basta

Deze las ik bij Todd Smith-Dancing with cravings: (het sluil aan op de keukenwekkermethode) Cravings zijn verwarrend, dat komt omdat ze het gevoel geven van levensbelang te zijn. Als je cravings als vijand ziet, probeer je ze weg te duwen. Probeer er eens naar te luisteren alsof het een jengelend kind is. Het kind weet alleen maar dat er iets mis is, hij wil iets. Het is aan jou om te bedenken wat hij éigenlijk wil. Als hij hard huilt omdat hij verloren heeft bij een spelletje, is hij misschien gewoon moe en moet hij slapen. Probeer ze zo snel mogelijk te vertalen.

Zucht... Ja jongens, het is waar, het roer moet om. Maar ik heb twee kapiteins. De ene zegt/wil/voelt wat Eef hierboven schrijft. De ander knikt en is het daarmee eens, maar om een uur of vijf zegt hij: Een volwaardig en gezond leven, natuurlijk! Maar het één sluit het ander toch niet uit? En dan draait hij het roer weer terug. (even gauw kijken op wiens draadje ik zo zit te zeuren... Oh, Kruidenthee. Ik zal er vandaag ook nog iets positiefs tegenaan gooien, oké?)

Ja man, wij ook van jou! Daarom wil ik komen en die ander even heel duidelijk uitleggen waarom hij dit echt niet nog een keer moet flikken, en anders komen wij van het forum wel eventjes enzovoort. Afschuwelijk... ik ken dat machteloze gevoel na freezen. (verbaal dan.) Dat je glimlachend afscheid neemt en pas daarna, met bonkend hart, de ander scherp van repliek dient, in je hoofd, onder de douche.

Aan de Bamsterdamse grachten, heb ik heel mijn hart voor altijd verpand, Bamsterdam vult mijn gedachten.

En dat noemt zich een stotteraar, Lars, ik heb in tijden niet zo'n mooie, stevige barriton gehoord!! Mooi Spaans tongvalletje erbij, nou... mij heb je!

Je had één grote vriend, schrijf je toch? Dat betekent wel dat je vriendschap hebt/kent/voelt. En hier op het forum ben je nou ook niet bepaald autistisch. Je weet altijd hoe het met iedereen gaat, geeft knipoogjes, schouderklopjes, tips enzovoort, precies op de goeie momenten.

O Quinn! Van schrik schrijf je helemaal bloot, zonder relativeertjes. Ik hoop dat de lievelingsknuffel van je zoon je een hele, hele dikke zoen geeft.

Precies, dat bedoel ik, Etty. Ha, ha: 'O jee, daar komt alcohol van.' Ik zie het zo voor me, van die waakzame stokstaartjes die tegen elkaar jammeren en veel te snel hun helmpjes opzetten. Domme receptoren! En wij maar ploeteren, ik wou dat ik mijn kop opnieuw mocht programmeren. Terug naar de fabrieksinstellingen. Rotgevecht.

(Ik bedoelde, ik wil zo graag reageren, maar ik moet weg.) Wat houdt perfectionisme bij jou in? Komt het altijd voort uit onzekerheid, of kun je ook dik tevreden met jezelf zijn, maar toch de lat te hoog leggen? En ik vraag me ook iets anders af: is het altijd zinvol om te zoeken naar datgene wat je wilt verdoven? Voor mijn gevoel is mijn verslaving zo'n losgeweekt monster, en kan de koppeling aan psychisch lijden zelfs averechts werken. En: Was dat bordje met kaasje-toastje niet de voornaamste trigger? 'Wat moet ik anders doen', ja dat ken ik, Thee! 'Waarom zou het nu dan ineens wel lukken' vraag ik me op wankelmomenten af. (Omdat ik nu op het forum schrijf en lees, natuurlijk!)

Grrr, ik moet weg.

Honden zijn fantastisch. In jouw rijtje hoort ook 'geestig' Sita, ik moet zo vaak om ze lachen. Op dit moment probeert de mijne me te hypnotiseren met z'n schijnheilige Bambi-ogen omdat hij naar buiten wil, maar ik ga niet, ik ga niet, ik... nou ja, vooruit, een ommetje dan.

Oh... wat sjiek! Dank je wel, lady jane, die gaat ook in de vaas, eetbaar of niet.

Ha Thee! Eerlijk gezegd dacht ik al: wat pakt ze soepeltjes door. Nou ja, niet mee bemoeien. Maar nu je je bezinningsmoment blootlegt, wil ik toch wat vragen: Voelde je het aankomen, deze uitglijer? Kun je achteraf verklaren: Oh ja, dit en dat heeft me getriggerd. Bevestiging nodig hebben, jezelf bewijzen enz... wil je dat bij tijd en wijlen verdoven, is dat wat je 'wegdrinkt?' Ik heb eigenlijk geen duidelijk beeld van jouw 'streven' omdat je introductie er niet meer staat, ik ging er geen moment van uit dat de zaak nog kon knappen. Ja man, t'is zéker wa...

Leuk! Ja, dat is het Eef, het je realiseren dat je het (al met al) in eigen hand hebt. Er is een soort nieuwsbrief van een groep mensen die elke dag zo'n probleem/zorg/irritatie met elkaar kraken, en vandaag gaat het toevallig over cravings. Ik zal straks verslag doen. Fijne dag allemaal! (Dat grazige veldje op jouw plaatje, daar moet een asielhond rondrennen... Kan het niet?)

Ha Quinn met hoofdletter q en dubbel nn, hoe gaat het met je? Wat staat er vandaag op het programma en kom je hier wel af en toe lekker uit je slof schieten?

Volgens mij moet je tussen 'vandaag' en 'niet' nog 'drink ik' denken, toch Meya? Dit staat wel stoer: Nope, not today cowboy.

Wat doen anti-depressiva? Helpen die met het sein 'dit is leuk' afgeven? Of dempen die alleen maar 'dit is verschrikkelijk'.

Ja, de kracht is dat je die strakke gedachten in elk geval een beetje loswrikt. En ik kom vaak uit op: 'oooh, ik vind het zélf eigenlijk stom van mezelf.

Eef, als je zegt: weg! delete ik het.

S tegen M: Die Eef, dat is een leukerdje volgens mij, die houwen we. Zeg lieverd, zullen we haar verrassen met een lekkere pup? (Nee hoor, die laatste hoort niet bij de methode)

De finale:

(Ik beheers het niet echt, misschien zit er een expert op het forum, maar) nu moet je er eentje uithalen. Bijvoorbeeld: S erkent me niet als nieuwe liefde van M. Is dat waar? Ja! Weet je dat zeker, is er geen moment te bedenken waarop ze jou als schoondochter benaderde. Jawel, heus wel. Hoe voel je je als je het gelooft: S erkent me niet als nieuwe liefde. Nou, afgewezen, vernederd, onzeker. Wie zou je zijn zonder die gedachte? Ik zou mezelf zijn, gezellig met haar, we zouden het fijn hebben, ik zou van haar kunnen houden. Heeft het zin om het te blijven denken? (Eef, dit is dus 'kraken'. Het gaat niet om de waarheid, maar om het omver blazen van die gedachte) Nee, heeft geen zin. Draai hem eens om: S erkent me wel als nieuwe liefde. Of: ik durf mezelf nog niet enz Of ik erken S enz Net zolang tot je kunt denken: ik ga mijn verhaal rondom die foto loslaten, dat is minder stressvol.

Natte vingerwerk, ik kan het niet zo goed. En je mag ook zeggen: haal maar gauw weg. Eerst moet je zoveel mogelijk briezen en mokken. (S is je schoonmoeder, M je man) Ik voel me afgewezen omdat S de foto van M en zijn ex op haar nachtkastje heeft staan. Ik ben op de tweede plaats gezet, ik word niet erkend als nieuwe liefde. Ik wil dat ze mij accepteert en in haar armen sluit als nieuwe schoondochter. Ik wil dat ze erkent dat het allang uit is met zijn ex. Ik wil dat ze blij is dat hij nu mij heeft. Ik heb het nodig dat ze mij openlijk en royaal erkent als de nieuwe vrouw van M. Ze moet zeggen hoe blij ze met me is. S zou die foto moeten weghalen en een nieuwe ervoor in de plaats zetten: eentje van hem met mij. S is conservatief, ze moet me niet en dat zal ik weten ook. Ik wil nooit meer vernederd worden, mezelf zo klein en tweederangs voelen. 2) Wat als die gedachte er niet was. Bijvoorbeeld er staat een foto van M en zijn hond, die hij voor onze tijd had. Ik zou vertederd zijn en de liefde van S voor haar zoon voelen. Ik zou het niet als een boodschap aan mij ervaren en op geen enkele manier persoonlijk opvatten. (Wordt vervolgd, behalve als je: ho! zegt.)

Zal ik hem eens 'kraken'? Dan moet je ervan uitgaan dat het niet om de waarheid gaat, maar om de zoektocht naar ruimte binnen alles wat jij knarsetandend denkt.

Oh... ik ben al knock-out.