Zondag, 8 oktober 2017

[Kohtje]

Zit hier met een ontzettend zeurderig klein hondje... die móet en die zál naar buiten. Denk toch wel hoge nood. Dus even weg...

[Gast]

ik vergelijk mezelf met anderen, voor mijn ouders kan ik ook nooit goed genoeg doen, op mijn werk heb ik ook niet het gevoel dat ik het goed doe... Ja de inzet is goed. pfft

[fleurtje]

2 minuten geleden zei lieve:

ja, nu er nog iets mee doen hé.. actie nemen, maar zie even niet hoe

Kan je niet effe een paar dagen vrij nemen? Wat advies inwinnen bij mensen die dicht bij je staan en een plan opstellen. Mij doet de raad van diegenen waar ik van hou, echt heel veel. T gevoel even niet alleen te staan.

[fleurtje]

2 minuten geleden zei lieve:

ik vergelijk mezelf met anderen, voor mijn ouders kan ik ook nooit goed genoeg doen, op mijn werk heb ik ook niet het gevoel dat ik het goed doe... Ja de inzet is goed. pfft

Wij hadden ooit een teamdag op t werk. Op een bepaald moment moesten we ieder om de beurt in t midden van de ruimte zitten met de rug naar collega's. Ieder moest drie eigenschappen (positieve uiteraard ) roepen over de persoon in kwestie. Later kreeg je dit op papier mee. 

Er kwamen dingen uit waar ik zelf van schrok. Hoe jij je voelt is wel zeker niet dat wat anderen mensen denken.

Dat kan ik je op een papiertje geven!

[Gast]

dank je Fleur, ik ga nu eerst een bad nemen. Aan mijn man heb ik wel veel, maar eigenlijk zou ik nu het liefste gewoon alleen zijn.

[fleurtje]

Zojuist zei lieve:

dank je Fleur, ik ga nu eerst een bad nemen. Aan mijn man heb ik wel veel, maar eigenlijk zou ik nu het liefste gewoon alleen zijn.

 

Wees in alles niet te hard voor jezelf. Je leeft niet voor een ander.

Don't forget

[fleurtje]

Ik ga ff wat sporten en daarna lui zijn.

[Gast]

En ik ga even werken en dan verder lui zijn. 

Lieve

[Gast]

dank jullie wel lieverds

[Jannigje]

1 uur geleden zei lieve:

Dat is het Jopie, altijd het gevoel hebben op alle fronten te kort te schieten. Niet genoeg thuis, geen tijd om mijn huis netjes te houden, veel te lange dagen vroeg weg laat thuis..en dat maakt dat ik me nu gewoon op en leeg voel. Moet misschien gewoon een rustige baan zoeken, maar ik kan nooit maat houden met niets, dus die 'rustige' baan zal ook weer snel een baan worden waar ik weer alles wil (moet) geven.

 

1 uur geleden zei lieve:

Heb dat een tijdje geleden gedaan, mindfulness, yoga en hielp.. tijd is nu gewoon het probleem. En inderdaad altijd dat moeten, nooit goed genoeg kunnen doen voor niemand, dat maakt het enorm zwaar

Goedemorgen

Lieve, ik lees je berichten en al mijn alarmbellen gaan bij mij af. Dat komt niet door jou, dat komt door mijn eigen situatie. Die was namelijk ongeveer zoals jij beschrijft. Ook ik voelde al mijn hele leven dat ik tekort schoot, op elk terrein. Ik hield ook alle ballen niet in de lucht. Proberen met 6, ging héél even goed, maar daar storte al een bal naar beneden en even later weer één. Opnieuw beginnen, herhaling van zetten.

 

1 uur geleden zei jopie:

Lieve

Te lang te veel zorgt er uiteindelijk voor dat het elastiekje niet knapt, maar wel zijn veerkracht verliest. Een uitgerekt slap elastiekje. En daar mag je het dan de rest van je leven mee doen. 

Keuzes heb je altijd, zelfs al zijn ze soms zo lastig dat dat niet zo lijkt.  En..... hebben ze gevolgen, die ook niet altijd beter zijn. Of angst inboezemen. 

Ik kan je niet raden. Wil dat ook niet. Maar.....er Is er maar eentje van jou. En (uiteindelijk) ook maar eentje die voor jou zorgt. Jij!

Sterkte. Dat vooral. Zwaar. 

Ik werd, ben, uiteindelijk dat uitgerekte elastiekje. Het is niet mijn bedoeling om jou angst aan te praten,  ik zou je zo graag willen behoeden voor wat ik uiteindelijk heb laten gebeuren omdat ik ook niet anders wist (niet helemaal waar), durfde (helemaal waar) of zag (helemaal waar) of kon.

Ik kan jou voor niets behoeden, weet ik best, maar ik gun het je wel heel erg.

En lieve Lieve, het zit hem niet (alleen) in een rustiger baan. Het zit hem erin dat jij mag en kunt geloven dat “jouw goed” goed genoeg is. Ik heb zelf erg veel last van “mijzelf vergelijken met anderen”, op alle fronten, en je raad het vast al, die vergelijking valt eigenlijk altijd negatief uit voor mijzelf. Dat “Mijn goed” goed genoeg is, vaak meer dan dat zelfs, is iets wat ik maar heel moeilijk durf te geloven. Daar werk ik aan. Work in progress. 

“Als je de lat te hoog legt, ga je er altijd aan onderdoor” 

Ik gun je beter, een veel lagere lat, op jouw hoogte 

8 oktober 2017 bewerkt door Jannigje

[Gast]

Dank je wel Jannigje. Ik leg al mijn hele leven mijn lat te hoog en doe nooit goed genoeg. Ik heb al eens een burn out gehad en voel, merk aan mezelf dat ik weer dezelfde kant op ga. Waarom heb ik altijd het gevoel dat ik voor iedereen moet zorgen, behalve voor mezelf. Moeilijk, jezelf graag zien en je grenzen leggen

[Jannigje]

Oh ja, Fleur, nog gefeliciteerd met je verjaardag! 

[Jannigje]

Een erg persoonlijke vraag Lieve, hoef je natuurlijk helemaal niet op te antwoorden, maar heb jij het gevoel gehad dat er van je gehouden werd, dat jij er mocht zijn?

Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik liefde en aandacht en goedkeuring moest verdienen. En hoe doe je dat? (Ik dan heè) Door heel hard je best te doen. Dat was een slechte basis voor mij.

[Kohtje]

't Mooiste (voor mij) is een lat lóós bestaan. Een lager gelegde lat is en blijft een lat, een hindernis, een drempel.
Gelijkvloers zonder platvloers te worden. Ik heb er ambities en dromen voor laten varen. Uiteindelijk bleken die dromen en ambities niets
anders voor me te zijn dan onneembare drempels, té hoge latten. Misschien heb ik die dromen en ambities kunnen laten varen door m'n
leeftijd (ik hoef geen 'carrière meer) maar misschien is 't ook zo dat ik nu spijt heb dat ik er zo niet veertig jaar eerder over gedacht heb..
Als ik nú zonder die drang gelukkig kan zijn, waarom zou ik dat dan op m'n twintigste niet kunnen zijn?
't Gekke is dat sommige dromen ineens uitkomen, op een ander niveau maar zéér veel 'persoonlijker', beter passend.. nu de (bewijs)drang weg is...

[Quinn]

Goede... geen idee wat, maar ben net wakker. Lieve, je hoeft niet meteen drastische veranderingen door te voeren, maar is het een optie om je ziek te melden en met een arts te praten?

We hebben een hond dit weekend. Veel vrolijkheid en gedoe in één. Zoon staat vooraan om haar uit te laten, die zit volledig in de ik wil een hond fase. Nee zeggen wordt steeds moeilijker zo.

[Gast]

Ik denk, lieve koh, dat t niet alleen "wijsheid van de oudjes" Is,  maar gewoon ook een vrij natuurlijk gebeuren. 

Een 20 jarige heeft ook iets van ambitie en dromen nodig om het leven vorm te geven. Hoort er ook gewoon bij. 

Een 50 jarige krijgt wat meer "vrede met wat is". 

Dat velen óver "die grens" heengaan Is wellicht iets van deze tijd of van je basis....Of allebei..... 

[toine]

Vroeger was het gewoon werken werken en werken en brood op de plank voor het vaak te grote gezin,

denken en annalyseren was geen tijd voor.

Dat is het probleem vaak nu, denk ik, alles wordt tot het ziekelijke geannalyseerd,

wanneer je dat doet, wordt vaak alles negatief.

Gewoon kop houden en aan de slag en wees voldaan na een dag hard werken, that's it.

De vraag ben ik gelukkig or what ever, werd nooit gesteld, geen tijd voor.

Cliche was vroeger alles beter, denk het qua financien niet, maar qua geestesgesteldheid zeer zeker.

Dit zijn niet mijn woorden ( beetje veel wel natuurlijk ) , maar van mijn pas overleden opa, was 4de generatie slager,

dus ook niet het helderste lichtje, maar goed hij had wel een punt.

Waarom ik dit nu zeg, geen idee, maar vind dit forum af en toe net een klaagmuur.

Waaraan ik zelf ook vaak mee doe hoor...

Laters nu geen voetbal kijken maar aan de slag dan maar hihi..

 

 

 

[Gast]

Helemaal mee eens toine. 

Te veel tijd en te veel luxe (geen zorgen meer om doodgewoon je bestaan) kon wel eens soortvernietigend zijn. 

Tegelijkertijd evenzeer een non-opmerking omdat t nou eenmaal Is wat t Is.  

8 oktober 2017 bewerkt door Gast

[Gast]

1 uur geleden zei toine:

 

Cliche was vroeger alles beter, denk het qua financien niet, maar qua geestesgesteldheid zeer zeker.

 

Wel zaten de rijke "gekken" goed weggestopt en overleefden de arme "gekken" gewoon niet. 

Daarmee veranderen gemiddelde ook natuurlijk. Nu doen ze/we nog gewoon mee. 

[Lika]

4 uur geleden zei lieve:

Dat is het Jopie, altijd het gevoel hebben op alle fronten te kort te schieten. Niet genoeg thuis, geen tijd om mijn huis netjes te houden, veel te lange dagen vroeg weg laat thuis..en dat maakt dat ik me nu gewoon op en leeg voel. Moet misschien gewoon een rustige baan zoeken, maar ik kan nooit maat houden met niets, dus die 'rustige' baan zal ook weer snel een baan worden waar ik weer alles wil (moet) geven.

Lieve, jij hebt al een burnout gehad. Reden genoeg te stoppen nu. Ik herken precies wat je schrijft. Ik ben weer aan het reintegreren, maar ik denk dat ik nooit meer word die ik was. Dat heeft ook goede kanten. Ik ben nu net weer begonnen ( op mijn eigen verzoek) aan werk met een lage lat. Werk dat ik 10 jaar geleden deed. Volgens mij stemt het tevreden. Ik ga voelen en beleven, maar wil nooit meer terug naar hoe het was. Denk om jezelf.

Als je te hard gaat moet je remmen of stoppen. Klinkt alsof jij even moet stoppen. 

Sterkte

[Kohtje]

1 uur geleden zei toine:

Cliche was vroeger alles beter, denk het qua financien niet, maar qua geestesgesteldheid zeer zeker.

Denk ook wat betreft het aantal mensen per vierkante kilometer... we zijn gewoon met téveel.

Opgehokt maakt opgefokt..

8 oktober 2017 bewerkt door Kohtje

[fleurtje]

2 uur geleden zei Quinn:

 

We hebben een hond dit weekend. Veel vrolijkheid en gedoe in één. Zoon staat vooraan om haar uit te laten, die zit volledig in de ik wil een hond fase. Nee zeggen wordt steeds moeilijker zo.

Hoe oud is je zoon? 

Mijn dochter wil ook al jaaaaaren een hond. Ik niet echt omdat ik weet dat de zorg dat zo een diertje verdient groot is en meer inhoudt dan af en toe een aaitje over de bol.  Dus ik maakte een deal met haar. Als ze een maand lang elke ochtend om zes uur zou opstaan en een half uurtje buiten wandelen ging, mocht t. Ze heeft t niet één keer gedaan. Dus denk dat haar wens niet zooooo groot was. 

 

[Lars]

Ik denk dat men vroeger ook wel een burn out had of wat dan ook maar er was geen ruimte voor laat staan hulp. Zelfde dat mijn ouders een kind verloren. Er werd niet over gepraat het was gebeurd en dat was het. Net als er voor mijn verdriet geen ruimte of begrip was. Als je huilde was je een kinderachtige vent. Kon je een klap krijgen zodat je een reden had om te janken. Mijn visite is weg. De kleine man tevreden zijn fles opgedronken. De grote meid een beker sap en koekjes. Ze vond de vogels wel leuk geloof ik mijn bed vond ze ook leuk dat die omhoog en omlaag kan. @lieve ik wens je sterkte en wijsheid en doe kalm aan 

[Kohtje]

Moest je even twee keer lezen, Lars. Dacht even dat je visite weg was omdat je ze een klap had gegeven...
Maar nee, je vertelt drie dingen achter elkaar door...
Fijn dat je zo trots kunt vertellen over je klein(e)kindertjes..

Mijn vrouw wilde destijds graag een hond. Ik niet. Nu ben ik meestentijds thuis en bij de honden (ja, zijn er uiteindelijk twee geworden..) Ik ben
helemaal óm, zou niet meer zonder willen. Zélfs niet tijdens de vakantie in een campertje met hooguit vier vierkante meter vloeroppervlak en twee
natte honden.. Heerlijk knus. En ook hondenweer heeft minder invloed op m'n humeur gekregen.
Afgelopen zomer, die reis met de Dyane naar Portugal, was zonder honden. Op zich best wel weer eens lekker om te kunnen gaan en
staan waar je wilt zonder met die beestjes rekening te hoeven houden maar toch ook wel 'kaal'...
 

[Lars]

Ik zou het liefste ook een hond hebben mis die van mij maar een hond hier is geen optie. Zeker Djana niet die springt iedereen omver