Myle

Ik heb net opgezocht wat tinutis is, en het lijkt me vreselijk. Mijn opa had hier last van. Ik laat mijn oortjes wel even wat lager in geluid. @lady jane Ik hoop dat het een gevolg is van de griep/verkoudheid. Want dit is echt een marteling anders lijkt me.

@Yana Ik laat elke dag de buurhond uit ja. Rond 6, half 7. En meestal ben ik wel een uur weg. Voelt goed. Ik heb alleen geen regenpak. Wel een warme douche en droge kleren achteraf En ik heb ook alvast de doos tissues van Yvonne gepakt. Mijn hele hoofd zit vol met snot en hoest me een ongeluk.

Helemaal goed Bolletje Ik hoop dat je vooral leuk-druk bent. Veel plezier en succes alvast met de kerstmarkten!

Goedemorgen Lika (en de rest ook alvast ) Dagpact: Myle

@Bor Er valt niks te scrollen hoor. Ik zou ook angstig zijn. Ik vind dat je hier heel dapper mee omgaat. Het is waarschijnlijk lastiger dan je het hier uit. Ik wens je het allerbeste. Niemand gunt je een slecht perspectief. Hoe lang duurt het nog tot ze je een meer definitieve uitslag kunnen geven? Moet je daarvoor eerst weer helemaal beter zijn? Nou goed, ik hoop dat je de zorg krijgt die je nodig hebt en verdient. Take care.

Waarom wil je dit nou zeggen? Gun @CoconutWoman haar eigen geluk? (Of anders ongeluk, dat mag zij toch zelf weten?) Sorry maar ik snap gewoon niet waarom je zo'n 'waarschuwing wil geven.

@Lika en @Meisjeamsterdam heel erg bedankt voor jullie support. Het gaat nu wat beter. Ik heb teruggelezen wat ik zei en het is niet helemaal hopeloos. Dat is het waarschijnlijk nooit, hoewel het zo wel kan voelen. Hopeloos voelde het even wel. Ik dacht dat ik nooit meer uit een hele destructieve circel zou komen. Ik dacht dat ik gewoon verder en door zou gaan zoals ik bezig was. Straight to hell. En het maakte me (ergens) niet uit. Ik ben blij dat ik ergens de stopknop heb gevonden.

@CoconutWoman, je vertelt gewoon hoe het nu is volgens mij. En ik gun je een super date. Ik zou eigenlijk niet weten waarom je dit hier niet zou kunnen bespreken. Het is gewoon een deel van het dagelijks leven toch? Ditjes en datjes wat ook kan groeien tot meer. Dat is geheel aan jou. En wat betreft dat hij (matig) drinkt. Kun je of durf je aan hem uit te leggen dat voor jou het klaar is? Want volgens mij is het geen optie om een beetje maar te drinken. Misschien lukt dat 1 of 2 of meer keren. Maar zoals ik het lees drinkt hij sociaal en heeft daar geen problemen mee. Jij hebt je alleen niet voor niks hier aangemeld.

@Smaragd Dankje, en @Bor, ik kan me niet voorstellen hoe je je zou voelen. Ik wens je heel veel sterkte en geluk. En ieder ander ook die het kan gebruiken. Hier gaat het weer wat de betere kant op. Ik durf mijn bericht op mijn 'wie is wie' niet terug te lezen want ik weet dat het erg donker/somber was. Ik sta nu weer op dag 2. Na best wel wat ellende. Nu ben ik ontzettend verkouden en heb lichte koorts. Ik blaf ook best hard. Logisch dat je vatbaarder wordt voor een halve griep als je niet goed voor jezelf zorgt. Ik wilde vanmiddag even mijn huis uit en ben naar de inloop gegaan en heb 3 flyers gemaakt voor verschillende sinterklaasevenementen op het terrein. Dat was leuk om te doen. Beetje knutselen met Word/ afbeeldingen eronder etc. En het werd ook nog eens gewaardeerd. Net weer terug van de buurvrouw met haar hond. Toen ik terug kwam heb ik even een kop thee gedronken bij haar. Niet dat het nu allemaal weer goed gaat want ik ben er helemaal (nog) lang niet. Maar het is even OK.

O, je was me even voor. Het maakt niet uit of er een pleister nodig is of een operatie. Het gaat om of je jezelf het allemaal wel gunt. Ik ben daarnaast wel opgelucht dat je die 8 halve lt hebt weggedaan. Eigenlijk wel heel knap. En wat betreft die scherven en een kat (of meerdere) dat is logisch. Ik probeer nu de energie te verzamelen om vanalles weg te gooien. Vooral lege flessen. Er is een omgegooid door mijn kat, met scherven als gevolg. Dat komt wel eens goed dan. En ik doe het voor mijn kat, eerder dan voor mezelf.

Oh, en inderdaad laten staan. Dit is hoe je je voelt en wie je bent. Een forum met alle leden pakt dat niet af. (en ook: wijst het niet af) Blijf alsjeblieft jezelf. Gewoon zoals je bent. Want dat is waardevol. Je kunt het echt. This is a battle that you are gonna win.

Ik had een bericht geschreven maar dat is ineens weg. Maar jezelf beschadigen lost niks op. Weet je. Misschien die spiegel kapot slaan wel. En ook jezelf kwetsbaar opstellen. Ik vind dat alleen maar heel erg dapper. Ik hoop dat je vannacht en desnoods morgenochtend wat kan slapen. Ik vertelde op de wie is wie draad ook niet veel positiefs. Maar gaan we er morgen weer voor?

@Smaragd Wat ontiegelijk rot. Zo'n spiegel kapot slaan is misschien wel de perfecte manier. Maar inderdaad niet jezelf snijden met de stukken. Je hebt jezelf nu wel genoeg kwaad gedaan. Ik weet hoe zoiets voelt. EMDR is hartstikke zwaar ook trouwens. En nu ben je alleen. Dat is niet gemakkelijk. Maar wel jouw eigen weg die je weer kan vervolgen. Ik heb vertrouwen in je. Slaap lekker.

Ik vind het niet erg hoor dat er hier inspiratie wordt opgedaan voor belangrijke dingen. Ik ben (al) 8 jaar volwassen. Ik weet dat ik hier gewoon mag en kan posten. Ik was denk ik wat geraakt omdat ik hier schrijf in/op een soort dagboek manier. Maar hier is geen sleuteltje van. Het ging vandaag best goed. In de zin van openheid en eerlijkheid. Vrij laat in de avond ben ik naar een verpleegkundige gestapt om aan te geven dat ik alles moeilijk vind. Dat ik zelf de oorzaak ben vaak. We hebben een vrij lang gesprek gehad. En ik heb gezegd dat ik me hier niet zo goed geholpen voel. Veel dingen en afspraken worden uitgesteld of niet zo serieus genomen. En ik heb gezegd dat mijn pleegouders hebben aangegeven dat ik misschien gebaat ben bij een tijdje weer bij hen te gaan wonen. Dat is iets waar zij en ik wel even goed over na moeten denken overigens. Maar zoals het nu gaat kan alles niet veel slechter. Ik verwaarloos mezelf en mijn omgeving. Ik houd het zoals ik nu bezig ben niet zo lang meer vol. Misschien bijna letterlijk. Ik zal iets moeten want anders zuip ik mezelf denk ik dood. En ergens wil ik dat gewoon niet. Ik wil vooral niet meer zo vechten. Of het nu een gevecht is om bij de slijter te komen of een gevecht om zogenaamd helder, leuk, aandachtig te zijn voor de mensen om me heen. Die facade moet weg. En of ik nou rechts of links moet voor dit alles maakt me niet meer uit. Als ik er dwars doorheen moet ook niet. Mijn leven is een soort hel nu. Ik ben bereid tot bijna alles. Misschien haal ik dit later weg want het klinkt nogal wanhopig. Maar niet citeren aub.

Sorry maar het voelt nu een beetje ongemakkelijk om iets te plaatsen. Ik waardeer echt de reacties die steunend, raak of ook afwijzend en/of corrigerend(voelend) zijn. Ik weet even niet meer of ik moet en wil reageren op mijn eigen draad.

En een kleenex want ik ben ook verkouden en ik hoest als een malle. De taxichauffeur gisteren vroeg me of ik een of ander (waarschijnlijk keelpastille) snoepje wilde. Het was te donker om te zien wat het precies was. Ik bedankte hem. Misschien was dat asociaal maar ik was bang om erin te stikken in een hoestbui. t' Zal wel over zijn voor ik 80 ben.

Goedemorgen. Ik ga vandaag even helemaal niks anders doen dan de kat extra aandacht geven want die miauwde gisteren als een leeuw. En dan even later een bijeenkomst met de cliëntenraad waarvan ik weet niet eens weet wat het onderwerp is. Verder gewoon en vooral nagenieten van afgelopen weekeind.

Nog gefeliciteerd @Bor!! Je slaapt nu hopelijk. Maar ik ben blij je zo te horen. Ik neem van je aan dat CAS goed is, of héél goed. Dit is een ervaring die niemand van je af kan nemen. Dit zijn volgens mij de ervaringen die we soms nodig hebben.

Heel flauw waarschijnlijk dat ik dit zeg. Maar psychiatrische instellingen werden (vroeger iig) gebouwd ver buiten de beschaving. Inderdaad ver in de bossen weggestopt. En dat is waarom ik dus geen bus kon nemen. In het weekeind rijdt er vanaf hier helemaal niks. En ik kon wel fietsen naar het dorp om daar ergens bij een bushalte op te stappen. Maar die 1 euro wat de hele reis zowat scheelde maakte dat ik dat niet deed. Ik wil me niet excuseren voor mijn keuzes en ik verwacht ook niet dat een paar anderen dat van me verwachten. Ik heb op mijn manier een heel goed en constructief weekeind gehad. Ik heb hier niet alle ins en outs verteld maar dat lijkt me ook niet nodig. @Adri02, geldverspilling is iets anders dan ik heb gedaan dit weekeind. Het was alles waard. Ook een paar euro's die ik via een hele minimale uitkering ontvang. En voor de rest, ja ik ben nog wakker en dat is geen uitzondering. Maar ik vind het wel soms lastig hoe te reageren en wanneer en waarop. Het lijkt of vooral voelt alsof ik altijd wel iets niet goed doe. Maar dit is voor nu even hoe het is voor mij.

Oh, en over complimenten.. Ik denk dat je die vooral moet geven of nemen wanneer ze juist en eerlijk bedoeld zijn. Als je het niet meent, kun je beter je mond houden: Zeg dan maar niks. Ik wil geen compliment voor elke poep of scheet. Geen op en neer gedender en elke keer als het "op" een compliment is. Dat is niet helpend (voor mij althans). De hele discussie hieromtrent vind ik wel interessant. Maar voor nu ga ik eerst proberen te slapen.

Wou, ik ben een beetje omvergeslagen door alle reacties. Lijkt alsof het veel discussie oproept maar ik lees zoveel waardevolle dingen erin. Zou eigenlijk iedereen persoonlijk willen bedanken maar ik weet niet waar ik dan moet beginnen of eindigen. Maar ik ben weer terug, sinds 3 uur ongeveer. Mijn weekeind was over all heel fijn. En waardevol, liefdevol en hoopvol. Begripvol. Net als zij met het nieuwe huis had ik het gevoel dat ik (ook) iets anders wil. Ze hadden telefonisch aangegeven dat ik daar mocht drinken als ik wilde, als dat de stap zou verlagen om uiteindelijk eens te komen. Dat verlaagde de drempel om, hoe waardeloos ik me gisterochtend ook voelde niet of juist vooral wel te komen. Maar het bezorgde me een idee dat ik wilde bewijzen dat ik dat echt niet zou doen. Niet de voorraad die van hen is sowieso. Dat leidde ertoe dat ik in de laatste paar minuten voor ik vertrok een flesje spa vulde. De hele zaterdag was goed. Ik werd zo warm ontvangen. Ik kreeg een rondleiding in het nieuwe huis en we zijn gaan wandelen. We hebben bijgepraat en zijn wat tv gaan kijken 's avonds in een vrij donkere woonkamer (vanwege nachtdienst van mijn pleegvader) en dronken thee. Tussendoor zocht ik met mams dingen uit die ze hadden bewaard van mij. Kinderboeken, tekeningen, een scrapbook etc etc. Maar toen ze naar bed ging was ik klaarwakker en raakte ik in paniek. ik beloofde halfachtig dat ik het wel zou redden. Dat halfachtige zag ze en ze is naar bed gegaan zonder uitvragen, regels, afspraken. Op dat punt dacht ik al aan die fles in mijn tas. (en aan de flessen wijn die daar in de voorraadkast stonden, voor het grijpen). De hele dag had ik gewacht op het moment dat een van hen me zou vragen of ik zelf alcohol had meegenomen of op wat voor vraag die daar in de buurt kon komen. Zodat ze me een hele preek konden geven. Maar nee. Ze hielden zich aan een soort stille code leek het. En dat maakte voor mij het verschil tussen Ok, ik weet dat die fles vannacht of zelfs door de dag heen eraan gaat lastiger. En daarbij: Die flessen in jullie voorraadkast? En ik heb tot ? 4/5 uur getwijfeld. Ik maakte mezelf op een moment wijs dat het water was. En toen ben ik gaan proberen te slapen. Lukte niet. Chatten met 113 was ik ook mee klaar. En in een wanhoopspoging heb ik nog even gebeld met de nachtdienst van hier, die vertelde me vrij abrubt dat zij me niet kon helpen van zo'n afstand. Oké, prima maar toch. En toen voelde ik me net een baby. Ik wilde nog drinken maar ik plaatste hier een bericht. En heb de meegenomen alcohol weggedaan. Ik heb bij mijn pleegmam aan de deur geklopt en uitgelegd wat er was. Ze zag vooral angst en ik was erg "buiten mezelf" zei ze vandaag, maar ik herinner me het wel. Ik ben uiteindelijk rond 7 uur diep in slaap gevallen terwijl mijn pleegmam mijn hand naast me vasthield. Vandaag kon ik er weer een beetje tegen en zijn we naar een stad geweest waar we vaak samen kwamen. Veel indrukken want ik was er al zo'n 7 jaar niet meer geweest. Sommige dingen compleet veranderd en sommige herken ik nog aan de tegels op de grond, van toen ik klein was. Die buurt, die regio. Dat wat ik ken(de) gaf iets nostalgisch. De terugreis afgelopen avond was ontzettend uitputtend. Ik kon de stationtrappen bijna niet zien en was bang flat face 8 of 10 meter lager op dat harde beton neer te komen. Maar ik ben weer hier. Veilig en wel. Ik hoop dat ik dat laat voortbestaan. En ehm. Ik neem het compleet niemand kwalijk als 'ie dit halve boek niet wil doorlezen.

Ik ben gisterochtend vertrokken naar pleegouders. Het was iets meer dan 3.5 uur reizen met OV maar wel alles waard. Het zijn zulke lieve mensen. Ze weten ook dat ik al een hele lange tijd niet langs geweest ben door mijn alcoholmisbruik. Ze hebben alleen al sinds eind vorig jaar een nieuw huis en daar was ik dus nog nooit geweest. Nu ik er ben zijn er foto's van mij. En ze hebben dingen bewaard die ik maakte toen ik 12 of 13 was. Best even confronterend om een rondleiding te krijgen en dan spullen die je in de brugklas maakte tegen te komen. Prijzen die ik heb gewonnen met zeilen, die ze uitgestald hebben. En schilderijen (Ik ben geen expert schilder, of zeiler ofzo). Blijkbaar vinden zij deze dingen belangrijk. Ik kijk er nu op terug met het gevoel dat ik het wel graag wil doen en kunnen. Maar dat het me vaak of soms allebei ontbreekt. Dat was eerder niet zo. Maar ik puchte mezelf nogal. En daarnaast heb ik mijn broer(tje) die net 25 is ook weer gezien. Hij is volwassen geworden lijkt het. Voor een deel dan. Ondanks zijn problemen. We hebben afgesproken elkaar te zien vandaag en dat was heftig. Ik kan het soms even niet laten te denken dat het best wel ** is dat hij een rijbewijs heeft en ik niet. Want hoezo rijd je met drugs beter dan met drank? Voor de rest wilde ik het liefst in bed kruipen bij mijn pleegmoeder. (vader heeft nachtdienst) en zeggen dat ik voor ik ben vertrokken een halve lt spa fles heb gevuld met wodka en meegenomen. Maar nu giet ik dat weg. Het is het simpelweg niet waard.

Haha ja. Ik zie nu dat mijn bericht wel een beetje poepchic over kon komen. Zo was t niet bedoeld. En ik heb inmiddels een houten kont van 1.5 uur in de trein op de trap zitten. En moet nog een halfuur. Veel plezier vanavond Lonster!

Met de fiets 25 km had ik niet zoveel zin in voordat ik ergens met de bus ging @Adri02. Maar het was trouwens een wmo regiotaxi. Net zo duur als gewoon OV. Klonk meer chic dan het was. Hoewel je natuurlijk gelijk hebt dat thuis een broodje smeren goedkoper is dan bij AH2go iets kopen. Maarja. Ik heb al een tijd dit niet meer gedaan.

Net uit de taxi en in de bus op weg naar de trein. Eigenlijk is dit waar ik veel plezier in heb. Reizen. Ik haal zometeen mijn ontbijt op het station.