Onze huiskamer, 29 December 2019

[Kannietmeer]

Goedemorgen allemaal! 

Wat doe ik zo vroeg wakker? Ben al een uur knetter wakker... Dan kan ik er net zo goed uit gaan, had ik zo gedacht. Voelt wel gek, want heb ongewoon weinig slaap gehad voor mijn doen.

Ik was de afgelopen dagen  afwezig  van het forum en probeerde heel bewust echt even 'vrij' te nemen van  benzo's en ontwenning. Dat gaat nooit helemaal, maar het was toch wel fijn zo. Ook mijn vriend is lekker vrij en kiest bewust voor tijd met mij door te brengen. Love it.

Hoe gaat het na de eerste ronde drukte van feestdagen zo na de kerst?  Zien er mensen nog op tegen Oud en Nieuw? Of zijn er juist leuke plannen en is er vertrouwen?
 
 

[doorbijter]

@Kannietmeer wat ontzettend fijn dat het weer wat beter met je gaat. 

Wat betreft het boek van vechtertje. Ik geloof ook zeker niet dat ik met positieve gedachten van mijn klachten af kom. Maar ik ben een lezer, de laatste tijd graag van zelfhulpboeken, en ik merk echt dat negatieve gedachten je overhand krijgen. En dat deze niet helpend zijn weet ik ook zeker. Dus misschien kan dit boek een Klein steentje bijdragen aan hoe ik me voel. 

Vandaag trouwens beter opgestaan dan gisteren, gelukkig, maar nog steeds ellende, helaas. 

Fijne dag allen

[Cyclad58]

2 uur geleden zei Kannietmeer:

Goedemorgen allemaal! 

Wat doe ik zo vroeg wakker? Ben al een uur knetter wakker... Dan kan ik er net zo goed uit gaan, had ik zo gedacht. Voelt wel gek, want heb ongewoon weinig slaap gehad voor mijn doen.

Ik was de afgelopen dagen  afwezig  van het forum en probeerde heel bewust echt even 'vrij' te nemen van  benzo's en ontwenning. Dat gaat nooit helemaal, maar het was toch wel fijn zo. Ook mijn vriend is lekker vrij en kiest bewust voor tijd met mij door te brengen. Love it.

Hoe gaat het na de eerste ronde drukte van feestdagen zo na de kerst?  Zien er mensen nog op tegen Oud en Nieuw? Of zijn er juist leuke plannen en is er vertrouwen?
 
 

Ja, dat is niets voor jou, zo vroeg opstaan. 

Ik heb ook een korte nacht achter de rug. Ik ben al vanaf Kerst vrij (morgen wel weer werken) en heb ook weinig tot niets gedaan. Gisteren een heel rustige dag gehad. Vrij laat naar bed, maar niet moe. Vanmorgen om kwart over 7 al wakker na ruim 5 uur slaap. Ik moet het er maar mee doen. 
Fijn dat je even afstand hebt kunnen nemen, dat heeft iedereen af en toe gewoon nodig. 

Kerstdagen verder goed doorstaan, was heel gezellig. Oud en Nieuw is ook gezellig, maar ik zie er ook wel wat tegenop omdat het me altijd compleet uit mijn ritme haalt.  

[Angke]

Hoi iedereen,

Even vraagje,kan de draaierheid van uit mijn hals spieren komen deze doet pijn en kan mijn hals al een paar dagen moeilijk draaien,het draaien begint erger tegen de avond en dan heb ik ook enorme bibber op mijn benen en mijn benen geven mij dan het gevoel dat ik zou neervallen. Iemand raadde mij aan om naar een kinesist ermee te gaan en laten los maken,zou hevige spanning zijn in nek en benen. Iemand hier ervaring mee? 

De duizeligheid maakt mij bang,en angst brengt weer spanning extra mee.

Voor de rest gaat het al 2 dagen vrij rustig,behalve het huilen en s'morgens altijd even rot wakker worden,huilen en een rot vervelend slecht gevoel.  Dat slecht gevoel en dat vele huilen,en energie die maar niet terug komt is dat normaal nog na iets meer dan 9weken gestopt met AD? De xanax is nu toch al bijna 11maand geleden wel in opname geweest maar is nooit afgebouwd geweest,juist 4weken valium gehad. Ik wil zo graag lachen zot doen gewoon happy zijn,en dat blijft echt allemaal weg,..........of verwacht ik echt te veel?

Als ik wat huishoudelijk werk doe zweet ik mij zo kapot,en ben ik kei moe,en moet ik weer de sofa in....echt kei vervelend,en dan is er weer een huilbui....

Lieve groetjes Angke xxx

29 december 2019 bewerkt door Angke

[Angke]

Ik ben zo bang om in een depressie te raken,ik wil geen medicatie meer nemen,ik kan echter niet op AD word er gek van in mijn hoofd en blijf maanden bijwerkingen hebben,en nu met dit allemaal erbij....Ik wil dit zo graag doen zonder medicatie,dat is wat ik echt wil.

Ik huil meer als over weken terug en dat baart mij zorgen of is dit toch nog normaal?   Sorry voor alle vragen....knuffel Angke.

[Annie87]

Hoi Allemaal, 

Ik hoop dat de mensen hier toch een beetje hebben kunnen genieten van de Kerst. 
Ik neem de laatste tijd wat afstand van het forum merk ik. Niet omdat het goed met me gaat, maar heb moeite met sommige dingen. Ik wil toch ook even mijn mening geven aan degenen die menen dat alles met coping heeft te maken. Coping is een overlevingsstrategie die je ontwikkeld als je op deze zooi zit en het afbouwt. Want overleven dat is het. Het is zeker zo dat als je een goede manier hebt ontwikkeld om er mee om te gaan, dat dat iets scheelt. Maar het neemt absoluut niet de ontwenningsklachten weg. Tenzij die misschien psychisch zijn. Verslaving kan 2 dingen betekenen; psychisch verslaafd en lichamelijk. Ik ben zelf op de benzo’s alleen bekend met lichamelijke afhankelijkheid. De klachten die ik heb ervaren en nog steeds ervaar zijn er in volle toeren en super lichamelijk. Als je weet wat er in je hersenen gebeurd onder afkicken of afbouwen is dat niet zo gek; je neurotransmitters kunnen namelijk niet ophouden met vuren, en je brein is letterlijk in een crisis. En wat stuurt je hele lichaam aan?!! Juist, je hersenen. Dus als daar iets mis is, dan is het ook goed mis. Dan kan je niet denken; nu moet ik rustig doen en een minuut later ben je ook rustig. Als dat wel het geval is, denk ik toch echt dat we het over psychische verslaving hebben. Ik heb zelf gemerkt dat werkelijk niks helpt. Wat ik ook deed. Je hersenen zoeken weer de balans zonder de pillen en dat kost helaas veel tijd. Zonder dat ik er iets voor heb hoeven of kunnen doen, zijn er toch bepaalde symptomen veranderd. Dat zijn dus echt ontwenningsklachten geweest. Elke arts zei tegen mij, toen ik derealisatie en depersonalisatie had; dat komt door angst, stress etc etc... ik heb nu meer stress dan ooit (vechtscheiding, erg ziek) en toch is de derealisatie en depersonalisatie langzaamaan weggegaan. Dus overduidelijk afbouw. Dit is slechts 1 van de voorbeelden die ik zo ervaren heb. De klachten waren zo hevig en extreem. Allesoverheersend. Ik heb zoveel onzinnige dingen gehoord zoals; “je moet er niet aan denken etc” alsof dat wil, als je klachten zo extreem aanwezig zijn. Dat bestaat gewoon niet. Spiertrekkingen en schokken, insulten, een delier, bloeddruk stijging en daling, hartritmestoornissen onder afbouwen is absoluut niet psychisch. Net zoals de hevige pijn en vele andere vreemde sensaties die mensen ervaren. Dat is echt lichamelijk. Niet elke afbouw is hetzelfde. De ene ervaart milde ontwenningsklachten, de andere hevige en weer een ander raakt in crisis of krijgt insulten en ja nog zeldzamer bij cold turkey overlijdt hieraan, ook dat kan in zeldzame gevallen gebeuren. Hier zitten alleen veel mensen die echt een hele ernstige levens ontwrichtende afbouw hebben, heb zelfs gelezen dat iemand in een rolstoel zit (weet even niet meer wie). Het is veel en veel te kort door de bocht om te zeggen dat alles met Coping te maken heeft. Dan doe je echt deze mensen te kort als je dat zegt. Als je zelf niet zo’n ernstige afbouw ervaren hebt en veel kan opvangen met coping, mag je van geluk spreken. Maar dat betekent absoluut niet dat dat voor iedereen geldt. 
sorry als ik wat geërgerd over kom (maar dat was ik ook en ik moest het even kwijt). 
 

Ik wens iedereen veel sterkte, een goede jaarwisseling en een hele goede gezondheid in het nieuwe jaar. 

[Cyclad58]

16 minuten geleden zei Angke:

Ik ben zo bang om in een depressie te raken,ik wil geen medicatie meer nemen,ik kan echter niet op AD word er gek van in mijn hoofd en blijf maanden bijwerkingen hebben,en nu met dit allemaal erbij....Ik wil dit zo graag doen zonder medicatie,dat is wat ik echt wil.

Ik huil meer als over weken terug en dat baart mij zorgen of is dit toch nog normaal?   Sorry voor alle vragen....knuffel Angke.

Ha lieve @Angke het is prima dat je geen medicatie meer neemt, dat is de snelste weg naar genezing. 

Je onzekerheid is zo herkenbaar. Je voelt je rot en kent je eigen gevoel niet meer terug. Dat lachen zoals vroeger, de onbezorgdheid, je wilt het allemaal weer terug. Juist die onbezorgdheid is er nu af. Of dat ooit in dezelfde mate terugkomt weet ik niet en dat hoeft misschien ook niet. Deze ervaring neem je wel mee in de rest van je leven en dat kan uiteindelijk ook positief zijn. Je hebt overduidelijk last van ontwenning en dat is ook ni8et gek na alles wat je afgebouwd hebt.  Je komt hier doorheen, er komen geode periodes, windows. En die blijven uiteindelijk langer aan. Ik heb zelf nog wel eens een slechte dag. Dat had ik voor de benzo's ook, maar topen stond ik er niet bij stil. Nu wel. Een slechte dag haalt mij uit het ritme. Dat komt omdat ik dat eigenlijk niet meer wil. Accepteren dus. Lastig, maar het is de enige weg. Acceptatie, tijd. Voeg dat samen en je komt er. 

[Spinder]

21 minuten geleden zei Annie87:

Hier zitten alleen veel mensen die echt een hele ernstige levens ontwrichtende afbouw hebben, heb zelfs gelezen dat iemand in een rolstoel zit (weet even niet meer wie). Het is veel en veel te kort door de bocht om te zeggen dat alles met Coping te maken heeft. Dan doe je echt deze mensen te kort als je dat zegt. Als je zelf niet zo’n ernstige afbouw ervaren hebt en veel kan opvangen met coping, mag je van geluk spreken. Maar dat betekent absoluut niet dat dat voor iedereen geldt. 
sorry als ik wat geërgerd over kom (maar dat was ik ook en ik moest het even kwijt). 
 

 

Dank je voor je reactie lieve Annie, ik zat me ook behoorlijk te ergeren.

Bij mij is het absoluut ook niet psychisch en dat was mijn rolstoel(dat was ik) ook niet. Nu loop ik weer zo’n 3 km per dag en meer lukt ook echt niet. Ik ben aan het doorzetten geweest en dat werkte averechts. Het neemt de tijd die er voor nodig is en ik ben 25 jaar aan de rivotril geweest!
Ik heb al heel wat meegemaakt in mijn leven, maar dit is inderdaad ongelofelijk alles ontwrichtend.

 

 

 

[Annie87]

3 minuten geleden zei Spinder:

Dank je voor je reactie lieve Annie, ik zat me ook behoorlijk te ergeren.

Bij mij is het absoluut ook niet psychisch en dat was mijn rolstoel(dat was ik) ook niet. Nu loop ik weer zo’n 3 km per dag en meer lukt ook echt niet. Ik ben aan het doorzetten geweest en dat werkte averechts. Het neemt de tijd die er voor nodig is en ik ben 25 jaar aan de rivotril geweest!
Ik heb al heel wat meegemaakt in mijn leven, maar dit is inderdaad ongelofelijk alles ontwrichtend.

 

 

 

Ik weet hoe erg het is uit eigen ervaring ook. Ik heb niet in een rolstoel gezeten maar kon niet meer lopen en voor mezelf zorgen. Inmiddels kan ik wel weer lopen maar de energie is nog niet zoals voorheen. Ik ben blij dat je weer uit de rolstoel bent dat is erg fijn! Ik weet dat het echt niet psychisch is. Gewoon stapje voor stapje en hoop blijven houden. 

[Angke]

Ik wil echt iedereen bedanken voor jullie steun en tijd dat je aan mij geeft,zonder jullie raad,en lieve steun,zou ik dit niet echt door zetten,en denken dat ik gek was.

Het is voor iedereen een zware tijd natuurlijk,maar een woordje steun doet zo veel voor mij.

Jullie halen mij er dan weer een stukje boven,jullie hebben het ook niet makkelijk en toch super dat jullie er ook zijn voor anderen,echt uit heel mijn hart,super,. Super dank je wel echt waar zo veel waardering,

Nogmaals super dank je wel.

Liefs en knuffels Angke.xxxxxxx

[Spinder]

49 minuten geleden zei Annie87:

Ik weet hoe erg het is uit eigen ervaring ook. Ik heb niet in een rolstoel gezeten maar kon niet meer lopen en voor mezelf zorgen. Inmiddels kan ik wel weer lopen maar de energie is nog niet zoals voorheen. Ik ben blij dat je weer uit de rolstoel bent dat is erg fijn! Ik weet dat het echt niet psychisch is. Gewoon stapje voor stapje en hoop blijven houden. 

Ik kan ook nog niet helemaal voor mezelf zorgen en heb ook geen contact met andere mensen. Niemand begrijpt het. Mijn man rijd met mij naar de zee en daar “lopen” we langs het strand. Lopen is het niet echt, ik strompel. Het lijkt wel een evolutie, steeds iets beter en dan weer heel slecht. Douchen doe ik sinds gisteren zonder douchestoel. Ik ging niet zitten omdat ik het zo fijn vind om onder de douche te gaan zitten, ik kon gewoon niet meer staan! 
Mijn darmen lagen plotseling stil en daarvoor ben ik opgenomen in het ziekenhuis. Ik kan nog veel meer opnoemen, maar dat doe ik niet. Dit alles is zo angstig maar absoluut niet psychisch

Toen ik in totale crisis zat en de àlles verterende aanvallen niet meer aankon ,was jij @Annie87daar met steunende woorden en jij begreep het echt! Ik kan je niet genoeg bedanken lieverd!!

Ik hoop zo dat het voor jou ook wat rustiger mag worden. Jé strijd al zo lang.

En inderdaad stapje voor stapje en hoop blijven houden!

29 december 2019 bewerkt door Spinder

[Annie87]

@Spinder fijn om te lezen dat mijn woorden je goed doen. Nee het is echt hersenletsel. Zo moet je het haast zien. Alleen dan niet permanent. En tja, dat orgaan stuurt wel je gehele lichaam en alle lichaamsprocessen aan. Het is ook een angstig proces, als je lichaam en evt, geest je zo in de steek laat. Dat niet meer kunnen douchen herken ik ook. Ik lag weken alleen maar in bad, omdat ik niet kon staan. Ik wilde niet gewassen worden, dat leek me zo erg. Dus ik lag maar gewoon te weken. Inmiddels lukt het douchen me gelukkig wel weer. Ook ik heb het nog erg zwaar terwijl ik er al bijna 10 maanden vanaf ben. En relatief kort opgezeten heb. Je klachten zitten echt niet tussen de oren. Niet figuurlijk in elk geval. Ik snap eerlijk gezegd niet waarom artsen en anderen zo denken; refereren aan de ontwenning die minder hevig is van anderen of van zichzelf. Elk lichaam is anders dus elke ontwenning ook. Dat betekent niet dat het bij jou tussen de oren zit. Ik heb eens een filmpje gezien van Brian baxter (zo heet hij geloof ik) die het ook heeft doorgemaakt. Werd ook niet serieus genomen door artsen en anderen. De mensen die een minder hevige ontwenning hadden, namen het ook niet serieus. Toen zei hij; “prima, die geloof ik ook, dat zij niet zoveel last hadden. Maar elk lichaam is anders. Dat is hetzelfde als 100 mensen op een rij zetten en pinda’s laten eten en 99 voelen zich prima en die ene raakt in shock of overlijdt.” Dat vond ik een mooie vergelijking van hem. Dan zeggen ze toch ook niet, goh dat zat tussen de oren? Ik snap die hele gedachtengang gewoon niet. 
hopelijk knappen we beiden in het nieuwe jaar op. Daar gaan we voor! Dikke knuffel 

[mevrouwtje54]

1 uur geleden zei Spinder:

 Dit alles is zo angstig maar absoluut niet psychisch

Het is zeker niet psychisch maar wel iets om van door te kunnen draaien, en zeker van het onbegrip, ik heb zelf waarschijnlijk een nek kraag en een rollator nodig om uberhaupt mijn hondjes nog te kunnen uitlaten, en wat het mentale betreft dat is al 100% beter dan toen ik op de medicatie zat, en voor mijn gevoel zelfs heel anders als  voor de medicatie, en dat het nu alle kanten kan opdraaien is natuurlijk ook niet echt raar,  het is alleen ontzettend eenzaam.Maar het kan gelukkig herstellen dat geluk hebben we dan wel.

[Kannietmeer]

21 uur geleden zei Annie87:

Dat is echt lichamelijk. Niet elke afbouw is hetzelfde. De ene ervaart milde ontwenningsklachten, de andere hevige en weer een ander raakt in crisis of krijgt insulten en ja nog zeldzamer bij cold turkey overlijdt hieraan, ook dat kan in zeldzame gevallen gebeuren. Hier zitten alleen veel mensen die echt een hele ernstige levens ontwrichtende afbouw hebben, heb zelfs gelezen dat iemand in een rolstoel zit (weet even niet meer wie). Het is veel en veel te kort door de bocht om te zeggen dat alles met Coping te maken heeft. Dan doe je echt deze mensen te kort als je dat zegt. Als je zelf niet zo’n ernstige afbouw ervaren hebt en veel kan opvangen met coping, mag je van geluk spreken. Maar dat betekent absoluut niet dat dat voor iedereen geldt

 

19 uur geleden zei Annie87:

het is echt hersenletsel.

#metoo.
Ik wilde er ook niet overheen stuiteren en hield mijn mond. Maar met de beste wil van de wereld, en lees mijn hele proces maar twee jaar terug, kon ik mijn klachten niet wegkrijgen met positief denken. Dat is echt een magische fabel. En de irritatie en pijn begrijp ik goed, want die boosheid en frustratie voel ik dan ook.

Een positieve houding kan je helpen, maar ik geloof dat je die hebt hoor lieve @Annie87, net als ik. Maar daar gaat een gebroken been ook niet sneller van over.

 

[Cyclad58]

3 uur geleden zei Kannietmeer:

 

#metoo.
Ik wilde er ook niet overheen stuiteren en hield mijn mond. Maar met de beste wil van de wereld, en lees mijn hele proces maar twee jaar terug, kon ik mijn klachten niet wegkrijgen met positief denken. Dat is echt een magische fabel. En de irritatie en pijn begrijp ik goed, want die boosheid en frustratie voel ik dan ook.

Een positieve houding kan je helpen, maar ik geloof dat je die hebt hoor lieve @Annie87, net als ik. Maar daar gaat een gebroken been ook niet sneller van over.

 

Mag ik me hier van harte bij aansluiten? Ook ik krijg met positief denken mijn klachten niet weg. En ook ik denk dat ik, net als @Kannietmeer en @Annie87 en vele anderen een positieve houding heb. De enkeling die zijn/haar gedachten kan ombuigen (een knop omzetten) is gezegend, maar ik vermoed dat dat voor 99% van de benzomensheid niet opgaat. 

[Yollie]

Op 29-12-2019 om 07:24 zei Kannietmeer:

Goedemorgen allemaal! 

Wat doe ik zo vroeg wakker? Ben al een uur knetter wakker... Dan kan ik er net zo goed uit gaan, had ik zo gedacht. Voelt wel gek, want heb ongewoon weinig slaap gehad voor mijn doen.

Ik was de afgelopen dagen  afwezig  van het forum en probeerde heel bewust echt even 'vrij' te nemen van  benzo's en ontwenning. Dat gaat nooit helemaal, maar het was toch wel fijn zo. Ook mijn vriend is lekker vrij en kiest bewust voor tijd met mij door te brengen. Love it.

Hoe gaat het na de eerste ronde drukte van feestdagen zo na de kerst?  Zien er mensen nog op tegen Oud en Nieuw? Of zijn er juist leuke plannen en is er vertrouwen?
 
 

@Kannietmeer. Ik zie er enorm tegenop. Ik krijg vrienden op bezoek en die gaan laat weg. Ik zal dan helemaal niet slapen