Misschien heb ik het mis Bor, maar als ik je lees dat je niet meer wil, herken ik dat van een paar jaar terug; ik wil niet meer want het veroorzaakt te veel leed. Maar nu voelt het bij mij anders ik wil gewoon niet meer. Ik hoef er geen reden meer voor te hebben, hoef het niet meer uit te leggen. Ik hoef gewoon niet meer en het speelt eigenlijk geen rol meer. En tegelijk lees ik Sha dan en denk ik waarom kan/wil ik dat nog niet, zit daar nog angst achter om het echt alleen te gaan doen of vind ik dit forum zo een groei-mogelijkheid en leerschool? Ben daar nog niet helemaal uit, maar weet wel dat ik het ook zo wil als de tijd daar is.