Zat van het mezelf zat zijn.

[Bob]

Goed nieuws. Dat is fijn voor je. Nu gewoon de alcohol aan de kant, niet twijfelen en ook niet af en toe proberen. Geef jezelf de kans om te ervaren hoe het op de langere duur gaat zonder die verdoving. Ik denk dat je het echt heel prettig gaat vinden, maar je kunt het zelf het beste ervaren.

[renate]

Bob, ik ben een binge drinker die ook jarenlang gewoon sociaal dronk (sociaal is voor mij op een feestje of oud en nieuw maar dus ook weken of maanden niet, zonder er over na te hoeven denken)  en in de dieptepunten van haar leven te veel. Niet elke dag, niet elke week. De spanning bouwt op totdat je denkt: ben zo eenzaam, alleen, heb niks, kan er net zo goed een eind aan maken.  En dan maar drinken tot je out bent. Volgende dag heel erg ziek. Dag erna je bedenken: nou dat einde laat maar zitten als het zo moet en weer proberen en proberen om enigszins gelukkig te worden. Net alsof je gelouterd bent met een soortement van inzicht die je nog niet snapt en dan uit je dal krabbelt want dit is het ook niet maar hoe je leeft is het ook niet. 

Na zo'n periode weer allerlei overlevingsmechanismen die in werking treden en vreselijk gezond leven met een strak ritme. Maar dan bouwt dat duistere zich weer op. Ik heb niemand ik heb geen werk en dat gaat zich dan heel langzaam in je hoofd settelen als: ik heb niemand omdat ik de moeite niet waard ben, ik kan geen werk vinden omdat ik geen toegevoegde waarde ben.

Dat gevoel bouwt weer op, en dan na een week, paar weken, maanden, lag aan de mate van uitzichtloosheid, weer hetzelfde van voor af aan.

 

Ik hoop dat ik zo mijn eigen binge drinken goed heb uitgelegd. Ik heb geen craving, geen moeite om niet te drinken 99 procent van de tijd. Maar dan is die klok weer op die 100 procent en daar gaan we weer. En als die klok op 100 staat dan houdt niemand me meer tegen.

Wel verslaafd maar jammer genoeg zelfs voor de huisarts moeilijk te begrijpen en dus niet zo erg volgens haar. Leverwaarden ook ok. Maar je gevoel kan je niet aan waarden ophangen.

 

 

[Bob]

Duidelijk uitgelegd. Ik zat er inderdaad wat naast wat betreft het advies dat ik gaf. Maar niet helemaal.

Je begon deze draad namelijk als volgt:

"ben er helemaal klaar mee om verslaafd te zijn. Aan alcohol en aan roken. Ik baal er heel erg van dat ik afhankelijk ben van middelen buiten mezelf om die me zogenaamd een beter gevoel geven."

Een besluit om met alcohol en nicotine te stoppen lijkt dan logisch. Dat het niet altijd eenvoudig is en voor iedereen anders kan liggen weten we allemaal. 

Wat ik in je vorige bericht echter ook lees is dat het helemaal niet zo uitzichtloos hoeft te zijn omdat je het patroon voor je zelf al kent en weet hoe de opbouw loopt en dat die soms weken of maanden kan duren zodat er voldoende tijd is om bij te sturen, als je maar zou weten hoe. Dan weet je dus ook wat je moet aanpakken. Als een gevoel van eenzaamheid je parten kan gaan spelen is het nuttig wegen te vinden om daar beter tegen te kunnen. Zo'n weg zou hem wel eens kunnen zitten in meer kennis van en meer vrede met je eigen wezenlijke kern, vermoed ik. Er zijn wel manieren om daar aan te werken, al of niet met hulp van anderen. 

Zelf heb ik iets vergelijkbaars weg weten te krijgen via een online cursus van voorbijalcohol.nl. Ik was dan wel geen bingedrinker maar een dagelijkse gebruiker maar dat maakt voor dit aspect niet uit. Die cursus heeft voor mij een gevoel van onvermogen en onvrede weggenomen dat voorheen maar in mijn hoofd rond bleef malen en wat ik met alcohol placht te verdoven.

[kruidenthee67]

Fijn dat het weer beter gaat Renate.

Ja, duidelijk uitgelegd, en voor jezelf ook helder hoe het werkt.

De kunst is dan om als het weer eens minder zou gaan niet te vervallen in oud gedrag.

En daar lijkt me dan werk aan de winkel...wellicht met hulp, zoals ook Bob al noemt, bijvoorbeeld een online cursus.

Ik ben daar nu mee bezig en ik kan zeggen dat ik al veel wist over mezelf en hoe het werkt, dit geeft mij toch echt weer

betere inzichten in hoe het werkt met alcohol en mijn mechanismen.  In combinatie met  gesprekken met een herstelmedewerker, die toch even 

net wat meer weten over verslavingen dan de huisarts en praktijkondersteuner.  Ervaar het als helpend en ondersteunend in mijn ADB proces.

 

Succes met alles!

[renate]

Bedankt voor de reacties. Ik ga eens kijken bij die online cursus. Volgens mij moet ik dat juist gaan doen omdat het nu goed met me gaat. Want elk leven heeft ups en downs en dat laatste kan ik dus niet mee omgaan blijkt wel.

Tot nu toe gaat het goed, het werk is leuk, mijn collega's zijn super. Voel me er nu al thuis. Ik rook nog wel. Ook veel te veel, veel meer dan wat ik anders deed. Maar loop ook elke dag te zingen en me trots op mezelf te voelen. Rij met een grote grijns naar mijn werk.

Niet meer gedronken en totaal geen drang gevoeld. Nu nog voorkomen dat ik het wel weer krijg. Ik ga meteen bij voorbijalcohol.nl kijken.

 

[renate]

Vandaag 14 dagen niet gedronken.  

[NickyLJ80]

37 minuten geleden zei renate:

Vandaag 14 dagen niet gedronken.  

Hartstikke goed! Cadeautje waard

[kruidenthee67]

Goed zo!

En ja, het is een goed idee om juist aan jezelf te werken als het goed met je gaat.

Om het geleerde te kunnen inzetten wanneer het nodig is...

 

Succes

[renate]

Bah, ik laat me zo makkelijk manipuleren. Dan zeg ik weer dingen toe omdat die ander dingen zegt als: als jij niet komt dan hoeft het voor mij ook niet meer, dan hoop ik dat ik er niet lang meer ben. Of dingen die iets minder heftig zijn maar werken op mijn zwakte: ik voel me verantwoordelijk voor andermans geluk.

Dit doorzie ik wel, daarom lopen relaties ook mis want op het laatst kom je heel ver van jezelf af te staan. Ik doorzie het en weet niet hoe ik het moet veranderen. Dat gevoel om het een ander naar de zin te maken is zo ingebakken dat het wel een reflex lijkt. 

Trigger dus voor mij. In een week twee dingen beloofd waar ik nu al tegen op zie. Het gevolg is dat ik er 's morgens al mee wakker word en de spanning dus weer langzaam aan het opbouwen is.

Nog niets gedronken trouwens en inmiddels aan de e-sigaret. Straks werken en daar heb ik veel zin in.

 

 

[bumperjim]

Over die 2 dingen, kan je niet zeggen sorry het gaat niet door?

[renate]

Bumperjim, ik vind dat heel moeilijk. Heb dan het gevoel dat ik een ander ongelukkig maak. Vandaag drie weken niet gedronken.

[lady jane]

jij kunt een ander niet ongelukkig (of gelukkig) maken renate, zeker niet als je het uit onzekerheid doet.

Het gekke is dat het eigenlijk best nogal arrogant lijkt dat je dat denkt he, het geeft je meer verantwoordelijkheid dan nodig, maar  misschien ook meer zekerheid/houvast.

Als je omdenkt; zou jij zelf ongelukkig worden als een ander afzegt?

[bumperjim]

51 minuten geleden zei renate:

Bumperjim, ik vind dat heel moeilijk. Heb dan het gevoel dat ik een ander ongelukkig maak. Vandaag drie weken niet gedronken.

Mja maar moet je dan jezelf maar weer ongelukkig maken?

Wat lady jane zegt, waarschijnlijk wordt die ander daar helemaal niet ongelukkig van. En gebeurt het toch dan...... pas op dit klinkt hard maar het is waar...: is dat niet JOUW probleem. 

[kruidenthee67]

Renate, dat zijn mooie bewustwordingen....nu nog leren het 'anders' te doen he?

En dat alles begint gewoon bij jezelf, niet bij de ander.

Makkelijk gezegd..I know.

Maar mooi drie weken nuchter, yeah!

 

[renate]

Heb nog steeds twee afspraken staan waar ik geen zin in heb. Maar als dit voorbij is dan laat ik me niet meer manipuleren met zielige argumenten van de andere kant. Ik doe dit nog en ga er het beste van maken.

Verder heel blij met mijn werk en mijn collega's zeiden: ons team is nu compleet. Volgens mij kun je geen groter compliment krijgen. Zat helemaal te glunderen en nu nog. Ook voor mijn gevoel van eigenwaarde doet dit wonderen. Ik kan voor mezelf zorgen en hoef geen hand meer op te houden. Ik denk dat ik stiekem een beetje gelukkig aan het worden ben en vooral trots op mezelf. Drank heb ik geen zin in, dat verpest alles. Zie alleen nog een beetje tegen die feestdagen op, omdat ik het niet wilde en zij wel veel drinken en omdat ik niet weet of ik dan sterk genoeg ben. Moet nog een strategie bedenken hoe er stoer doorheen te komen met een spa braam. Dat is lekker trouwens

 

 

[NickyLJ80]

Niet stiekem doen hoor, wees maar gerust heel gelukkig in het openbaar

Vervelend dat je zo tegen de feestdagen op ziet joh. Maar ik begrijp dat dat niet alleen aan het niet drinken ligt? 

[bumperjim]

Komt helemaal goed 

[renate]

Nicky ik ben niet goed bezig. Ik heb een dierbaar iemand jaren niet gezien en nu is ze weer in mijn leven. Maar zij heeft zo'n verknipt huwelijk, net als mijn ouders hadden. Veel drank, veel negeren, veel verbaal geweld. Maar mijn zusje is ook erg ziek, dus kan haar niets weigeren als ze gaat dreigen met zelfmoord omdat ik niet kom. Omdat ze er dan helemaal niets meer aan vindt. Het is moeilijk uit te leggen voor een buitenstaander.

Ik voel me dan inderdaad verantwoordelijk voor haar geluk, dat zij leuke feestdagen heeft, misschien wel haar laatste zegt ze. Maar dat geloof ik niet helemaal want dat zei ze vaker. Ze heeft zelf haar gedrag totaal niet door. Er over praten resulteert in mij negeren. Dat is een patroon dat we meekregen van onze ouders die beiden alcoholist waren.

Beetje uitgelegd zo denk ik, zonder iemands privacy te schenden. Maar zie er enorm tegenop, ik doe dit uit dat rottige gevoel om een ander gelukkig te maken. Dat ik verantwoordelijk ben voor haar geluk. Alle reacties gelezen hoor en verstandelijk snap ik wat jullie zeggen en is ook de waarheid.

Hoop zo dat ik stand hou, wil dit stabiele gevoel niet kwijt.

 

 

 

[NickyLJ80]

Tja renate, ik begrijp wel een klein beetje van de lastige situatie denk ik. Hoe anderen je kunnen claimen. Jou verantwoordelijk maken voor hun eigen geluk en ongeluk.

Dreigen met zelfmoord moet je bij mij niet doen. Dreigen is aandacht vragen en op zo'n manier ben ik daar gauw klaar mee. Maar daarin ben ik wellicht keihard hoor. Ook door schade en schande natuurlijk.

Wees niet alleen lief en toegeeflijk voor anderen hè, je mag ook lief en toegeeflijk zijn voor jezelf. Tegemoet komen aan wat jíj wilt. Je schrijft dat je niet goed bezig bent, maar is dat echt wel zo? Ik heb juist de indruk dat je hartstikke op de goede weg bent!

[lady jane]

renate je zit klem zo,

zoek svp prof. hulp hierin want je kunt het niet goed doen,

nu help je mee de chantage in stand te houden

haak je af en er gebeurt wat voel je je mede verantwoordelijk misschien.

Maar zij chanteert, zij heeft het probleem, niet jij.

En wat je ook doet gelukkig kun je zo iemand niet maken.

Red jezelf meis.

[bumperjim]

Renate misschien moet je eens een keer kwaad worden.

Onzr dochter deed dat, dreigen met zelfmoord. Toen was ze nog maar 6. Wij waten helemaal geschokt. Lange gesprekken , proberen haar begrijpen etc etc. En het werd steeds erger. Elke paar dagen ging het wel weer over zelfmoord. En toen was ik er klaar mee. Er waren een paar mensen overleden juist in die periode. Het kwam weer aan de orde en toen zei ik het is een SCHANDE zoals jij praat!! Weet je niet meer hoe verdrietig jij was toen opa dood ging? Het lijkt wel alsof je hem al helemaal vergeten hebt. Wat zou opa wel niet denken als hij dit ge*** van jou zou horen?? Beng vol erop en dat was precies goed. Nooit meer over zelfmoord gehoord.

Probeer het ook maar.

Ja je zus is geen kind van 6 zul je zeggen maar ze is ergens wel in de kind van 6 fase blijven steken op dit punt. Het is nooit te laat om eens flink van je af te bijten  

Je zegt bv als je dat doet zet ik in koeiletters CHICKEN op je steen  Je moet daardoor heen breken door die chantage.

3 december 2017 bewerkt door bumperjim

[renate]

Bedankt voor de reacties. Het liet me vandaag niet los. LadyJane je denkt dat ik moet leren om nee te zeggen zonder schuldgevoel bij mijn zus? Dat zou ik graag willen leren. Ik werk nu na jaren weer en toch eist ze dat ik bij haar in het weekend schoonmaak, ze betaald me netjes hoor, daar gaat het niet om. Ik wilde onbetaald want mijn zus maar zij staat erop. Maar voor mij is dat best een lange week want moet zondagmorgen ook werken en dus niet echt een weekend. En wil juist weer wat sociale contacten opbouwen want die had ik niet meer. En ben ook best heel moe na mijn werk want schoonmaakwerk is misschien simpel maar wel heel erg energie slurpend. Blij als ik 's avonds mijn schoenen kan uit doen.

Ik gaf aan dat ik dat moeilijk vond en ze zei: jij zou mij nooit laten barsten, dat heb je gezegd. Dat heb ik ook gezegd. Ze is nog de enige familie die ik heb. Ik wil haar ook echt niet kwijt.

Dit hele weekend, of weekend, vanaf donderdagavond al, telefoontjes en honderden apps over hoe moeilijk ze zit. Hoe ze weer ruzie heeft met haar man. Heb de hele tijd begripvol terug gereageerd en wat ik zeg meen ik ook want ik hou van haar. Gisteren lag ik om 23.00 in bed want dat vind ik prettig en nog geappt tot 2.00. Over haar dingen en ze zei toen ineens: ik snap dat jij je vroeger gesneden hebt. Ik deed dat inderdaad als puber omdat ik niet kon omgaan met onze rare jeugd. Ik wist niet anders toen. Maar dat is al 30 jaar terug. 

Ze liet doorschemeren dat zij dat nu ook ging doen en ik heb gezegd: je moet doen wat je wilt maar een oplossing geeft het niet want dat weet ik nu uit ervaring want ik heb een andere oplossing gevonden. (5 jaar hulp gehad toentertijd).

Gevolg, ik hele nacht onrustig slapen en om 7.00 uur meteen appen: hoe is het bij jou?I

Ik heb het gevoel alsof ik altijd moet zorgen en verantwoording moet dragen, voor een volwassen vrouw. En dat zou ik graag doen maar moet zoveel want anders dreigingen of zij ongelukkig en dus mijn schuld.

Verstandelijk weet ik hoe het zit, ik doorzie dit patroon want was bij mijn ouders net zo. Maar toch weet ik niet wat ik moet doen. Dat ze er niet meer is en ik me dan rot voel omdat het door mij is? Ik denk nu soms stiekem wel eens: dan is dit wel voorbij, die buiten proportionele druk op mij.

Nu dus hele weekend drama, tot midden in de nacht en net in een app: het is weer goed tussen haar man en haar want hij had haar drinken gebracht. Schiet mij maar lek. En of ik vanavond ook kwam om Bingo te doen, dat deden we altijd, want zonder mij is het niet leuk.

 

Sorry voor dit lange verhaal maar de vragen zijn: waar moet ik hulp zoeken om dit niet zo'n impact om mijn leven te laten hebben? Hoe ga ik om met die indringende manier van contact zoeken van haar en het negeren als ik niet doe of zeg wat zij wil? Dat negeren doet trouwens veel pijn. Deden mijn ouders ook wekenlang als je iets verkeerd gedaan had.

 

Nog iets, ik wil graag verhuizen, dichter naar de stad waar ook mijn werk is en veel meer te doen op sociaal gebied. Ik woon nu in een gehucht. Dicht bij mijn zus dat wel. Ze is boos dat ik wil verhuizen en zegt dat ik haar laat stikken en dat ze dan nooit meer kan komen door haar ziekte. Ze kwam dit jaar maar 3 keer. En nu woon ik drie kilometer van haar af en dan zeven. En toch voel ik me weer schuldig.

PS: ze eist dat schoonmaken op zaterdagmorgen niet van me maar laat dan telkens wel weten hoe moeilijk ze het heeft dat het niet schoon is en ze dan liever dood is omdat ze een blok aan mijn been is. En dat ik maar lekker mijn leven moet leven want zij heeft geen leven meer enzovoort. Haar man doet het niet maar die werkt ook bijna 60 uur per week en mijn zus kan het niet omdat ze te ziek is. (M.S.)

 

 

 

3 december 2017 bewerkt door renate

[renate]

Ja weer telefoontje en dan doet het pijn, of ik wel kom want opnieuw ruzie met haar man die in de voorkamer zit en dan doet zij de deur wel dicht. Ik zei: ik wil niet tussen jullie spanningen inziten want dat deden we onze hele jeugd al bij onze ouders. En zij: maar hier kan ik toch niets aan doen?

 

Conclusie: ik ga er straks heen. Ik kan niet anders dan zo reageren, ik reageer telkens uit mijn hart.

 

Tot morgen.

3 december 2017 bewerkt door renate

[NickyLJ80]

Eerlijk Renate? Wat een achterlijk gedrag van je zus, sorry dat ik het zo zeg. Ik dacht dat MS een lichamelijke aandoening was, maar ik geloof dat ze in haar hoofd ook niet in orde is

Lijkt me duidelijk dat dit moet stoppen en van haar hoef je dat niet te verwachten. Ik zou dus ook zeker niet gaan nu. Nu heb je even tijd voor jezelf nodig om weer op te laden voor een nieuwe week. Zeg ik kom nu dus niet, ik ga vroeg naar bed en zet vervolgens  lekker je telefoon uit. Morgen weer een dag. Is ze nou helemaal

[NickyLJ80]

Sorry Renate, ik ben niet erg helpend denk ik. Reageer vanuit emotie want jee.. mijn bloed kookt als ik je verhaal lees. Waarom ga je niet eens met de huisarts praten hierover. Die heeft vast wel tips over waar je naar toe kunt voor hulp. Hulp voor jou dan hè, om hiermee om te leren gaan. Je zus kan je niet veranderen, dat zal ze zelf moeten doen.