Tja of het echt feministisch is weet ik ook niet, zo heb ik het niet helemaal gelezen. Het gaat wel over mannelijke en vrouwelijke krachten in jezelf en de maatschappij (patriarchaat). Gevoelens, emoties worden benoemd als ‘vrouwelijke’ eigenschappen (in tegenstelling tot ratio) en hoe we ‘geleerd’ worden die emoties te ‘onderdrukken’ (oa door alcohol) om te kunnen meedraaien in een ‘gerationaliseerde’ wereld. Wel interessant, en dat kan je dan wss ook wel linken aan het feminisme, hoe de ‘drankindustrie’ op een gegeven moment echt heel bewust ‘de vrouwen’ tot alcohol begon te verleiden (als nieuwe doelgroep), op dezelfde moment dat vrouwen uit huis ‘mochten’ en mee buitenshuis ‘mochten’ gaan werken...door alcohol te gaan drinken kwamen ze dan zogezegd mee op het ‘niveau’ van de mannen...dus ja in dat opzicht gelinkt aan het ‘feminisme’...maar dus vooral hoe de wereld (en wijzelf) meer nood heeft aan ‘emoties’ en gevoel en dat alcohol daartoe niet helpt...
althans, zo heb ik het gelezen...maar het allerbelangrijkste dat ik er uit geleerd heb: je neemt de beslissing om niet meer te drinken, en NOOIT meer jezelf toelaten om te twijfelen aan die beslissing, hoeveel spelletjes je geest ook met je speelt en je terug probeert te overtuigen...DAT is vooral mijn sterkhouder geweest en nog steeds...en dat heeft uiteraard niets met man/vrouw te maken...
EN de focus op radicale zelfzorg heb ik ook uit dat boek en dat helpt me echt ook enorm: ik MAG/ MOET mezelf eerst zetten! (Niets egoïstisch aan)