Yogajuf

Ik zal proberen me wat duidelijker uit te drukken. Ik schreef wat ik schreef niet omdat ik iets vind van JOU of omdat ik een oordeel wilde vellen over JOU of omdat ik het belangrijk vind wat JIJ van dit oordeel zou vinden. Het gaat mij helemaal niet om jou. Het gaat mij om wat jij schrijft en hoe dat overkomt op mij en - belangrijker nog - op mensen die direct betrokken zijn. (En ja, ik neem het totaal ongevraagd voor Yvonne op hier, dus doe maar alsof ik het over mijzelf heb. Dat klopt ergens ook wel.). Ik vind het onnodig kwetsend, in dit geval. Yvonne was duidelijk geraakt door wat jowan had geschreven en zij schreef hier iets vanuit haar hart. Ongeacht of je het er mee eens bent of niet, vind ik dat je die post van Yvonne mag laten zijn voor wat het is - haar mening in zijn waarde laten dus. Schrijven dat het je niet boeit wat iemand zoals Yvonne vindt - zeker als je zelf totaal niet eens in de discussie bent betrokken - vind ik dus onnodig onaardig gedrag.

Okay, nu echt getriggerd in mijn allergie en ik ga eraan toegeven. Agnieta, wat je hierboven schrijft over vooral het bericht van Yvonne is niet per se heel erg aardig van je. En ook al is het waar voor jou, dat betekent toch nog niet dat je het moet opschrijven? Wat voegt het toe voor anderen dat jij moet uiten dat het je niet boeit wat anderen denken over of vinden van een bepaald onderwerp - behalve dat het lullig is voor Yvonne en mij triggert? (Dankjewel voor de les zou jowan zeggen). Je kunt toch ook gewoon zwijgen? En dit is niet de eerste keer dat dit gebeurt dat je de mening van anderen als onwaardig voor jouw aandacht omschrijft en vervolgens plak je er ook vaak een oordeel op. Niet dit keer, maar ik hoop hiermee te voorkomen dat je het gaat doen. Zal wel naïef zijn van me. Ik ga naar buiten, heb het goed.

Goeiemorgen lieve mensen, Eerst maar eens een , een en een en een yogaknuffel voor Kaboutertje.

Voor Jane komt een ware lady de bloemen brengen deze maand. Is ook wel eens leuk, na al die poezen, honden, pinguïns en muizen.

Pompoenbloemen, njammie. Vullen met een klein stukje mozzarella en een plakje ansjovis, door een beslagje halen van meel en spa rood en frituren.

Gefeliciteerd Suikertje!

Poeh Jan, ik schrik me de afgelopen dagen steeds te pletter als ik het jaarpactdraadje open met die rode waarschuwingen

Hey goeiemorgen Monstie! Even om te beginnen: wat een ontzettend moedige en goede stap die je hebt gemaakt om hier te komen schrijven! Ik hoop dat het goed voor je voelt dat je je verhaal hebt kunnen doen? Moet een opluchting voor je zijn ook. Ik ben een buurvrouw van het alcoholforum, maar… ik heb van mijn 18de tot mijn 23ste ongeveer ook boulimia gehad. Ik weet dus een beetje hoe het voelt. Tja, of er nu een oorzaak in het verleden te vinden is of niet, het gaat er denk ik vooral om hoe het NU voor je is. En soms zijn de redenen waarom we nu ergens verslaafd aan zijn - of het nu drugs, alcohol, of overeten en overgeven is - niet de redenen waarom we er ooit mee zijn begonnen. Wat ik herkende aan overeenkomsten tussen mijn alcoholverslaving en mijn eetverslaving, was de drang om iets te dempen, te verdoven. En als ik even niets te verdoven had, dan dronk of at ik wel voor de kick, of omdat er iets te vieren was. Een andere gemene deler was mijn zelfbeeld . Om de een of andere reden moest ik mijn gevoelens verdoven omdat ik dacht dat ik ze zonder die verdoving niet aan zou kunnen. Of dat ik de wereld niet aan zou kunnen zonder dat, omdat ik niet goed genoeg zou zijn. En er speelde ook een idee van controle: met eten kon ik me goed voelen, met overgeven werd ik niet dik, en met niet eten viel ik af. Wat ik toen nog niet wist was dat ik door mijn gedrag geen controle had, maar juist alle controle langzaam verloor over mezelf. Mijn draagkracht werd steeds minder en zo kon ik het leven steeds minder goed aan. Het is een neerwaartse spiraal. En ook al denk je misschien nu dat overgeven geen nadelige gevolgen heeft voor je baby en onderschat je misschien (?) de gevolgen die het kan hebben voor je eigen gezondheid, op de lange termijn is het desastreus. De lichamelijke gevolgen kunnen zeer ernstig zijn. Maar misschien speelt het psychische nog wel meer voor je, het feit dat je de regie over je gedrag kwijt bent. Voor mij was dat in elk geval wel zo: al met al heb ik ruim 20 jaar geen regie gehad over mijn leven (want na de eetstoornis kwam de alcoholstoornis), en was ik "mezelf" echt helemaal kwijt. Ik wens jou dat niet toe. Mijn eerste tip is: lees zo veel mogelijk online over eetstoornissen. Informeer jezelf goed over wat het is en wat de lichamelijke en psychische gevaren zijn. Zo word je je bewust van wat er aan de hand is. Mijn tweede tip is: praat er over met anderen. Schaam je niet, je bent zeker niet de enige, bijna iedereen heeft wel slechte gevoelens waar ze vanaf willen, en iedereen verdooft ze op zijn of haar manier. Het is hier redelijk rustig, maar ik wil graag proberen met je te kletsen. Misschien halen we meer dames en heren over de streep? Tip drie: overweeg de etendebaas internetbehandeling van Tactus te doen. Heb je die al gezien? Voor nu een warme groet en ik hoop je snel weer te lezen. Liefs van Yo

Katey, voor jou een bloemetje ter bescherming tegen de zon vandaag!

Schiet je rationeel gezien niet veel mee op Blondie... Maar: begrijpelijk hoor!

"Was ik nog maar jonger" is een gedachte die ik nog nooit heb gehad.

Welkom Erik, heel leuk dat je erbij bent!

Loen en Dribbel, van harte ladies!

Goeiemorgen lieve mensen ☀️

Ik niet Joris

So True, Jane.

Wow Lucide. Wat krachtig van je dit. Ben best onder de indruk.

En een bloemetje van een lekker kikkertje voor ons ijsvogeltje Sowhat

Bolletje, stoere vrouw, deze is voor jou:

Ik zie ze ook niet Jane, al een paar dagen niet meer. Heb je iets veranderd aan je instellingen?

Jij ook Thee, ga goed

Men is gekomen en er is gemaald, dus de loterij is gesloten :-) Er zijn geloof ik nog wel kaartjes gewoon te koop, dus wees welkom!

En misschien ook een second opinion Jane?

Geen enkel protest hier, maar ik heb dan ook geen baard. In de hammam in west kom jij er als man ook niet in. Ik kom er om die reden graag. Vind het gewoon echt niet fijn om in een stadse sauna mijn mannelijke collega's, zakenrelaties of mislukte dates tegen het blote lijf te lopen... Ieuw!

Dank je Kohtje, dat is erg nuttig en helpend zo inderdaad, heel fijn, yogakus!