Pelle2

Net terug van vakantie. Niet gedronken, toch een lekker gevoel! "schouderklopje" Wat wordt er veel gezopen op de piste! Maar Pelle zat elke ochtend fris en fruitig in de eerste bus en de eerste lift Maar goed, dit was een vakantie waarin ik veel deed. En mijn kinderen waren mee. En ik had een goede reden om elke dag vroeg op te staan. En er was nog een volwassene mee die ook niet dronk. Want ik heb er wel regelmatig aan gedacht. Ook aan de rest van mijn leven waarin ik ook niet drink. Pfff.... Maar wat heb ik een boel zorgen niet gehad, omdat ik zo nodig (veel) moest drinken! En wat bij mij erg goed werkt: een dag niet gedronken is geen verloren dag! Dat geldt dan toch ook voor al die dagen die nog gaan komen!

Etty, wijze woorden weer! Ik blijf ook stoppen, ik wil echt weten hoe het verder gaat, dit leven zonder alcohol. En ook omdat alcohol geen optie is waar ik erg enthousiast van word. Al heb ik er wel af en toe zin in. Ik zag afgelopen weken veel drinkende mensen. Maar is dat het dan? Ik geef weer zo veel op, al die voordelen waar ik net een beetje aan gewend ben geraakt. Mocktail, en Woodie, en alle anderen, zet hem op. hè!

Ik (dag 69 zonder) ben erg veel aan het nadenken hoe dat nu allemaal moet, feest vieren en plezier maken zonder alcohol. Ik merk dat ik blij kan zijn zonder alcohol, maar een aantal standaarddingetjes moeten opnieuw geprogrammeerd worden. Op een feestje stond er bij mij alcohol op het programma, en verder kon het me eigenlijk niet zo heel veel schelen. Nu heb ik andere verwachtingen. Het feest is niet afgelopen als ik gevloerd ben door de drank, maar het is voorbij als ik besluit dat ik klaar ben en naar huis ga. Bijzondere nieuwe ervaring. Ik merk dat ik thuis wen aan een glas thee, nog wat lezen desnoods, en lekker in bed kan gaan liggen. En, niet te vergeten, de volgende dag fris weer op! Maar het is wel anders. Het is niet een roes waar ik in terecht kom en waarin alles goed lijkt. Eén vloeiende beweging. Nu ik anderen in die roes zie komen terwijl ik zelf nuchter ben, zie ik ook dat dat doorgaans niet zo veel voor stelt. Nog meer van hetzelfde, boel geschreeuw, boel zogenaamd diepzinnig geklets... Misschien dat het nu zo voor je 40-ste verjaardag een mooi moment is het anders te gaan doen. Echter. Niet perse leuker, maar anders. Ook niet perse minder leuk trouwens. Ik word zelf binnenkort 49. Ook een mooi moment, dacht ik zo! Ik las hier ooit: een dag zonder alcohol is geen verloren dag. Ik vind dat waar en het stelt mij gerust. Ik ga eens nadenken of dit voor mij ook voor een feest geldt. Zo in de gauwigheid denk ik van wel.

En, als je twijfelt over je nieuwe leven, google even op gevolgen van alcoholmisbruik op je lever (of een ander orgaan naar keuze). Heb ik net gedaan na de uitslag van bloedonderzoek (licht verhoogde leverwaardes...)...

Ik ben ook het leven opnieuw aan het uitvinden en aan het ontdekken. Over het algemeen ben ik daar heel opgetogen over! En dat nieuwe leven zie ik zitten, ik wil daar nog lang niet mee stoppen. Dat kan altijd nog. Ik ga wel voor het eerst van m'n leven naar een psycholoog (awkward! zouden mijn dochters zeggen als ze het wisten), maar goed, dat moet dan maar. Het maakt het iig serieus genoeg om het serieus te nemen op het moment dat ik het niet meer serieus dreig te nemen allemaal. Succes er mee!

Ik begin wat met die spreuken te krijgen, ik ga denk ik de wc vol hangen. Eens kijken wat m'n dochters ervan vinden, misschien aanleidingen voor leuke gesprekken.

Maar iemand missen en niet bellen, iemand willen zien maar diegene niet uit nodigen, iets uit willen leggen maar er niet aan beginnen.... Dat werkt sowieso niet!

Interessant artikel, zet mij ook aan het denken!

Dag 59 Vanmorgen eerste gesprek met mijn psycholoog gehad. Ook voor het eerst dat ik een gesprek heb met een psycholoog. Voor zover ik mij kan herinneren. Op de intake na dan. Ik heb voor het gevoel niets en niemand meer nodig om niet meer te drinken. Mijn leven krijgt opnieuw vorm, ik vind het prima. Prima? Ik vind het eigenlijk geweldig! Vanmiddag is iets gelukt waar ik eigenlijk wel een beetje tegenop zag, dat voelt dus erg goed. Ook zonder bier! Ik ben erg druk, vooral met (nieuw) werk. Ik pak dingen aan, bij twijfel ga ik door ipv uitstellen, biertje pakken en niet meer aan denken. Maar goed, ik fietste vanmorgen toch vrolijk door de stad na dat gesprek met de psychiater. Het lijkt me dan wel niet nodig, ik vind het ook niet vervelend. En ik hou de mogelijkheid open nog eens wat over mezelf te leren wat ik nog niet kende. Dat is al wel vaker gebeurd de laatste weken. Vanavond naar de AA, ga ik af en toe heen. Ik weet niet goed waarom, maar ook dat vind ik niet vervelend. En ik heb er de tijd voor, want op de bank met bier, achter de computer met wijn, het hoeft niet meer! Ik voel, ook met het mooie weer, nog steeds geen vervelende drang om te drinken. Ziet er best lekker uit, zo'n biertje, maar ik wil het niet. Morgenavond weer een feestje, leuk! En als ik klaar ben ga ik lekker naar huis . Fit, zaterdag fris weer op... Ik zit vol energie en maak van alles mee, geen enkel probleem om nuchter met vrienden en bekenden te kletsen. Heb er zelfs zin in. Ik snap niet waarom ik zo lang ben blijven drinken, ik ben een beetje bang voor de ommekeer, maar die komt maar niet.

Ha, ik heb vandaag in de Efteling aan je zitten denken Mooi weer, de opa's en oma's en vaders en moeders dronken her en der bier en wijn. Al dan niet met een sigaret... Ik bedacht dat ik die consumpties niet mis. Ik vind het lekker om helder te zijn en om me niet af te laten leiden door alcohol. Maar ik herken wel de gedachte van ach, af en toe....ik ben vast veranderd.... En dan blijf ik verder lekker doorgaan zoals ik nu doe. Ik heb het, net als jij, twee keer eerder een maand of drie volgehouden. Toen ben ik wel steeds bezweken. Ik heb het dit keer groter gemaakt, ik kom er niet meer zo makkelijk mee weg als ik nu weer begin. Ik hou het graag groot, maar bij dat soort gedachten maak ik het weer wat kleiner. In ieder geval een jaar niet. Of in ieder geval drie maanden niet. Zet 'm op!

Nu één glas betekent ook die 679 glazen daarna. Ik zou het nog ff uitstellen. Die eerste nemen (en dus die volgende 679 glazen) kan altijd nog. En zoals Kohtje (volgens mij) ooit schreef, een dag niet gedronken is geen verloren dag!

Gefeliciteerd! En het is prachtig weer om die vlag lekker te laten wapperen vandaag!

Ik dacht dat ik eerlijk was. Maar ik ben naar anderen bijna net zo eerlijk als naar mezelf. Ik kom er nu achter dat dat helemaal niet zo eerlijk is. Ik hou mezelf voor de gek. Ik heb een wereld van waarden en normen bedacht en van overtuigingen en principes, waarvan ik vind dat ik daar aan moet voldoen. En een beetje aan de rand zitten gaat nog wel, want hé, niemand is perfect. Maar wat ik nou écht ben en wil en voel en belangrijk en mooi vind... Aardig gevonden willen worden hoort daar ook bij... Eerlijk naar mezelf zijn is wel een uitdaging. En wat ik dan ook ben, daar verander ik niet zo veel aan. Maar door het te zien kan ik keuzes maken waar ik gelukkiger van word. Met alcohol gaat dat niet gebeuren. Ging dat in ieder geval niet gebeuren. Is dat in ieder geval niet gebeurd. Ik vind het wel wat hebben een nieuw deel van mezelf te ontdekken. En af en toe iets minder aardig doen voelt ook wel bevrijdend. Nu ik dit zo terug lees weet ik niet of je iets heel anders bedoelt, maar dit kwam in mij op. Getriggerd door Sober's opmerking dat angst de grootste zorg is, verpakt in boosheid. Die boosheid kende ik wel....

De momenten die ik niet drink nu ik niet meer drink zijn nu een stuk beter dan de momenten dat ik niet dronk toen ik nog wel dronk. Wat is dan dat euforische gevoel? Ik heb dat ook gehad en gevoeld, maar ik besta nu gewoon en vind het prima. Ik ben pas 48 dagen abstinent, maar het voelt inmiddels al zó gewoon. En ook zó logisch!

Zo, nog steeds gestopt met drinken en nog steeds blij met hoe het gaat. Ook fijn om te horen dat anderen ook stopten met drinken en daar ook tevreden mee zijn. Een leven zonder drank, het lijkt echt te bestaan! Deze week twee keer naar een groepssessie bij Trubendorffer geweest. Je kan er zo binnenwandelen. Twee keer per dag is er een sessie. Wel bijzonder, alle verslavingen zitten bij elkaar. Gokken, drugs, eten, etc. Het verschil met de AA is dat er veel meer interactie is. Bij de AA doet (hier gaat dat iig zo) iedereen om de beurt z'n (een) verhaal. Je valt er mekaar niet in de rede. Maar ik wil vaak veel meer weten. Ik vind het wel fijn dat dat bij Trubendorffer wel gebeurt. Morgenochtend heb ik er een soort van rondleiding, maar ik ben er dus al twee keer geweest. Ik zal wel horen dan wanneer de individuele gesprekken beginnen. Ik heb dit weekend wel de kinderen en moet nog even een goede smoes bedenken waarom ik morgenvroeg in de stad moet wezen rond ontbijttijd. Maar dat lukt nog niet zo. Afgelopen dagen wel mooi weer. Ik heb ze wel zien zitten, die mensen buiten op een terras met glazen bier en glazen wijn. Ik heb me voorgesteld hoe het zou zijn. En ik was bijzonder blij te merken dat ik het wel best vond om daar niet aan mee te doen! Ik heb morgen wel een feestje, vanaf borreltijd. Met een aantal zuipschuiten. Ik hen er zin in. Maar de verwachtingen zijn wel anders nu. Als ik er geen zin meer in heb ga ik naar huis. Heerlijk ook om 's avonds nog gewoon met mijn dochters om te kunnen gaan!

Ik ben een paar jaar geleden gescheiden. Ik vind het fijn om alleen te zijn. Meestal. Soms is het ook jammer om niet samen te zijn. Ik verbaas mij er wel eens over waarom een zo groot deel van de samenleving met z'n tweeën wil zijn. En blijven. Wat is er mis met uit elkaar gaan? Zo gezellig zien veel relaties er niet uit, het oogt als een sleur. Het moet maar. Als er nou wat meer opgewekt gescheiden zou worden, er meer vrolijke vrijgezellen waren, zou het verbreken van een relatie ook niet zo hulpeloos en eenzaam voelen, maar juist mogelijkheden scheppen Er is zo veel meer te beleven, dus.... Waarom niet een nationale dag van scheiden en verkeren. Regelmatig een nieuwe frisse wind door je leven, andere ontbijtgewoontes, leren klaverjassen ipv elke avond DWDD kijken, nieuwe vrienden leren kennen, een keer naar een huisje op Vlieland ipv kamperen in Frankrijk, etc. Of probeer het eens met z'n drieën!

Ik ben inmiddels 48. Klinkt oud hè! Maar als ik me dan voorstel hoe lang het nog duurt voordat ik 85 ben stelt me dat wel gerust. Ik had geen moeite om niet te drinken gisterenavond. Voelde me zelfs prettig om nuchter te zijn en voel me ook wel erg sterk, zo zonder alcohol. Fit, helder. Raar zeg, om te beseffen hoe goed ik me eigenlijk voel zonder alcohol! Ik merk wel dat ik het minder leuk vind als vriend steeds dronkener wordt. De humor wordt simpel en ongenuanceerder en de gesprekken eigenlijk ook. Ik krijg het gevoel dat ik me aan moet passen. Maar we hebben de afgelopen jaren ook veel gedaan en besproken zonder alcohol, dus ik heb goede hoop dat er iets (anders) overblijft van de vriendschap die we hadden.

Ik heb wel ervaren dat door de drank het leven eventjes ophoudt, even in een andere wereld. Dan slapen en 's ochtends begon het weer opnieuw. Nu gaat het door en lijkt het of je niet tot rust komt. Maar is het niet zo dat je er even aan moet wennen ook zonder drank tot rust te komen? Misschien moet je het leren? Voor mij werkt het ritueel thee voor goede nachtrust (maakt niet uit wat voor thee, maar zodra ik registreer dat het goed is voor de nachtrust werkt het), en alvast douchen en in pyama op de bank gaan zitten als ik die thee inschenk.

Elke avond aan de drank.... over sleur gesproken!

Ja Bob, ik weet het! Het is zelfs één van de argumenten om maar te blijven stoppen. Het moet straks toch een keer, dus we kunnen het maar beter gehad hebben. En BumperJim, ja dat weet ik ook, maar dat moet ik me wel blijven realiseren! Elk moment weer. Want ik ben in staat te denken dat de lengte van je leven niet zo belangrijk is. Als je maar gelukkig bent. En ik ben ook in staat om te denken dat ik drinkend heel gelukkig kan zijn. Wat nostalgische en romantische momenten uit mijn verleden terughalen, een beetje goochelen met wat van zulke veronderstellingen en gedachten en huppekee, alle obstakels om die eerste niet te nemen zijn verdwenen! Maar ook vandaag tel ik mijn zegeningen weer. Ik las dat Cleo gisterenochtend op de dagdraad verzuchtte hoe blij ze was de zondag zonder kater te beginnen. Zo herkenbaar! Ik heb het nu. Vrij vandaag en toch geen kater! Ik was gisteren eten bij goede vrienden. Zij houdt altijd "braaf" op na 2 of 3 glazen wijn. Hij wordt dronken na 2 flessen. Hij worstelt ook met zijn alcoholgebruik. Heeft een maand niet gedronken ook. Dat kostte weinig moeite, maar hij noemde zich niet zo gelukkig die maand. Moet je dan elke avond gelukkig zijn? Want ik herken dat ook, van het mogen drinken krijg ik ook een gelukkig gevoel. Meer nog dan van het dronken zijn. Sinds ik accepteer dat een gewoon gevoel ook prima is en dat dat als bijwerking heeft dat ik 's ochtends niet ongelukkig ben (want een kater heb en me afvraag waarom dat nou weer nodig was, al die drank). Maar goed, hij wordt niet blij van het vooruitzicht niet meer te mogen drinken, maar voelt wel aan dat dat wellicht toch wel de beste optie is. In ieder geval mbt zijn gezondheid. Ik ben erg benieuwd wat hij gaat doen en wat dit (mijn abstinentie) gaat doen met onze relatie van hele goede vrienden. Ons eerste "goede" gesprek vond plaats een jaar of 15 geleden, op een feest van een gemeenschappelijke vriendin, in een hoekje met heel veel bier. Het roken kunnen we inmiddels goed laten.

Hier nog steeds overtuigd abstinent! Van jullie antwoorden werd ik toch wel even stil.... Ja, ik heb echt hulp gezocht. Wat er ook gebeurt, als ik straks 85 ben, ben ik die man die vroeger hulp heeft gezocht om van z'n alcoholverslaving af te komen. Maar goed, het geeft ook hoop. Hoop dat er nog van alles kan gebeuren waar ik nog niet aan heb gedacht, hoop waarvan ik zin krijg om te leven. Zin om zo naar bed te gaan en morgen weer fit op te staan!

Weet je, ik dronk te veel. Zo veel, dat ik daar niet gelukkig van werd. Ik heb vaak bedacht, ik stop er mee. Maar dat waren steeds voornemens die niet stand hielden. Ik heb allerlei schema's bedacht hoe ik wel een gelukkige drinker zou kunnen worden (alleen in het weekend, alleen bier, niet in m'n eentje, etc). Werkte niet. Ik ben 2x een paar maanden gestopt, maar ook 2x na een paar maanden weer begonnen. Kortom, ik ben verslaafd. Ik heb altijd gedacht dat professionele zorg ver weg was, geen idee ook hoe je daar terecht zou moeten komen. Ik vind bovendien dat ik dit wel in m'n eentje zou moeten kunnen. Kwestie van doorzettingsvermogen en wilskracht hé, dat stoppen met drinken.... Toch ben ik nu op het punt aan beland dat "ze" me mogen helpen. Want ik twijfel echt wel af en toe. Ik heb de balans opgemaakt en de beslissing genomen dat ik zonder alcohol gelukkiger word dan met. Ik heb het besluit genomen om daarom nooit meer te drinken. Rationeel ben ik overtuigd, gevoelsmatig rammelt het nog wel wat. En nu voor het eerst in mijn leven psychologische hulp. Als dat mij helpt om de alcohol te laten staan, dan is dat heel mooi! (En een opluchting, het hoeft niet meer!)

Ik zag hier vandaag een plastic tas aan de verwarming in de keuken hangen met wat lege pindakaaspotten, een lege pot mayonaise, een lege fles olijfolie.... maar waar is de glasbak ook al weer??

Vanmorgen bij Trubendorffer geweest. Ik ben inmiddels bekend met het toegeven van mijn alcoholprobleem. Ooit hier op het forum. Ook al eens in het echt, de huisarts en de AA. Dus zenuwachtig was ik niet. Ik had meer het idee dat het allemaal wel mee valt en dat zoiets als professionele hulp wel een beetje overdreven is. Vriendelijke intake gehad, waarin ik met een psycholoog een dik uur over mij heb gesproken. Kort gesprek met de hoofdpsycholoog. Ook nog een vragenlijstje ingevuld. Oa over mijn gebruik de afgelopen 30 dagen (), andere verslavende middelen en gebruiken en of ik somber, agressief, alleen en suïcidaal ed ben. Ik heb nog steeds weinig moeite om niet te drinken en zie het leven wel zitten. Geen bijzondere andere problemen dus. Ik voelde me bijna schuldig, maar bedacht dat ik daar voor mezelf zit en niet voor hen. Vervolgens is me een behandelplan gepresenteerd. Waar ik van te voren dacht dat ze me naar huis zouden sturen (goed zo, ga zo door) vonden ze het daar toch heel verstandig dat ik professionele hulp in heb geschakeld... Ik geloof toch wel dat het best ernstig was allemaal. Binnenkort een periode van 13 weken wekelijks een gesprek van 1,5 uur met een psycholoog, wekelijks een bijeenkomst met een groep en de bedoeling dat ik wekelijks naar de AA ga. En daarna zien we verder. Ik ga er maar voor, voor zover het organisatorisch allemaal past. Want morgen begin ik ook met een nieuwe baan, naast mijn huidige werk (wat abstinentie al niet met je doet!) Al sta ik er deze keer anders in en zie ik een leven zonder alcohol niet als een opgave en kijk ik er zelfs naar uit om het leven op die manier te ontdekken...mijn angst is nog steeds dat ik het op een gegeven moment wel weer best vind en weer ga drinken. Nu ik er dit soort dingen bij heb gehaald, wordt het wel moeilijker om dat hele alcoholprobleem toch weer te bagatelliseren. Dus ja, het voelt goed.

Bijzonder aangenaam artikel over stakkerige verlangens! Boek van Lois Bisschop vond ik ooit mooi om te lezen. Maar ik kom er nu in de gauwigheid even niet achter wat dan dat tweede boek is dat ze over alcohol heeft geschreven.