Marguerite

Hoi ja, hoofdpijn hoort er wel een beetje bij helaas. Je kunt het verminderen door veel water te drinken, maar dan moet je oppassen dat je niet te veel zouten en mineralen verliest. Deze eventueel aanvullen. Het gaat over, maar hoe lang dat duurt is verschillend... Sterkte.

Yep, dank. Idd een gedachte "ach, het lukt zo wel...". Ben er nog niet, maar ben in elk geval weer nuchter en dat is een begin. Van een vriend kreeg ik een pakje Selincro. Hij neemt het niet omdat hij liever doordrinkt. Het ligt nu hier in de la voor als ik nog eens dreig terug te vallen. De bijwerkingen schijnen nogal heftig te zijn dus ik weet het niet met die Selincro - het is volgens mij vooral bedoeld voor als je "matig" wilt drinken. Ik blijf er liever helemaal vanaf en ga mij beraden op een traject.

Na ja eerlijk gezegd denk ik dat iedereen allergisch is voor wijn/alcohol.... of althans dat het voor iedereen giftig is. Dat denk ik niet alleen, dat weet ik zeker. en idd begrijpen waarom ik terugval - dat heeft uiteraard niet 1 reden.

Yep, sinds gisteren weer droog. Ik heb me bedacht dat ik misschien wel allergisch ben voor sulfiet (in wijn) en dat ik me daarom zo afschuwelijk voel als ik heb gedronken. Ff gegoogled. Ik heb vannacht weer veel beter geslapen en voelde me vrolijker vanochtend. Naar de AA weet ik niet, is in dit land toch wat ingewikkelder dan toen ik in de grote stad woonde in NL. Ik ga eens nadenken hoe ik het verder ga doen zodat ik over 3 of 4 maanden niet weer terugval. Dank voor de steun alledrie. Wordt vervolgd.

Hele erge terugval gehad. In alle opzichten: eten, drinken, depri.... Ik heb zelfs gereden met drank op en heb de bumper van de auto aan gort gereden. Ik schaam me dood.Het had veel slechter kunnen aflopen, als ik iemand zou hebben aangereden bijvoorbeeld. Het was vrij druk in het dorp, er was iets aan de gang, en het was mistig en heel donker. Gelukkig is het bij de bumper gebleven, toen ik bij iemand vandaan kwam en probeerde te keren waar een stenen muurtje stond.... Gisteren wilde ik de draad weer oppakken maar ben toch weer voor de bijl gegaan. Niet eens heel veel, maar ik merk dat ik er niet meer tegen kan. Hartkloppingen, onrustige nacht, zweten, en vanochtend de bekende kegel die niet weggaat met tandenpoetsen. Het helpt echt niet dat mijn partner doordrinkt en er dus altijd ladingen wijn in huis zijn. Lekker goedkoop hier. Ik weet wel dat het mijn eigen beslissing is of ik wel of niet drink, maar als je er dagelijks mee geconfronteerd wordt maakt dat het er niet makkelijker op. Wat ook niet helpt is dat ik erg chagrijnig was in de periode dat ik niet dronk. Ik was de hele tijd boos op mijn man, om van alles en nog wat, de kleinste dingen gingen me irriteren, waardoor ik een hekel kreeg aan mezelf. En aan hem. Dat is wel een van de moeilijkste dingen van niet-drinken: jarenlang heb ik als een goeiige sul veel te veel over mijn kant laten gaan, omdat ik er gewoon niet helemaal bij was. Alcohol verslapte mijn wil en ik werd er moe van, de energie ontbrak gewoon om van dingen een punt te maken. Ben ik nuchter, dan zit ik er veel meer "bovenop", maar die kant ken ik van mezelf eigenlijk niet goed en kan ik eigenlijk niet goed hanteren. Ik probeer weer van mezelf te gaan houden, maar dat lukt nog niet erg. Hellup.

Ook wel fijn om nu te weten wat het is; hij heeft zich zijn hele leven anders gevoeld dan anderen en dat is ie eigenlijk ook. Net als ik. Dat volle hoofd altijd... nu snap ik ook waarom die behoefte aan verdoving er soms zo sterk is. Soms werkt het, dan vertraagt en verdooft drank al die drukke gedachten, maar vaak ook eigenlijk niet en worden ze nog chaotischer.

Weer een update met wat schaamte gecombineerd met goede voornemens. Gisteren heb ik geprobeerd een glas wijn te drinken. Ik had behoefte aan verdoving. Het werden er anderhalf. Ik wilde eigenlijk anderhalve fles en ben dus een zware strijd met mezelf aangegaan om de rest niet op te drinken. Dat werd chocola en thee en vroeg naar bed. Ik doe het nu echt niet meer, het bewijs is wederom geleverd: een glas is nooit genoeg en brengt alleen maar ellende. We gaan weer door op de ingeslagen weg: deur dicht en nuchter leven. Mijn zoon heeft het vermoeden/sterke aanwijzingen dat hij ADD heeft. Ik denk dat hij gelijk heeft. Het maakt me verdrietig dat ik het niet eerder heb gezien/serieus genomen. We hebben in zijn leven veel hulpverleners gezien, maar niemand kwam op dat idee. Hij zei dat het heel erfelijk is. Dus ik heb maar eens gegoogled en raad eens.... volgens mij heb ik het ook. Deze conclusie voelt heel vreemd, heel verdrietig maar heel bevrijdend tegelijk. Ik snap mezelf nu beter, maar had mezelf ook een hoop ellende kunnen besparen. Herkent iemand dit? Onder alcoholisten zullen ADD'ers vast wel oververtegenwoordigd zijn.

Ha Moups, je hebt me gevonden. Ik ben heel benieuwd waar je woont. Ik stuur je een pm. Ja het weekend staat voor de deur en hier wordt het behoorlijk koud, waar ik woon. Met regen. Bij jou ook? Weekendje binnen dus. Ik heb allerlei projecten gepland, zodat ik niet binnen ga zitten en dan 's avonds naar wijn ga verlangen. Het blijft natuurlijk lokken, maar ik weet uit ervaring dat heftige trek voorbijgaat. Zorg dat je ander drinken in huis hebt, chocolademelk, thee, tisane, en heb je Pulco al geprobeerd? Is limonadesiroop maar dan van puur vruchtensap zonder toegevoegde suiker, heel lekker! De AA in Frankrijk, ik heb er ook over nagedacht, maar besloten om het niet te doen. Ten eerste is het best ver rijden, maar ik heb ook begrepen dat je hier in de ogen van velen pas een probleem hebt als je al heel diep gezonken bent.... de drempel is dan wel erg hoog om daar tussen te gaan zitten. Zo van, zo erg is het met mij nog niet. Sterkte het weekend, en denk er maar aan hoe je je maandag voelt als je het weekend zonder drank hebt doorgebracht en heerlijk hebt geslapen en energiek de week weer in kan!

Ha Moups! Zei ik dat? Klinkt inderdaad heel verstandig! Grappig dat je ook in een wijnstreek in het buitenland woont. Ja, dan sluipt de gewoonte er zo snel in. Het valt wel op dat de "inheemse bevolking" er minder moeite mee lijkt te hebben om maat te houden. Over het algemeen dan. Ik hoop ook dat het je lukt. Ik voel me intussen steeds fitter. Lang geleden dat ik zo lang niet gedronken heb. De laatste keer was in 2011 denk ik, toen een half jaar.

Hallo TTTT, volgens mij moet iedereen zijn eigen weg zoeken in het omgaan met zijn/haar verslaving of gebruik. Het feit dat je partner vraagt of jij het goed vindt dat hij een drankje neemt, doet bij mij de alarmbellen rinkelen.... waarom zou hij dat aan jou moeten vragen? Natuurlijk is het moeilijk voor jou als iemand anders iets drinkt wat jij van jezelf niet mag, maar dat ligt niet aan hem, dat is iets waar je zelf mee moet dealen. Ik lees heel veel "mogen" in je stukje. Als je dat eens verandert in "willen"? Je wilt die therapie, en voorwaarde is dat je niet drinkt, daar kies jij voor, jij bent in controle, het is niet iets wat je wordt opgelegd toch? Pas op met je bezorgdheid - wees liever bezorgd voor jezelf. Pak je eigen problemen aan, en laat hem zijn ding doen. Als blijkt dat dat niet (meer) past bij wat je wilt in jouw leven, kun je dat aankaarten, maar als hij niet wil veranderen, voor zichzelf, moet je dat accepteren en evt. je conclusie trekken.

Ha Cleo66, leuke vraag. Ik weet het nog niet. Tot nu toe drink ik niet, nu bijna 3 maanden achtereen. Ik voel de verslaving wel af en toe aan de deur kloppen en ik was vorige week bijna voor de bijl gegaan. Maar ik denk eerlijk gezegd dat ik nooit meer wil drinken, juist omdat die verslaving zo hardnekkig is dat ik af en toe de junk in mij weer voel bovenkomen: "eentje kan geen kwaad", "ach joh laat je toch eens lekker gaan", "maandag stop je toch gewoon weer", "3 maanden is ook al heel goed geweest", "iedereen drinkt, het is zo ongezellig als je niet meedoet", enz. enz. Ik heb trouwens extra motivatie gevonden om niet te drinken. Ik ben sinds begin augustus 6 kilo afgevallen en ik wil er nog eens 8 af hebben. Ik volg een koolhydraat-arm dieet en voel me daar heel goed bij. Echter hoewel mijn leverwaarden prima zijn, is mijn cholesterol (LDL) erg hoog en ik heb het vermoeden dat dat met een vermoeide lever te maken heeft. En aangezien ik graag gezond wil blijven/worden is niet-drinken een voor de hand liggende keuze. Wat best helpt is dat ik om me heen duidelijk zie wat drank met mensen doet. - een goede vriend van ons is alcoholist en duidelijk zwaar aan het afglijden. Heel pijnlijk om te zien. - een andere goede vriend heeft een hartprobleem met ritmestoornissen en wordt binnenkort geopereerd. Toch blijft hij gewoon op de oude voet doordrinken. Iedereen vindt dat heel normaal. - mijn echtgenoot zegt regelmatig: vanavond doe ik het rustig aan. Dan drinkt hij 1 glas wijn en zie ik later dat hij er nog een paar genomen heeft. Hij heeft het niet in de hand dus. - mijn broer is alcoholist en staat nu bijna 3 jaar droog, maar heeft alles verloren door drank - een andere vriend zegt steeds dat hij wil stoppen, maar het lukt hem hooguit een week - een wijnboer hier in de buurt is zijn rijbewijs kwijt omdat hij met te veel drank op is gaan rijden En zo kan ik nog wel een uurtje doorgaan. De bewustwording wordt steeds sterker: alcohol is een gevaarlijk goedje. Ook mensen die zeggen alleen sociaal te drinken doen onder invloed van drank hele rare, gevaarlijke en onverantwoorde dingen en brengen hun gezondheid in gevaar. Het is zo zichtbaar als je zelf nuchter bent, dat ik het niet moeilijk vind om de drank te laten staan. Nou dat was 'm wel weer voor de maandagmorgen. Ik wens u alleen een fijne week!

18 september en het gaat goed met het niet-drinken. Ben nog steeds een beetje bozig en een beetje depri. Ik voel me met name nogal alleen. Het is gewoon niet zo leuk als iedereen aangeschoten wordt om je heen. Het weekend was er een groot feest, vrienden gingen trouwen, en uiteraard werd er weer flink gedronken. Ik heb het braaf aangezien en heb om half een enkele beschonken gasten thuis afgezet en ben nuchter in mijn bed gaan liggen. De volgende ochtend was de beloning dat ik zo fris was als een hoentje. Ik heb dit al vaker gedaan, niet drinken en gezond leven, en viel dan toch weer terug. Daarom vinden andere volgens mij dat ze het niet zo serieus hoeven te nemen. Het gaat wel weer over, zoiets. Maar ja, ik wil voortgaan op deze weg, compleet met irritaties en eenzaamheid. Veel gestelde vraag: ga je nooit meer drinken???? Met een uitdrukking van ontsteltenis op hun gezicht. Antwoord: dat is lang, nooit meer. In ieder geval vandaag. We iets leuks: afgesproken met een kennis dat we samen Kombucha gaan proberen te maken. Gefermenteerde zoete thee. Dat was het weer voor vandaag. Ik ga weer verder chagrijnen. Het gaat wel weer over, dat weet ik uit ervaring.

Tja, vanavond ben ik de BOB dus ik zal niet eerder weg kunnen. Maar we overleven het vast wel. Ik heb in ieder geval reden genoeg om geen drup te drinken, niet alleen omdat ik Bob ben. Ik neem gewoon een goed boek mee :-))

Ik had het niet beter kunnen verwoorden :-) Fijn weekend, Batmen. Geniet ervan.

Fijn!

Ahum, niet helemaal - half juli de mist in gegaan gedurende ruim 2 weken. Nu dus weer een maand. Ja Etty, dat is het volgens mij. Dank voor deze eye opener. Ik moet er nodig mee aan het werk. Lastig omdat partner nog wel drinkt. Hij erkent overigens dat het bij hem ook wel een item is - het niet bij één glas kunnen laten, dat worden er altijd minstens 4. Op het moment dat er dus tijd is om het erover te hebben heeft hij er vaak al een paar achter zijn kiezen en zit je niet meer op dezelfde golflengte. Heel lastig. De oplossing is om het er dus over te hebben voordat dat tijdstip is aangebroken. Een goed gesprek zonder goed glas wijn dus. Wat ik ook heel lastig vind: drinken is de norm, zeker hier tussen de wijngaarden. Drink je niet, dan ben je de uitzondering. Vooral als dat nog niet zo lang het geval is en verder iedereen in de omgeving een directe link legt tussen drank en gezelligheid. Ik heb het gevoel dat ik me niet aan de code houd en dat daardoor veel relaties anders worden en minder soepel verlopen. Ik vind aangeschoten mensen niet leuk meer en ik vind het onprettig als er flink wordt ingenomen. Vanavond weer zo'n avond met een aantal vrienden waar ik erg op gesteld ben. Maar na negenen heb ik het eigenlijk niet meer naar mijn zin.

Zou kunnen. Maar ik dacht dat ik dat op 57-jarige leeftijd nou wel eens gehad had...

Thanks. Ik moet overigens zeggen dat mijn humeur niet helemaal geweldig is. Drinken maakt depri, maar niet-drinken maakt best kattig en snel geïrriteerd. Hopelijk gaat dat ook weer voorbij.

Update: nog steeds nuchter en er weer steeds blijer om. Gisteren alcoholvrije witte wijn gedronken, soort slappe druivensap zeg maar. Niet echt de moeite waard. Ook ruim 4 kg afgevallen. Leuk bijverschijnsel. De moeheid van de eerste weken is voorbij.

Goh, ik heb het begin van deze draad gelezen (voornemen: 3 maanden niet drinken) en het eind (resultaat; 7 maanden niet drinken) en ik ben vol bewondering. Gefeliciteerd! Goed hoor, Rosee. Ja dat je er steeds mee bezig bent, ik herken het, ik weet precies hoe veel iedereen om me heen drinkt en dat is soms irritant, om verschillende redenen: waarom er zo op letten, ergernis aan steeds moeizamer of meer luidruchtige gesprekken, en ook de herinnering aan toen ik er nog aan mee deed. Obsessie, ik weet niet, het lijkt wel of de hele maatschappij doordrenkt en geobsedeerd is met drank. Om alert te blijven moet je misschien wel een beetje obsessief bezig zijn.

Nee ook verslaafde partner - aan CNN en aan wijn. Heel irritant soms. Ik heb de laatste tijd gemerkt dat als ik zelf actiever ben en initiatieven neem, dat aanstekelijk werkt. Gaat ie ineens ook klussen. Maar als we niet uitkijken zit hij in het weekend de hele dag achter een scherm en zit ik de hele dag te wachten tot ie nou eens iets gaat doen. Wat ook helpt, idd, is vragen wat je nodig hebt/zou willen van je partner. Niet verwijten, maar concrete verzoeken doen. Als je te vaak "nee" krijgt, moet je misschien eens nadenken...

Ja dat is natuurlijk zo, je giet elke slok zelf naar binnen, dat doet niemand anders voor je. Het helpt mij om die truuks van mijn verslaafde brein een naam te geven. Het alcoholmonster dat zich genesteld heeft. Als je het voedt met alcohol, wordt het groter en sterker. Als je het niet voedt, kwijnt het hopelijk langzaam weg. Beetje het verhaal van Voldemort in Harry Potter. Zou Rowling ook een verslaving hebben? Maar dat is een andere kwestie. Ik zag op Youtube een filmpje over iemand die Selincro had ontdekt en daar een lezing over gaf. Het had haar van haar verslaving afgeholpen doordat het de dopamineproductie blokkeert op het moment dat je drinkt. Iemand ervaring? Het is met name bedoeld voor mensen die "normaal" willen drinken - 1 of 2 glazen in plaats van de hele fles. Het bleek bij haar goed te werken - drank deed haar niets meer. Eigenlijk vind ik drinken sowieso niet zo erg "normaal". Maar probeer die wijncultuur maar eens ter discussie te stellen in een wijnland.

Tsja..... dus als ik zeg, fxk it, is het eigenlijk het alcoholmonster dat spreekt. Niet ik.

Ha inderdaad, misschien is het wel zoals je zegt. Ik ga eens googlen op die auteur. Nooit van gehoord

Hoi Beter. Ik probeer het zo te zien dat ik in alle opzichten goed voor mezelf zorg. Dus niet zozeer het "moeten", maar vooral lief zijn voor mezelf. Dat probeer ik. Maar soms kruipt er inderdaad een heel erg "moeten" in. Ik wil dat nog uitzoeken - hoe zit het nou precies: moet ik van alles van mezelf als perfectionist zijnde, of ben ik nou juist lief voor mezelf? Het is een beetje ingewikkeld soms. Het moment van vlak voor een terugval is er altijd eentje van "ach fxk it, ik neem er gewoon eentje". Het heeft iets negatiefs, iets puberaals.