Ja, die oefening uit Jan Geurtz. Ik heb een workshop gedaan bij Jan. (Zonder partner) Daar deden we hem ook. Ik durf hem nog niet thuis te doen. Gek toch? Als de dood voor wat er uit mijn mond gaat komen.
Aan de andere kant ook dit: een week geleden was ik tevreden met dit leven, mijn leven. Ik voelde me juichend over de gewone dingen. Het was goed. 5 dagen geleden ook nog. Nu is het weer omgedraaid. Lijkt het. Ik mis het buitenland , maar denk tegelijk dat dit een metafoor is voor ‘een ander leven’. Ik wil alleen, maar ik heb gewoon twee kinderen die ik zo graag zie. Elke dag ook bij voorkeur. Net als mijn man. Die geen rotman is, maar aan wie ik mij niet (meer) kan geven. Maar doet dat laatste er toe?
Ik begrijp er geen snars van. Echt niet. Hoe kunnen gevoelens omdraaien als bladeren aan een boom? Hoe kan ik me nu zo verstikt voelen? Hoe betrouwbaar ben ik als mens? Donderdag was ik er nog bijna van overtuigd dat je met iedereen wel een relatie zou kunnen hebben als toch alles uit jezelf komt. Maar zo werkt het niet helemaal.... en ik kan ook denken dat ik het allemaal veel te groot en belangrijk maak. Gewoon een beetje doorademen is dat niet genoeg?
Er komt vast wel weer wat uit. Maar die onrust, al dat gevoel. Ik heb het weggedronken , gewerkt en gerookt. En nu weet ik vaak even niet niet meer hoe het dan echt zit. Wat ik voel, moet voelen, mag voelen, kan voelen.
- en suddert weer verder-