Spring naar bijdragen

Ik heb een drankprobleem en nog wat anders.


Claudius

Aanbevolen berichten

Sorry voor mijn bijdrage, het is een soort therapie voor mij.

 Straks even voor twintig uur word ik weer verwacht in de verslaving, sorry pijnigingkliniek. Ik ben niet eens in de echte verslaving afdeling ingedeeld.   Ik blijf bij mijn vast voornemen om geen voedsel meer tot mij te nemen. Ik verwacht ten laatste op woensdag de psychiater, sorry de pijnigingarts weer te zien of helemaal niet, misschien vindt ze het niet eens nodig om mij te zien, om mij verder te kunnen pijnigen en neemt ze vrede met die wetenschap alleen ervan. Het is raar genoeg dezelfde psychiater die me in 2021 zeer goed geholpen heeft, in zowel mijn alcoholprobleem als in mijn obsessief verliefdheid. Nu schept ze volgens mij er een grenzeloos genoegen in om mij ongegrond en niet te verdragen te zien lijden. Vanaf Woensdag middag ga ik zeker ook reeds of eerder alle drank en medicatie weigeren tot mij te nemen afhankelijk van het moment dat ze mij door hebben van mijn plannen, zo bespoedig ik het aftakeling proces alleen maar. Op woensdag heb ik misschien de kans gehad om de pijnigingarts in te lichten

 Zij heeft dit volkomen nodeloos lijden nu zesenvijftig dagen geleden ingezet. Ik was het nooit eens met deze nodeloze volledige opname. Ik ben nu al zevenenvijftig dagen nuchter en probeer aan alle andere voorwaarden ook te voldoen voor ze me weer naar huis laat gaan. En ik voldoe reeds aan de belangrijksten. Ik gebruik geen alcohol meer, ik ben op zoek naar alternatieve woonvormen voor als het toch weer zeer verkeerd zou lopen, mijn dag/weekplanning is in orde. Aan mijn signaleringplan is nog wel wat werk. 

 Maar er kwamen weer allerlei voorwaarden bij, een hersenscan, een onderzoek naar mijn cognitief geheugen, de rest herinner ik mij niet meer. En ze zal vast nog wel nieuwe voorwaarden uit haar hoed toveren. Maar er is niets bij wat ook niet in dag opname zou kunnen door gegaan hebben. Maar mijn wantrouwen is momenteel zo groot. Dat ik niets meer met de kliniek wil te maken hebben. En al zeker niet meer met mijn thuisbegeleidster. Die ging blijkbaar steeds maar melden dat het op allerlei mogelijk gebied slecht met mij ging terwijl ik vind dat. Ik het ondanks mijn alcoholprobleem het nog wel best deed. Geen wonder dat ze nu in de kliniek zo een negatief beeld van mij hebben. 

 Geen enkele van mijn rekeningen aan de verslaving kliniek zijn nog wel niet betaald, maar dat is uit principe ze hadden me maar niet moeten opnemen. En ze zullen nu ook niet direct betaald worden. 

 Ik herhaal nog maal en dat heb ik tegen de pijniging arts ook al meermaals gezegd dat ik me helemaal niet geholpen voel. In tegendeel ik voel me lichamelijk en geestelijk nog steeds achteruitgaan. (Hoelang ben ik hier nu al aan ’t typen? Ik heb nooit geleerd te typen. Ja Lonster ik ben waarschijnlijk weer aan ’t klagen, zeuren dit is mijn persoonlijke zeur/klaagpagina, ik verplicht je niet om dit te lezen.) Waarschijnlijk ga ik vanaf woensdag namiddag hier ook niet meer kunnen reageren, zullen ze wel zeer streng zijn in mijn vrijheden. Daar zijn ze trouwens zeer goed is, in mensen te bestraffen. Diegene die ooit in verslaving kliniek (opgenomen) geweest zijn zullen dit alleen maar kunnen beamen. Ze verwachten wel dat iemand sportief is en veel aan beweging doet, maar iemand buiten de kliniek laten wandelen, o maar. 

 Dit vind ik trouwens al een gedwongen opname, het is zeker niet uit mijn vrije wil, dus op dat punt gaat een vrederechter niet veel nuttigs voor hun kunnen doen. Maar wat als ik nu eens besloot om deze avond niet terug te gaan? Ze kunnen me wel telefoneren, maar gaan ze direct de politie kunnen sturen? Ik denk het zo niet.

 De psychiater heeft de mogelijkheid tot genezing/ heling in de hand, ze moet daartoe me eerst mijn kindje teruggeven. Dan zal ik s ’nachts zeker niet meer rondlopen en hopelijk beter kunnen slapen. Mijn stress, buikkrampen, diarree en hoofdpijn en nog andere zullen dan ook wel afnemen. Misschien kan Hestia (Hestia is het gekoppeld centrum aan de verslaving kliniek voor thuisbegeleiding) eenmaal weer thuis een nieuwe thuis begeleidster sturen waar ik wel vertrouwen in kan hebben, de huidige heb ik trouwens vanaf de eerste blik nooit vertrouwd. 

 Ik hoop te kunnen herstellen/genezen en weer gelukkig te kunnen zijn, spijtig genoeg is me dit momenteel allemaal uit de hand genomen. Waarvan zeker de alcohol de voornaamste oorzaak was.  (Toch als ik de mensen van de AA mag geloven?) Zowel van mijn gewichtstoename als mijn slechte persoonlijke verzorging. En natuurlijk de toestand van mijn appartement. 

 Ik ga me natuurlijk aan een heel deel afspraken niet kunnen houden, zoals de cataractoperatie aan mijn rechteroog. Wel nog komende dinsdag aan mijn huisartsenpraktijk voor wat documenten in te vullen, waar ik nog wel eens ga polsen over een zeer snelle uitvoerbare euthanasie, ik heb dan ook nog een afspraak in een andere kliniek met een specialist voor cardiale oefeningen in die kliniek, nogal een voorwaarde van de pijniging arts. Ik ga haar wel komende woensdag vragen als haar zie wie al dat pijniging plezier gaat blijven betalen? Ik heb wel geen grenzeloos inkomen en de ziekenkas of hospitalisatieverzekering komt zeker niet tussen in al dat pijniging plezier. 

 Toch nog een kleine toevoeging voordat ik dit plaats, ik zie dit allemaal niet als mijn keuze. Ik zie dit als de keuze van de psychiater, ze heeft trouwens gezegd dat het haar verantwoordelijkheid is en dat blijft zeker zo tot ze me volledig kan loslaten, dus ik pleeg zeker geen zelfmoord of doe aan zelfdoding, het is haar keuze. Ik help haar slechts de daad bij het woord te voegen. Zij heeft me in mijn ogen reeds tot een pijnlijke dood veroordeeld. De enigste keuze dat zij me laat is de rest van mijn leven pijn en zeer veel stress. Zonder enig zicht op een uitweg. Uit de situatie. 

 Sorry voor mijn voor mijn lange bijdrage, ik vond dat ik dit moest proberen van mij af te schrijven. Ook dat ik het woord pijniging zo vaak gebruik. Ik zie helemaal het nut van heel de behandeling niet in tenzij dat de psychiater er toch een raar plezier aan heeft? Ik denk ook niet na vandaag nog zo een lange bijdrage ga kunnen, mogen of willen ga plaatsen. 

 Ik krijg hier op deze site ook weinig of geen steun over mijn huidige opname of zelfs veel tegenstand. Al die tegenstand maakt me alleen maar vast beradener over mijn voornemen om door te zetten en een eind te maken aan dit nodeloos overdraagbaar lijden. 

 Dank U wel voor het lezen in ieder geval. 

En voor wie nog twijfelt over mijn obsessief gedrag, ik volg nog steeds de vrouw op facebook waarover ik gedroomd heb sinds mijn puberteit tot in tweeduizendenvier toen ik haar ontmoette. Toen hielden mijn bijna dagdagelijkse dromen over haar op, ik ben er nog steeds verliefd op. 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Claudius, zoals ik je lees ben je je eigen ergste vijand.
Was er geen sprake van Korsakov eerder?
Straks stelt de hulpverlening je onder curatele en dan
heb je echt geen invloed meer op je proces.
Ik ben bang dat je jezelf voor de gek houdt w.b. euthanasie,
dat kan niet versneld. Om aan te tonen dat je lijden ondraaglijk is
en er geen uitzicht is op verbetering, is tijd nodig en een team van
mensen die dat observeert en konstateert.
Jouw schrijven is zo wisselvallig en spreekt zich soms zo tegen, ik
weet niet of je dat in het echte leven daar ook zo hebt? Of gaat het
in je hoofd zo verschillend? 
Je schrijft dat je hier ook weinig steun ondervindt, dat is jammer natuurlijk.
Maar het is wel een alcoholforum hier he.
Het is denk ik niet echt mogelijk om van huis uit jouw situatie te beoordelen wat
opname en hulpverlening betreft. 
Wat je drinken betreft buiten de instelling, dat was heel erg zwaar en heeft
waarschijnlijk meer schade aangericht dan wij, maar ook jij, kunnen/kunt inschatten.

bewerkt door lady jane
Link naar opmerking
Deel via andere websites

 Ik ben thuis mijn leesbril vergeten, om zeven uur mag ik hem gaan halen. Ik heb als alles goed zit vandaag reeds terug een gesprek met de psyhater. Ik kan zoals gewoonlijk de slaap niet meer hervatten, ik mis mijn voornaamste slaapmedicijn.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik denk niet dat ik aan dat syndroom lijd, volgens mij mis ik de voornaamste kenmerken. Wat zeker waar is, is dat ik een hele tijd dronk zonder medicatie of vorm van voedsel. Het is natuurlijk een alchohol forum en waarom de pshyahter me nu wil houden zijn allemaal gevolgen van het alcholmisbruik. Kapotte rem, overgewicht, mogelijk cognitieve stoornis, nood aan structuur, ...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik heb hier gelukkig genoeg wat afleiding, met het kaarten bijvoorbeeld. Ik miste redelijk snel de wekelijkse kooktherapie op mijn vorige afdeling en vooral dan de grappige toestanden met de ergo therapeute van  mijn leeftijd van de vorige afdeling. 

Wat nu telkens weer zeer snel omslaat naar een zeer groot verdriet eens de afleiding weg is. De gesprekken met de ergo therapeute van deze afdeling vind ik zeer goed. 

Maar vooral de pshologe van deze afdeling weet me telkens keer op keer weer diep te raken. Het klopt daar wel dat ik het eigenlijk met de psyhologe nog niet over mijn alchoholgebruik had. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Effe weer thuis. Er is afgesproken dat ik tussen 7 en 8 buiten mag om te wandelen. Ik kom mijn bril halen. Maar onderweg zoals mijn broer voorspeld had overdreef ik weer eens. Ik wou absoluut een vrouw bijhalen die ver voorop op een steile bergop aan t wandelen was (lange steile bergop hebben we hier in België ), ik heb haar ook bijgehaald, maar zij later in de bergaf mij weer omdat ik nu met pijnlijke benen zit. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

13 uur geleden zei Claudius:

 Ik hoop te kunnen herstellen/genezen en weer gelukkig te kunnen zijn,

Je hebt gelijk, het is jouw topic en daar mag je klagen. Tussen de regels door lees ik ook hoop, en dat je werkt aan je herstel. Het is voor ons zoals Lady Jane al schrijft moeilijk om in te schatten wat jou kan steunen. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik moet nog minstens drie weken in de kliniek blijven. Ik had een lang en goed gesprek met de psychiater. Ze beweert niet anders te kunnen. Dus ik kon niet anders als akkoord te gaan. Zij raad me aan Femke gaan te halen voor het weekend. De verpleging raadde aan Femke te bezoeken.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dit is 'trekken aan een dood paard', zoals dat heet, zoals ik het lees. Je wil niet. Dus men moet je dan gewoon kunnen laten gaan. Ze hebben niet het recht je vast te houden; jij moet het willen, en je wilt duidelijk niet.

Dus, ga lekker doen waarvan je denkt dat je het moet doen. Niemand die je uiteindelijk zal tegenhouden hoor. Maar ja, is dat echt wat je wilt?

Voor mij klink je een beetje als een klein kind dat het gevoel heeft voor straf 'door juffen en meesters' vast gehouden wordt daar of zo. Maar zo werkt dit helemaal niet. Het doel is je te helpen. Maar goed, als in jou die wil niet aanwezig is....... Het leven is volledig vrij. Je bent ieder moment vrij je leven de goede kant op te helpen, maar óók om je eigen ondergang te regisseren. Of iets daartussenin natuurlijk, maar goed, you get the point hoop ik.

bewerkt door Strijkbout2
Link naar opmerking
Deel via andere websites

7 minuten geleden zei Strijkbout2:

Maar ja, dan weer op jezelf aangewezen zijn. Zal dat goed gaan denk je? Ff heel realistisch bezien?

Ik heb het vandaag nog tegen de verpleging gezegd. Hoe langer ik van mijn kindje (hondje) verwijderd ben hoe groter mijn craving word. Ook , ik slaap niet goed zonder haar, (ik kan haar ook vooral s 'nachts niet alleen laten, dan huilt ze heel de appartementsblok bij elkaar. ) . Ik begin de laatste tijd ook hoofdpijn te krijgen, wat ik ook wijt aan de stress. Het gescheiden leven van mijn hondje is echt niet goed voor mij. Ik voel me dus iedere moment geestelijk en lichamelijk achteruit gaan. Zolang ik niet zelf voor mijn hondje kan zorgen. 

Ik denk dat wij beidde het nu goed zouden doen in ons appartement. Mits wat poetshulp en wat hulp om vooral boodschappen en zo te doen. Alchohol controle kan ik dagelijks ergens gaan doen. 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

14 minuten geleden zei Claudius:

Ik heb het vandaag nog tegen de verpleging gezegd. Hoe langer ik van mijn kindje (hondje) verwijderd ben hoe groter mijn craving word. Ook , ik slaap niet goed zonder haar, (ik kan haar ook vooral s 'nachts niet alleen laten, dan huilt ze heel de appartementsblok bij elkaar. ) . Ik begin de laatste tijd ook hoofdpijn te krijgen, wat ik ook wijt aan de stress. Het gescheiden leven van mijn hondje is echt niet goed voor mij. Ik voel me dus iedere moment geestelijk en lichamelijk achteruit gaan. Zolang ik niet zelf voor mijn hondje kan zorgen. 

Ik denk dat wij beidde het nu goed zouden doen in ons appartement. Mits wat poetshulp en wat hulp om vooral boodschappen en zo te doen. Alchohol controle kan ik dagelijks ergens gaan doen. 

 

En wat zeggen ze daar dan als je dit ze voorlegt?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

1 uur geleden zei Strijkbout:

Ja en dan kun je niet goed voor je hondje zorgen. Dan ben je niet werkelijk aanwezig voor het hondje. 

Mijn hondje kwam nooit wat tekort. Eten, medicijn, water en liefde kreeg ze steeds bij mij. 

Verder kan ik U alleen maar gelijk geven. Moest ik niet drinken dan was ik nu nog steeds bij mijn hondje. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

1 uur geleden zei Claudius:

@Strijkbout @Strijkbout2 Heb jij hier misschien twee namen? 

Ja. Was inloggegevens kwijt, en ze reageerde nooit op mijn herstelverzoek, dus dan maar zo. Met mijn smartphone (waar ik nu op zit) ben ik gewoon automatisch ingelogd. Achter de PC niet, en heb ik geen idee wat m'n wachtwoord op deze Strijkbout is.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Misschien is er toch wat grondig fout met mijn geheugen, ik kan veel gemaakte afspraken simpelweg niet onthouden. Maar of dit nieuw is? Ik heb niet zo lang geleden nog testen gedaan. En of dit komt door mijn alchoholgebruik? Ik denk persoonlijk dat ik altijd al een warhoofd ben geweest. Daarom noteer ik zoveel als mogelijk ook in mijn agenda op mijn smartphone. 

Maar toch, en als dat zo is dat mijn geheugen niet meer naar maatstaven voldoende functioneerd of dit een vorm is van beginnende dementie? Ik heb daar echt angst voor, dat ik dementie zou kunnen hebben. Ik heb gezien wat dit  met mensen doet. 

Maar ik heb de laatste weken zoveel afspraken gemaakt. En ik ben nooit sterk geweest in data te onthouden. Vandaag heb ik in  ieder geval twee afspraken gemaakt. Met  de huisarts en kort daarna met een arts over cardiale training. Persoonlijk vind ik die training overbodig en zouden me beter meer toelating laten om buiten de kliniek te gaan wandelen. 
Nu ontsnap ik vaak en ga tussen de verschillende sessies wandelen. Dikwijls gewoon naar mijn appartement om daar wat op de computer jullie lastig te vallen.. 
Dit is misschien toch allemaal niet okee in verband met de verzekering, maar ik word hier gewoon gek. En zo  groot is het terrein van het ziekenhuis niet om hier rondjes te draaien. Nu mag ik al wel tussen zeven en acht het ziekenhuis verlaten, maar ik zou nu ook al buiten willen. En het is nog maar pas vier uur.  

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Bij de huisarts had ik niets te vermelden waard, die moest maar wat formulieren invullen voor een vergoeding. Maar de andere arts was duidelijk bezorgd om mijn buikspieren, zo dus heb ik weer oefeningen in een gewone kliniek vooral om mijn buikspieren aan te sterken. Daar ben ik ook te weten gekomen dat ik nog een andere afspraak heb met een andere specialist. Ben ik dat vergeten of hebben ze het me niet medegedeeld in de verslavingkliniek? 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Vanaf Volgende Dinsdag ga ik nog een   wekelijkse curcus op een andere locatie volgen over verslavingen en de gevolgen ervan. Tenminste als alles goed zit en niet teveel last heb van mijn oogoperatie. En het geen conflicten geeft met mijn nieuwe kini trainingen. Trainingen voor mijn buikspieren.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

De psyhologe van de afdeling is terug uit verlof. Ik heb haar door mijn drukke agenda nog niet gezien. Ik ga bij de verpleging een gesprek met haar aanvragen. Die weet me bij ieder gesprek telkens weer diep te raken. Alsof het zelfs telkens op een persoonlijk gesprek lijkt. Ik wil haar nu persoonlijk spreken over wat in de plaats gekomen is van de verliefdheden. Ik vind wat ik nu heb voor mij veel erger. We hadden het ook nog nooit persoonlijk over mijn alchohol probleem. 

bewerkt door Claudius
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...