Kohtje

Omdat dát geen accepteren is. Dat is pruilen en soms stampvoeten.

wat is 'heelhouden van een verleden', @Jopie?

Dat is en blijft een lastige..

Ja, je wil dus gewoon dat de omstandigheden zich aan jou aanpassen en wilt je niet aanpassen aan de omstandigheden, oftewel accepteren.

Hier zijn de Pieten ook nog zoals ik ze vroeger geleerd heb, zwart.

Vrees voor de kilokiller... 'k zou die vrees ook wel weer eens (eventjes) willen ervaren. Al was het maar dat ik de vrees voor te licht dan (eventjes) kwijt was. Nog steeds te licht, maar er zit wel een ietwat opgaande lijn in.

Dat klinkt niet alleen raar, dat is raar. Wat bumperjim hierboven ook zegt. Als je zo graag wilt stoppen, dan stop je nu, niet pas na twee flessen wijn. Maar ja, zo raar deed ik ook hoor. Uitstellen, uitstellen, uitstellen... terwijl je eigenlijk het liefst gisteren of eergisteren al gestopt was. Enorm verlangen naar dat moment dat die twee flessen leeg zijn, om eindelijk aan jezelf te gaan werken, maar hoe leger die flessen raken, hoe meer de angst voor het daadwerkelijke stoppen toeneemt. 't Is en blijft voor een verslaafde een enorme drempel om de daad bij het woord te voegen. Helemaal als je het zo in het voren gaan plannen.

Misschien gewoon even netjes vragen of ze alsjeblieft van je hielen af willen gaan dan?

Ah, zo simpel dus. Maar wat je koopt zijn dus geen ijsjes. Je koopt eigenlijk invriesbare limonade met een stokkie. Een ijsje invriezen is net zo als een vuurtje aansteken. Vuurtjes branden al, die hoef je niet aan te steken.

Dat risico uitsluiten doe ik niet om de pietlut uit te hangen, dat doe ik omdat ik van mezelf weet dat ik een alcoholprobleem heb. Niet alleen een alcoholprobleem, maar voor wat dit forum betreft heb ik een alcoholprobleem. En om dat probleem te tackelen probeer ik elk risico, hoe klein misschien ook, uit te sluiten. Meestal betekent dat gewoon dat ik bij twijfel kies voor 'nee', 'nul', 'geen' of welk ontkennend woord dan ook betreffende alcohol. Let wel, ik kies daarvoor. We leven tenslotte in een nogal vrij land. Maar de keuze is lekker duidelijk voor mezelf, geen gewik en geweeg. Want zoals ik niet in een laboratorium kóók, zo lééf ik ook niet in een laboratorium. Geen gemeet, geafspraak, gebeloof, ge-hoe-zat-het-ook-alweer, ge-hoeveel-of- -hoe-lang-mag-of-moet-ik-nog... geen gedoe, zeg maar.

Door het zo te benoemen ben je er eigenlijk al veel te veel mee bezig, ben ja al aan het focussen op het drinken. Wat Kyon zegt, je focus, je aandacht op iets anders richten. Liefst iets buitenshuis en iets wat je aandacht ook echt nodig heeft. De hond van (was 't niet) de buurvrouw voor een fikse wandeling... (?)

Invriesbare ijsjes.. wat moet ik me daar bij voorstellen, @Myle?

Ik kook altijd gewoon in de keuken, niet in een laboratorium. Dus om alle risico uit te sluiten kook ik niet met of in alcohol.

Ik word al beroerd bij de gedachte er aan alleen al. Hoe vaak ik niet zo'n fles als 'opwarmertje' gebruikt heb, en dan niet opwarmertje om op te warmen maar opwarmertje als zeg maar 'aanloopje' tot het echtere 'werk'.... Je laat het toch wel uit je hoofd he, Bor? Nou ja, het zit al in je hoofd anders begon je er niet over, maar je láát het, toch...?

Wat een getetter vanmorgen vroeg. Was er vanmorgen een goede tweehonderd meter achter ons een ramkraak gepleegd op een kledingzaak, hoorde ik later op het nieuws. Gelukkig ben ik niet Deventers genoeg om dan meteen te moeten gaan kijken. 't Regende daar veel te hard voor . Ben met de hond maar gewoon langs de IJssel gelopen. Oók nat, maar geen gedoe. Gauw plasje en poepie laten doen en terug... nu bijkomen van de nacht.

Hoewel ik me nog ouder dan m'n moeder voel, momenteel.

maar niet zo oud als rapilos...

Foutje van mezelf... den duvel rust niet (daar bij jullie), hij rijpt er zelfs. Nóg erger....

ja, en wáár rust den duvel?? Blij dat ik die emigratieplannen heb opgeschort.

Doe maar, jochie. Zal je goed doen.

Da's op zich natuurlijk vrij logisch. De verslaafde wil gebruiken, verslavingszorg wil verslaafden laten stoppen met gebruiken. De eerste keer dat ik doorverwezen werd naar verslavingszorg had ik daar ambivalente gevoelens bij. Aan de ene kant hoopvol dat ik geholpen zou worden te stoppen met drinken waardoor ik me minder in de ellende zou storten, aan de andere kant de vrees dat me het middel zou worden ontnomen waarmee ik de ellende, die ik grotendeels zelf veroorzaakte, minder direct voelde. Pas toen ik voor mezelf overtuigd was dat ik me niet meer wilde en/of kon verstoppen voor de ellende, dat blijven drinken uiteindelijk geen verzachting/verdoving meer zou opleveren maar zélf ellende was geworden, pas toen kon ik het opbrengen me over te geven aan de raad en daad van anderen, hetzij anderen die "ervoor geleerd" hadden, hetzij ervaringsdeskundigen die succesvol gestopt waren. (Uiteindelijk is het de combi van "verslavingszorg-geleerden" en ervaringsdeskundigen geweest, zodat er in mijn herstel zowel een wetenschappelijk verantwoord deel zit als een spiritueel deel dat niet of moeilijk wetenschappelijk is te bewijzen...)

De verjaardag van en bij m'n moeder gisteren (ze is vandaag jarig) was een onverwachte reünie van al haar kinderen, vijf in totaal. M'n jongste broer die al bijna vier jaar geen familiefeestjes meer bijwoont omdat hij continue zijn gehandicapte vrouw aan het verzorgen is had gisteren twee uurtjes oppas kunnen regelen zodat hij even kon komen, en mijn oudste broer die op de Filipijnen woont, zeeman is en die ik al minstens een jaar of zeven niet gezien en nauwelijks gesproken had, was tijdens een vlucht van de eindbestemming van het ene schip naar de startbestemming van het andere schip in Nederland gestrand door problemen met een visumaanvraag. Toevallig net nu rond de verjaardag van moeders, dus hij was er ook. En dan nog een broer en m'n zus, 't was zowaar een gezellige boel. Wat betreft het alcoholgebruik in onze familie, dat valt reuze mee. Er zijn die middag en avond drie kleine flesjes pils doorgegaan en de ene fles witte wijn die m'n moeder in huis had gehaald was aan het eind half leeg. Allemaal gedronken door mensen die niet zelf hoefden te rijden. Toch blij dat het weer achter de rug is. Maar dat ligt aan mij, niet aan de familie.

Goedemorgen. @Lika, klapperdeklapperdeklapklapklap... en heel erg gefeliciteerd met de tot nu toe behaalde resultaten in je herstel, vooral natuurlijk dat resultaat van drie jaar droog staan. Bedankt voor je verslag door die jaren heen hier op het forum.

Vanmiddag naar verjaardag van m'n moeder. Zo geen zin in, al die mensen op een kluit. Maar ja, zeggen dat ik een jaartje oversla is niet echt een optie. Ze wordt 89 dus je weet niet bijna zeker dat er een volgende verjaardag zal zijn. Hoewel ik haar, zoals ze nu gaat, ook nog wel 91 zie worden... Nou ja, eerst nog een paar uurtjes de tijd om 'bij te komen'. 's Middags voel ik me doorgaans weer veel beter.

Of de ramptoerist uithangen en filmen en foto's maken... PS. pas op voor de hond.