maken welke kans wil je nog eens grijpen het is maandagochtend, ik wil dit gedicht niet schrijven want als het af is is er niets dat ik kan doen Gisteren gelezen Er kwam van alles naar boven Ik wilde dit gedicht niet lezen De trein van Westerbork naar Auschwitz richting oven Haar familie uit Amsterdam is nooit vergeten De bundel over ons is jaren later verschenen Over wie ze waren vergeten Ik heb nooit een kinderwens gehad Geen dagboek geschreven Geen Schindlers list hoeven maken Geen Sophie's Choice hoeven maken Wat zou ik kunnen doen Behalve geen kinderen op deze wereld zetten Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
lady jane Geplaatst 28 oktober 2023 Rapport Share Geplaatst 28 oktober 2023 Wat kon ik anders dan deze dochter baren die zulke gedichten schrijft zij moest geboren worden Roberto reageerde hierop 1 Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Aanbevolen berichten
Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen
Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten
Account aanmaken
Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!
Registreer een nieuw accountAanmelden
Ben je al lid? Meld je hier aan.
Nu aanmelden