Ik ben diep aan het nadenken. Het 'nooit' meer is eng. Wil ik dat wel? Waarom zou ik het niet willen? Doordrinken is eng ja.
Toegeven aan mezelf dat ik sta waar ik nu sta. Dat is eng. Wie ben ik straks? Wie word ik? Etc.
Eng, maar het is wat het het is. Doordat ik nu overspannen ben zitten alle emoties sowieso erg aan de oppervlakte. Boosheid, verdriet, maar ook diepe, diepe dankbaarheid en geluksgevoel over wat er om me heen is. Graag even geen emotie vergroters . Helder heb ik me handen vol aan mezelf en kan ik emotionele uitschieters zonder schuld of schaamte aanvaarden.
Morgen weer een dag. Gelukkig.