bumperjim

Klopt, ik kom (OK, kwam) vaak in Zuid-Afrika en word altijd overweldigd door het goede humeur van de locals. Dat begint vaak al bij de douane (de douane!! )

@Bob @Yvonne Jaja en anders kijken jullie me aan met een gepijnigde blik en zeg je we zijn niet boos maar wel teleurgesteld!

Welkom! Zorg ervoor dat je geen alcohol in huis hebt, dan hoef je ook niet met jezelf in discussie daarover. Simpel houden. Sterkte!!

Enfin jullie hoeven er niet op in te gaan hè ik moet het ergens kwijt.

Mogge allemaal Vroeg op. Eerst hond uitlaten, dan zonder hond naar de hondenclub want dat kan niet meer sinds de heupdiagnose Ik ga dit niet wekenlang doen, lesjes draaien zonder dat mn eigen hond meedoet. Of ik moet een "light" versie verzinnen maar ik heb nog geen ideeën. In de tussentijd ben ik dus weer beland in een situatie waar ik op zaterdag om 6 uur uit bed stap om mn hond uit te laten van 7 tot 8 en dan het terrein voor te bereiden om om 9 uur te kunnen beginnen. "Goh bumperjim wat je toch niet allemaal doet voor de club" (dat zegt dus niemand) en als je er een keer niet bent dan is het oei ingewikkeld want wie moet dan alles doen?? Déjà vu. Wel vaker op een club gezeten waar ik op een gegeven moment kom "bovendrijven" als degene die gemotiveerd is en dan gaat de rest lekker freewheelen. Stapje terug doen. Volgende week skip ik maar weer.

Mooi hè, we zijn allemaal gelijk, we hebben alleen vaak rare ideeën in de kop

@Cleo66 In mijn ervaring kan je echt van alles zeggen en vragen en ook meerdere keren achter elkaar, als je t maar met een grote glimlach doet Van mn vorige baas geleerd. Die zei ooit tegen onze secretaresse "Nou praat je net als een oude muts die geen zin meer heeft om te werken" en hij zei het met zo'n enorme hemelse glimlach dat het nog goed ging ook echt een tovermiddel.

Vlaams, das lang geleden Na een paar weken in Antwerpen verstond ik het prima, maar toen ik een weekend naar Brugge ging was het... waaaaat???? Het leek wel Koreaans daar En toen ik vorig jaar in de Blauwe Ardennen gestrand was met een kapotte turbo wist ik al helemaal niet meer hoe te praten, zowel Nederlands als Frans leek slecht door te komen, maar met een mengsel van beide lukte het toch.

Zie, dat had koning Alcohol niet in jouw plaats kunnen bereiken

Misschien wordt er bewust onduidelijk gecommuniceerd daarover en dan heb je er alle belang bij om duidelijkheid te vragen. Dat is gewoon je recht. Heeft eigenlijk niks met autisme te maken.

Emotionele chantage, goedkope truukjes. Ben ik ook lang in gestonken. Maar op een gegeven moment heb je in de gaten dat, wat je ook doet, de ander sowieso "teleurgesteld" zal zijn.

"Feeders" heten die. Ik heb ook wel eens zo'n documentaire gezien. Hij viel kennelijk op dikke vrouwen en was haar dus letterlijk aan het vetmesten, ze kon haar bed niet meer uit. Ben weggezapt van afschuw. Dan heb je echt alle regie uit handen gegeven. Wat is dan nog wiens schuld in die situatie. Je kan ze beter gewoon uit elkaar halen net als 2 kletskoppen in een schoolklas...

Hier ook een goed begin vd dag. Auto om 7 uur naar de garage gebracht voor kleine beurt. Hond mee en dan 5 km teruggelopen door de velden langs de rivier naar huis. Nu home office. Voel me zo fris als wc eend

Sterkte Ik ken dat probleem niet, kan op elk willekeurig moment in slaap vallen. Soms is het een vlucht maar wel een onschuldig middel.

Crêpes (dochter staat ze te maken)

Lekker vroeg naar bed @Musashi dan is je accu morgen 110% geladen (dat zou ik doen iig)

Heb je toch nog iets

Daar raak je denk ik de kern. Waar je van houdt. Als je niet van jezelf houdt, kan je ook niet trots zijn op jezelf. Punt of vraagteken.

Ik ben trots op mn dochters (en mn vrouw overigens) als ze dingen doen die ik nooit zou kunnen. Of niet gekund zou hebben in hun positie. Ik zie daar niet persé een "hogere positie" in voor mezelf. Ik heb eens gemountainbiked met de nukkige holenbeer. Dat was zowat de eerste keer dat ze op een mountainbike zat. Die wilde persé een bepaald paadje omhoog rijden de berg op. Na 20 meter zat ik al op de kleinste versnelling. * wat was dat steil. Na 100 meter keek ik om en zag ik haar lopen naast de fiets. Ik roep we kunnen ook wel een ander paadje nemen? Nee. 45 minuten later waren we boven, ze had het hele eind gelopen, ze wou gewoon persé die berg op, zo koppig als een ezel. Dan ben ik trots. Ook al had ik gefietst, maar toen ik haar leeftijd had had ik 100 keer minder wilskracht.

Omdat het eerst helemaal niet logisch en vanzelfsprekend was, en het dat pas langzaam begint te worden dankzij eigen vasthoudendheid?

Dat lijkt een goed idee totdat je ontdekt dat je dan wéér aan de babies moet. Dan kan je beter dezelfde houden want na de menopauze zijn ze vaak milder

Das pas rond de 130 hoor

Ik ben wel degelijk trots dat ik zelf weer de touwtjes in handen heb. Was niet makkelijk en toch bereikt. Dan ben ik even trots. Dat was vroeger in mn jeugd bijna een vies woord, trots, dat mocht je eigenlijk niet zijn. Nu lekker wel Vroeger moest je dankbaar zijn, alsof iemand anders het voor je had gedaan. Eeeecht niet.

Raar is een zakje rood water dat je koopt in februari en dat tomaat heet...

Hoe raarder hoe beter!!