Huiskamer 20 februari gesloten

[Roberto]

Goedemorgen allemaal,

Ik ben al ruim twee uur wakker en heb hier wat zitten lezen.
O.a. kwam ik wat opmerkingen over tinnitus tegen, daar heb ik zelf ook last van.
Soms is het een zacht geruis wat plotseling harder kan worden.
Om vervolgens weer wat bij te trekken, dat gaat bij mij de hele dag op en neer.
Zijn hier meer mensen die daar last van hebben?
Hoe ga je daar mee om?
 

20 februari 2020 bewerkt door Roberto

[Kabouter0Wesley]

Goeiemorgen iedereen

Vandaag schiet ik wakker en nog maar het eerste ding dat in mijn hoofd springt is "niet zelf ademen, je doet het zelf". Dan besef ik iets, heel mijn leven draait al weken rond mijn ademen. Kan mijn gedachten niet meer zetten op iets anders dan dat. Komen daar dan nog de stress bij van het dagelijkse leven en ik ontplof. Ben ik gek aan het worden of is dit het effect van de benzo? Het leven van hoe ik vroeger was lijkt zo dichtbij maar ook zo ver weg. Zit er op de moment een beetje door.

20 februari 2020 bewerkt door Kabouter0Wesley

[bolletje]

Goeie morgen Roberto en Kabouter,

Ik heb de tinnitus 's avonds wat sterker dan 's ochtends. Ligt er ook aan of ik gestrest ben geweest.

Hé Kabouter weet je dat ik mijn man ook zo noemde, Kaboutertje.

Nee hoor je word niet gek, ik heb de vraag al zo vaak hier gelezen, het is bijna zeker het effect van het verminderen. Probeer, hoe moeilijk dat ook is, iedere keer te denken dat het tijdelijk is, dat dit echt te maken heeft met de afbouw, en richt je op iets anders. Blijf dat proberen. Dat gestrest raken komt meestal omdat je weg wil vluchten van dat rotgevoel, en dat lukt niet. Vroeger nam je daar juist medicatie voor. Nu zal je het moeten accepteren dat dat gevoel er is, MAAR DAT HET OOK WEER OVER GAAT.

 

20 februari 2020 bewerkt door bolletje

[Wilhelmina]

9 minuten geleden zei Kabouter0Wesley:

Goeiemorgen iedereen

Vandaag schiet ik wakker en nog maar het eerste ding dat in mijn hoofd springt is "niet zelf ademen, je doet het zelf". Dan besef ik iets, heel mijn leven draait al weken rond mijn ademen. Kan mijn gedachten niet meer zetten op iets anders dan dat. Komen daar dan nog de stress bij van het dagelijkse leven en ik ontplof. Ben ik gek aan het worden of is dit het effect van de benzo? Het leven van hoe ik vroeger was lijkt zo dichtbij maar ook zo ver weg. Zit er op de moment een beetje door.

Ik weet me geen raad meer barst van de zenuwen laatste dagen veel rot dingen meegemaakt gisteren zat ik op de bank en mijn hart stond even stil en toen liep het langzaam en toen weer normaal vanacht bijna niet geslapen ik was in mijn slaapkamer tinnitus ging zo te keer mijn kamer was zo raar ik dacht ik word gek laatste tijd ik ben helemaal verstijfd van de angst kan amper dit indrukken zo hewig trillen de angst vreet me op angst blijf maar hangen vreselijk ik heb vreselijke angsten wat er wel gebeuren kan ben ook behoorlijk overspannen help me alsjeblieft  ben kapot  liefs Wilhelmina is

[Louisa]

Oh ik slaap... tenminste volgens mij word ik vaak wakker maar vergeet het. Vergeet alles. Ook hoe laat ik wakker werd. Ook wat ik hier schreef. Ik word ook moe wakker.... Mn hoofd is vreselijk. Had gister een draaglijke ochtend en middag! Ga ik op de bank zitten na een pijnaanval lijkt mn hoofd weer wat normaler te doen komt er 18 u weer pijn en een vreselijk gevoel alsof je alles ziet flitsen. Ik kon amper eten. Misselijk beroerd duizelig zag sterretjes. Heb vanaf 8 u adem ontspanning gedaan massage hielp niks... ging met rot hoofd slapen. Het wordt steeds erger. Nu zie ik ook sterren.

Een zwaar drukkend gevoel alsof t hoofd niet meer past. Niet te omschrijven. Gewoon niks meer kan t brein verwerken. Alles is teveel. Zwaar overprikkeld hoofd. Zelfs huilen helpt niet meer... 

Ik ben bang. Ik weet niet meer waar ik t zoeken moet. Kan niks meer. Onthou ook niks meer. Heel eng is dat. In een moment kan ik alkes kwijt zijnn. Gelukkig schrijf ik in een dagboek want herinneren doe ik niet meer. Wil wel van alles maar t lukt niet. 

Ik ben echt bang. Dit is niet normaal.

 

 

Ik hoop echt dat deze berichten andere kunnen helpen later! Dat ik zo diep zit en straks een positief geluid kan laten horen van een window... als ik hier uitkom wat ik nu niet meer zie komt iedereen eruit... al moet ik ze helpen

20 februari 2020 bewerkt door Louisa

[Kabouter0Wesley]

1 uur geleden zei bolletje:

Goeie morgen Roberto en Kabouter,

Ik heb de tinnitus 's avonds wat sterker dan 's ochtends. Ligt er ook aan of ik gestrest ben geweest.

Hé Kabouter weet je dat ik mijn man ook zo noemde, Kaboutertje.

Nee hoor je word niet gek, ik heb de vraag al zo vaak hier gelezen, het is bijna zeker het effect van het verminderen. Probeer, hoe moeilijk dat ook is, iedere keer te denken dat het tijdelijk is, dat dit echt te maken heeft met de afbouw, en richt je op iets anders. Blijf dat proberen. Dat gestrest raken komt meestal omdat je weg wil vluchten van dat rotgevoel, en dat lukt niet. Vroeger nam je daar juist medicatie voor. Nu zal je het moeten accepteren dat dat gevoel er is, MAAR DAT HET OOK WEER OVER GAAT.

 

Het is gewoon  zo frustrerend omdat het de ene dag beter ging en ik volledig andere gevoelens had, dingen kon doen dat me anders niet lukten. Dan ga ik slapen, wordt ik angstig van mijn gedachten, droom ik een horrorscenario. Wordt dan wakker en ben volledig kwijt van hoe ik de vorige dag was.

De pijnen die ik ervaar en gevoelens kan ik met gemak aan, verwelkom ze zelfs nog. Het is van mijn gedachten waar ik bang van word. Een opdringerige manier van denken.

20 februari 2020 bewerkt door Kabouter0Wesley

[Meisjeamsterdam]

2 minuten geleden zei Kabouter0Wesley:

Het is gewoon  zo frustrerend omdat het de ene dag beter ging en ik volledig andere gevoelens had, dingen kon doen dat me anders niet lukten. Dan ga ik slapen, wordt ik angstig van mijn gedachten, droom ik een horrorscenario. Wordt dan wakker en ben volledig kwijt van hoe ik de vorige dag was.

Heel herkenbaar, het kan zo snel veranderen! Per dag, dagdeel, en elke keer weer bang dat het blijvend is... en jezelf elke keer weer oppakken. Een mentaal zeer uitdagend proces! Op zijn zachtst gezegd

[Wilhelmina]

1 uur geleden zei Wilhelmina:

Ik weet me geen raad meer barst van de zenuwen laatste dagen veel rot dingen meegemaakt gisteren zat ik op de bank en mijn hart stond even stil en toen liep het langzaam en toen weer normaal vanacht bijna niet geslapen ik was in mijn slaapkamer tinnitus ging zo te keer mijn kamer was zo raar ik dacht ik word gek laatste tijd ik ben helemaal verstijfd van de angst kan amper dit indrukken zo hewig trillen de angst vreet me op angst blijf maar hangen vreselijk ik heb vreselijke angsten wat er wel gebeuren kan ben ook behoorlijk overspannen help me alsjeblieft  ben kapot  liefs Wilhelmina is

 

[Wilhelmina]

3 uur geleden zei Wilhelmina:

Ik weet me geen raad meer barst van de zenuwen laatste dagen veel rot dingen meegemaakt gisteren zat ik op de bank en mijn hart stond even stil en toen liep het langzaam en toen weer normaal vanacht bijna niet geslapen ik was in mijn slaapkamer tinnitus ging zo te keer mijn kamer was zo raar ik dacht ik word gek laatste tijd ik ben helemaal verstijfd van de angst kan amper dit indrukken zo hewig trillen de angst vreet me op angst blijf maar hangen vreselijk ik heb vreselijke angsten wat er wel gebeuren kan ben ook behoorlijk overspannen help me alsjeblieft  ben kapot  liefs Wilhelmina is

Help me ik heb zo veel angst

[Meisjeamsterdam]

Goedemiddag,

Ik voelde me gisterenavond dan wel weer goed, leuk etentje gehad en ook echt kunnen genieten van gesprekken met anderen en emoties kunnen voelen, maar vanmorgen vroeg weer wakker (ik slaap gelukkig wel een aantal uur aaneengesloten en voel me ook redelijk uitgerust), en dan kom ik niet meer in slaap. Dan gaat mijn hoofd aan met gedachten en ben ik te wakker om nog ontspannen te kunnen worden. Ik zet dan mindfulness aan en blijf rustig liggen, en soms val ik weer wel in slaap. 

Vandaag een gevoel alsof alles onwerkelijk is, maar gelukkig is de ergste onrust uit mijn lichaam verdwenen en kan ik gewoon mijn werk doen. Maar de dag dat het niet meer per dag een wisselend proces is, maar een constant gevoel waar ik op kan vertrouwen en ik gewoon 'ontspannen' kan zijn, is de dag dat ik de vlag uithang! Het is echter ten opzichte van een tijd terug ontzettend verbeterd. Toen kon ik niet alleen zijn en durfde ik niks, nu kan ik gewoon de deur uit, alleen elke setback laat me toch weer even vertrouwen in een goede afloop op lange termijn verliezen, die op een gegeven moment weer terugkomt, maar ik weet nooit wanneer...

In de tussentijd leef ik soms en soms overleef ik. Ik kan gelukkig gewoon eten, maar mijn buik is wel constant op slot en ik doe ook regelmatig een ademhalingsoefening voor hartcoherentie waarbij je bewust langzamer moet ademhalen, want mijn eigen ademhaling gaat structureel te snel. Ook heb ik last van een soort 'tintelend' hoofd. Maar het feit dat ik drie weken heerlijk heb geslapen en met ontspannen voelde tijdens afbouw, blijft me hoop geven.

Ik zit nu al 4 dagen op 3,5 mg diazepam, en daar blijf ik tot dit weekend op. Daarna ga ik weer verder met afbouwen. 

 

[Roberto]

3 uur geleden zei Wilhelmina:

Ik weet me geen raad meer barst van de zenuwen laatste dagen veel rot dingen meegemaakt

@Wilhelmina, wat heb je meegemaakt?

[Wilhelmina]

23 minuten geleden zei Roberto:

@Wilhelmina, wat heb je meegemaakt?

Heb ik geschreven

[Wilhelmina]

2 uur geleden zei Wilhelmina:

 

Roberto ik heb het geschreven ergens. Wilhelmina

[JohannaEliesje]

Vanmorgen eerst kunnen wandelen, zo’n 350 m. met onze twee honden. Dat is voor mij een heel acceptabele afstand, omdat ik nog maar 26% longcapaciteit heb. En daarbij dus nu de onttrekkingsklachten van de Oxazepam.. Tot een uur of 11 gaat het dan eerst wel. Dan begint het weer binnenin me te ‘razen’, noem ik het. Ik voel bijna de adrenaline door me heen jagen. En daarbij komen dan veelal negatieve gedachten. ‘Oh jee, vanmiddag fysiotherapie’, ‘ oh jee, dan moet ik straks m’n haar nog doen’, ‘oh jee, als ik het dan maar niet heel benauwd ga krijgen’. Ik probeer mezelf wel af te leiden door een spelletje op internet en zo, maar het lichaam trekt alle aandacht naar zich toe.... Ik wil wel naar fysio gaan, het is afleiding, de drempel wordt anders steeds hoger. Maar ik zie er zó tegenop.... Herkenbaar?

[Wilhelmina]

2 uur geleden zei Wilhelmina:

 

 

[JohannaEliesje]

1 uur geleden zei Wilhelmina:

ik ben helemaal verstijfd van de angst kan amper dit indrukken zo hewig trillen de angst vreet me op angst blijf maar hangen vreselijk ik heb vreselijke angsten wat er wel gebeuren kan ben ook behoorlijk overspannen

@WilhelminaDit is wat ik in mijn bericht ook bedoel, Wilhelmina. Die adrenaline die door je lijf schiet. Het is een reactie van je hersenen, die ontregeld zijn door het gebruik van de benzo’s. Nu we minderen, vinden de hersenen sommige processen te langzaam gaan en sturen dan adrenaline door je lijf. Ze waren de kalmerende werking van de benzo’s gewend en die krijgen ze nu dus minder..... Als je het proces kan begrijpen, voel je niet minder, maar omdat ik het nu kan beredeneren, laat ik de angst wat minder toe. Maar het voelt vreselijk, ik weet het, Wilhelmina. 

[Wilhelmina]

2 minuten geleden zei JohannaEliesje:

@WilhelminaDit is wat ik in mijn bericht ook bedoel, Wilhelmina. Die adrenaline die door je lijf schiet. Het is een reactie van je hersenen, die ontregeld zijn door het gebruik van de benzo’s. Nu we minderen, vinden de hersenen sommige processen te langzaam gaan en sturen dan adrenaline door je lijf. Ze waren de kalmerende werking van de benzo’s gewend en die krijgen ze nu dus minder..... Als je het proces kan begrijpen, voel je niet minder, maar omdat ik het nu kan beredeneren, laat ik de angst wat minder toe. Maar het voelt vreselijk, ik weet het, Wilhelmina. 

Johanna Elisje ik ben zo bang gisteravond mijn hart stond stil en toen langzaam toen weer gewoon is dat ook van het afbouwen ik ben helemaal verstijfd de zenuwen gieren in mijn lijf kan niet slapen ben kapot 

[Wilhelmina]

Dank je wel johannaEliesje  liefs Wilhelmina

[JohannaEliesje]

3 uur geleden zei Wilhelmina:

Johanna Elisje ik ben zo bang gisteravond mijn hart stond stil en toen langzaam toen weer gewoon is dat ook van het afbouwen ik ben helemaal verstijfd de zenuwen gieren in mijn lijf kan niet slapen ben kapot 

@WilhelminaLieve Wilhelmina, ik ben geen arts, dus ik durf niet zomaar te zeggen dat dat gevoel in je hart door het afbouwen komt, je kunt voor de zekerheid vragen of je huisarts even langskomt, of bij hem/haar langsgaan. Maar het angstgevoel herken ik heel erg. 

Vanmiddag nog had ik bijna fysiotherapie afgezegd, om een uur of 11.30 was ik zó vreselijk gestressed.... Maar ik heb geprobeerd om toch even boven die angst te gaan staan, even van een afstandje naar mezelf kijken en me realiseren, dat de negatieve gedachten de angst groter maken. Dat de drempel naar de buitenwereld steeds hoger wordt als ik de angst laat regeren. 

Ik ben toch gegaan. En ik ben daar heel blij mee, want het ging goed. Ik heb weer oefeningen kunnen doen, ook al heb ik nog maar een longcapaciteit van 26%. De fysiotherapeute zei ook: ‘Goed dat je gekomen bent, je moet “het beest in de bek kijken”. 
En zo is het, Wilhelmina, zolang we nog aan het afbouwen zijn, zijn we nog niet genezen, onze hersenen moeten zich langzaamaan weer herstellen en zich weer herinneren hoe ze het lichaam in balans moeten houden. Dat komt wel weer. Maar het kost tijd. En moed. Elke dag weer. God en de tijd zullen ons genezen (wat je dan ook maar onder ‘God’ wil verstaan). 

Sterkte Wilhelmina en veel liefs! 

[Yollie]

9 uur geleden zei Roberto:

Goedemorgen allemaal,

Ik ben al ruim twee uur wakker en heb hier wat zitten lezen.
O.a. kwam ik wat opmerkingen over tinnitus tegen, daar heb ik zelf ook last van.
Soms is het een zacht geruis wat plotseling harder kan worden.
Om vervolgens weer wat bij te trekken, dat gaat bij mij de hele dag op en neer.
Zijn hier meer mensen die daar last van hebben?
Hoe ga je daar mee om?
 

@Roberto ik zie dat velen last hebben. Ik gelukkig niet. Maar ben nog niet helemaal afgebouwd. Ik heb nog weinig benzo. Ik heb geen angst meer maar wordt gek van weinig slapen zonder medicatie. Soms helemaal niet of 2 a 3 uur.  En wat ik het meest irritant vind zijn de inwendige trillingen in mijn linkerbeen mijn linkerbuik en linkerborstkast de hele dag door. Ik vraag me af of meer mensen dit hebben en of het ooit overgaat. 

[Meisjeamsterdam]

En nu kom ik na een dag werken zwaar gefrustreerd thuis, ineens kan ik om niks super geirriteerd zijn... Regen, met mijn schoenen net vol in een plas gaan staan, de katten die hun waterbak weer hebben omgegooid... En ineens voel ik ook weer de onrust. Het switchen tussen buien is zo'n onvoorspelbaar proces. Paniek, angst, irritatie... Hoe erg zijn onze hersens in de war? Het is een wonder dat ik me vandaag op werk qua irritatie heb kunnen inhouden, nu heb ik echt zin om mezelf letterlijk uit te zetten. Maar dat gaat niet... Dan maar eten koken... Vanavond zal ik het met mezelf moeten doen, want ik wilde gaan hardlopen bij mijn groep, maar het is zo'n rotweer en het plenst nu, dat ik toch maar niet ga... 

Het ene moment heb ik een soort van mentale ruimte om weer verder te kijken, het volgende moment (meestal dagdeel), ben ik alleen maar weer gericht op de korte termijn en is het een kwestie van al mijn dingen doen volgens de planning en hopen dat ik me gedurende het proces beter ga voelen. Het is up en down, maar ooit is ons leven weer HELEMAAL van ons, in de tussentijd hoop ik dat jullie vandaag op deze grijze dag nog een beetje kunnen genieten! 

[bolletje]

Willemina misschien dat die angst niet helemaal alleen van het afbouwen komt maar ook van jouw ziektevrees.  Heb je er ooit therapie voor gehad? Wanneer is die angst in je leven begonnen? Was jij dat nu die schreef, "met het overlijden van mijn man"? Het zou zo goed zijn voor je om wat afleiding te hebben. Je krijgt te weinig prikkels van buitenaf.

.

[Wilhelmina]

3 uur geleden zei JohannaEliesje:

@WilhelminaLieve Wilhelmina, ik ben geen arts, dus ik durf niet zomaar te zeggen dat dat gevoel in je hart door het afbouwen komt, je kunt voor de zekerheid vragen of je huisarts even langskomt, of bij hem/haar langsgaan. Maar het angstgevoel herken ik heel erg. 

Vanmiddag nog had ik bijna fysiotherapie afgezegd, om een uur of 11.30 was ik zó vreselijk gestressed.... Maar ik heb geprobeerd om toch even boven die angst te gaan staan, even van een afstandje naar mezelf kijken en me realiseren, dat de negatieve gedachten de angst groter maken. Dat de drempel naar de buitenwereld steeds hoger wordt als ik de angst laat regeren. 

Ik ben toch gegaan. En ik ben daar heel blij mee, want het ging goed. Ik heb weer oefeningen kunnen doen, ook al heb ik nog maar een longcapaciteit van 26%. De fysiotherapeute zei ook: ‘Goed dat je gekomen bent, je moet “het beest in de bek kijken”. 
En zo is het, Wilhelmina, zolang we nog aan het afbouwen zijn, zijn we nog niet genezen, onze hersenen moeten zich langzaamaan weer herstellen en zich weer herinneren hoe ze het lichaam in balans moeten houden. Dat komt wel weer. Maar het kost tijd. En moed. Elke dag weer. God en de tijd zullen ons genezen (wat je dan ook maar onder ‘God’ wil verstaan). 

Sterkte Wilhelmina en veel liefs! 

Ik ben er bang voor ik denk dat het puur angst is en dagen niet geslapen. Gods Zegen

[Wilhelmina]

Ja ik geloof in God hij is onze Genezer  liefs Wilhelmina

[Wilhelmina]

19 minuten geleden zei Wilhelmina:

Ik ben er bang voor ik denk dat het puur angst is en dagen niet geslapen. Gods Zegen

JohannaElisje hallo ik heb op internet zitten kijken en met stress kan je hart overslaan  ik ben heel angstig en de laatste tijd kan ik niet slapen en ben uitgeput en ziek van afkicken  fijne avond en zegen van God