Lika

Fijn!

Ik begrijp het van al die eigen keuzes die ik heb en toch ook totaal weer niet.... Hoe zorg ik voor verzachting? Ik doe mijn best, maar vind het moeilijk. Of is dat ook gewoon oefenen in de tijd? Het verdiret om het verbroken contact moet slijten, maar ook dat. Het gaat niet vanzelf. Wat een gemis. Morgen hypnotherapie. Dan beginnen aan relatietherapie. Maandag nieuwe baan. Ik voorzie een nieuw jaar vol met nieuwe avonturen. Spanning en sensatie in Likaland. Mag van mij wel iets minder gaan worden.

Man wil nu ook relatietherapie. Eindelijk. Hoop dat het nog niet te laat is. Hoop dat ik mijn verharding kan veranderen. Dat ik weer zacht kan worden.

Goedemorgen. Voel me griepig. Bah....

Lekker slapen. Ik duim voor je Herstel! Lars

Goedemorgen mensen. Heerlijk geslapen. Lange dag voor de boeg, maar niets vervelends.

Dankbaar voel ik me. wat een jaar jongens. Wat een jaar....

Dankbaar voor heel goed gesprek vandaag. Met een helder hoofd. We kunnen stappen zetten denk ik. Toch. Fijn.

Slaap lekker Herstel. Ik ga slapen. Vanaf morgen weer volop aan de bak...

Dank allen. Ik hoop dat de hypnotherapie dat gaat doen. Man wilde gisteren nog niet praten ( eerst laten bezinken), maar ziet nu de noodzaak wel in. Want hij voelt zich door mij niet welkom in zijn eigen huis. Dat begrijp ik. Ik word niet echt kwaad met woorden, maar verhardt. Ik wil graag praten met iemand erbij, ook gezien het feit dat hij zo boos kan worden en ik dan dichtklap. Dat wil hij weer niet. Misschien ooit, maar eerst met zijn twee. Volgens mij kunnen we dat (nu) niet goed, maar dat is de deur dichtgooien volgens hem. Ik hoop dat die hypnotherapie mij gaat laten weten wat ik zelf wil. Daar kom ik maar zo moeilijk achter. Als ik diep in mezelf kijk wil ik weg. Hier uit. Maar hoe realistisch is dat? In hoeverre een droom en hoop op iets dat er ook niet is? Geen idee. Aan de andere kant. Zie ik mezelf ooit nog een 'normale' man vrouw relatie met deze man hebben? En ja: vriendschap. Maar ik weet nu ook even niet hoe precies. Achterdocht, cynisme en boosheid regeren momenteel. Ik voel me totaal niet beresterk. ik voel me heel alleen en heel bang. Binnenkort drink ik een jaar niet. Dat ga ik vooral zo houden. Zeker nu.

Leuk optreden gehad. Film gezien en feest. Laat, maar droog, naar bed. Had tijdens feestje best even zin in iets alcoholisch. Eind van het alcoholloze jaar is in zicht. Zet dat de deur toch weer iets open?

Goed bezig. Veel liefde gewenst!

Focus op mezelf. Wat ik wil. Zo moeilijk. Zo moeilijk, ergens in dat niemandsland van moeten, verwachtingen, kunnen, willen en mogen..... Daar moet ik zijn. De gesprekken thuis zijn moeizaam. Ik ben wellicht al te ver afgedreven om nog terug te kunnen. Is denk ik een jaar of vier echt begonnen. Dat valt mij te verwijten natuurlijk. Aan de andere kant heb ik te maken met iemand die dingen zo ongelofelijk uit de weg gaat dat dit nu zo blijkbaar de enige manier is om wakker te worden. De eerdere signalen (die zeer duidelijk waren) heeft weggewuifd. Dan nog zijn verslaving. Die betreft een seksverslaving. Ik wist niets. wij hadden al jaren geen seks meer. Op mijn eerdere vragen of hij daar geen behoefte aan had, was het antwoord nee. Dat begrijp ik nu. Daar voel ik me enorm in in de steek gelaten. Want aan mijn behoefte is niet gedacht. Vermeden. Zoek maar uit. Ach, ik begrijp dat ik gevallen ben voor liefde en aandacht uit het buitenland. Ik heb dat verbroken, maar voel me daar verdroetig over. Voel me alleen. Is waarschijnlijk even nodig. Man verwijt mij dat ik al weg ben in gedachten. Dat begrijp ik. Hij was echter ook weg. Maar hoe ooit weer bij elkaar?? Ik zie het niet meer gebeuren.

Veel plezier @jopie!

Als je die ene te dikke en te oude debuterende actrice ziet, ben ik het Bol! fijn dat je beter gaat.

93.1

Harp.....je verdwijnt....!!!

Goedemorgen allen. @Herstel sterkte. Wat rot voor je. @bolletje hoe is het nu? En Herstel en Bor beiden alsnog gefeliciteerd, Lekker dagje voor de boeg. Ik speel toneel. Gisteren opgetreden en vandaag weer. Leuk. Verder gaan de moeilijke gesprekken hier door.

Van harte!!

Dank lieverds. Voel me inderdaad vrij somber. Goed om dat even te weten.

Ja. Misschien. Ik weet het niet. Voel me down. Had opeens zin in drank en sigaretten. Niet gedaan.

Verduren en verdragen. Wat mis ik de andere kant van de wereld. Wat ben ik afwisselend boos op mijn man en soms lijkt er niets aan de hand. Rare gevoelens die ik heb. En tussendoor zijn er kinderen. Is er werk. Zijn er vrienden, ouders, hobby's. Ik wil heel graag even doorzappen.....naar over twee jaar.

Ook verbroken omwille van man en de lieve vrede. Ja. Elke discussie werd vertroebeld daardoor. Ik denk ook dat het goed is voor mezelf om het heel helder te houden. Bovendien kan ik dan ook zien wat het me doet. Gebruik ik deze verliefdheid alleen maar nu om een beslissing te durven nemen? Werd ik verliefd op zomaar iemand die aandacht en liefde geeft die ik miste? Hoe wordt het gevoel als ik op mijn handen zit? Als het 'meant to be' is, dan is dat over een jaar ofzo wellicht nog zo. En zo niet, dan is het ook goed. Het kost nu te veel energie die me doodmoe maakt om alle aandacht te managen. Aandacht die ik voor mezelf nodig Ik bevind me even in het leven van een ander, maar het blijkt het mijne te zijn. Daaraan zal ik me overgeven en met behulp van hypnotherapie trachten te voelen wat mijn behoefte is en deze behoefte trachten te mogen voelen. Wat een jaartje nuchter allemaal niet met zich meebrengt..... Ik ben er erg dankbaar voor. Geen hoofd in het zand en verdoven maar. Zelfzorg en daarmee betere zorg voor mijn kinderen.

Ik denk eigenlijk niet dat ik het erbij kan hebben. Ik begrijp dat het zijn pad is, maar ik heb er geen vertrouwen in. Denk ik. Er is zoveel gebeurd in die 20 jaar. Ben hypnotherapie van plan. Voor mezelf. Ik durf nauwelijks bij mijn gevoel te komen. Vind het ook gek dat ik geen echte erge boosheid voel. Meer een enorm gevoel van onverenigbaarheid. En intussen ontzeg ik mezelf dus het contact met het verre buitenland. Daarvan moet ik maar afwachten hoe ik me erover ga voelen. Misschien went het. Misschien blijft het net zo'n pijn doen als nu. Ik ga het merken. Maar ik wil geen schuld voelen, geen extra boosheid oproepen, geen gebruik maken van de ander enkel als koevoet. Ik moet alle emoties maar voelen en opschrijven. Bah.