Van de week had ik een gesprek bij een verzorgingstehuis. Daar ga ik vrijwilligerswerk doen. Ik kijk ernaar uit. De maatschappij in. Weg van het terrein hier. Al zijn het enkele dagdelen per week. Ik word hier namelijk behoorlijk 'gek' van de gekte om me heen af en toe.
Verder heb ik vanmiddag weer een afspraak met mijn psycholoog. Ik zie er een beetje tegen op. Ze is behoorlijk van het doorpakken (niks verkeerds aan hoor!) Maar ik kreeg 2 weken geleden de opdracht om uit te zoeken wat er soms voor zorgde dat een nacht wél goed ging. En ik ben er nog niet uit. Is het de volle maan, ongesteldheid, een drukke dag etc. Of juist niet?
Daarnaast had ik gisteren met mijn trajectbegeleider onverwachts een behoorlijk diepgaand gesprek wat raakte aan criminele activiteiten van mijn familie. (Die ik ben ontvlucht, zo ongeveer dan). Dat was niet de bedoeling an sich, maar het kwam erop, en alles is zo verweven in elkaar dat als ik echt eerlijk wil zijn en niet alles alleen wil 'oplossen' het wel nodig is sommige dingen een beetje te delen.