Gekko

Dat vind ik een mooie levensles bumperjim! Enne... Super van je dat je er gister niet aan hebt toe gegeven!

Goedemorgen, Dagpact: MarQ Moosje Quinn Gekko

Hallo 4406, Goed dat je deze eerste stap hebt gezet! Ik zit sinds vorige week op dit forum en moet zeggen dat ik hier veel steun en kracht uit haal. Hier kan je je verhaal kwijt en wordt geen oordeel gevelt. Ik wens je veel succes!

Zo mijn rondje zit er weer op.. Straks nog maar een paar boodschappen halen. Fijne dag allemaal

Goedemorgen! Weer een frisse start van de dag! Zo een bakje koffie even wat eten en dan weer lekker te lopen. Dagpact: Gekko

Ik heb het ook nog met niemand gedeeld. Wil het graag aan mijn ouders vertellen maar telkens als ik bij ze ben durf ik het niet. Bang dat ik ze er verdriet mee doe. (Terwijl ik wel weet dat als ik door zou gaan met drinken dit hun veel meer pijn doet) Net ff 5 km gelopen, morgenochtend maar weer!

Morgen een week gestopt, en het valt me nu op hoe vaak je met alcohol wordt geconfronteerd. Net weer: ik was met mijn dochter naar de kapper, vroeg ze me of ik ook een fles wijn mee wou hebben. (Vanwege de feestdagen kreeg elke klant een flesje mee) heb natuurlijk nee gezegd, maar het voelt bijna of je je moet verantwoorden waarom je niet hoeft.

Dank jullie wel! Ik schaam me ontzettend tegenover mijn gezin. Wil niet dat mijn kinderen later te horen krijgen dat hun moeder een zatlap was. Zal straks even lekker een stuk te wandelen, even mijn gedachten uit zetten.

Ik heb al met mijn man gepraat hierover, hij zegt mocht t zo zijn dan zien we dan wel weer. Hij is erg vergevingsgezind, maar goed, voor hem is ook een keer de maat vol natuurlijk... Ik hou mijn hart vast. Dit blijft mijn drijfveer, ook als het achteraf toch mee valt allemaal wil ik mij nooit weer zo voelen! En ik wil nu ook wel eens een goed voorbeeld voor mijn 3 kinderen zijn. (Ook al zijn ze nog jong, 4 2 en 6 maanden) mijn gezin betekend alles voor mij!

Mijn vader was er (gelukkig) niet bij die avond. Ik denk dat ik zou zeggen dat je je niet te druk moet maken. Je bent nu op de goede weg en daar gaat het om. (Maar goed, ik vind het voor mezelf nogal moeilijk om zo te denken aangezien ik nog steeds niet weet wat er wel of niet gebeurd is, en ik nog steeds als de dood ben dat mijn man me hierdoor gaat verlaten)

Dat is helemaal waar! Ik ga mezelf dan ook niet meer als slappeling zien maar juist als iemand die de kracht heeft om haar problemen aan te pakken!

Dat is waar... Dan vinden ze het roddelen misschien ook wat minder grappig

Hier heb ik ook al aan zitten denken inderdaad. Maar ik werk bij een bedrijf met een stuk of 300 collega's, en om dit nou met iedereen te delen... Ik moet maar ff zien hoe ik dit aan ga pakken. Eerst mijn ouders maar s op de hoogte stellen, aangezien mijn vader tevens mijn collega is hier kijk ik gigantisch tegen op...

Ik ben zo blij dat jullie me begrijpen en geen oordeel vellen. Dit helpt mij er wel doorheen. Dank jullie wel!

Dank je! Wil dit ook nooit weer mee maken! Dat is mijn drijfveer. Straks alles kwijt door die ellendige alcohol. Heb het vandaag zwaar, zin in mijn wijntje... Man lief er op uit gestuurd om wat lekkere hapjes te halen, zodat ik toch ff ergens van kan genieten met een glaasje fris uiteraard!

Het malen verpest mijn vakantie. En dus ook die van mijn man. Ik maak me vooral zorgen over vreemdgaan. Ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik niet altijd even trouw ben onder invloed.. Ook haal ik me van alles in mijn hoofd: straks hebben ze foto's of filmpjes gemaakt en op internet gezet?? (Kon niet meer lopen, iemand(?) heeft me thuis moeten brengen Maar in ieder geval bedankt voor je bericht, ik probeer om vooruit te kijken ipv achterom. Het is alleen verdomde lastig moet ik zeggen...

Dank je! Ik merk dat het inderdaad al wat minder wordt. Maar als ik eraan denk wat er misschien wel misschien niet allemaal gebeurd is draait mijn maag zich om... Over een dikke week mijn collega's (inclusief enkele familieleden die er werken) weer onder ogen komen jaagt mij enorme angst aan.

Dat heb ik ook, ben 9 maanden thuis geweest, nu 7 januari weer beginnen. Kijk er nu al tegen op...

Dagpact: Lars Moosje Gekko

Goedemorgen! Ook ik zet mijn naam weer op de dagpact Gekko

Het is vooral het schuldgevoel wat zo aan mij knaagt. Schuldgevoel naar mijn man, schuldgevoel naar mijn kinderen, ouders, schoonfamilie enz. Dat mijn man veel beter verdient dan mij... Maar... Deze dag ook weer overleefd! Nu lekker een kopje thee

Ik snap je volkomen. Inderdaad als het meevalt achteraf denk je: ach het valt ook allemaal wel een beetje mee.. Maar het is nu al zo vaak gebeurd, het zal vast niet elke keer meevallen. Er waren een paar honderd man, deze zullen vast niet allemaal goed op mij hebben gepast. Ik wil proberen om eerst weer eens van mezelf te gaan houden ipv mezelf altijd onderuit te halen. (Wat ben ik een waardeloos persoon, niet los vertrouwd, slechte moeder bla bla) Hier ga ik ook nog een hele kluif aan hebben, maar dit kan me ook alleen lukken door nuchter te blijven! Om uit deze negatieve spiraal te komen. Zal nu toch echt mijn demonen onder ogen moeten komen.

Inderdaad rosee, wat een afschuwelijk gevoel is dat toch! Haal mij van alles in mijn hoofd, (ik zou toch niet met die of die of allebei??) schaam schaam. Straks verlaat mijn man me, net een huis gekocht waar ik nooit weer weg wil. Mijn maag draait zich constant om. Durf me haast nergens meer te vertonen het gevoel dat iedereen het over mij heeft... Alleen hierom al wil ik geen druppel alcohol weer drinken.

Ik lees veel dingen over een dagdraad? Hoe kom ik hier op? En over een dagpact?