Pelle2

Net terug van vakantie. Een week lang kamperen, mooi weer en veel bier, wijn en andere dranken. 's Middags werden de eerste biertjes opengedraaid. Ik had me wel verheugd op een nuchter weekje, maar heb me toch ook wel verveeld. En ja, ook een beetje geïrriteerd. Ook de jeugd die mee was ging grotendeels aan de alcohol. De meesten 18+, maar toch. Het halen vd drank, koud zetten vd drank, het mixen vd drank, het opruimen van de lege flessen elke dag, en het gebrek aan enige discussie over het eindeloze drinken. Om daar zelf over te beginnen, dat voelt wel heel erg als zeuren. Ik heb zelf tenslotte ook altijd enthousiast meegedaan. En dat ik inmiddels niet meer drink, daar is de nieuwigheid wel vanaf. Dus daar begint ook niemand meer over. En op vrijwel de hele camping gaan 's middags de eerste biertjes open en staat er bij het avondeten een fles wijn op tafel. Dat is meteen het probleem (of juist niet) als ik me voorstel om ook eens een dagje mee te drinken. Als dat vandaag gebeurt, dan gebeurt het morgen weer. En daar heb ik helemaal geen zin in. Dus nee, het was niet moeilijk om niet te drinken. En op vakantie kan prima nuchter. Voor het eerst was ik niet bezig me af te vragen waar 's ochtends de zon op kwam, of ik niet te vroeg met een kater de tent uit zou branden. Maar ik vraag me wel af of ik weer met zo'n groep, deze groep, mijn vrienden, zo, op deze manier op vakantie wil.

Je update is voor mij een herkenbaar verhaal. Ja, het is ook voor mij een klein offer waar ik veel voor terug krijg. En dat na een periode van heftig verlangen uiteindelijk dat verlangen weer wegebt geeft veel vertrouwen. Het hoeft niet meer, en dat is heel prettig.

Hoi Tesje, Ik weet nog dat ik ooit niet de keuze kon of durfde te maken om helemaal te stoppen. Ja, als ik brak op de bank lag en me probeerde te herinneren wat ik allemaal gedaan had een avond eerder...soms bleef die gedachte nog wat langer hangen, maar uiteindelijk werd de drang om te drinken toch weer onweerstaanbaar.. Inmiddels vind ik dat moeilijk voor te stellen. Het leven is leuker geworden! En dat zeg ik niet alleen omdat jij het fijn vindt om te horen, maar omdat ik zo veel meer beleef, meer aandacht heb voor de dingen, mijn gedrag niet laat bepalen door de behoefte aan alcohol, meer energie heb, etc. Je moet er 'even' doorheen, want het is ook soms lastig. De gewoonte om voor de directe verdoving te gaan is lastig af te leren. Maar uiteindelijk kun je prima ontspannen zonder glas wijn in de hand. Ik heb dit keer bijna het jaar vol gemaakt (mijn doelstelling) en heb besloten om nog even door te gaan. Zo goed bevalt mij dit en zo graag wil ik niet meer terug naar dat gedoe van onweerstaanbare zucht, onverschilligheid, katers en lamlendigheid. Succes ermee!

Ja, dat gevoel, die opluchting en wellicht trots dat je niet gedronken hebt. Probeer dat gevoel en die jubelstemming maar te onthouden voor als er weer ongenode gasten op je deur komen rammen!

Ik heb wel duizend keer de laatste gedronken, en gerookt ook trouwens. Vaak heel theatraal ook. Uiteindelijk maakt het niks uit wat de laatste was. Als ie niet lekker was is het een reden om het nog een keer te doen, als ie heel lekker was is het ook een reden om het nog een keer te doen. De romantiek slijt er op den duur gelukkig toch wel af.. Als ik op drinkgelegenheden zie hoe er gedronken wordt... en mensen hoor zeggen dat ze alleen drinken omdat het lekker smaakt... ik ben dan gewoon heel blij en ook wel een beetje trots dat ik het feestje kan vieren zonder bier en wijn. Dat je verandert als je niet meer drinkt kan wel lastig zijn voor een partner lijkt me. Net zoals een drinkende partner lastig is voor iemand die dat juist niet wil, Maar niet drinken en vroeg naar bed gaan lijkt me net zo min tekort schieten als wel een biertje drinken en laat naar bed gaan.

Dat is het rare, die twijfel is er helemaal niet meer, het verlangen om toch een keer te drinken is weg. Betekent dus wel dat dat ook weer opnieuw langs kan waaien...

Goeiemorgen

Toch even een kort stukje, want elf maanden geen alcohol! Ik heb wel getwijfeld een maand of zo geleden. Met mijn alcoholvrije leven ben ik heel blij. Ik zie eigenlijk alleen maar voordelen. En het gaat goed, de zorgen die er wel zijn maken het leven juist spannend, die alcoholvrij het hoofd bieden is een leuke uitdaging, stress is er nauwelijks, en ik huppel fris en nuchter door dat leven rond. En toch was ik er vrij zeker van dat ik nog een keer, desnoods één keer, verschrikkelijk dronken wilde worden. Maar wanneer dan, en waar dan, en hoe dan...en vooral ook hoe vaak dan... één keer? Of één keer per kwartaal, per maand... Ook las ik hier dat verschillende mensen er nog maar een jaar aan vast knoopten. Ja hé, het eerste jaar zit er nog niet eens op en dan al denken aan nog een jaar...inmiddels vind ik dat een prima idee. Niet voor altijd, je weet maar nooit, maar eerst nog maar eens een jaar. Geen nieuwe onderhandelingen voorlopig, duidelijkheid. Nou ja, ik moet nog een maand, maar toch. Wel fijn om het over een maand allemaal te zien zitten! (Bovendien ben ik over een maand op vakantie)

Ha ja, wie had dat ooit gedacht Ik kom nu uit de kroeg. Gezellig, zo even. Redelijk op tijd thuis en morgen weer fris.

Ik had ook een afspraak met mezelf gemaakt om niet te drinken. Goed over nagedacht, alle voors en tegens afgewogen en een besluit genomen. Dus ook bij de twijfel die nu en dan de kop op steekt vasthouden aan dat besluit. Ik had daar tenslotte goed over nagedacht. Inmiddels levert niet-drinken ook van alles op, wat het besluit alleen maar degelijker en sterker maakt. En ja, ook dat is dan weer een reden om te gaan twijfelen, want ik voel me sterk. Maar goed, ik zou nu eenmaal een jaar niet drinken. Niet onderhandelen dus, maar vasthouden aan de afspraak die je met jezelf hebt gemaakt. Wat me ook helpt is om tijdens periode van twijfel maar gewoon uit te stellen. De twijfel verdwijnt wel weer, je gaat je vanzelf weer fijn en fris en vrij en onafhankelijk voelen, blij dat je niet steeds weer die alcohol nodig hebt om gelukkig te kunnen zijn of te kunnen ontspannen. Die gewoonte om alles maar weg te drinken verdwijnt steeds verder weg. Ik zie om me heen allemaal mensen die niet verslaafd zijn, maar toch bij elke gelegenheid alcohol drinken. Ik wil het persoonlijk niet meer, want ik zie mezelf dat niet doen, de ene keer wel en de andere keer niet. Ik zie mezelf elk feestje, elke borrel, elke verjaardag, elke vakantie, elk terrasje, elke vrijdagavond, elk weekend, elke vrije dag, elke avond een glas wijn inschenken. Want het is elke keer lekker als je een halve dag niet gedronken hebt. En dat wil ik niet meer. En tenslotte, een dag niet gedronken is geen verloren dag! Dus laat maar staan en denk er morgen nog maar een keertje over na.

Goeiemorgen

Hoi mcflurry, nou van mij mag je eventjes wereldleider zijn. Die reclames irriteren mij ook. Nu is dat wel vaker zo met reclames, dus misschien meteen alle reclames maar afschaffen. Desalniettemin gefeliciteerd met een half jaar! Af en toe borrelt de verleiding nog wel even op, maar gelukkig borrelt dan de overtuiging dat dat geen goed plan is mee. Zet 'm op, ga zo door!

Ik wist natuurlijk wel wat verstandig is, niet-drinken. Maar ik voel nu ook dat wel-drinken helemaal niet gaat opleveren wat ik er misschien een tijdje terug nog wel van verwachtte. Dat maakt het accepteren een stuk makkelijker. Of de verleiding om wel te drinken een stuk minder groot. Met de liefde gaat het goed . Zij heeft onze eerste maand niet gedronken, was toen bezig met een maand alcoholvrij. Geen smeermiddel dus om eea 'soepel' te laten verlopen. Die eerste zoen duurde wel even, zeg maar. Af en toe hebben we wel verzucht dat een glas wijn het wel makkelijker zou maken, maar het allemaal 'puur' doen heeft ook zeker wel wat! Je ongemakkelijk en onzeker voelen heeft ook zo z'n charme. En nu drinken we samen niet, wat haar ook prima bevalt. Ze dronk wel, verkeerde ook in groepen waar (veel) gedronken werd. Ik heb haar in 5 maanden misschien 3 keer een biertje zien drinken. Eigenlijk ben ik heel blij dat we niet drinken. Met een fles wijn wordt het sowieso wel aangenaam. Nu is het leuk, en ik weet zeker dat dat niet door de drank komt!

Goeiemorgen, Een paar weken geleden was ik druk bezig om manieren te bedenken waarop ik straks toch weer kon drinken. Maar die 'goede' manier heb ik niet kunnen bedenken. En ik geloof ook niet dat dat gaat lukken. Ik heb geen zin meer in de katers, ik vind het te fijn om helder te zijn. En om 's ochtends vroeg en uitgeslapen te kunnen doen waar ik zin in heb. Ik ben een paar kilo afgevallen, voel me fitter. Maar bovenal, ik voel me onafhankelijk van alcohol. Ik maak zelf uit wat ik doe en dat lukt aardig. En ik vind het nog leuk ook! Toch is er de verleiding van een keertje drinken. Gewoon, even alles laten en me lekker voelen. En ach, als dat eens een keer is neem ik de kater wel op de koop toe. Dat was het idee. Maar als ik me dat voorstel, zie ik een man voor me die verwachtingsvol begint met een eerste glas. Maar hé, dat is snel leeg...een tweede glas... en vervolgens is het nooit genoeg. Er is geen moment waarop ik tevreden ben. Het is pas klaar als ik laveloos in slaap val. Of als de drank op is, maar dat zou jammer zijn. Elke keer dat ik ergens 'gezellig' een paar glazen mee had kunnen drinken, ben ik blij dat ik helder ben en niet bijvoorbeeld een beetje aangeschoten. Want het enige dat ik kan bedenken als ik een beetje aangeschoten ben is nog meer drinken. En als ik helder ben kan ik nog van alles. Boek lezen, auto rijden, kinderen opvoeden, etc. Of naar bed, want zonder alcohol slaap ik prima. Drinken met de rem erop is niet aantrekkelijk. Ik zie bij een goede vriend die alleen nog in het weekend drinkt goed hoe zijn geluk in die fles koude witte wijn zit ipv in het leven om die fles heen. Hoe belangrijk die fles is. Met van die gecondenseerde druppeltjes aan de buitenkant, ziet er ook wel mooi uit. Maar het is nep. Voor de gek gehouden door de alcohol. Ik heb de alcohol losgelaten, daarmee ben ik uit een bubbel gestapt. In die bubbel dacht ik dat ik vrij was, dat ik deed waar ik zin in had. Ik dacht dat alcohol mijn wereld groter maakte. Maar nu pas zie ik hoe groot de wereld werkelijk is, wat er allemaal nog meer te zien is. En dat wil ik niet meer kwijt.

Fijn om jullie ervaringen en bemoedigen te lezen. Het helpt het denken af en toe een zetje te geven. Wat bij te sturen ook. En het geeft vertrouwen. Allemaal mooi!

Bedankt voor jullie reacties. Dat geeft vertrouwen. Ja, ik denk er veel over na, meer dan een tijdje geleden. En het delen hier dwingt me er nog eens extra goed over na te denken. Er eerlijk over zijn is iets wat ik onder andere heb geleerd het afgelopen jaar. En niet alleen wat betreft het drinken trouwens. Nog één van de grote voordelen van het niet drinken!

En zo is maand 10 voorbij gehobbeld. Wat is het leven toch een stuk relaxter zonder de alcohol! Maar aiai, die 12 maanden zitten er bijna op...en dan? Zonder alcohol is het leven leuker, makkelijker, fijner. Ik maak van alles mee en ik vind veel meer leuk, heb meer aandacht voor de dingen. En nooit meer een kater! Vroeg opstaan? Geen probleem! Ik ben soms zo maar gelukkig, omdat ik iets moois zie, of omdat ik wat lekkers ruik... Ik stel me af en toe voor hoe het zou zijn geweest als ik toch wat had gedronken die avond. dat feestje.. Eigenlijk ben ik elke keer blij dat ik dan besef dat ik nuchter ben. . De gewoonte is er met het verstrijken van de tijd behoorlijk vanaf, ik ben er normaal gesproken helemaal niet mee bezig. En als er zo nodig wat gedronken moet worden drink ik even vrolijk een alcoholvrij biertje mee. Of een glas ranja, thee, water, of ik stort me enthousiast op de borrelnoten. Maar ja, soms ook denk ik dat ik nu inmiddels wel in staat ben om heel verstandig met alcohol om te gaan. Ik mis het namelijk ook wel eens, heel af en toe, gewoon, lekker...en hé, een heel jaar zonder is toch al ontzettend knap! Dus zonder gezichtsverlies en met hooguit een enkele gefronste wenkbrauw kan ik, als ik wil... Maar meteen begint dan al de discussie in mijn hoofd, wat is vaak, wat is veel, wat is verstandig, pff. Nou ja, ik hobbel voorlopig nog maar even door zo.

Gefeliciteerd Maartje!

En weer een maandje verder, negen maanden (en een dag) inmiddels. De corona-ellende ebt een beetje weg, ik zie steeds meer mensen.... en na de laptop-feestjes en de digitale wijnproeverijen kan het (bijna) weer in het echt, gezellig samen aan de drank. Dat hoor ik veel en daar word ik dus af en toe wel een beetje moe van. De vraag of ik "er" al weer ben....want zonder alcohol is er natuurlijk niets aan. Het fijne is wel dat ik mij totaal niet meer schaam om te vertellen dat ik niet meer drink, of om toe te geven dat ik veel te veel dronk. Verder bevalt het alcoholloze bestaan nog steeds erg goed. Wat een ander mens en een ander leven zo. Met alcohol zit ik een soort bubbel waar ik niet uit kom. Hij veert wel een beetje mee zo hier en daar, nu en dan, dus ik kom nog wel ergens, maar beperkt is ie wel. Terwijl het juist lijkt of het een bubbel van vrijheid is. Het leven zonder alcohol blijkt daarentegen juist onbegrensd...wat is er veel! Nooit gezien, nooit geweten... Ik blijf voorlopig nog even!

Mooi om te lezen Lika. En fijn om te lezen ook, want ik herken wat je schrijft. Ik merk dat ik, nu ik inmiddels ook richting een jaar ga, me vaker begin af te vragen hoe het nu verder moet na dat jaar... Ik ben ook gaan leven. Fijn en bijzonder. En ingewikkeld ook soms. Maar wel iets wat ik wil blijven doen. Ik wil daar ook blijven.

Bedankt, heel beeldend namelijk hoe je beschrijft wat de drank je oplevert

Ha Bob, helemaal vergeten om gisteren mijn vermaanddag op de jaarlijst te checken! Alsnog bedankt

Ha, ik hobbel vrolijk achter je aan. Bijna 9 maanden zonder alcohol nu. En ik had bij het lezen van je verhaal even de rare gedachte dat ik blij was dat ik voorlopig nog geen 12 maanden gestopt ben, want dan moet ik een lastige beslissing nemen. Weer gaan drinken, nooit meer drinken of dat besluit nog maar een jaar uitstellen. Verder ben ik heel blij dat ik deze rare tijd zonder alcohol beleef. Anders was het een eindeloos wollig aan elkaar gedraaide tijd geweest met veel te veel drank.

Dag lieve mensen, Even een berichtje, het was tenslotte gisteren weer mijn vermaanddag, acht maanden en een dag nu....heerlijk! Ik kan er niets anders van maken. Het hoeft niet meer, ik denk er nauwelijks aan, de zucht is weg, ik hoef niets meer te plannen, kan elke ochtend fris mijn bed uit komen, geen rommel, minder uitstelgedrag, geen brak gevoel, ik durf overal aan te denken, hoef geen schaamtevolle gedachten en herinneringen weg te moffelen, ik ben gezonder, fitter, een heel klein beetje dunner, ik pak dingen aan, knuffel met de beren die zich nog wel durven te vertonen... En toch.... toch denk ik wel eens, zal ik straks, als het jaar vol is misschien.... Maar hé, dat zie ik dan wel weer. Het zijn geen moeilijk momenten, meer opwellingen. Nu voorlopig niet en ik ben daar heel gelukkig mee. Het is niet dat het niet meer mag, dat me iets is ontnomen. Het is dat het niet meer hoeft. En dat ik zie dat als ik wel zou drinken, daar dan een heleboel ellende aan vast plakt. Aan die ellende heb ik helemaal geen zin, en zonder alcohol ben ik gelukkig, kan ik blij zijn, kan ik me zelfs op een feestje (huh, feestje? Nou ja, die komen vast wel weer...) prima vermaken en hoef ik niet gefrustreerd en in paniek op zoek naar alcohol om me goed te kunnen voelen. Nou ja, het is geen paniek, maar het vinden en drinken van genoeg alcohol was toch wel een hoofddoel op feestjes, etentjes, bbq's, avonden voor vrije ochtenden, middagen als de zon schijnt en bij rotervaringen, geluksmomentjes, bij het koken en bij verveling. En het probleem was dat het eigenlijk nooit genoeg was, maar vrijwel altijd te veel. Ik ben per ongeluk iemand tegen gekomen waarbij ik me toch binnen anderhalve meter waag... Zij drinkt wel, maar niet veel. En niet met mij. De aanloop was een stuk langer zo zonder alcohol... de eerste zoen duurde even.... Een bijzondere ervaring zo helemaal nuchter, geen "goede vriend" om op terug te vallen, om het gezellig te maken, om de remmingen weg te nemen, om alles soepel en vlotjes te laten verlopen. We moesten het allemaal zelf doen! Maar het is heel gezellig samen, nog steeds! En ik mis de alcohol daarbij niet. En zij volgens mij ook niet. Sterkte allemaal met waar je mee bezig bent. En voor iedereen die twijfelt, het is het proberen waard! En als het niet in één keer lukt dan misschien in twee keer. Of drie keer... Echt, het wordt makkelijker. Liefs, Pelle