Dank je wel, Gipsy. Ik had dat filmpje inderdaad bekeken, heel erg herkenbaar en confronterend en het sluit naadloos aan bij hoe ik het probleem ervaar. Het neurale drama van de verslaving, De Grote Valkuil...
Ik moet er niet meer op vertrouwen dat ik straks, tegen borreltijd, dezelfde standvastige persoon ben als degene die hier nu zit. Ik zal vervangen worden door iemand die zegt dat het allemaal wel meevalt, en één wijntje, wat is nou één wijntje...
Ik las dit:
Een man die drinkt,’ zegt hij, ‘zijn er twee; een pakt de fles, de ander slaat hem erbij weg; het is niet één mens, het zijn er twee en ze gaan met elkaar op de vuist om de macht over een fles te krijgen.’
(Laing, Olivia. 'Het uitstapje naar Echo Spring)
Mijn probleem is dat er geen gevecht is, de wissel van de wacht gebeurt bijna ongemerkt, er is ineens iemand die 'Ja, graag.' zegt.
Dat is het uitgangspunt van mijn plan, ik moet mijn schepen vóór me verbranden.