Annie87

@ELL zo blij voor je dat het tot nu toe redelijk te doen is. Hoop dat de rest van je afbouw ook zo verloopt en dat je deze ellende dan achter je kan laten. Dikke knuffel

@Kannietmeer dat is zo herkenbaar. Dat dromen over de vrienden die je kwijt bent ook! Ik heb een paar jaar geleden een vriendin verloren op een nare manier. Onze vriendschap ging heel naar over en vaak droom ik nog over haar en dan voel ik me ook in de war. Soms hebben we het heel gezellig in die dromen en zijn we op stap. Dan mis ik haar bij het wakker worden. Maar ik zal nooit meer contact met haar opnemen want ze heeft me grandioos gekwetst. (Had overigens niks met de benzo’s te maken). Nu droom ik bijna elke nacht over mijn ex. Verschrikkelijk is dat, maar zal wel verwerking zijn ofzo. Ze zeggen toch vaak dat je in je dromen dingen verwerkt? Ik sta in mijn dromen vaak tegen hem te schreeuwen en te huilen van onmacht dat ik het maar niet begrijp, waarom we er nooit over gepraat hebben etc. etc. Ik ben dan ook heel down bij het wakker worden en verward. @doorbijter dat is echt bizar ook! 5 jaar!! Werk je ook al zo lang niet? (Gewoon even nieuwsgierig naar). Ik ben nu iets langer dan een jaar uit de roulatie en vind dat al afschuwelijk lang. Het is vreselijk dat deze pillen ons zoveel kosten; banen, vriendschappen, relaties, huwelijken, huizen etc etc... omdat we zo langdurig ziek zijn. Ik denk ook veel aan wat het me gekost heeft, terwijl we hulp zochten bij een arts. Bizar. Het maakt me kwaad maar ik schiet er niks mee op. Ik denk wel dat we genezen alleen dat het echt heel lang kan duren tot na je laatste pil. De ervaring en verdriet van wat het ons heeft aangedaan raken we denk ik nooit meer helemaal kwijt. Als ik iemand ontmoet (vandaag een nieuwe huisarts in nieuwe woonplaats die ik het natuurlijk moest vertellen) en ik vertel mijn verhaal in het kort, hou ik het meestal nog steeds niet droog. Maar als we beter zijn gaan we ons sociale leven weer oppakken. Dat geloof ik echt. We kunnen dan weer werken, sporten naar een feestje. Ik heb een paar oude forumleden gesproken die een afschuwelijke ontwenning hebben gehad. GABA en ellendig (forumnamen) hebben ook hele erge klachten gehad, en heel lang last na hun laatste pil maar zijn volledig hersteld van alle benzo klachten. Heeft bij hen wel zo’n 2 jaar geduurd na de laatste pil. Er is bij mij wel verbetering maar sommige oude klachten maken plaats voor nieuwe dus het voelt vreemd. Ik voel me absoluut niet beter en functioneer nog steeds niet. Zou niet kunnen werken. Heb moeite om de dag door te komen, geen zin om af te spreken met vrienden omdat ik me te ziek voel. Toch verbeteren bepaalde symptomen wel; mijn trilaanvallen en inwendig trillen lijkt stukken minder te zijn geworden. Ik sta in de ochtend niet meer als een Parkinson patiënt mijn ontbijt te maken. Dit is zo geleidelijk gegaan dat het amper opvalt. Maar opeens bedacht ik me dat. Diarree lijkt ook redelijk verdwenen. Mijn hartkloppingen worden nog steeds minder. (Al is het nog steeds niet zoals normaal). De druk op mijn hoofd en oren (gevoel alsof ik onder water heb gezeten in het zwembad) wordt ook steeds minder en is nu meer vaag aanwezig... de duizeligheid en derealisatie lijkt ook nog steeds wat meer op te klaren maar is nog steeds niet over. Wel heb ik in een later pas nieuwe klachten gekregen; toen ik circa 2 maanden pil vrij was kreeg ik de brainzapps. Wel in lichte vorm gelukkig. Ook kreeg ik een heel vreemd unheimlich gevoel als ik s avonds in bed lag en wilde gaan slapen en dan begon ik te schokken en kreeg ik hevige spiertrekkingen. Tot op de dag van vandaag vraag ik me nog steeds af of dit een milde vorm van epilepsie is geweest, aangezien dat in zeer verschillende varianten kan voorkomen. Heb nooit echt insulten gehad. Dit is wel weer afgenomen gelukkig want dit vond ik echt afschuwelijk, kan ook amper beschrijven hoe dit voelde. Mijn grootste klacht op dit moment is het gevoel van onrust. Ik denk toch dat dit een vorm van acathisie is, want het was zo erg dat ik ook alleen maar liep te ijsberen en kilometers heb gelopen en niet stil kon zitten. Inmiddels kan ik er wel stil onder zitten maar het is toch nog te hevig vaak en zorgt vaak voor huilbuien. Ik geloof wel in volledige genezing. Ik wil erin geloven en heb zoveel verhalen gelezen van de mensen die genezen zijn. Ik denk echter wel dat ik er voor de lange rit in zit en ben vaak verdrietig omdat de toekomst nu zo onzeker is. Maar aan de andere kant probeer ik dan te denken; ik heb (waarschijnlijk) een ziekte waarbij ik juist genees en waarbij ik hoogstwaarschijnlijk steeds beter zal worden (van de andere ervaringen uitgaan). Hoe fijn is dat? Ik zet het hier nu wel heel stoer neer hoor, maar zo probeer ik mezelf te motiveren om de moed niet op te geven. Sorry weer een lang verhaal geworden... hoever ben je inmiddels doorbijter? Dikke kus

O ja en Liz, dat geldt natuurlijk ook voor de AD ontwenning ;) tijdelijk!

@Kannietmeer en @EefjeJ ik ben er zelf ook heel bang voor, maar lees dat iedereen dat denkt. Mij helpt dit filmpje; zij legt uit dat iedereen in ontwenning deze angst en gedachte heeft. En het gaat over. Laten we ons hieraan vast houden. https://m.youtube.com/watch?v=DxyN3Tl0ZBQ ik wacht op de dag dat ik kan zeggen dat deze vrouw helemaal gelijk heeft en wij ook kunnen zeggen; nee idd! Alles gaat voorbij en is tijdelijk en was de ontwenning. Dikke knuffel

Idd gewoon kijken naar wat je lichaam aankan. Het is geen wedstrijd en je komt er wel vanaf! Dikke kus

Hoi allemaal, @Kannietmeer wat vervelend. Voor mij voelt derealisatie alsof ik aan de drugs ben. Ik vind het een trip gevoel, afschuwelijk. Hoop niet dat je dat hebt. Het wordt wel heel langzaam minder hevig bij mij. Hoeveel Mg zit je momenteel met je AD? Dat over mijn rug wrijven heeft mijn moeder destijds ook gedaan en hielp heel erg goed idd. Kalmeert toch een beetje. Sterkte. @spirit ik hoop dat het zo blijft en dat het goed gaat met die 10 Mg! Dat zou super zijn. @bolletje apart he, dat je dan opeens toch weer rommeliger slaapt... gelukkig merk je het niet zo in je functioneren en ben je voor je gevoel toch uitgerust. Fijne avond allemaal.

Hahaha ik kreeg van EMDR ook de slappe lach! Ik lag helemaal dubbel met mijn psycholoog! Toen vroeg ik nog; eeeehm is dit wel goed? Ze zei dat meer mensen het hadden tijdens een sessie.

Afschuwelijk maar herkenbaar helaas. Artsen snappen niet hoe heftig en allesoverheersend de verschijnselen zijn. En ik denk echt dat mensen die het hebben meegemaakt dat alleen kunnen begrijpen. En zelfs dat verschilt nog van elkaar want niet iedereen krijgt dezelfde ontwenningsklachten en ook niet elke ontwenning is even erg. Mijn ontwenning was afschuwelijk en zelfs dan lees ik nog verhalen van mensen die een nog ergere ontwenning hebben doorgemaakt. Ik wens je veel kracht en sterkte. Ik hoop dat ze daar weten wat ze doen. Heb je inmiddels wel een verslavingsarts gesproken?

Gefeliciteerd @EefjeJ en @Moedig! Dat zijn goede berichten!

OW jeetje ook fijn weer zeg. Je erop zetten prima maar eraf komen pfffff. Wat een ellende dat het alleen zo kan.

Zijn dit pillen die je kan delen? Of kan je alleen een stap nemen van 100 naar 50? Is een flinke stap namelijk. Zijn taperingstrips anders een optie voor je?

Poeh jeetje Tim petje af hoor! Ik kan het echt niet aan om te werken nu. Maar eigenlijk ben jij ook veel te snel aan het werk gegaan en daardoor ben je nu weer ziek en weer bij het UWV. Belachelijk eigenlijk. Kan me voorstellen dat je een boel te verwerken hebt nog. Hoeveel heb je nu afgebouwd van je AP? Super goed dat je dat doet want het schijnt heel slecht te zijn om daar lang op te zitten. Veel sterkte ook lieve Tim! Hoop dat ze je dit keer wat tijd gunnen. Liefs

O dat is wel een goeie ja, want ik hoor welleens mensen zeggen dat het UWV zegt je kan zus en zo wel terwijl ze dat helemaal niet gezegd hebben of dat ze dingen verdraaien. Te erg voor woorden vind ik dat... hoe lang zit jij nu thuis?

Mijn vader heeft gezegd dat hij de eerstvolgende keer meegaat en ik zal denk ik ook over gaan naar een UWV instantie in noord Nederland. Mijn vader snapt meer hoe slecht het gaat. Misschien ook omdat hij vroeger zelf eens erg overspannen geweest is.... denk dat het wel beter is dat er iemand meegaat want ik zat huilend en wanhopig aan tafel daar het hele gesprek en somde wel 12 erge symptomen op waar ik nog steeds heel veel last van heb en die UWV arts zei leuk; ik zie wel mogelijkheden. Ik viel stil toen... kan er niet meer tegen vechten eerlijk gezegd. Ik kom amper de dag door en simpele huishoudelijke taken kosten zeer veel moeite. Ik vind het echt een rot instantie...

Thx voor je lieve begrip. Ik denk ook dat het anders was geweest als mijn ouders bij elkaar geweest waren. Ik denk dat mijn moeder ook een beetje met de rug tegen de muur staat omdat haar man het niet wil en dit geeft spanningen tussen hen. Maar ik snap niet dat ze me maar dingen blijft sturen zoals die woningen terwijl ze weet dat het niet kan. Dat irriteert me dan weer. En ik snap eerlijk gezegd niet dat ze mij en mijn vader niet wat meer tijd gunnen zodat de boel daar gewoon af is. Vanaf begin heb ik al druk gevoeld bij hun. Ik kan er niks aan doen maar dit zal mijn band met hun voorgoed veranderen. Vreselijk ELL had jij dit ook met familie? Partner? Weet jouw verhaal even niet zo goed meer. Mag je ook privé sturen. Dikke knuffel en dankje

Nog even een hele stomme vraag misschien maar zijn er hier mensen die bewust het UWV hun uitkering hebben laten zitten omdat ze teveel pushten? Het gesprek met de UWV arts was vreselijk maar ik wacht nog steeds op bericht. Maar verwacht dat ze me aan het werk willen hebben en ik zou niet weten hoe. Kan niks, kan niet eens mijn eigen verhuizing regelen. Dingen in het huishouden gaan vrijwel niet. Maar dit in blijkbaar heel onbegrijpelijk. Soms zou ik willen dat ik een bekende erge ziekte had i.p.v. dit. Iets wat aantoonbaar was... waarvan men zei; jeetje wat erg dat je dat hebt, neem je tijd... stressgeralteerde ziektes zijn zo onbegrijpelijk, zelfs voor artsen en afbouwen van medicatie al helemaal.. maar daar zitten jullie denk ik ook allemaal mee. Soms denk ik; misschien moet ik het UWV gedag zeggen, dan maar geen uitkering maar dan heb ik die druk en verantwoording afleggen niet meer. Maar heb ook geen idee wanneer ik beter ben...

Hallo lieve allemaal, hoop dat het met jullie beter gaat dan met mij. Ik voel me afschuwelijk. Van bepaalde klachten weet ik dat ze benzo gerelateerd zijn (brainzapps, spierschokken en trekkingen, derealisatie) maar ik heb nu zoveel stress en van bepaalde klachten weet ik het ook niet goed meer. Ik voel me echt heel slecht en heel ziek. Zou vandaag met mijn vader kijken voor een kledingkast maar ik kan het niet. Barstende hoofdpijn, nek/schouder en armpijn. Mijn ochtend begon weer met huilen. Ik wil niet in de slachtoffer rol gaan zitten want dat schiet niet op maar het is wel heel veel allemaal. Zo ziek voel ik me, al zo lang.... en dan nog een vechtscheiding erover en eigenlijk kan ik nergens terecht. Ik kan niet meer bij mijn moeder en stiefvader blijven. Ze zetten me niet letterlijk de deur uit maar pushen me elke dag zo erg dat ik gek word. Ze dragen “oplossingen” aan die geen oplossing zijn. Zoals een woning met 800 euro huur terwijl ik nu een ziektewet uitkering op bijstandsniveau heb. Het maakt me kwaad want ik snap maar niet waarom ze dat blijven doen. De kamer bij mijn vader is nog niet af. Douche en toilet wel. Ik ga morgen toch mijn spullen halen. Ik wil geen dag meer bij mijn moeder en stiefvader zijn. Voel me zo onwelkom daar. Mijn stiefvader heeft ook iets tegen me gezegd wat ik hier niet eens wil herhalen. En ik begrijp niet wat ik heb gedaan waar ik dat aan verdiend heb. Ik snap dat het niet leuk voor hen is om mij in huis te hebben. Maar ik ben zo ziek en in een vechtscheiding. Voel me behoorlijk in de steek gelaten door hun. Ben blij dat ik naar mijn vader kan, al is dat verre van ideaal. De slaapkamer heeft nog geen gordijnen. Vloer is nog niet klaar. Hoop dat de vloer morgen afkomt en dat in elk geval een bed erin kan staan. Ik slaap zo slecht en ben bang dat ik zonder gordijnen niet kan slapen daar. Misschien moet ik zo maar kijken of ik een slaapmasker kan kopen. Ik weet het ook niet meer. Mijn vader begrijpt het allemaal ook niet dat het zo moet en dat ik niet even rustig daar kan blijven. Maar inmiddels wil ik er ook niet meer blijven. Verkies ik liever een woning vol troep die niet af is, dan ergens zo niet welkom te zijn. Ik hoop dat jullie wel veel steun ervaren van familie. Heb hier vanmorgen lang in bad gelegen. Hoofdpijn is gezakt gelukkig. Maar wel heel duizelig en raar gevoel aan 1 kant van mijn gezicht. Doof gevoel. Het is net alsof ik scheel de wereld in kijk met een hoofd vol watten. Ik vraag me af of ik ooit beter ga worden, want ik woon straks in een bouwval, maar ga ik daar mijn rust vinden? Ik weet het niet... ik zal proberen mijn ogen te sluiten voor de troep en kijken of ik zoveel mogelijk in mijn kamertje kan zitten die af is en eventueel de natuur opzoeken daar. Ik zou niet meer weten welke diagnose je mij moet geven; burn-out, benzo ontwennningssyndroom, depressie... volgens mij passen ze inmiddels allemaal. Ik had overigens geen depressie maar ben het nu wel. Wat een rotzooi zeg mijn leven zo... ik kijk er wel naar uit dat mijn eigen lieve poes morgen met me meegaat! Die heb ik zo ongelooflijk gemist de afgelopen weken! Eindelijk weer herenigd! Zal wel wennen worden voor haar in een ander huis... veel liefs

Ach @bolletje dat is erg! Heel veel sterkte! Wat verdrietig dit! Hoop dat het goedkomt.

Ik ben blij dit te lezen. Met mij gaat het helaas nog erg slecht. Ik ondervind nog veel klachten van de benzo’s. Veel liefs

Thx Liz, nee hoor. Maar zo moet het niet gezien worden. Ik heb nog 10 verschijnselen die hevig aanwezig zijn. Ik zal niet zeggen hoe afschuwelijk ik me vandaag voelde. Veel wil ik niet meer zeggen maar voor mij voelt het echt nog als overleven. Ik vind het sowieso moeilijk om er een percentage aan te geven. Dit is niet vergelijkbaar met griep. Je voelt je op een heel andere manier ziek. Ik vind dit veel erger. Maar dat snappen denk ik alleen de mensen die het meegemaakt hebben zoals jullie. Dikke kus

Owwww zo bedoel je het hahaha ja zo kan je het ook bekijken. Alleen zo voelt het niet moet ik zeggen. Ik zou zelf meer zeggen dat ik me 50% van de oude ik voel. Huishoudelijke taken zijn super moeilijk. Sociale contacten nog niet, kom amper de deur uit en nog niet in staat te werken. Maar ik was echt zo slecht dat ik volledige zorg nodig had en zelfs niet meer kon lopen. Dus tja ik leek wel terminaal... maar voel me nog niet 80%. Maar ik snap nu hoe je dat dan zag idd Haha. Hoe gaat het met jou? Beetje bekomen van de temazepam? Veel liefs

@Kannietmeer en @Cyclad58 of ik heb ernstige geheugenproblemen (die heb ik af en toe ook echt) maar... waar heb ik gezegd dat ik voor 80% minder klachten heb? Ik kan me dat zelf niet herinneren ooit getypt te hebben hahaha, en het is ook niet zo dus ben even helemaal verbaasd? Of ik heb ooit iets getypt en er totaal geen weet meer van? Haha sorry snap er even niks meer van

@bolletje dankjewel! @EefjeJ dat is behoorlijk *piep* hoop dat je wave snel voorbij trekt! Sterkte lieverd! Xx

Goedemorgen toppers! Vandaag ben ik precies 5 maanden benzo vrij! joepie!!! Uiteraard nog niet klachtenvrij. Hoe gaat het met alle lieve strijders? Fijne zondag! Xx

Dat is fijn te lezen Ad! Ik begrijp dat het dus ietsje beter gaat? Veel liefs