erik

Mooie tekst Jopie, vooral die laatste alinea heb ik veel aan. Dank je. Met of zonder mij niks veranderd is leerzaam voor me. Dat heb ik ook besproken met psycholoog, dat het me wijst op niet of maar heel beperkt invloed hebben op de loop der dingen. Dat geeft iets lichtvoetigs dat besef als je begrijpt wat ik bedoel. In wat Jopie schrijft zit volgens mij ook het verschil tussen onverschilligheid/ongeïnteresseerdheid en loslaten.

Is het hypocriet om aardig en medelevend gevonden te willen worden? Is dat niet heel menselijk? Ik herken de valkuil wel, gisteren hadden we het nog over externe of interne motivatie. Leven van binnen naar buiten of van buiten naar binnen. Niemand weet denk ik zeker wat de echte motivatie is, pleasen of echt uit je hart handelen. Ik denk het laatste vooral maar is dat niet wishfull thinking van me? Ik bestempel mezelf niet als koele kikker maar ik weet het ook niet. Ik zou graag eens in de huid van een ander kruipen en voelen wat een ander voelt en zo een referentiekader hebben. Kijken waar het verschil zit. Maar dat kan niet dus, moet je het met je eigen subjectieve oordeel doen en weet je niet of het iets zegt over jou of je subjectiviteit, als je jezelf een koele kikker noemt of juist niet. Van mezelf denk ik dat loslaten primair betekent de onmatigheid loslaten, zover loslaten dat er ruimte is voor andere gevoelens en niet iets me helemaal in beslag neemt en verlamt. Loslaten kan ik niet meer loszien van die vriendin L. Alle reden om dat loslaten totaal te doen, er niks meer van willen weten. Ongeïnteresseerdheid als doel. Maar ik kan het niet, ik kijk nog wel eens op fb. Zie vooral dat ze nog leeft ook al heb ik me maanden druk gemaakt na die suicide poging dat ze het op een dag echt zou doen. Ook los van mijn zorgen, luisteren en aandacht is ze er nog. Steeds dezelfde cycli van hulp en aandacht vragen voor haar ziekte en pijn. Steeds hetzelfde maar nog geen echt stappen. Zo leer ik dat loslaten idd de loop der dingen/ het leven zelf is. Met of zonder mij, niks veranderd. Maar ik heb ruimte in mijn hoofd om verder te gaan. L is het meest extreme voorbeeld waar ongeïnteresseerdheid een doel zou kunnen zijn. Dat ik er niks meer van wil weten. Zelfs met haar lukt het me niet. Wat hier gebeurd ervaar ik als dat het me moeite kost om ergens niet in op te gaan. Het de aandacht te geven die het verdient maar met een ander stukje van mijn hoofd wel verder te gaan. Studeren bijvoorbeeld.

Moed wijsheid en kracht klinkt anders dan die kalmte......(de eeuwige discussie denk ik)

Goede morgen, Ja wat is het weer donker en koud.......denk gelijk al aan it geat on.....van mij mag het. Dat de herfst over een paar weken doorschiet in een ijskoude winter met veel ijs maar weinig sneeuw, moet nog wel werken. Vond die gemberthee (dun gesneden plakjes) met gekookte ui ook heel goed bij verkouwdheid, Eline. Valt best mee hoe vies dat is.

Hoop dat je echt even slapen kan Sowhat. Het is super wat je allemaal doet maar je moet het ook zelf volhouden...

Wat er ook gebeurd iedereen mag altijd dingen schrijven op de dagraad die hem/haar bezig houden. Leven gaat door en natuurlijk besef ik me dat het muizenissen zijn waar ik over schrijf vergeleken met wat er nu bij Kabouter speelt. De hele dag zit ik met mijn hoofd bij haar. De dagdraad functioneert volgens mij alleen als het leven en de berichten doorgaan omdat de dingen nu eenmaal doorgaan. Dat jij moet plassen Aggie is helemaal geen drama. Mag je schrijven ik heb witte sokken aan.

Dat laatste is ook bij mij het geval. Bezig met Kabouter en dat bepaald de sfeer en hoe ik me voel ook best wel.

EDIT geloof in goede bedoelingen wat Jane schreef......daarom maak ik er geen punt van en haal wat zaken weg.

EDIT

Ja Marc Marie had ik erover gezien bij dwdd. Dat vond ik heel herkenbaar. De voorstelling wilde ik nog zoeken maar ben ik in de drukte vergeten. Nee die tip had je me niet eerder gegeven. Staat nu te downloaden. Dank je wel!

Het zal wel....ik schreef net hoe ik het altijd ervaren had die oordelen over a muzikaal zijn. Dan is de reactie je bent a muzikaal. Dat is dan humor? Zal wel aan mij liggen, ik begrijp die humor niet. Ik weet niet wat er leuk aan is. Ik heb die opmerking over me al genoeg gehoord. Zo vaak dat ik zelf er van overtuigd geraakt ben dat het waar is. Maar het doet er niet toe, het gaat erom dat het mij niet meer uitmaakt. En waar het me nog wel uitmaakt ik daar aan werk.

@Hannah, nee dat is niet de essentie van mijn schrijven. Mijn tekst gaat over expressie en de blokkade die ik voel bij expressie op muzikaal gebied. Dat het me heerlijk lijkt om je gevoel te uiten in muziek. En de tekst daarna gaat in wezen niet eens om muziekaal zijn of niet. De kern is dat het een voorbeeld is van dat dingen van toen nu nog bepalen wie ik ben. Als ik had willen schrijven dat ik a muzikaal ben dan deed ik dat. Je hoeft me niet samen te vatten of mijn bedoelingen in te vullen voor me. Dat kan ik zelf. Dat ik niet muzikaal ben dat weet ik, dat is me nu juist zo ontzettend vaak gezegd. Zo vaak dat ik beter mijn mond kan houden als het om muziek spelen of zingen gaat. @Agnieta Precies, dat gevoel bedoel ik. Ik houd nog steeds van Nirvana en Metallica, dat blijft jeugdsentiment maar van mij hoeft het zo hard nu niet meer. En nirvana staat voor mij ergens voor hoe ik was. Nirvana/ Kurt Cobain is de jongen die ongelukkig is met zichzelf, zichzelf verwaarloosd, verslaafd is. Een heel gevoelig iemand die geen raad wist met zichzelf. Dat herkende ik en daarom vind ik het mooi. Maar ik ben wel verder waar hij niet ouder geworden is. Ik had de afgelopen tijd Bjork op, Mathilde Santing, Placebo, Portishead, Agnes Obel, Satie, Grieg, Bob Marley......

Ja Agnieta, ik bespeel helemaal geen enkel instrument en zing ook nooit. Dat lijkt me heerlijk dat je je gevoelens kwijt kan in muziek maken. Een andere manier van expressie als woorden even niet werkt. Dat ik geen instrument speel of niet zing is bij mij nogal een jeugddingetje. Mijn vader is heel muzikaal, net als mijn opa. Absoluut gehoor en autodidactisch van allerlei muziek instrumenten kunnen bespelen. Die erfenis heb ik niet, mijn motoriek als kind was niet best en ik zing vals en kan geen toon houden. Althans dat is me altijd zo gezegd. Als ik zong, klapte of floot dan kreeg ik altijd opmerkingen van het is uit de maat, vals of houd op. Ik kan nog steeds niet vrijuit zingen behalve als ik echt alleen in de auto zit. Ik sprak hier een keer over met een frummer, had er jaren niet meer bij stilgestaan, ik zong gewoon niet en bespeel niks. Was voor mij weer zo'n punt van hoe erg ik me laat/liet beinvloeden en dan denk je 38 te zijn en dat dit allemaal niet meer speelt. In dat gesprek werd me duidelijk hoe erg het wel speelt. Niet om puur het feit dat ik geen instrument bespeel of kan zingen maar dat ik nog steeds voor een groep mensen dicht sla en niks zeg ik het lastig te verkroppen vind dat dit allemaal nog zoveel impact op me heeft. Ik schreef vaak negatief over die vriendin L. Maar een van de meest waardevolle herinneringen van haar en mij samen was dat ik samen met haar een basgitaar gekocht heb. Van spelen werd ze gelukkig en was ze minder fulltime bezig met haar ziekte en pijn. Ze was maatschappelijk werker geweest en los van haar psychische problemen doorzag ze mijn blokkade met muzikale expressie. Heb haar de oorsprong ook verteld daarvan en we hebben samen veel geoefend, ze gaf me les in spelen en zingen. Voor haar goed voor haar zelfvertrouwen en voor mij ook goed. Op die momenten hadden we wat aan elkaar. Ik die mee ging zingen, fluiten, klappen of spelen. Ik weet dat ik het niet goed kan maar deed het toch en werd niet terecht gesteld. Gek he zo soms.....was dit nu helemaal niet van plan om te schrijven en om aan vroeger te denken als kind laat staan dat ik mezelf toesta aan L te denken. Wel weer een lap tekst zo over mezelf....een dag waar er zoveel belangrijker dingen speelt maar terwijl ik deze laatste zin schrijf lees ik mijn wegcijfergedrag weer.......

Leef je of laat je je leven? Leef van binnen naar buiten ipv andersom.....op een dag als vandaag loop ook ik er tegen aan hoe lastig dat is. Toch is ook voor mij de oplossing om diep van binnen te voelen wat het doet met me en niet mijn gevoel af te reageren op alles en iedereen om me heen of te gaan verdoven met drank omdat ik me er geen raad mee weet. Even stil zijn is voor mij de tijd nemen het echt binnen te laten komen en te voelen en niet meteen te reageren. Extern of niet? Helemaal extern bestaat niet denk ik. Zoals jowan zegt; medeleven maakt ons mens en in medeleven zit opgesloten dat er betrokkenheid/binding is. Ik dacht vanmorgen, zullen we een dag niet drinken uit respect voor Kabouter maar dan drink ik niet met een externe motivatie. In wezen heeft Yo gelijk. Niet drinken staat los van Kabouter, ik drink niet omdat ik niet wil drinken. Je doet Kabouter niet te kort omdat je nu wel of bewust niet drinkt om haar. Of als ik het breder trek. Je laat vandaag de drank niet staan om je vrouw een plezier te doen omdat zij wil dat je het roer omgooit. We drinken niet omdat we onszelf dat gunnen. We verdienen een dag met volle heldere aandacht in ons eigen hoofd voor onszelf.....en heldere aandacht voor Kabouter, vriendin, dochter, Sowhat........

Je bent nooit je laat Akelei, ook met beginnend COPD is er nog zoveel te winnen met vanaf nu niet meer roken. En niet meer mee willen dokken aan de tabaksindustrie is ook een goede. Er vrij van zijn..... Zet em op iedereen. Twee weken in Oktober.....gaat goed hier.

Gebruik bij de editor boven je berichtjes (net onder de smile) de knop afbeelding. Dan komt er een scherm met afbeeldingseigenschappen en hier moet je die link/url in plakken. Maar ook ik heb (gelukkig) geen mac of iphone. Helpt dit?

Niet omdat ik alles geloof (want ik geloof wel dat metabolisme meer centraal staat dan mentale processen) maar bij dieeten gaat het normaal alleen over lichamelijke processen, deze video draait dit om. Ook daar zit een les in.

Dat is een goeie, het gevoel dat roken echt niet meer kan. Dat je gezellig op een niet roken locatie bent zoals uiteten en dat je dan buiten met tocht en regen eenzaam je peuk staat te roken. Dat roken cool is lijkt idd helemaal over, behalve bij middelbare school scholieren. Als ik kijk in mijn omgeving rookt bijna niemand meer van 30+ Veel succes iedereen. Jullie kunnen dit, jullie klinken allemaal alsof je het helemaal zat bent. Top.

Het wordt echt minder dat gevoel. Heel soms heb ik nog zin in een peuk maar dat is meer 1x per week dan dagelijks. Ik moet ook echt kijken op mijn app hoe lang ik gestopt ben. Na twee weken werd het bij mij minder.

Hoi Meya, Als eerste welkom, leuk dat je meeschrijft nu en een hele stap idd dat je hiermee onderkent een probleem te hebben. Er zit zoveel tussen mild en straf. Gelijk denken aan een jaar is zo ver vooruit. Waarom niet een paar dagen meedoen met het eerste glas niet nemen. Geef dat een tijdje de kans en kijk dan verder wat je wil. Doorgaan met dezelfde hoeveelheid glazen maar alleen water drinken en eten lijkt me geen oplossing. Is dat een verandering die past bij niet op deze voet doorgaan? Nee toch..... Ik raad aan eerst even helemaal te stoppen maar als je dat niet wil je te beperken tot een glas per dag en je conclusies trekken als je het niet lukt om je zo te beperken. Probeer het uit....

Ik kijk hier ook minder dan op de dagdraad. Vind het ook een goede oplossing om op de dagdraad aandacht te vragen indien nodig, dan kom ik hier zeker lezen. Blij te zien dat iedereen goed gaat en goed zeg Pinkman dat je ook meedoet.

A3,Adam en Akk de triple A's verzuipen niet meer. Tine, Marc en Rapilos ook nog van harte.

Klik op de tekst Hannah1 dan snap je het denk ik wel. Ik schrijf vaak een tekst en maak die zodat je erop kan klikken en dan kom je op een website met uitleg.

Ja dit en; Oma Anna was een oen en smeerde zich onder invloed van LSD dik in met Nivea

@NBW Ook ik woon vlakbij Haarlem maar zoals ik in de draad al noemde een 5x5 hokje met alles in een ruimte. Ik kan echt geen mensen onderdak geven bij mij thuis. Ik ken ook niemand die woonruimte heeft, als ik iets hoor in mijn omgeving laat ik het zeker weten. Vind het zo jammer dat ik niet meer kan doen.