Louisa

Nu even niet. Ben verward trillen beven en voel me even vreselijk... sta op janken. Ben echt heftig aan t beven. Ben t even helemaal kwijt Bol. Gewoon misselijk beroerd... benauwd. Pfff... Heb 37 6 lijk wel ziek? Zo voel ik me... spierpijnen hoofdpijn misselijk beroerd.... leek een week weg maar nu is t er weer al dagen. Geen eetlust. Spierpijn moe niet lekker. Krachteloos lamlendig. Wat heb ik ineens?

Prachtig Bolleke. Zo nou gister weer mezelf positief gedacht. In de ochtend een shit load aan negatieve gedachtes wist ik te keren. De ochtend was goed te doen. Wel moe. Middag gerust en werd niet echt uitgeruster wakker. Te kort voor een oppepper. Dus weer negatief onrustig moeilijk. Ik heb mezelf weer positief gepraat maar wat is dat een gevecht. Maar t lukte. Ik was vrij rustig. Het ging niet vanzelf, maar t kwam los!!!!!!!! Ik ging zitten en mezelf afleiden/ontspannen, voelde vermoeidheid in de hersenen en daar word ik negatief van. De spanning kwam weer terug en t positievere verdween weer... Weer negatief en onrustig verdraaid nog aan toe!!! Lijk wel zo'n schommelschip! Later ging t wat maar bleef down. Ik had geen puf meer. Ik dacht laat maar zijn dat down gevoel. De avond was pittig. Ik was zo bekaf. Alsof ik een gevecht met een draak had geleverd. Mn hersens zo naar. Ik liet t maar zijn. Voort slapen ging t wel weer een beetje. Op en neer op en neer. Ik heb weer onrustig geslapen met heftige dromen. Werd half 2 wakker met een slaaphand. Heb je geen gevoel meer in je hand. Ik sliep wel weer maar ben bekaf. Alsof ik in mn slaap heb gevochten? Mn hele lijf doet zeer. Hoe kan t anders dan dat je vecht? Spierpijnen, heel moe, benauwd. Angst. Alsof ik niet heb geslapen. Misschien pms? Of overdag vechten in de nacht gaat t door? Ik weet t niet meer. Dit schrijven kost me heel veel moeite. Ik weet nu niet of ik goed bezig ben. Heb nu zware avonden... naar slapen met uitputtend gedroom en brak wakker worden. De angst zit er in. Hoe dan ook, het gaat niet vanzelf. Heb nu 3 dagen amper gehuild. Terwijl ik gewoon was elke dag te janken met met mn lijden aan de haal te gaan. Dat heb ik nu gestopt. Als je huilt ga je niet positief denken. Heb gister af en toe gelachen. Maar weet nu niet of ik mn ware emoties onderdruk. Dat ik als t ware mezelf voor de gek hou. En dat ik ga opkroppen. Ik ben gewoon nu moe en verward dus ik kan beter niet teveel denken. Het is miss mede door pms erg lastig? Ik weet nu niet waar ik de puf vandaan haal om positief te zijn. Maar wil t niet opgeven. Ben bekaf... miss vecht ik weer iets te hard de andere kant op. Het ging op die fysiek moeie dag zo vanzelf dat de euforie loskwam. Nu lukte dat niet meer een 2e maal zo goed. Het verschil denk ik: mn brein. Op die dag was mn brein helderder en minder naar, ik kan gewoon geen rust vinden en blij zijn als dat hoofd een kwellende nachtmerrie is. Lukt gewoon niet. Als dat hoofd helder voelt dan word ik al gauw blij. Dan is t appeltje eitje. Nu voelt dat hoofd zwaar alsof ik vastzit met mn hersens in een takkenbos. Hersenmoe en moedeloos word je er van. Ben aardig verward nu. En voel me op. Ik eet ook nog steeds slecht sinds de buikgriep. Kan een virus weken aanhouden? Mijn man is al beter, maar ik ben sinds die 8 dagen heel ziek te zijn niet meer echt helemaal beter. Heel moe en gevoelige maag. Eet nu al 2 weken rijstpap met groente als avondmaaltijd. Zwaarder gaat er nog niet in... nu is mn maag al gevoelig sinds die maagzweer en waar ik maagzuurremmers voor kreeg. Heb toen ook lange tijd rijst gegeten. Maar al maanden at ik weer alles en alles ging goed er in mits gezond. 1x friet op van snackbar en dat viel niet lekker. Dus frituurvet vind de maag niet lekker. Verder ging alles wel. Ik voel me uitgeput. Int hoofd en pijnlijk lijf. Ik laat t maar zijn wat het is. Ik weet nog niet of ik vandaag positief kan zijn. Kijk wel. Niks forceren. Ben nu zo verward dat ik even alles kwijt ben. Overzicht. Afgelopen dagen. Mezelf. Dan ben ik heel raar. Geen idee hoe deze dag gaat, maar gister was redelijk goed tot ik down werd en bekaf voelde.

Ja ik heb zelfs een cursus gevolgd. Maar heb geen cuttle bug ofzo. Vind die mallen veel te duur. Met creativiteit kun je ook een hoop.

Wow ik hoop dat je voor altijd in de window blijft! Wat fijn! Ongelooflijk ja. Na 12 jaar. Wow das lang. Hoeveel en waarvoor? Slapen denk ik zo als ik t lees?

O gelukkig! Positief proberen te denken nu lukt t nog niet. Maar miss komt de ommezwaai nog op de dag? Verder same same. Mn dagelijkse dagrituelen. Waaronder kaarten maken. Mn kat borstelen. Ommetje. Rusten. Enz.

Een nieuwe dag op weg naar een medicijn vrij leven? Jij was toch medicijn vrij int leven Bolleke? In ieder geval de benzos...

Ja... Pfff wat een avond wat een nacht. Het lukte gewoon niet. Nu hoor ik een piep in mn oor. Laat maar zijn.... De ochtend was gister prima . Last van hele erge spierpijn van de moeheid en diepe slaap en ontspanning. No biggie. Ik sliep zelfs in de middag. Ik leefde nog op de euforie van de dag daarvoor. Ik wilde weer t zelfde toepassen en de ochtend lukte t maar in de middag niet. Ik begin me steeds rotter te voelen in mn hoofd. Kon daardoor moeilijk denken en tot overzicht komen en wist niet meer hoe ik moest accepteren. Kan t niet uitleggen. Ik kreeg geen positieve gedachte los? Het voelde als t hoofd helpen met t hoofd. Dat niet lukt als t zwaar drukt en gedachtes blijven hangen en vaag en verward in het hoofd. Eergister was ik heel moe maar was t hoofd vrij helder. Toen was t makkelijker ofzo. Hoe dan ook het lukte niet en ik deed t zelfde. Ik zat om 18 u op de bank en t brein was verschrikkelijk. Echt puffen steunen adem in mn nek ongeveer. Derealisatie. Gevoel niet meer te kunnen denken en dat t brein stopte met werken. En ik zat maar laat t maar zijn. Last t maar gaan. Dan maakt je brein je kapot. Dan doet ie t niet meer enz. Het leek te werken ...even. Want de avond was zwaarder dan ooit. Ik weet niet wat ik had, maar dat hoofd was terreur. Mn adem zat hoog en snel. Had weer de intentie om te ontspannen. Net als de dag ervoor! Allerlei oefeningen. Liggen en loslaten, maar ik bleef me zwaar klote voelen in dat hoofd. Het werd zelfs erger. Ben maar gaan slapen (wist niet of dat lukte) en was misselijk en dizzy. Nu nog. Ik dacht nog miss ben ik gewoon ziek weer ofzo. Werd half 4 wakker met het gevoel dood te gaan ofwel ik droomde dat ik doodging. Bij wakker worden kwam ik tot besef dat t een nachtmerrie was. Ben uiteindelijk weer in slaap gevallen maar kreeg weer een nachtmerrie dat de wereld verging. Werd vroeg wakker en alles doet pijn in mn lijf en hoofd. Heel erg pijn in mn bekken. Misschien de pms? Benauwdheid. Hoofd is heel naar. Voel me een wrak. Maar ja met 2 nachtmerries kun je ook niet uitgerust wakker worden. Ik heb echt keihard gewerkt voor mn gevoel om t te laten zijn, maar er kwam geen verlichting. Ik dacht miss te hard gewerkt en dat ik nu uitgeput ben. Of te hard gefrustreerd dat t niet lukte zoals de dag ervoor en dat is ook accepteren. Ik probeerde dat ook te accepteren. Okee vandaag lukt t niet. Maar dat is rete moeilijk! Je gaat twijfelen aan jezelf. Kan ik t niet meer? Wat doe ik fout? Nou nu voel ik me behoorlijk kl*te. Mn hoofd is heel naar. Ben heel moe (vooral int hoofd) Dus vandaag weer een nieuwe uitdaging om t te laten zijn. Met een dizzy verward moe hoofd het in je hoofd vertellen dat t niet erg is. Bijna voelt t als onmogelijk. Hoofd help je hoofd! Maar we geven niet op. Ik heb krediet want pms is begonnen. Dan zijn mn gedachtes nooit positief. Wel weer een grotere uitdaging. Zoiets gaat niet in ene keer goed. Het is oefenen en oefenen en oefenen. Angst is een gemenerik. Een grote schurk! Die veel ellende veroorzaakt! Laat zich niet zomaar de kop indrukken! Het is een strijd! Ik wil weer heel snel vervallen in doemdenken. Ik kom hier nooit uit. Ik ga dood. Het is zo slecht met me. Mn brein is kaduuk. Zie hoe raar t doet Etc etc. Nee! Stop. Ik heb mn spinnenfobie ook zelf overwonnen. Ik kan het.

Ja nu vandaag weer ermee bezig bolleke maar het is een strijd. Gaat niet over 2 dag ijs zeg maar. Vandaag weer andere klachten dan gisteren en dus opnieuw dat draadje pakken. Maar het is wel de juiste weg om de spanning te doorbreken.

O echt en wat vind je ervan?

Ik wil deze bodyscan delen met jullie. Ik doe m iedere dag 2x en ik vind het zo'n fijne oefening! De beste bodyscan die ik heb kunnen vinden. Ga met je aandacht naar heel je lichaam laat je gedachtes vliegen en voel. Fijne stem. Fijne inhoud. Probeer t eens.

Goedemorgen! Heeeeel diep geslapen! Was zo moe. Dat merk ik omdat mn spieren pijn doen. Dat is een teken van diepe slaap. Ik heb me gister behoorlijk goed door de dag geworsteld. Echt heel goed. Ik heb heel de dag gedaan wat ik zei. Laat maar komen laat maar gebeuren. Dan ga je dood. Dan zak je in. Dan vergeet je het maar steeds. Etc. Ik werd er positief van... was heel moeilijk en onnatuurlijk maar t lukte me heel goed! Gister dacht ik echt. Het enige dat je angst kan doorbreken is er vette vette schijt er aan te hebben van wat er gebeurt met je! Dat is de enige weg om die angst kapot te maken. Niet tegen vechten je wint het niet maar laten zijn. Pfff een ware veldslag in je mind. En dat wil niet zeggen dat de klachten weg gaan. Zeker niet. Die pillen blijven hun schade doen. Ik hoop als ik afbouw dat het wel op den duur weggaat natuurlijk! Fijne dag iedereen @Yollie lieverd ga NIET weer slikken. Tenzij je je instelt opnieuw met diazepam zoals knm zegt en dit keer langzamer afbouwt. Maar het komt van afbouwen. Het gaat dan weg! Hoe dan ook. Je bent net op nul. Heel knap! Ik moet t je nog nadoen. Ik weet dat het na een half jaar bij de meesten mindert. Met waves en Windows. Dat zijn de cijfers.

Had je geen klachten op de pammen? Angst? Slapeloosheid? Vergeetachtigheid? Enz.

Dat heb ik ook. Heel eng. Hartbonzen. Maar Ik probeer t toch. Lukt vaak maar kort rusten. Of niet.

Ja dat is pittig als je zo moe bent. Ik ga dan toch mn ommetje maken maar het gaat niet van harte. Ik hoop dat je de energie nog ergens vindt. Slaap je in de middag wat bij Wil?

Nou hij voorzag dat corona ook niet en toen ik er was in november was t er niet. Dus na 8 weken kon ik wel terecht en dat leek te overzien. Achteraf denk ik nu had ik maar met hem thuis afgebouwd. Maar dat is achteraf. Ik wist ook niet dat corona zou komen. Ik was al begonnen met een kwartje eraf. Nog steeds maar paling zei wacht op de opname ga niet zelf rommelen. Had ik maar doorgezet.. Maar dat is allemaal achteraf. Als we toch eens de toekomst wisten... Maar Paling ken ik niet zo goed verder.

Nee de corona doet ons zeker geen goed. De hulp is ook daardoor nog slechter. Vervelend dat je niet slaapt. Wel een benzo ontwenningsklacht nummer 1. Ik hoop dat t gauw mag beteren. Na een half jaar moet t beter gaan! Dat wijzen studies uit. Hou vol! Het zijn idd rotpillen! Als ik hier uitkom ga ik een boek schrijven om te waarschuwen voor t gevaar van benzos. Dikke kus

Sorry lieverd ik weet hoe zwaar je t hebt met afbouwen en ik heb diep respect voor jou dat je dat proces bent aangegaan na 40 jaar. Ik weet dat slaap je tekort doet zeer ernstig. Mijn probleem is Mn hersenwerking en slaap of geen slaap dat brein is uitgeput. Maar ik slik ook veel te veel en de hulp heeft me laten aanmodderen. Ik weet pas sinds een aantal maanden dat de benzos mede oorzaak zijn. Door mijn mans onderzoek! Ik ben toen direct naar paling gegaan voor afbouw maar hij verwees me naar Radboud. Door de corona werd hulp van max 8 weken een half jaar. En ondertussen is dat brein vergiftigt tot en met. Het voelt als doodgaan sorry maar zo voel ik me nu wilde t ook Anders voelen. Maar Ik probeer me door de dag te worstelen. We leveren allemaal een andere strijd want benzos is bij ieder verschillend maar we komen overeen met dat we een strijd leveren! Sterkte Wilhelmina

Klinkt niet hoopvol. Het is nu al niet meer te doen en ben nog amper begonnen met afbouw ...

Ik ben dood. Brein is op. Ik kan niet meer. Gisteravond zuchtend vanaf 8 u in bed... heel de dag geweend. Compleet overstuur. "Ik ga dood" en "help me toch" "ikkannietmeer" geroepen. Ik kan niet meer in mn hoofd. Heel eng en naar. Ik kan de horror niet omschrijven maar t lijkt op een dood brein. Geen prikkel wil meer. Het is geen normale moeheid. Ergste dag ooit. Afgelopen maanden deed ik al niet veel maar heb steeds meer ingeleverd. Korter blokjes om... wasjes opvouwen, lichte schoonmaakklusjes. Nu lijkt alles teveel, blijft dan weinig over. Eerlijk toegegeven ik raakte volledig in paniek doordat ik weer dat zieke gevoel had en dezelfde onrust dat ik smiddags niet kon slapen. Ik dacht: nee dit trek ik niet nog 8 dagen. Niet nu dat brein zo is en ik zo moe ben en pms begint. Was net aan het bijkomen van die helse dagen zonder te kunnen eten en goed slapen. Ik ben kwart over 10 gaan slapen met een knallend hoofd. Werd kwart over 4 wakker en kon geen slaap meer vinden. Na zo'n intense jankdag is dat een optelsom van complete uitputting. Ik weet niet hoe lang ik nog leef. Denk echt te sterven aan uitputting van het brein ( en lijf)? Weet niet wat dat hoofd heeft, maar het kan niks meer. Alles is te veel en load error. Nu 8 uur. Ik weet niet meer hoe ik de dag ga doorstaan? Zelfs dit schrijven is me teveel. Ik doe iets niet goed omdat mijn toestand van mn hoofd erger wordt. Ik doe echt wat fout in mijn denken en routine. Ik denk dat ik te hard er tegen vecht. Laat maar zijn lukte met episodes. Ik zit nu een jaar met hoofdklachten. Half juni begonnen de eerste breinexplosies. 112 gebeld enz. Sindsdien kon ik niet meer lopen dat ik elke dag veel deed en is mn leven helemaal op zijn kop gegaan. Ik zat toen een korte tijd vanaf januari geleidelijk aan de 13.5 mg lorazepam(denk 2 maanden volle 13.5). Ik had periodes dat ik heel moe was. Niet int hoofd gewoon moe. Hoofd deed redelijk nog. Ik was er eerst bsng van en dan had ook zoiets laat maar komen. Ik vocht er niet tegen. Het was zwaar maar ik overwon t wel. Dat moet ik ook doen nu mn hoofd zo doet. Alleen omdat mn gedachtes zo'n chaos zijn en de klachten mentaal is t enger. Als ik 5 min later alles weer vergeten ben dan word je bang. Af en toe zeg ik wel vergeet t maar gewoon. Maakt niet uit. Moeilijk. De breinsensaties kan ik niet omschrijven meer. Het is niet alleen maar pijn in je hersens. Het is ook vergeten- verwarring - geheugen problemen - alles duizelt voor je ogen - dingen als vreemd ervaren - black outs even wegzakken in je hoofd voor je gevoel en eruit schrikken - derealisaties intense moeheid - cognitieve problemen enz enz en t lijkt steeds heftiger. Ik kom de dag niet meer door... O jeetje zelfs dit schrijven doet pijn. Hoofd is echt uitgeput. .... Ok half 10: laat t maar gebeuren. Dan sterf ik in mn hoofd of dan kan ik niks meer. Laat maar. Laat t maar zijn! Hoe harder je vecht hoe erger t wordt. Je vecht te hard. Leer t te aanvaarden. Accepteren. Dan in angst jezelf slechter voelen. Dan ben ik weer ziek. Dan is t niet uit te houden. De tijd tikt verder. Laat het los laat het gaan. Dan ga je maar dood dan heb je geen controle dan is t brein naar de * en ben je brein dood. Laat maar gaan... Hier ga ik aan werken!

Ben weer misselijk en last van mn maag en onrustig. Zelfde gevoel als met de buikgriep... Het is weer terug. Ik bleef al snotteren en dichte neus en diarree, maar dacht beter te zijn omdat eetlust terugkwam. Nu weer weg na dagen. Pfff.

Ik heb 37 5 met paracetamol ben bang weer ziek te zijn. Misschien aanhoudend virus. Het leek juist te beteren met energie en brein. Ik at weer. Ben ook niet misselijk. Wel nog steeds verstopte neus en rommel uit mn neus. We denken dat we corona virus hebben hadden. Man en ik. Ik ben zo in de war. Alles duizelt voor mn ogen. Volgens mij denk ik mezelf gek. Pms voor de deur. Afbouw daarna. En als ik me beter voel dan denk ik positief, maar als ik me Slecht voel dan denk ik dat ik dat allemaal niet meer trek. Ik weet het niet meer. Alleen dat mn hoofd moe is.

Ik zeg t steeds tegen mn man. Maar dan zegt ie dan sta je er alleen voor. Ik zie t niet zitten om thuis af te bouwen met jou. Hij wil de opname in Radboud afwachten en durft t niet aan. Hier en daar snap ik m want Paling wilde me ook niet begeleiden op afstand en zei ziekenhuisopname. Hulp van man heb ik echt nodig al is t maar om pillen uit te tellen. Ik vergeet zoveel en zal dubbel slikken. Nu geeft hij mij de hoeveelheid van de dag en dan zie ik In mn potjecof komt veel of niet heb ingenomen. Ja het is echt krankzinnig. Maar Ik overzie t niet meer met dit hoofd. Alleen ga ik echt niks ondernemen. Ik kan dat brein niet omschrijven maar het is een nachtmerrie in die grijze massa. Het lijkt niet echt.

Okee gisteravond was niet normaal. Ik weet het niet meer. Dit is niet meer te doen. Ik ben compleet radeloos met dat hoofd. De ochtend was best redelijk. Ik was moe, maar had t gevoel dat mn hoofd helderder was! In de ochtend was t nog drukkend maar ging helemaal weg en kon beter onthouden. Ik kreeg gelijk hele positieve vibes. Had een buurtje gesproken en die was ook ziek geweest en moe. Ik dacht echt zal wel beteren met mijn vermoeide hoofd. Heeft tijd nodig en rust! Ik voelde me wel moe, maar dacht ach in de middag ff rusten. Een boost. Dat brein voelt helderder dan wordt het een goede dag. Nou dat rusten leek te gaan. Ontspannen ging goed. Ik was moe en drukte de ontspanningsoefening iets eerder weg en dacht even lekker in vergetelheid te zakken. Dat lukte dus niet en was doodmoe toen ik uit bed kwam. Het was pas 2 uur en ik was nu al op. Ik wist geen raad met mezelf. Huilen te moe. Snikken. Maar ook dat hebben we eerder gehad en dacht gewoon de tijd uitzitten en op tijd naar bed. Compleet onverwacht kreeg ik een breinaanval die pijn deed, maar dat verdreef de moeheid en het zakte na half uur. Liep rond als een zombie au au oh oh, maar zo vaak gehad, no biggie, maar had daarna een heel wazig brein. Dat merkte ik wel maar gewoon even rustig zitten. Ik ging zitten. So far so good. Ik hoopte wat bij te komen. Om 18 u kwam weer een helse pijn opzetten. Oké dat hebben we ook eerder gehad. Alleen was de pijn en moeheid erger dan ooit. Huilen. Hopend dat t zakte. Wat vaak zo ging. Maar t zakte niet! Gewoon echt pijn. DAT BLEEF! Half 8 toch maar eten halfsnikkend en met drukkend brein naar binnen gewerkt. Ik was zo moe, maar dat hoofd bleef pijn doen. Mn man zo: "lekker zo'n bakkie soep, vind je ook niet?" Ik lepelde het zonder te proeven naar binnen. Hij snapt niet dat t oorlog in mn hoofd is en dat ik t te zwaar heb om maar te beseffen waar t naar smaakt. Je ziet t niet aan me. Ja mie gezicht met wallen, maar verder zie je het breinlijden niet. Mn omgeving snapt t ook niet hoe heftig t voelt in mn hoofd hoe ver ik heen ben. Ik ben gewoon om na eten een blokje om te gaan. Ik wist niet hoe ik t had met een drukkend brein. Hoe Ik t moest doen, maar jas aan en gaan. Het was afschuwelijk en alsof er nooit een eind aan kwam. Mn eten leek er weer uit te willen en je kan gewoon niet lopen als je hoofd zo drukt. Ik liep als een malle en constant dacht ik mis te stappen en dacht dit is niet goed dit hoofd. Eenmaal thuis werd ik niet goed. Echt afschuwelijk gewoon. Nog nooit zo heftig gehad. Heel de avond rusteloos gelegen met drukkend gevoel. Staren naar een wit plafond hopende dat ik me beter zou voelen maar dan Zag ik een vlieg en dat besef deed alweer pijn. Ik kon niet rustig liggen. Woelen. De zwaarste avond ooit. Viel tijdig in slaap om om 12 u wakker te worden en daarna heel onrustig licht geslapen. 7 uur weer wakker. Met een horror brein. Nu weer die druk. Ik weet me geen raad met dat brein. Ik doe mijn best om rustig te zijn. Ademhaling- en ontspanningsoefeningen. Ik ben weer beter. Eet weer. Ik had gister hele positieve self talk. De druk is Okee, maar de sensaties erbij. De moeheid int hoofd. Het gevoel te moe te zijn in het hoofd om nog te leven. Ik kan gewoon niet meer. Ik kan wel iets gaan doen, maar t lukt gewoon niet. Het hoofd wil niet meer! Het begeeft het echt. De rek is er uit. Alles is teveel. Gisteravond dacht ik echt te sterven in de nacht. Ik had al mn moeder geappt met lieve woorden. Dit voelt zo niet goed en dacht niet te overleven. Als ik wilde gaan slapen krijg ik ook dat ik niets meer weet. Blackouts. Heel eng. Alles is teveel. Alles is te vermoeiend. Zelfs huilen lukt niet meer. Te vermoeiend. Ik ben radeloos. Ik weet niet meer hoe ik de dag door ga komen met dit uitgeputte brein. Ik ga mezelf niks aandoen. Zo is het niet. Ik ben ook te moe om te denken daaraan. Ik ben aan t overleven juist en zoek een weg hoe. Ik denk dat ik aan dat brein doodga. Ik ben niet bang voor de dood alleen t lijden. Dit is niet normaal meer. Hoe erg kunnen je hersenen nog worden. Ik leef niet meer echt. Ik overleef elke minuut. Door de druk en moeheid vergeet ik alles en alles lijkt me vreemd. Ik kan t niet omschrijven maar het is een hel! Blijven ademen en hopen op een wonder

GRATIS AF TE HALEN: kapot brein. Veel gebruikt. Heeft heel goed gewerkt 33 jaar lang, maar heeft t begeven. Ik heb geen verstand. Misschien kan iemand anders en nog wel wat mee. Via post kan ook. Verzendkosten voor afnemer.

Verwijderd