lady jane

goeiemooiemorgen frummers
Ik weet niet of je zoiets kunt leren van een ander Yana
ik was als kind al een beetje een lone wolf. In australie trok ik erop uit
in de natuur, klom in bomen, plukte amandelen en werd daarvoor beloond ook nog.
Mijn moeder maakte marsepein, notencakes enz ervan en dat waren momenten van klein geluk.
In de stad tussen veel mensen vind ik het eenzamer lijken. En vergelijk ik me meer met anderen.
Maar in wezen ben ik na mijn scheiding pas echt zo tevreden en gelukkig gaan voelen met weinig tot niks.
Ik ben wel in de gelukkige omstandigheid dat ik vriendinnen/fam. op kan zoeken wanneer ik behoefte heb
aan gezelschap hoor. En thuis alleen met mezelf nooit eenzaam. 
@Maja het lijkt mij dat je ook prima alleen kunt zijn, dat hoeft niet ook nog eens persé dagenlang te zijn toch?
Hardstikke goed dat je het wel aanging. Je hoeft helemaal niets te bewijzen, ook niet aan jezelf. Maar die nieuwsgierigheidsknop
af en toe aanzetten kan je alleen maar verrijken.

ja en je niet aan hoeven passen aan anderen. 
afgelopen weekend ging ik kennismaken met de vriendin van mn zoon.
ze hebben beiden autisme en zij keek me zelden rechtstreeks aan. Ik zag
haar ongemak. En voelde de mijne ook. Maar tot mijn grote verbazing zag ik mijn
zoon zoals ik hem nooit eerder zag. Gelukkig, verliefd, zorgzaam. Hij probeerde echt
de verbinder te zijn, want hij kent beiden immers. Maar leek ook echt ons ongemak te begrijpen.
En ik begreep dat ik  nu eens de "andere" was in dit gezelschap. Zoals zij hun hele leven al.
En wat was ik erna doodmoe en blij weer alleen met mezelf te zijn. Opgelucht ook, dat de klik tussen hen echt klopt
en hopend dat dit lang mag duren. 

ja he.
en ik moest net denken aan een uit ons team die werkelijk heel sociaal is,
altijd verhalen vertelt, anderen onderbreekt, actief is, dagen per week oppas-oma
en een erg (bemoeizieke?) vrolijke moeder die ook bij haar kinderen te vinden is.
Ze vertelt nooit echt iets over zichzelf, hangt nooit de vuile was buiten (zoals zij zei
n.a.v. een moeilijke tijd met zoon) is altijd vrolijk en laat veel vd buitenkant zien.
Lijkt immens populair, maar ik zie mensen soms met de ogen rollen als ze weer begint
met een verhaal over een verre nicht ofzo. En ik loop er bij weg, steeds vaker. Kan het niet meer
aanhoren. Zie degene die is onderbroken teleurgesteld kijken, weer een gesprek overgenomen en
de ander iets wezenlijks afgepakt. Het is een hele aardige meid, en ik weet dat ze mij "raar" vindt
en zelfs arrogant. We zijn tegenpolen. Ik zoek meestal de stillere mensen op uit de groep.
En ik mag haar ook. Verbaas me wel vaak, hoe verschillend mensen zijn. En vraag me af hoe hun uitvaart zal zijn haha.

ja en je niet aan hoeven passen aan anderen. 
afgelopen weekend ging ik kennismaken met de vriendin van mn zoon.
ze hebben beiden autisme en zij keek me zelden rechtstreeks aan. Ik zag
haar ongemak. En voelde de mijne ook. Maar tot mijn grote verbazing zag ik mijn
zoon zoals ik hem nooit eerder zag. Gelukkig, verliefd, zorgzaam. Hij probeerde echt
de verbinder te zijn, want hij kent beiden immers. Maar leek ook echt ons ongemak te begrijpen.
En ik begreep dat ik  nu eens de "andere" was in dit gezelschap. Zoals zij hun hele leven al.
En wat was ik erna doodmoe en blij weer alleen met mezelf te zijn. Opgelucht ook, dat de klik tussen hen echt klopt
en hopend dat dit lang mag duren. 

heb ik voorzichtig naar gehint Yana, maar zij klapte dicht en vertelde dat daar een heel pijnlijk verleden achter zit. Ik was juist bezig met een veiligheid creeren dus ben daar niet verder op in gegaan. Die veiligheid vond ze duidelijk via mijn zoon wel, en bij het afscheid zei ze dat ze het fijn had gevonden en hoopt op een snel vervolg. Het klonk wel wat je uit beleefdheid zegt. We gaan het afwachten. Het contact met zoon komt altijd van mij af, ik denk dat dit niet verandert, maar weet nu wel dat zijn eenzaamheid grotendeels nu weg is. Ik zat wel teveel in mijn moederrol begrijp ik nu, was niet verantwoordelijk voor het geheel, maar deed teveel mijn best. En zij ook waarschijnlijk. Het ongemak hoorde er gewoon bij, ook bij niet autisten zou dat aftasten en zo ongemakkelijk zijn. Gelukkig had ik ze uitgenodigd bij een Nepalees restaurantje dus er was afleiding. 

Ik vind dat opvallend veel mensen dat doen. Als ik onderweg andere camperaars spreek verbaas ik me vaak hoe mensen maar kunnen blijven lullen over zichzelf. Onbegrijpelijk dat je iedere keer opnieuw zin hebt om hetzelfde levensverhaal te vertellen.
Ik verzin weleens een nieuw verhaal over mijn leven, anders verveel ik me met mijn eigen verhaal.

Wat dat alleen op vakantie betreft, ik ben vaak alleen op reis voor de zaak. Daar heb ik na de eerste dag ook al genoeg van, dan ga ik alles zitten delen op whatsapp. Krijgt de rest vh gezin een eindeloze stroom foto's van de menukaart, voorgerecht, hoofdgerecht, toetje en uitzicht vanaf het terras 🤣
Af en toe reis ik met een collega maar daar heb ik vaak ook al vrij snel genoeg van. Het is eigenlijk nooit goed.
De enige met wie ik 2 weken op stap kon zijn en vrijwel non-stop ouwehoeren was mn voormalige collega in Zuid-Afrika. Maar daar werd ook zo achterlijk veel bij gedronken dat het niet fraai meer was. Heeft m ook zn leven gekost helaas. 

ja en je niet aan hoeven passen aan anderen. 
afgelopen weekend ging ik kennismaken met de vriendin van mn zoon.
ze hebben beiden autisme en zij keek me zelden rechtstreeks aan. Ik zag
haar ongemak. En voelde de mijne ook. Maar tot mijn grote verbazing zag ik mijn
zoon zoals ik hem nooit eerder zag. Gelukkig, verliefd, zorgzaam. Hij probeerde echt
de verbinder te zijn, want hij kent beiden immers. Maar leek ook echt ons ongemak te begrijpen.
En ik begreep dat ik  nu eens de "andere" was in dit gezelschap. Zoals zij hun hele leven al.
En wat was ik erna doodmoe en blij weer alleen met mezelf te zijn. Opgelucht ook, dat de klik tussen hen echt klopt
en hopend dat dit lang mag duren. 

goeiemooiemorgen frummers
Ik weet niet of je zoiets kunt leren van een ander Yana
ik was als kind al een beetje een lone wolf. In australie trok ik erop uit
in de natuur, klom in bomen, plukte amandelen en werd daarvoor beloond ook nog.
Mijn moeder maakte marsepein, notencakes enz ervan en dat waren momenten van klein geluk.
In de stad tussen veel mensen vind ik het eenzamer lijken. En vergelijk ik me meer met anderen.
Maar in wezen ben ik na mijn scheiding pas echt zo tevreden en gelukkig gaan voelen met weinig tot niks.
Ik ben wel in de gelukkige omstandigheid dat ik vriendinnen/fam. op kan zoeken wanneer ik behoefte heb
aan gezelschap hoor. En thuis alleen met mezelf nooit eenzaam. 
@Maja het lijkt mij dat je ook prima alleen kunt zijn, dat hoeft niet ook nog eens persé dagenlang te zijn toch?
Hardstikke goed dat je het wel aanging. Je hoeft helemaal niets te bewijzen, ook niet aan jezelf. Maar die nieuwsgierigheidsknop
af en toe aanzetten kan je alleen maar verrijken.

Wat mooi @lady jane

Precies, de nieuwsgierigheidsknop @lady jane. en natuurlijk zijn goede vriendschappen ook belangrijk. 

Wat ik ook fijn vind alleen, is het gevoel van vrijheid. 

Toch weer een ervaring @Maja. @Yanahet is niet dat ik het alleen maar leuk vind om in m'n eentje op pad te gaan. Ik vind het ook spannend, eenzaam etc. Maar dat vind ik juist interessant, om te ontdekken hoe ik dat ervaar.  Net als stoppen met drinken eigenlijk. Ik probeer het gewoon op me af te laten komen en alles te voelen. Met gezelschap is het natuurlijk heel anders. In je eentje mis je het samen delen en de lol, maar je neemt alles wel meer op. (Tenminste dat geldt voor mij)

Dank je wel. Valt even niet mee hier helaas

Petje af voor @Monster en voor @Jan1000.

Hele fijne vakantie @Bob

Das vooral in het begin nuttig. Maar later zal je toch moeten leren eraf te blijven ook als het dichtbij is, want alcohol is overal.
Ik heb wijn en bier in huis, ik kan er wel afblijven maar ik moet het niet tig keer per dag zien (in de koelkast). En ik moet besluiten om niet te drinken voordat ik besluit om wel te drinken 🤣
Ik markeer nu meteen 's ochtends "droge dag" in de app. Vroeger deed ik dat pas aan het eind vd avond als het idd gelukt was, maar als je het vooraf doet dan is het meer een afspraak met jezelf, niet een "open" iets. Dan herinner ik me dat ik al besloten had niet te drinken.

Chapeau @erik. 10 maanden al.
Ook respect voor @Pete, @Maverick en @MijnGerrit.

Inmiddels zijn hier allerlei alcoholische dranken het huis binnengeslopen. Nooit gedacht dat ik dat aan zou kunnen maar ik ga nog altijd gestaag door met niet drinken.

gelukkig kon jij ook voor Frankrijk juichen

sportkijkendagje; eerst een goed wedstrijd van dames oranje volleybal, toen mijn idool Jannik Sinner Wimbledon zien winnen
en als de oranjedames nu nog een mooie pot voetbal laten zien, is 3 x mooi scheepsrecht geweest. 

Respect voor @Elonwyn en voor @Shahire.

En een leuke wedstrijd is het @lady jane, nog twee goals te gaan, moet kunnen 💪

@jopie
ernstig ziek geweest (maakte de meeste indruk) 
gelukkig een ouwe taaie rakker ook.

@Emmy, ook puberfases gaanvoorbij hoor, maar het zijn wel tropenjaren.(voor mij geweest)