Onze h . kamer 3-2-2020

[doorbijter]

23 minuten geleden zei Louisa:

Mijn hoofd voelt heel moe. Extreem uitgeput. Kan niks verwerken. Wil het liefst in een donker hol een winterslaap doen maar ik ben zo gespannen en rusteloos dat dat niet zal gaan. Nu ook pms. Nog 4 dagen. Dan denk ik aan de dood. Echt hormonen. Super naar. Maar ik ben zo moe in het hoofd dat t leidt tot ondraaglijke sensaties. Echt de wachtlijsten zijn te lang in Nederland.  Pas over een maand intake... en dan nog 2 weken. Had al lang ver afgebouwd kunnen zijn. Het is dat Erik paling zei doe maar ziekenhuis met 13.5 mg lorazepam. Maar achteraf denk ik had ik maar voor hem gekozen... word als maar slechter en dat is best eng. Gister zo moe dat ik de avond gewoon niet trok. Ik slaap wel een aantal uur maar het laadt mn batterij van mn hoofd niet op. Wel mn lijf en die is gespannen. Rust heb ik niet... 

@Louisa wat je beschrijft herken ik helemaal van toen ik nog op lora zat. Alleen had ik nu inname van de lora een hele korte opleving. In vergelijking met jou zat ik maar heel laag, 2 mg, maar ik was totaal tolerant. Wat een hel was dat. Alleen maar overleven. Uiteindelijk ben ik bij Erik paling omgezet naar 20 mg diazepam. Wat voelde ik me goed. Toenbik uiteindelijk in 5 weken tijd, in erg drukke periode, 3 mg minderen ging het mis. Dat was echt te snel en mijn tolerantie was er kennelijk weer. Ik zat toen, half december, op 10 mg. Paar weken weer echt flink in de hel gezeten, maar na 6 weken een klein beetje opgekrabbeld en wilde ik door met afbouw. Dat doe ik nu met taperingsstrips, nu 10 dagen. Zoals Kannietmeer ook al aangeeft blijft de hel vooralsnog uit. Al ben ook ik zwaar overprikkeld en aan de bank gebonden en weet ik natuurlijk niet wat de toekomst zal brengen. Die maand tot de intake ga je echt volhouden hoor. Ik verwacht dat je straks wordt omgezet naar diazepam en het kan heel goed dat de wereld er een stuk beter uitziet vanaf dan. 

[gerda]

2 uur geleden zei Jeannette1960:

Voor diegenen die problemen hebben met de ademhaling (luchthonger) kunnen de tips via bijgaande link een mogelijke oplossing bieden https://sochicken.nl/goed-leren-ademen

 

bedankt ik heb na afbouwen van oxzazepam  veel last van Hyperventilatie  gr gerda

[bolletje]

6 uur geleden zei Wilhelmina:

Ja ik maakt me ook zorgen mijn zoon gaat komend weekend 3 dagen weg ben dan alleen vind  dat zo eng de angsten zijn dan groter ik denk dat ik het niet red alles angst worden erger liefs Wilhelmina 

Oeps Wilhelmina, dan ben je wel erg afhankelijk geworden van je zoon zeg. Is dat niet erg bezwaarlijk voor hem?

En je zal zien dat er helemaal niets gebeurd. Kan je iemand bellen zodat als het te moeilijk wordt even van je af kan praten? Ja en je hebt je hond

3 februari 2020 bewerkt door bolletje

[Kannietmeer]

4 uur geleden zei Wilhelmina:

Hallo Lieve kannietmeer mijn zoon woont nog thuis maar ik gun hem ook plezier en een fijn weekend hij doet zo veel voor mij  en heeft het zwaar met mijn afbouwen ik laat hem vrij hij verdient het om naar Friesland te gaan misschien ook goed voor mij om alleen.te zijn met mijn hondje liefs Wilhelmina

dat klinkt heel sterk en gezond. Houd dat vast. Jij kan dit! Ook als je je niet goed voelt, kom je er wel doorheen.

[Kannietmeer]

5 uur geleden zei bolletje:

Oeps Wilhelmina, dan ben je wel erg afhankelijk geworden van je zoon zeg. Is dat niet erg bezwaarlijk voor hem?

En je zal zien dat er helemaal niets gebeurd. Kan je iemand bellen zodat als het te moeilijk wordt even van je af kan praten? Ja en je hebt je hond

Ik denk dat iedereen die echt een ontwenningssyndroom heeft en ernstig ziek wordt van het afbouwen/stoppen, enigszins afhankelijk is van een beetje zorg van anderen. Als je al 74 bent, heb je niet je ouders, zoals ik dat had. Er zijn mensen die het hele proces alleen doen, maar ik ben zelf altijd er blij als er iemand is die voor de afbouwer zorgt en die steun verleent. Samen kan je meer aan dan alleen, ja toch!
Ik was zelf soms echt bang als mijn ouders een dag weggingen. Ze hebben hun vakantie afgezegd om voor mij te zorgen, maar gingen natuurlijk wel door met leven. Het is heel gek, maar je bent gewoon zo verrekte kwetsbaar als je zo ziek bent en  in ontwenning. Alle zekerheid die je ooit over jezelf had ben je gewoon vergeten en het lijkt net alsof je een klein kind bent dat altijd iemand nodig heeft.  Je komt er gelukkig ook altijd weer achter dat het niet waar is en dat je veel meer kan dan je dacht.
Maar zelfs koken vond ik ongelooflijk ingewikkeld tijdens de  afbouw en heb ik misschien maar 2 keer gedaan, terwijl ik koken altijd leuk heb  gevonden om te doen. Maar ik kon het gewoon niet, mijn hersenen raakten totaal in de war van het proces en de verschillende stappen. 

@Wilhelmina
Het gaat je echt wel lukken, ook als het  wat minder soepel verloopt als normaal. Je bent een dappere vrouw en je hoeft niet zo heel lang meer met afbouwen.
Heb je een goed afbouwplan voor het laatste stuk?

3 februari 2020 bewerkt door Kannietmeer

[ELL]

@gerda, acupunctuur heeft mij van veel longklachten afgeholpen. Misschien ook iets voor jou? Ik raad je wel aan te overleggen met de acupuncturist over de Oxazepam in het verleden, zodat hij/zij extra voorzichtig kan behandelen. 

Liefs Ell

3 februari 2020 bewerkt door ELL

[gerda]

14 minuten geleden zei ELL:

@gerda, acupunctuur heeft mij van veel longklachten afgeholpen. Misschien ook iets voor jou? Ik raad je wel aan te overleggen met de acupuncturist over de Oxazepam in het verleden, zodat hij/zij extra voorzichtig kan behandelen. 

Liefs Ellen 

bedankt voor je antwoord ELLEN gr gerda

[Meisjeamsterdam]

Dag mensen! 

Ik ben ook zo vaak angstig en bang geweest, nog niet zo lang geleden, maar het kan ook zomaar ineens omslaan. Het per moment nemen helpt volgens mij het beste, alle tijd in stukjes hakken, desnoods een cm van de Ikea waar je dingen vanaf kunt knippen ophangen, dat doe ik nu met de afbouwdagen. Ook schrijf ik, hoe rot mijn dag ook was, elke dag op waar ik dankbaar voor ben om te proberen te focussen op het positieve, omdat ik op een gegeven moment voor mijn gevoel alleen nog maar bestond uit symptomen en de volledige controle kwijt was over hoe ik me voelde, zowel geestelijk als lichamelijk. 

Dan kun je ook beter verschil zien tussen de dagen, dat sommige dagen toch beter zijn dan andere, ook al voel je je nog niet goed... 

[Briba]

Van uur tot uur leven, wandelen, je aandacht niet op de symptomen richten, positieve punten opschrijven, ik weet het eigenlijk wel, maar soms - te vaak - gaat het me slecht af, zoals vandaag weer. Dan tel ik, nog zoveel dagen (stuk of 70) tot de 0 mg...en dan, hoelang duurt het dan nog voordat ik weer een beetje mezelf word, weer plezier in het leven krijg en me eindelijk eens kan ontspannen...

[Wilhelmina]

3 uur geleden zei Kannietmeer:

Ik denk dat iedereen die echt een ontwenningssyndroom heeft en ernstig ziek wordt van het afbouwen/stoppen, enigszins afhankelijk is van een beetje zorg van anderen. Als je al 74 bent, heb je niet je ouders, zoals ik dat had. Er zijn mensen die het hele proces alleen doen, maar ik ben zelf altijd er blij als er iemand is die voor de afbouwer zorgt en die steun verleent. Samen kan je meer aan dan alleen, ja toch!
Ik was zelf soms echt bang als mijn ouders een dag weggingen. Ze hebben hun vakantie afgezegd om voor mij te zorgen, maar gingen natuurlijk wel door met leven. Het is heel gek, maar je bent gewoon zo verrekte kwetsbaar als je zo ziek bent en  in ontwenning. Alle zekerheid die je ooit over jezelf had ben je gewoon vergeten en het lijkt net alsof je een klein kind bent dat altijd iemand nodig heeft.  Je komt er gelukkig ook altijd weer achter dat het niet waar is en dat je veel meer kan dan je dacht.
Maar zelfs koken vond ik ongelooflijk ingewikkeld tijdens de  afbouw en heb ik misschien maar 2 keer gedaan, terwijl ik koken altijd leuk heb  gevonden om te doen. Maar ik kon het gewoon niet, mijn hersenen raakten totaal in de war van het proces en de verschillende stappen. 

@Wilhelmina
Het gaat je echgt wel lukken, ook als het  wat minder soepel verloopt als normaal. Je bent een dappere vrouw en je hoeft niet zo heel lang meer met afbouwen.
Heb je een goed afbouwplan voor het laatste stuk? 

mijn zoon wil mij gewoon helpen ik kon altijd goed voor mezelf zorgen nu even niet mijn zoon ging vaak een maand op vakantie vond ik niet erg ik vermaakte me prima mijn vriendinnen zijn dood en mijn ouders ook mijn zusters zijn ook oud door  afkicken ben ik tijdelijk niet zo lekker ben echt heel ziek dan heb je iemand nodig maar ik heb nu jullie en ik ben blij met jullie lieve mensen fijne avond  liefs Wilhelmina ♥️

 

 

[Wilhelmina]

10 minuten geleden zei Briba:

Van uur tot uur leven, wandelen, je aandacht niet op de symptomen richten, positieve punten opschrijven, ik weet het eigenlijk wel, maar soms - te vaak - gaat het me slecht af, zoals vandaag weer. Dan tel ik, nog zoveel dagen (stuk of 70) tot de 0 mg...en dan, hoelang duurt het dan nog voordat ik weer een beetje mezelf word, weer plezier in het leven krijg en me eindelijk eens kan ontspannen...

Lieve Briba met jou komt het ook goed liefs Wilhelmina ♥️

[Meisjeamsterdam]

4 uur geleden zei Kannietmeer:

Ik denk dat iedereen die echt een ontwenningssyndroom heeft en ernstig ziek wordt van het afbouwen/stoppen, enigszins afhankelijk is van een beetje zorg van anderen. Als je al 74 bent, heb je niet je ouders, zoals ik dat had. Er zijn mensen die het hele proces alleen doen, maar ik ben zelf altijd er blij als er iemand is die voor de afbouwer zorgt en die steun verleent. Samen kan je meer aan dan alleen, ja toch!
Ik was zelf soms echt bang als mijn ouders een dag weggingen. Ze hebben hun vakantie afgezegd om voor mij te zorgen, maar gingen natuurlijk wel door met leven. Het is heel gek, maar je bent gewoon zo verrekte kwetsbaar als je zo ziek bent en  in ontwenning. Alle zekerheid die je ooit over jezelf had ben je gewoon vergeten en het lijkt net alsof je een klein kind bent dat altijd iemand nodig heeft.  Je komt er gelukkig ook altijd weer achter dat het niet waar is en dat je veel meer kan dan je dacht.
Maar zelfs koken vond ik ongelooflijk ingewikkeld tijdens de  afbouw en heb ik misschien maar 2 keer gedaan, terwijl ik koken altijd leuk heb  gevonden om te doen. Maar ik kon het gewoon niet, mijn hersenen raakten totaal in de war van het proces en de verschillende stappen. 

@Wilhelmina
Het gaat je echgt wel lukken, ook als het  wat minder soepel verloopt als normaal. Je bent een dappere vrouw en je hoeft niet zo heel lang meer met afbouwen.
Heb je een goed afbouwplan voor het laatste stuk?

Ik was zelf soms echt bang als mijn ouders een dag weggingen. Ze hebben hun vakantie afgezegd om voor mij te zorgen, maar gingen natuurlijk wel door met leven. Het is heel gek, maar je bent gewoon zo verrekte kwetsbaar als je zo ziek bent en  in ontwenning. Alle zekerheid die je ooit over jezelf had ben je gewoon vergeten en het lijkt net alsof je een klein kind bent dat altijd iemand nodig heeft.  Je komt er gelukkig ook altijd weer achter dat het niet waar is en dat je veel meer kan dan je dacht.

@Kannietmeer Dit herken ik heel erg! Je herkent jezelf niet meer terug en alle zekerheden en dingen die je over jezelf dacht te weten, lijken ineens in rook opgegaan... Als je jezelf dan soms wel weer herkent, is dat zo fijn, want dan weet je dat je op weg bent naar je herstel...

[Kannietmeer]

@Briba @Meisjeamsterdam
De kracht van een positief dagboek zit hem in een extra handeling. Ik heb  bijzondere wetenschappelijke studie gelezen die hier over ging.
Schrijf op wat er goed ging en schrijf op waarom. Schrijf drie dingen per dag minimaal. De redenatie WAAROM het goed ging is cruciaal. Waar lag het aan dat het goed ging?

 

[bolletje]

13 uur geleden zei Kannietmeer:

Ik denk dat iedereen die echt een ontwenningssyndroom heeft en ernstig ziek wordt van het afbouwen/stoppen, enigszins afhankelijk is van een beetje zorg van anderen. Als je al 74 bent, heb je niet je ouders, zoals ik dat had. Er zijn mensen die het hele proces alleen doen, maar ik ben zelf altijd er blij als er iemand is die voor de afbouwer zorgt en die steun verleent. Samen kan je meer aan dan alleen, ja toch!
Ik was zelf soms echt bang als mijn ouders een dag weggingen. Ze hebben hun vakantie afgezegd om voor mij te zorgen, maar gingen natuurlijk wel door met leven. Het is heel gek, maar je bent gewoon zo verrekte kwetsbaar als je zo ziek bent en  in ontwenning. Alle zekerheid die je ooit over jezelf had ben je gewoon vergeten en het lijkt net alsof je een klein kind bent dat altijd iemand nodig heeft.  Je komt er gelukkig ook altijd weer achter dat het niet waar is en dat je veel meer kan dan je dacht.
Maar zelfs koken vond ik ongelooflijk ingewikkeld tijdens de  afbouw en heb ik misschien maar 2 keer gedaan, terwijl ik koken altijd leuk heb  gevonden om te doen. Maar ik kon het gewoon niet, mijn hersenen raakten totaal in de war van het proces en de verschillende stappen. 

@Wilhelmina
Het gaat je echt wel lukken, ook als het  wat minder soepel verloopt als normaal. Je bent een dappere vrouw en je hoeft niet zo heel lang meer met afbouwen.
Heb je een goed afbouwplan voor het laatste stuk?

O maar het is ook alleen maar iets waar ik op dat moment aan dacht, absoluut geen kritiek hoor.  Maar rot dat Wilhelmina niemand kan bellen. Er bestaat toch ook zoiets als een klaaglijn of de S.O.S. dienst? Iets waar ze even naar toe kan bellen als het heel erg is.

[Louisa]

19 uur geleden zei doorbijter:

@Louisa wat je beschrijft herken ik helemaal van toen ik nog op lora zat. Alleen had ik nu inname van de lora een hele korte opleving. In vergelijking met jou zat ik maar heel laag, 2 mg, maar ik was totaal tolerant. Wat een hel was dat. Alleen maar overleven. Uiteindelijk ben ik bij Erik paling omgezet naar 20 mg diazepam. Wat voelde ik me goed. Toenbik uiteindelijk in 5 weken tijd, in erg drukke periode, 3 mg minderen ging het mis. Dat was echt te snel en mijn tolerantie was er kennelijk weer. Ik zat toen, half december, op 10 mg. Paar weken weer echt flink in de hel gezeten, maar na 6 weken een klein beetje opgekrabbeld en wilde ik door met afbouw. Dat doe ik nu met taperingsstrips, nu 10 dagen. Zoals Kannietmeer ook al aangeeft blijft de hel vooralsnog uit. Al ben ook ik zwaar overprikkeld en aan de bank gebonden en weet ik natuurlijk niet wat de toekomst zal brengen. Die maand tot de intake ga je echt volhouden hoor. Ik verwacht dat je straks wordt omgezet naar diazepam en het kan heel goed dat de wereld er een stuk beter uitziet vanaf dan. 

Ik heb in het verleden diazepam geprobeerd, maar deed niks bij mij. 

[doorbijter]

@Louisa, dat wist ik niet. Maar probeer er vanuit te gaan dat ze in Nijmegen weten hoe ze met jouw situatie om moeten gaan. Anders had Erik paling je vast niet daar naartoe gestuurd

[Wilhelmina]

16 uur geleden zei Kannietmeer:

Ik denk dat iedereen die echt een ontwenningssyndroom heeft en ernstig ziek wordt van het afbouwen/stoppen, enigszins afhankelijk is van een beetje zorg van anderen. Als je al 74 bent, heb je niet je ouders, zoals ik dat had. Er zijn mensen die het hele proces alleen doen, maar ik ben zelf altijd er blij als er iemand is die voor de afbouwer zorgt en die steun verleent. Samen kan je meer aan dan alleen, ja toch!
Ik was zelf soms echt bang als mijn ouders een dag weggingen. Ze hebben hun vakantie afgezegd om voor mij te zorgen, maar gingen natuurlijk wel door met leven. Het is heel gek, maar je bent gewoon zo verrekte kwetsbaar als je zo ziek bent en  in ontwenning. Alle zekerheid die je ooit over jezelf had ben je gewoon vergeten en het lijkt net alsof je een klein kind bent dat altijd iemand nodig heeft.  Je komt er gelukkig ook altijd weer achter dat het niet waar is en dat je veel meer kan dan je dacht.
Maar zelfs koken vond ik ongelooflijk ingewikkeld tijdens de  afbouw en heb ik misschien maar 2 keer gedaan, terwijl ik koken altijd leuk heb  gevonden om te doen. Maar ik kon het gewoon niet, mijn hersenen raakten totaal in de war van het proces en de verschillende stappen. 

@Wilhelmina
Het gaat je echt wel lukken, ook als het  wat minder soepel verloopt als normaal. Je bent een dappere vrouw en je hoeft niet zo heel lang meer met afbouwen.
Heb je een goed afbouwplan voor het laatste stuk?

kannietmeer dank je voor je begrip voor mij ik ben al dood moe van een was opvouwen de vaat doen kan geen bezoek ontvangen dat doet me verdriet allemaal te veel prikkels er komt vast een betere tijd  ook voor alle mensen die op het forum die in een hel zitten we moeten samen strijden liefs Wilhelmina

[Wilhelmina]

3 minuten geleden zei Wilhelmina:

kannietmeer dank je voor je begrip voor mij ik ben al dood moe van een was opvouwen de vaat doen kan geen bezoek ontvangen dat doet me verdriet allemaal te veel prikkels er komt vast een betere tijd  ook voor alle mensen die op het forum die in een hel zitten we moeten samen strijden liefs Wilhelmina

Iemand stuurde een bericht per ongeluk weg gedrukt 

[Wilhelmina]

30 minuten geleden zei Wilhelmina:

Iemand stuurde een bericht per ongeluk weg gedrukt 

kannietmeer ik stond op 5 bromazepan 3 mg nu iets minder dan 2 en wil rustig afbouwen tot september dus 7 maanden ik doe het kalm aan zal heerlijk zijn als ik geen pillen meer hoeft te slikken maar na het afbouwen kan je dan de symptomen krijgen een terugval tijdelijk  groetjes  Wilhelmina

[Louisa]

1 uur geleden zei doorbijter:

@Louisa, dat wist ik niet. Maar probeer er vanuit te gaan dat ze in Nijmegen weten hoe ze met jouw situatie om moeten gaan. Anders had Erik paling je vast niet daar naartoe gestuurd

Daar heb ik ook vertrouwen in. Denk beste detox kliniek van Nederland maar wel lang wachten. Zo nu zo willen gáán.

[Kannietmeer]

Op 4-2-2020 om 07:09 zei bolletje:

O maar het is ook alleen maar iets waar ik op dat moment aan dacht, absoluut geen kritiek hoor. 

[Wilhelmina]

Op 3-2-2020 om 21:18 zei Briba:

Van uur tot uur leven, wandelen, je aandacht niet op de symptomen richten, positieve punten opschrijven, ik weet het eigenlijk wel, maar soms - te vaak - gaat het me slecht af, zoals vandaag weer. Dan tel ik, nog zoveel dagen (stuk of 70) tot de 0 mg...en dan, hoelang duurt het dan nog voordat ik weer een beetje mezelf word, weer plezier in het leven krijg en me eindelijk eens kan ontspannen...

Ja ze  zeggen al deze dingen maar is zo moeilijk maar is niet makkelijk ik heb net mijn hondje uitgelaten hier om de hoek kan nog niet zo ver ivm straatvrees ik liep te hyperventileren ik dacht dan komt er zo een paniekaanval dan is het moeilijk  het is dan moeilijk om positief te zijn maar ja ik wens je beterschap dat jou genezing spoedig zal zijn   Liefs Wilhelmina 

[Wilhelmina]

Zojuist zei Wilhelmina:

Ja ze  zeggen al deze dingen maar is zo moeilijk maar is niet makkelijk ik heb net mijn hondje uitgelaten hier om de hoek kan nog niet zo ver ivm straatvrees ik liep te hyperventileren ik dacht dan komt er zo een paniekaanval dan is het moeilijk  het is dan moeilijk om positief te zijn maar ja ik wens je beterschap dat jou genezing spoedig zal zijn   Liefs Wilhelmina