Kohtje

hai mark. Ja als wijn je ligt aan te gapen en je merkt ook dat het dat doet, dan heb je een probleem... Je bent pas sterker dan die aangapende wijn als je voor jezelf hebt erkent dat je die wijn helemaal niet nodig hebt, dat jij een mens bent die die wijn zowel kan kopen als ook kan weggooien.. je moet je boven die drang naar wijn stellen. vier daagjes droog is niet niks, mark.. dat is geweldig. Maar laat je nou niet overweldigen door die stomme flessen die je aangrijnzen. Je weet ondertussen wat ze met je kunnen doen. Ze hebben je er ondermeer toe gebracht je op dit forum te melden.. dat wil toch zeggen dat je er meer dan gemiddeld last van hebt.. en dat is in jouw voordeel.. geef toe dat je de inhoud van die flessen niet verdraagt, dat je er naar van wordt, niet jezelf.. dat je achteraf altijd spijt hebt als je de inhoud wél genuttigd hebt. Laat tot je doordringen dat je je niet afhankelijk wilt opstellen t.o.v. alcohol ( en eigenlijk tot wat voor middel dan ook). Die heerlijke wijn in je kast kan ook een angstaanjagende duivel worden die je aangrijnst door een glazen deur.. Hou die deur dicht, doe er een gordijn voor, in eerste instantie, en bezin je.. leer wat je kunt doen tegen die stomme aantrekkingskracht die uiteindelijk je dood kan zijn... Heel veel wijsheid en sterkte gewenst.

Hai, ik lees nu even overdag mee. Ik hoop dat ik vannacht eens door kan slapen en niet in zo'n warrig slaap-droom wereldje op dit forum kom. Alles heeft z'n oorzaak, alles heeft z'n gevolg. De een zegt dat toeval niet bestaat, de ander (waaronder ik zelf) zegt juist dat alles toeval is...ik neem het zoals het me toevalt! Dat is leven in het NU. Carolien, ik ben blij dat je gewoon doorgaat, hoewel ik wel m'n bedenkingen heb bij wat ik gezegd heb de afgelopen twee nachten.. Hoewel warrig en niet helemaal weldoordacht, zit er toch iets wat me steekt.. en misschien is dat wel gewoon ordinaire jaloezie. Tja, ik kan er eigenlijk niks anders van maken. Ik ben gewoon jaloers op je... je weet zo mooi je leven een draai te geven, vrijwel zonder zichtbare moeite. Zodat het leven je toelacht...en velen lachen met je mee... Mij lacht het leven ook vaak toe, maar soms, heel onverwacht.. draait de hele boel en zie ik ineens weer de inktzwarte achterkant.. die zonder hoop, zonder liefde, zonder wat dan ook, die zonder perspectief.. Ik ben hard aan het werk met de 12 stappen, intensief contact met mijn sponsor. Dit werken is erg confronterend en dan zie ik af en toe door de bomen het bos niet meer. Maar de stappen zijn zo opgezet dat je steeds het pad weer terugvindt. Het is echter wel een eindeloos pad. Je leeft niet toe naar een happy end..maar je leeft het pad..inclusief misstappen. En ik ben nu even aan het wankelen, twijfelen, misstappen maken.. Misstap hier, misstap daar.. WAAR IS MIJN PAD??? Ja, ja... ik vind het wel weer met hulp van velen uit NA, maar ook, dat moet ik eerlijk toegeven.. met hulp van jullie. Hoezeer ik ook probeer afstand te nemen van dit forum, ik geef eerlijk toe dat jullie een substantieel deel van m'n leven zijn gaan uitmaken vanaf het moment dat ik me hier aanmeldde. Als ik hier nou echt nooit meer keek was het wat anders, maar ik kijk toch wél af en toe hier. Jullie maken gewoon deel uit van mijn herstelprogramma, hoe ik het ook wend of keer..jullie zijn medeverslaafden, met misschien andere opvattingen en inzichten.. Hoera.. daar kan ik van leren. Maar ik moet nog wel steeds leren mezelf nederig te maken, mezelf in dienst te stellen van jullie. Van iedereen. Ik ben hier niet VOOR jullie, maar DOOR jullie. Ik moet me openstellen, niet aanvallen en verdedigen.. ik moet leren. Ik hoop dat degenen die ik gekwetst heb het mij kunnen vergeven. Ik hoop ook dat ik door mijn dwalingen andereen misschien weer een te proberen richting aangeef. Ik ben niet gek.. ik ben mens, ik ben Koh., ik ben alcoholist, ik ben ziek(verslaafd) maar door mijn ziekte te accepteren kan ik aan een leven werken waarin mijn ziekte mij geen parten speelt en me tot een waardevol mens maakt. En dat alles lukt alleen als ik de regie over mijn leven uit handen geef.. ik zelf kan het niet. Mijn Hogere Macht werkt als een Mars.. geeft me direct weer energie. En geeft me bovendien een hoop inzicht.. Pffffff.. ik heb hier behoorlijk gerommeld in de porceleinkast en weet niet goed hoe de brokken te lijmen. Nou ja.. misschien valt het mee, misschien valt het tegen.. ik zit klaar met de lijm.. Liefs, (dat dan nog steeds weer wel) van Koh. En o ja..... Kaia, gefeliciteerd met je verjaardag.

Dag lieve mensen en in het bijzonder Carolien in dit geval. Carolien, ik heb jou persoonlijk (zie ik nu achteraf) niet al te netjes benaderd. Maar je moet weten dat ik zelf hier ooit mijn web-site heb bekendgemaakt. Alleen omdat men nieuwsgierig was naar mijn werk. Ik heb toen zelfs nog de moderators gevraagd of het was toegestaan om mijn website te vermelden en toegelicht dat ik er geen commerciële bedoelingen mee had. Ik wilde en durfde geen geld te verdienen aan dit forum van lotgenoten... mijn werk stond hier totaal buiten, ik kwam hier om te delen over mijn verslaving. Ik kreeg destijds toestemming, maar al snel viel mij op dat mijn site weer linkte naar dit forum en heb alle mensen op dit forum die maar enigszins naar mijn site verwezen, gewaarschuwd en gevraagd hun verwijzingen naar mijn site te verwijderen.. Ik had en heb de anonimiteit van dit forum toch altijd gerespecteerd. Carolien, ik heb niks tegen jou persoonlijk. Je bent een kunstenaar zoals die tegenwoordig moet (over)leven.. public relations en dat soort dingen.. Je moet meer show zijn dan jezelf. Ik ben zelf in de gelukzalige omstandigheid dat ik niet (meer) van mijn werk afhankelijk ben, financieel gezien. Ik kan schilderen zonder me om de pecunia te hoeven bekommeren. Ik weet het, ik ben bevoorrecht... maar dat is MIJN leven. Een bevoorrecht leven, nergens aan verdiend, maar mij overkomend. Ondanks deze bevoorrechting ben ik echter toch een armzalige verslaafde, net als jullie allemaal hier op dit forum. Misschien ben ik zelfs wel verslaafd geraakt dóór deze bevoorrechting... wie zal het zeggen?? Ik vind het eigenlijk ook een beetje vals spel als je als beeldend kunstenaar hier van alles kan laten zien wat je werk betreft, maar iemand in de verzorging/verpleging, of in de schoonmaak of boekhoud...noem maar op.. niet. Kan me niet voorstellen dat een verple(e)g(st)er hier foto's plaatst van een patiént die op sterven lag en door hem/haar is gereannimeerd... Nou ja.. ik hou hier over op. Ik hoop dat duidelijk is wat me stoort.. Er waren wat mensen die mij ineens onterecht vonden afgeven op dit forum.. Tja..hier moet ik toch wel de hand in eigen boezem steken.. ik ben achteraf gezien, wel wat hypocriet. Ik stond al een tijd droog, het ging mij goed. Ik zocht in dit forum een steun en toeverlaat om mij droog te houden. Ik dacht het ook gevonden te hebben. Het ging mij goed en ik dacht anderen tot hulp te komen door mijn ervaring van droog zijn bij anderen op te dringen. Zo zie ik het nu. Ik drong anderen mijn ervaring op.. Toen ik vorig jaar na anderhalf jaar toch weer nat ging reageerde men hier geschokt. Toen ik nat bleef en onder invloed ging schrijven en jullie steeds meer en meer nodig had kreeg ik een ban.. Ik begon zelfs aan de internetbehandeling. Maar ik heb niks aan virtuele hulp. Ik ben een té doortrapte alcoholist om virtuele hulp te kunnen aanvaarden. Ik loog en bedroog er op los. Terwijl ik jullie zo nodig had. Ik crepeerde maar kon jullie niet bereiken door de ban... ik heb toen weer de reguliere hulpverlening ingeschakeld en daardoor de 12-stappen behandeling ontdekt en gedaan. De meetings van NA (AA was me teveel gediscusieer en niet-uit-laten-praten..) geven me de kans mijn ervaringen met mijn werk aan de stappen te uiten zonder dat ik in de rede gevallen word. Zonder kritiek en be- en veroordeling. Bij NA kan ik MIJN verhaal doen en anderen doen HUN verhaal.. door spreken en luisteren kan ik MIJN weg zelf samenstellen. Luisteren en leren. Dat werkt bij mij het best. Ik heb geleerd dat ik het NOOIT zeker weet. Ik zal een ander ook geen raad meer geven.. dat is mijn verantwoording niet. Ik ben alleen verantwoordelijk voor mijn eigen stappen en die deel ik met mijn lotgenoten. En ik kan alleen maar hopen dat een ander daar wat aan heeft, net zoals ik aan de ervaring van anderen veel heb. Zo werkt het in het programma. Tja.. hier laat ik het nu bij. Ik ga nu weer naar m'n bedje toe. De laatste dagen word ik steeds om een uur of half één klaarwakker en kan dan pas een paar uur later weer slapen. Ik lees dit forum nog steeds zo af en toe en jullie laten me toch echt niet koud, hoor. Ook al vind ik dit niet meer mijn hulppost. Het forum met al jullie mensen erop, zijn toch wel deel van mijn wereld. Voor zometeen: lekker wakker worden en maak er wat van vandaag. Liefs, Koh.

Hai Marjo. En ook de rest van het forum. Antwoord op de lieve medemens... Dag lieve medemens Ik neem de tijd om gelukkig te zijn!! ik ben een wandelend wonder op aarde, Ik ben ENIG, UNIEK, en ONVERVANGBAAR... dat weet ik.!!!!! Ik vind het gewoon dat ik mag leven, anders was het me niet gegeven. Zinloze jacht naar bezit is nooit zinloos, evenals zorgen om gisteren en morgen... het leert ons dat het leven NU is, vroeger of later.. misschien zelfs nooit. Nu doet het er niet toe wat was en wat komt. Nu is nu.. en o, ja.. ik las iets van carolien over iets met een lichtknopje en ideerechten en zo.... caro, het zal me allemaal worst wezen... jij gaat jouw goddelijke gang maar hier op het forum.. jij hebt hier jouw medium gevonden om aandacht te krijgen.. ik heb het mijne gevonden, dat heeft niks met m'n werk te maken, maar wel met m'n geestelijke groei..ik heb de NA... daar kan ik ongestoord m'n woord doen en ongestoord genieten van het woord van anderen. Daar ontstaan geen ruzies om wat er gezegd is.. meningsverschillen ontstaan weer om wat niet gezegd is of om wat onduidelijk is, en daar leren wij als meetinggangers dan weer van. (of niet, maar de mensen die zich in gevaar voelen, verdwijnen, en weten niet wat ze missen...)eigenlijk net zoals hier op het forum, maar dan zien we elkaar gewoon face to face en kan alles in vijf minuten uitgesproken worden.. Dit laatste is ook de reden dat ik het hier wel een beetje gehad heb.. dat oeverloze geruzie en gekibbel... ik lees jullie bijna nooit meer, maar als ik inlog is er wel weer een ruzie. En dan weet ik meteen weer waarom ik bijna nooit meer inlog.als je geen meetings hebt om te praten moet je het hier misschien wel halen... Succes daarmee. Ik wens jullie allemaal een fijne droge periode toe.. als verslaafde kun je maar nooit weten, hè???vandaag droog, een week weer nat.... kan allemaal... ok, knietjes afvegen en gaan met die banaan...op naar de volgende valkuil!!!!! Liefs, en een valkuilloze weg gewenst.. koh

Hallo, hier Koh.. ik ben een verslaafde.. en ik leer mijn overgave tot het grootse, het goddelijke, het iets dat ik zelf niet in de hand heb, te bewerkstelligen. Ik leer en ik leer... ik heb 12 stappen leren kennen, van erkenning van... tot boodschappen uitdragen.. Ik erkende dat ik machteloos was wat betreft mijn verlslaving.. dat mijn leven onhanteerbaar was geworden.. Daarmee opende ik de poort tot mijn nieuwe leven.. ik ben niet meer bang voor wat komt.. ik hoef niet meer bang te zijn voor wat was... Ik Leef Nu.. Nu ga ik SLAPEN.. heerlijk. Tot later allemaal..

hoi rapilos maar even een rapi-antwoord... je schrijft nu bij wie is wie... dagelijks schrijven we bij ditjes en datjes over al onze vaak wel en soms wat minder- alcohol-gerelateerde zaken.. Je ziet dit forum als tijdelijke noodoplossing, zo ik begrijp.. dat is helemaal niet belangrijk, een ieder die wat aan zijn of haar alcoholisch gebruik wil doen omdat het problemen geeft in wat voor zin dan ook, is hier welkom. En dat problematisch gebruik kan variëren hoor... de één zegt: ik wil die elke dag twee glazen noodgedwongen wijn niet meer, de ander zegt: ik drink anderhalve liter wiskey per dag.. is dat een probleem?? en zo ja, wat doe ik er aan??? Je ziet, het optredend gezelschap, waar jij nu ook deel van uitmaakt, hoop ik is zeer divers. Door op ditjes en datjes te gaan schrijven, kun je je ervaringen uiten en daardoor delen met anderen op dit forum. Ga er niet vanuit dat je meteen respons krijgt. We zijn hier met een aantal mensen onder elkaar, en het duurt even voor je echt contact krijgt.. In jouw bijzondere geval, en ik geloof dat dat best bijzonder is, want mijn aandacht valt er op,wil ik me opwerpen als een soort van introducer in dit forum..

hai Wannes.. Tja,. dat is wel hééééééél gek... Vertel eens hoe dat jou zo is overkomen. Menig verslaafde kan daar veel lering uit trekken, denk ik. Maar voor ik het vergeet: gefeliciteerd met dit plotselinge wonderbaarlijke gegeven.. ik denk dat je daar toch op z'n minst Belgisch, of dan zeker katholiek voor moet zijn... wauw... ik wilde dat ik dat was. Maar ja, ik ben het een noch het ander.. dus ijdele hoop..

Pippi, ik weet niet waarover ik m'n kop had moeten houden..als je wilt mag je me op een bepaald punt aanspreken, maar dan moet je wel wat specifieker zijn.. Ik ben niet van plan totaal mijn kop te houden, in figuurlijke zin gesproken dan.. Ik weet nu eigenlijk helemaal niet waar je op refereert... Dus, ik biedt je fatsoenshalve alvast excuses aan voor het ongemak dat ik je aangedaan heb, maar vraag je ook om me duidelijkheid te geven in de kwestie waarin ik het je moeilijk gemaakt heb. Als je zo goed zou willen zijn, dan doe je niet af in mijn hoge achting voor jou.. En als je niet zo goed wil zijn, dan is mijn achting eigenlijk ook niet echt minder, maar worden mijn vragen omtrent jou groter... en dat kan dan later altijd nog worden opgelost... toch???

Ja pipje.. ik richt me nu vanavond maar even op jou en laat me door jouw antwoorden op anderen even leiden.. vraag niet waarom.. ik doe dat maar zo. Omdat je me toch gewoon erg intrigeerd.. ik ben erg begaan met je, heb totaal geen medegevoelens voor je omdat jouw situatie zo totaal anders is dan de mijne, maar toch ook een hoop sympathie omdat er zoveel herkenbaars in je strijd zit.. Jouw kijk op de hogere macht of God is zo weerhoudend voor veel mensen om zich te werpen op de 12 stappen.. Daarin wordt ook God genoemd, en ter verzachting voor mensen die God zo eng vinden, wordt ie genoemd: De Hogere Macht, Zoals ik hem begrijp... vooral Zoals IK hem begrijp.. Dat is een beetje om het vooroordeel wat veel mensen (waaronder Ik) hebben tegenover het woord en het begrip dat achter het woord God schuilgaat. Maar ik snap (voel niet) dat veel mensen die met een God zijn grootgebracht door een religieuze omgeving een heel ander beeld van God hebben dan dat ik, A-gnosticus.. Ik ben notabene wel gedoopt (Luthers) maar dat was gebeurd voor ik het wist en was in de tijd (jaren 50) dat dit gebeurde omdat het zo hoorde, en mijn ouders deden verder eigenlijk niks aan dat geloof... het enige gelovige dat ik mee kreeg was dat ik respect moest hebben voor gelovigen en nooit mocht vloeken... potverdikkie..... Nou ja. Ik had dus ook niks met geloof in God. Ik ging naar een openbare middelbare school. Daar kregen we 1x per week Kennis van het Geestelijk Leven.. zeg maar Godsdienstles.. dat was het lachertje van de week..hahaha.. wat een lol. Ik vroeg wat diskiepélen waren.. nou ja.. en ik wist het echt niet, hoor, ik vroeg het in al mijn onschuld.. toen de leraar zei, droog als dat ie alles zei: dat zijn discipelen... Hahahaha.. de hele klas lag dubbel.. Maar ik wist nog steeds niet wat dat waren.. Ik durfde niet door te vragen... ik kwam er pas veel later achter wat het waren en hoe je het uitsprak.. Maar ik ben er nu van overtuigd dat er ook veel medeleerlingen waren die maar wat meelachten met de grote meute om zelf maar niet voor dom uitgemaakt te worden. Nu, een kleine veertig jaar later, kan ik dit soort dingen pas loslaten. Ik heb God en Godsdiens altijd als iets van een verwaand soort mensen gezien. Mensen die ervoor geleerd hadden, die het hadden gevoeld en ervaren en ertoe geroepen waren.. een speciaal soort.. mensen die daarna niet meer tot de anderen behoorden. (of juist de hele domme mensen die niks wilden verantwoorden naar zichzelf en alles maar op God en Jezus beriepen.) In zoverre kan ik heel goed met je meevoelen hoe jij met het geloof van je broers werd geconfronteerd..Lieve Pip. Blijf gewoon jezelf. Ik probeer ook mezelf te blijven. Dat ik nu mijn Hogere macht heb ontdekt als sparring-partner voor het leven, wil niet zeggen dat ik ineens heel anders dan mijn broers of zus ben.. Ik ben er in eerste instantie op uit om het voor mezelf beter te maken in dit leven, en het mag en kan niet de bedoeling zijn dat ik van mijn broers en zus verwijderd raak.. OK, onbegrip zal er in het begin zijn als ik voor hen onbekende begrippen introduceer, maar het is niet mijn bedoeling, en ook niet die van mijn hogere macht, zoals ik het begrijp, om een wig te drijven tussen mij en mijn familieleden.Het is juist dat ik hierdoor meer vertrouwen en geloofwaardigheid creëer. Pippi... niet om het één of ander, maar het gaat hierom... laat je niet (mis)leiden door de God die je nu kent. Geef je over aan machten die je NIET kent.. hetzelfde gevoel als je overgeven aan een golf in de branding aan zee.. laat maar komen.... Lees de stappen (nog)eens, (pip, als je de stappen niet kent, dan pb, kan ik je wel helpen..)en let nou even niet op hoe je hier moet reageren op het forum, als zijnde de stoere Pippi die nergens en niemand nodig hep.. want pippilotta is zo sterk.. denk aan jezelf, nu even.. geef jezelf die rust. Ga eens proberen te mediteren.. 10 minuten naar je ademhaling luisteren.. Je lacht je rot.. hahaha.. Morgen nog eens proberen... ok, gaat een halve minuut goed.. dan WEER lachen... haha.. stom gemediteer... Ok, Ok. Ja.. ik herken dat, Pippilotta.. Maar lezen in bijvoorbeeld de 12stappen literatuur en dan nog eens proberen...... bij mij heeft het minstens 4 weken geduurd (tijdens de behandeling) voor ik echt baat had bij meditatie.. ik moest oefenen, oefenen, doen, doen, doen.... en het ging, het ging gewoon... Maar je moet in elk geval je wantrouwen en afweer weggooien.. die zijn er per slot van rekening gekomen door anderen.. maar nu is het voor jezelf...gun het jezelf, Pipke.. Gun het Jezelf.. Pippi, ik besteed zoveel aandacht aan je omdat je me het waard lijkt. En ik hoop dat je er wat aan hebt, Je bent intelligent genoeg, lijkt me. Je persoonlijke situatie is spannend, maar misschien kun je juist hierin met een soort van soulmate..(in AA, NA wordt dat een sponsor genoemd) een juist traject vinden..

Corinne, meisje..vrouwtje, sorry... ik wil je zoveel zeggen, maar je gaat nu lekker eten.. dus later misschien. Eet smakelijk in elk geval. (of héb je nou net gegeten.. in dat geval: At smakelijk..)

Haha.. Adam, smakelijk alvalst. Maar om nou effe lekker amsterdams flauw door te drammen, hè?? Als iets een aangeboren intuïtie is, waar komt dat dan vandaan?? Simpel vraagje, hoor, maar, hahaha.. wat is nou in godsnaam aangeboren.. olie wordt aangeboord, een kies of tand wordt geboord.. maar een intuïtie?? Daarbovenop nog het volgende.. wij worden Geboren.. is dat zoiets als aangeboord?? Nee, net zoiets als Geschapen... zelfs het schaap is niet geschaapt maar geschapen. We zijn groter en grootser dan we in ons huidige velletje kunnen en durven toegeven.. maar ons velletje is elastisch.. en onze geest is soepel en creatief genoeg (vooral dat laatste woord: creatie..) om ons mogelijkheden te laten ontdekken.. tenminste zij die daar mee bezig willen zijn op de één of andere manier. En als je dat wilt (dit forum zit volgens mij 100 % vol met deze mensen) dan moet je welhaast toegeven dat er IETS is.. en dat iets dat ik ook altijd wilde ontkennen omdat ik de Mens als Top van de Weetikveel zag, is wel IETS dat mij doet leven maar bovenal doet DENKEN.. Nou ja, Adam, ik ben dan maar een ontaarde Amsterdammer, woon er al jaren niet meer, maar je geboorteplaats is maar een plekje op aarde waar we geen wijsheid aan kunnen opeisen.. de wereld is niet voor niks rond..... en rond heeft begin noch eind..

Corinne, was dat niet Karl Marx, die geloof opium voor de mensheid noemde? Chinezen staan in mijn jeugdige herinnering juist bekend als opiumschuivers in allerlei schimmige misdaadverhalen.. En geloof als opium voor de mensheid.. ja, ik zie daar wel wat in. Als je het niet meer weet, gooi je twijfels dan maar bij God neer, dan komt het wel goed.. Dat noem ik Blind Vertrouwen, zonder consequenties te hoeven accepteren.. eigenlijk noem ik dat, in mijn bewoording en beleving, DOM vertrouwen.. misplaatst en eigenlijk hoogmoedig en ijdel vertrouwen. Zo van: ik geloof in God, dus als ik iets fout doe en ik geef dat toe, dan wordt mij dat hoe dan ook vergeven.. ik ben er klaar mee door het op te biechten.. Tja, dat vind ik leuk bedacht.. en het heeft ook al eeuwenlang standgehouden, dat soort geloof.. maar ik ben tot een ander soort geloof gekomen.. een geloof in een hogere macht die alleen werkt als ik daar zelf werk voor verzet. Ik moet in dialoog zijn en blijven met mijn hogere macht. En mijn hogere macht kan mij daarom ook knoeihard zeggen dat ik iets fout doe.. en als ik daar niks mee doe dan zal mijn omgeving dat ook merken.. eigenlijk zijn de kleine IK en mijn Hogere Macht samen de Kohtje die ik ben.. Het is als Yin en Yang.. zwart en wit.. ik en de hogere macht.. Ik wil altijd het slechtste uitproberen, mijn hogere macht juist het beste.. en het evenwicht is het meest ideaal..En ik begin te geloven dat de strijd om dat evenwicht te vinden Leven wordt genoemd.. Leuk toch? We zijn hier dus allemaal op aarde om strijd te voeren.. Jammer dat veel mensen hun persoonlijke strijd omzetten in een strijd naar anderen.. alsof het al niet belastend genoeg is om jezelf in rustig evenwicht te brengen.. Ok, ik dwaal en zweef weer af.. sorry.

hé pipje.. volgens mij heb je het nu over die God die mensen aanspreekt om mensen zich beter te laten voelen dan andere mensen.. Ik ervaar een god die het me mogelijk maakt me één te voelen met mensen die hoger, lager en gelijk zijn aan mij.. een god die me dus duidelijk maakt dat we allemaal een produkt zijn van ons denken, maar dat we in oorsprong echt allemaal gelijk zijn.. waar ons denken ons ook brengt. Hoe meer we denken beter te zijn dan een ander, hoe meer we van onze oorsprong, of goddelijke energie, verwijderd raken..

Hihihi... Corinne... ik scroll ook nooit, probeer alles te lezen.. maar af en toe denk ik halverwege een bericht wel: waarom scroll ik niet?? hahaha.. ik ben ook zo nieuwsgierig.. maar als ik eenmaal weet wat ik wil weten vind ik het vaak genoeg... en reageer dan maar niet meer.. Is ook een soort van honger naar weetgierigheidjes waar je niks mee kunt. En dat is weer de basis van roddel. En daar heb ik zo de pest aan, maar ongemerkt doe ik er zelf dus wel aan mee.. en zo is het menselijke cirkeltje weer zo'n beetje rond.. op z'n minst eivormig, hahaha... maar dat komt ook wel rond...

Hé Pipje.. ik zie jou op dit moment als enige ingelogd staan... Laat je niet afschrikken door m'n verhaal,hè? Ik lees je steeds erg graag en moet afwisselend heel erg om je lachen en huilen.. de grenzen daartussen zijn een beetje vaag, maar het maakt wel dat ik je erg graag mag. Je intrigeerd me, en soms denk ik je volkomen te snappen en doorzien, dan, een volgend moment ben je een volkomen misterie voor me. En juist die wisselwerking maakt dat ik van je hou. Virtueel gezien dan, he? Juist jij intrigeert me door een wisselwerking van volledige afschuw en complete sympathie.. dat is nou juist wat me met mezelf zo bezighoudt.. het zwart wit.. het wat maakt me voor sommigen zo leuk, en voor sommigen zo onuitstaanbaar?? Nou ja, kort door de bocht gezegd, die sommigen zijn ook maar produkten van... en ik leer van hun ervaringen. En ik ben geen Jezus Christus, of Boeddah.. of noem maar op. Ik ben gewoon Kohtje, en aan de hand van voorbeelden en ervaringen zal ik mezelf moeten herkennen en vinden.. en de weg gaan wijzen. O, ik zie nu ook Tapas ingelogd..en Corinne... en Pippie niet meer... Hahahaha..... wil je uitgebreid persoonlijk zijn, nou ja.. Weet je wat.. ik laat het hier nu even bij.. En Tapas en Corinne... jullie ook de hartelijke welgemeende groetjes.

Lieve Corinne, zo voel ik me ook, als een ontluikende bloem. Al wel een tijdje aanwezig in deze wereld, maar nu pas de schoonheid, wijdsheid, mogelijkheid, werkelijkheid te zien en te beleven. Ooohhhh, de wereld biedt het leven zo veel mogelijkheden. Wij, als kinderen van het universum, mogen hier zo lekker experimenteren. En eenmaal de basisexperimenten voorbij, ligt er letterlijk een wereld open. Maar ik moest wel een heleboel drempels voorbij voor ik het zo voelde. En ik zie nog drempels/beren op mijn weg.. maar ze zijn iets verder weg. Ik kan ze tegemoet zien, ze doemen niet ineens op. Daardoor kan ik me voorbereiden op het nemen van die drempels, cq het schieten van die beren. Maar dat kan ik alleen doordat ik me een soort startbaan heb gecreëerd door mijn wil in handen van een hogere macht te leggen. Had ik dat niet gedaan, dan was ik elke keer bij een hobbel in paniek geraakt en het spoor bijster..Welk spoor? ik had geen spoor. Nu wel. En dat spoor volgen is zo mooi. Kruisingen met mijn spoor worden afgebakend, er komen een soort van bewaakte overwegen. En ja, er zijn natuurlijk ook nog altijd onbewaakte overwegen waar van alles kan gebeuren.. maar ik kan ze bij mijn hogere macht melden en als er wat gebeurd, dan wordt de dienstregeling aangepast. Ik richt mij op en pas mij aan aan wat er gebeurt. Tja, ik lijk nu wel zo'n gelovige die het Ware Geloof heeft gevonden en dat iedereen door de strot wil douwen. Nou, zo is het niet. Ik ben blij met het spoor dat ik gevonden heb maar ben ervan overtuigd dat door dwang niemand dit spoor kan vinden. Alleen door zelf erin te geraken kun je het gaan volgen. Ik hoop dat mijn berichtjes eraan bijdragen dat een ieder zijn eigen spoor vind. Bij AA en alle andere 12-stappen gerelateerde groeperingen zeggen ze in de 3e traditie dat de enige vereiste voor lidmaatschap is het verlangen op te houden met gebruiken. Dat verlangen is al genoeg. Dat is het goddelijke sprankje..... hoe je dat verder zelf invult is aan jou, afhankelijk van jouw belevenis die gekleurd is door je verleden. En ook afhankelijk van jouw vermogen om jezelf te kunnen zien zoals je werkelijk bent. En dat heeft meer met eerlijkheid te maken dan met intelligentie. Ook wel met durf. Vooral als je denkt voor je omgeving niet te kunnen zeggen wat je eigenlijk in je hart wel zou willen zeggen of misschien zelfs zou willen uitschreeuwen.. maar ja, dan pas je je maar aan, demp je jezelf, doe je maar alsof je een beetje anders bent dan de rest.. en that's it. Je blijft je aanpassen dus. Ik heb mezelf op een gegeven hopeloos moment helemaal los gegooid van de wereld om me heen... ik werd als het ware opnieuw geboren.. Ik moet er zelf nog aan wennen, hoor, dat ik opnieuw geboren ben, maar het geeft me wel de mogelijkheid om me helemaal nieuw aan de wereld voor te stellen, en nu heb ik het dus over de sociale aspecten van het leven. Het lichamelijke is een hogere macht die ik ook maar heb te volgen, ik probeer de tijd zo nuttig mogelijk in te delen. En het weten dat ik daar m'n best voor doe is voor mij al voldoende om het leven het leven de moeite waard te vinden. Verwachtingen zijn niet meer van toepassing, ze waren toch merendeels vals. Teleurstellingen zie ik nu, als verslaafde die herstellende is van zijn verslaving, als leermomenten waartoe ik was gedoemd ze te ondergaan als deel van mijn leerweg. En door dit soort leermomenten krijg ik een steeds mooier uiteindelijk levensdoel voor ogen. Ik weet niet wat voor teleurstellingen, dramatische- en misschien zelfs traumatische ervaringen er mij nog te wachten staan. Maar ik leer meer en meer mij over te geven aan een macht die mij, jullie, de dierenwereld, de plantenwereld, de hele levende wereld die wij aarde noemen, en alle wonderen die er in onze ogen geschieden maar waar wij gewoon deel van uitmaken...de baas is.. hahaha.. alcohol de baas is dus maar een speldenprikje in mijn belevingswereld. De internetbehandeling, die mooi en goed is als zodanig, hielp mij niet het beoogde doel te behalen, maar uiteindelijk heeft diezelfde behandeling mij er wel toe aangezet om het verderop te gaan zoeken.. Tja, zo kan het dus ook werken. Hihihi... wat zijn we soms toch beperkt in ons denken en doen, en wat kunnen we lachen om het niveau wat we achter ons hebben gelaten. Dat probeer ik dus niet meer te doen.. (Ja, hallo, niks menselijks is mij vreemd, ik kon ook heel goed spotten met die ik aan kon.. reaktie op mijn slachtofferrol als spotmikpunt...) O, sorry.. Ik stop nu. Ik weet dat dit soort lange epistels vaak hun doel voorbijschieten. Ik herken het vanuit het verleden dat ik op dit forum heb meegemaakt, ik weet van mezelf dat ik dit soort epistels vaak met een half oog las, omdat ik eigenlijk benieuwd was naar wat anderen in hun kortere berichtjes schreven.. en dan vergat ik vaak de langere epistels.. Terwijl daar vaak zieleroerselen werden blootgelegd.. zoals ook hier. Ach ja. Nu probeer ik dus met die laatste zinnen alsnog de aandacht te pakken.. maar, wat maakt het uit. Ik denk hier misschien voor de eeuwigheid te schrijven, en toch weet ik dat er niets zo vluchtig is als internet... Ik moet het gewoon voor mezelf doen. Dit soort speldeprikjes naar jullie toe, maar ook in uitgesproken zin op meetings van Na-AA geven me wel de spirit om verder te gaan. Anders wordt het ook zo in mezelf kletsen en mezelf uiteindelijk tot gek verklaren. We zijn met ons allen allemaal spettertjes van hetzelfde geheel.. en ik denk dat we onder andere door dit gedoe op een forum, anderen in meetings, en weer anderen via andere wegen, elkaar toch wel tegen komen.. en ook de niet-alcoholisten komen hier aan de orde, en zij zijn ook mensen waar wij het leven mee delen.. dus, al met al.. hahaha... weet ik het ook niet.. ik ben maar gewoon mens, die wel steeds zijn hogere macht meer en meer gaat herkennen en vooral ook erkennen.. pfffff.... ik hou hier maar effe op. Effe reageren werd al gauw een uur schrijven en schrappen.. maar nu laat ik het even hierbij. Ik ga me zo lekker nog even relaxen.. niks hoeven, dus.. en dat kan maar zo weer werken zijn.. als het maar niet HOEFT van anderen.. Groetjes en liefs, Kohtje.

Hoi. Marjo, ordinaire plakkaatverf is maar een term. Net zoiets als dat blokfluit een kleuterinstrument is.. er zijn prachtige stukken door zeer beroemde componisten geschreven, speciaal voor blokfluit. Zo is er ook met plakkaatverf prachtige kunst gemaakt.. er zijn zelfs kunstenaars die van gewoon afval prachtige kunstwerken weten te maken. Het materiaal is totaal niet van belang, het gaat om wat je er mee doet. Als jij jouw ziel en zaligheid legt in "ordinaire" plakkaatverf, dan is dat wel jouw stralenkrans die van daaruit spreekt. En het beste kun je diezelfde ziel en zaligheid blootleggen in de materialen die je het vertrouwds aandoen, die het dichtst bij je liggen.. of dat nou plakkaat verf is of blokfluit, maakt geen fluit uit. Je moet stralen vanuit jezelf, niet vanuit wat anderen vinden waarvan uit je moet stralen.. dan is er breking (spectrum). Het spectrum breekt licht en ontleed het in de delen waaruit het licht is samengesteld. Dat is mooi om te weten, maar je eigen IK is een geheel, een samenstelling van al die goddelijke ingrediënten. En die mag, of zelfs moet je ontleden voor jezelf, dat geeft zelfkennis, maar uiteindelijk in je UITEN ben je dat geheel, dat licht. En daarin is voor jou plakkaatverf nu een geweldig medium. En zal de buitenstaander ook het meest waarachtige in je kunnen "lezen". Sorry, dit sprak me uiteraard weer erg aan. Ik ben erg begaan met creatieve uiting van de mens. Daarin zie ik het aan de mensheid laten zien wat jouw contact met de hogere macht is. Ik heb van muziek niet veel verstand maar kan daarin ook horen wat dit medium bedoelt met het contact met een hogere macht. Ik kan dus genieten van muziek, of dit nu pop is of klassiek of folk.. en zo heb ik dat ook met beeldende kunst... met proza en poëzie heb ik nog wat moeite, maar ik leer, en ik probeer mijn eigen beperkingen een nieuwe en ruimere grens te geven. En dat gaat gemakkelijker naarmate ik me opener stel voor mijn afhankelijkheid van een algemene hogere macht. Nou ja, hahaha... het komt er op neer, Marjo, dat je plakkaatverf niet moet degenereren. (moest wel zes keer kijken of ik degenereren wel goed gespeld had, hihihi..... dé gé nuh rih run... pokkewoord...). Neem jezelf serieus en ook de manier waarop je jezelf uit. Liefs, Koh.. die er zelf ook maar een potje van maakt, maar het wel serieus begint te nemen. (Met dank aan Soda, die altijd van die leuke groetteksten heeft.. en eigenlijk ook aan Haddock die zoiets ook al deed...)

Goedemorgen. Ben weer opgeknapt en hard aan het werk. Werd vrijdag behoorlijk overvallen door wat een fikse buikgriep leek, zaterdag lamlendig door het huis heen gestiefeld en zondag eigenlijk wel weer aardig opgelapt. Wel bleef ik een beetje "wattig" in m'n hoofd en ik had dan ook best wel moeite om de draad van het geregelde leven dat ik me zo aangewend had, weer op te pakken. Had eigenlijk ook helemaal geen zin om 's avonds weer meetings te bezoeken, maar daar heb ik me gelukkig bij kop en kont weten te pakken en ben toch gegaan. Gelukkig, zeg ik, want ik voelde dat als ik niet zou gaan m'n inspiratie en energie snel af zou zwakken en dan zou ik al snel weer in de lamlendige sfeer terecht kunnen komen waarin de fles heel dichtbij komt, zoniet dichter dan dichtbij. Ik weet nu weer dat ik met het 12 stappen programma aan het werk moet BLIJVEN. En dat doe ik dan ook. Tja, ik begin m'n eigen geniepige zwakheden redelijk te herkennen en mezelf ertoe te zetten daar niet aan toe te geven, of is dat mijn hogere macht? Heb trouwens heerlijk geslapen. Wel idioot lang, ging in 2008 naar bed en werd nu pas, 18072 jaar later, wakker in het jaar 20080. Voel me wel uitgeslapen en ik ben reuze blij dat jullie er ook nog allemaal zijn. Ik zie dat Houtje nog steeds IN gewikkelder wordt en hoop dat ze nu snel aan het ONT wikkelen gaat. Meid, laat je niet verder inpakken. Maar wel sterkte!! Iedereen weer een mooie dag gewenst met vooral veel wijsheid om de juiste weg te kiezen. Liefs, Koh.

Meer is niet het minste. Maar het minste Is nog altijd meer dan niets. zij die niets hebben hebben niets te klagen, klagen valt er pas over iets Maar zij die klagen over iets vinden vaak: het gaat over niets.

Goedemorgen. Ik kon gisteren niet op het forum komen. Ik kon helemaal niks met m'n computertje. Ik kon met m'n muis de aanwijzer overal heen sturen, maar na aanklikken gebeurde er niks. Kon zelfs de boel niet uitzetten of opnieuw opstarten. De uitknop ingedrukt houden zodat het hele apparaat uitschakelde ging wel, en opnieuw aanzetten ook wel, maar dan van hetzelfde laken een pak....NIETS! Mijn vrouw gebeld of ze wist wat het kon zijn. Nee dus. En ze kon niet eerder dan donderdag (dan is ze vrij) komen kijken. Nou ja, dan maar een paar dagen geen computer. Daar had ik me al bij neergelegd. Gisteravond wilde ik het apparaat weer compleet uitschakelen en toen drukte ik per ongeluk op de knop van de mouse-pad. (Laptop, hè?) Ik gebruik dat ding nooit, maar nu perongeluk dus en ineens doet ie wel wat. Verrek. Toen ging mij ineens (hè, hè...) een lichtje op. Muis met een knopje aan de onderkant ge-reset en alles was weer in orde. Hoe simpel kan het leven zijn? Houtje, ik wens je sterkte vandaag. Ik hoop dat je toch eens serieus gaat luisteren naar wat je lichaam aangeeft: HO, STOP. Pijn is een signaal dat niet is uitgevonden om het ons lastig te maken maar een waarschuwing. Als je je arm bijna niet meer kunt gebruiken, gebruik hem dan ook niet. Niet gaan wassen, strijken, behang afsteken, behangen, etc. etc. Eerst het lichaam weer op orde zien te krijgen, pas dan er weer gebruik van maken. Als je de boel forceert raak je steeds verder van huis en zul je steeds minder kunnen en uiteindelijk misschien zelfs wel helemaal niks meer. Mieke, jij ook sterkte. En ook hier geldt weer: pijn is een signaal. Ook geestelijke pijn zoals verdriet. Ik hoop dat je niet alleen in je flat verdrietig gaat zitten zijn maar dat je over je verdriet kunt praten met bijvoorbeeld mister Right en je dochter en schoonzoon. Delen is helen, zeggen ze niet voor niets. Orleando, jouw situatie ligt voor mij nog heel vers in mijn geheugen. Tijdens de kerstdagen vorig jaar was ik ook ten einde raad met m'n drankgebruik en met mezelf. Ik zat hopeloos in de nesten, dacht ik. Ik kon niet bij de hulpverlening terecht want daar was ik net uitgeschreven (omdat het al zo lang goed met me ging), ik kon ook niet hier op het forum (ik had een ban omdat ik onder invloed heel vervelend was geweest), ik kon niet bij familie terecht, dacht ik, want die zaten allemaal gezellig bij mijn zus in Maastricht kerstfeest te vieren..ik belde de huisarts maar kreeg een weekend/zon- en feestdagen arts die me vertelde dat ik maar moest gaan slapen, ik hoorde nergens meer bij en kreeg nergens gehoor. Ik heb twee dagen op de bank liggen trillen, zweten, panieken...en wist voor mezelf: zo niet verder! Twee, drie dagen lag ik op die bank, de tv aan op een kanaal met tekenfilmpjes en Teletubbies en zo (ik snapte geen barst van die filmpjes, haha...)en ik wilde zo graag hulpverlening maar was er tegelijkertijd doodsbang voor. Ik had al eens een crisisopname gehad, een diagnostiekopname, een gedeeltelijke deeltijdbehandeling en uiteindelijk een volledige klinische behandeling. Moest ik dit nou weer allemaal ondergaan? En waarom zou het me nu dan wel gaan helpen? Wat kon ik daar nu nog leren? Ik had anders naar mezelf leren kijken, anders naar mijn omgeving leren kijken...en dat leek lange tijd te werken. Ik begon met de internettherapie, maar zat mezelf en de hulpverleners een rad voor ogen te draaien door met een half vol-half leeg glas naast me rustig in te vullen dat ik die dag niet gedronken had. Want de boel belazeren daar draaide ik m'n hand niet meer voor om. Niet dat anderen niks in de gaten hadden, maar dat kon me niets meer schelen. Mijn waarheid was niet meer wat ik ervan maakte, maar wat ik wilde dat anderen geloofden, wat ik anderen voorhield. Na ruim een jaar kwamen langzaam maar zeker weer allerlei oude gevoelens van wrok binnensluipen waardoor ik de realiteit weer stukje bij beetje naar míjn hand wilde gaan zetten. Ik nam het niet meer zo nauw met mezelf en anderen serieus nemen en gleed in razendsnel tempo af naar gebruik van alcohol om het voor mezelf allemaal nog een beetje aanvaardbaar te laten lijken. Ik kwam toch weer (na opnieuw een intake-gesprek) in contact met de hulpverlening en ik was met mijn hulpverleenster nog aan het aftasten wat de volgende stappen zouden zijn toen mijn oog viel op een foldertje van de 12-stappen behandeling. Deze behandeling was in Apeldoorn net een paar weken geleden gestart en de vele succesverhalen wat betreft het leven volgens de stappen van mensen hier op het forum indachtig, wist ik plotseling wat mijn weg zou worden. Ik heb me aangemeld, kon de volgende dag al beginnen en er viel meteen een last van m'n schouders. Ik was de wanhoop zo nabij, nee, sterker nog, ik wás wanhopig, zodat ik me volledig gestort heb in dit nieuwe avontuur, zonder terughoudendheid op welk gebied dan ook. Vol overgave, en daar kwam voor mij de Hogere Macht bij me binnen. Eindelijk stond ik open voor dingen die mijn verstand te boven gingen door toe te geven dat ze mijn verstand te boven gingen. Toevallig ging het hier gisteren over de Hogere Macht en toevallig hadden we het er tijdens de meeting gisteravond ook over. Ik vertelde dat ik mijn Hogere Macht, zoals ik hem begrijp, vaak totaal niet begrijp. Maar dat dat volgens mij een slimme zet is van mijn Hogere Macht. Daarmee daagt ie me uit om met hem in contact te blijven. Ik had bijvoorbeeld gisteren eigenlijk helemaal geen zin om naar de meeting te gaan. Waarom laat mijn Hogere Macht mij geen zin hebben als ie me tegelijkertijd een schop onder de kont geeft en zegt dat ik juist wel moet gaan?? Juist om te laten merken dat ie er is, denk ik. Als ik samen met mijn Hogere Macht op de bank was gaan zitten en ik had gezegd: HM, ik heb vanavond geen zin in een meeting, en mijn HM had gezegd: Ok, Koh... dan gaan we toch lekker niet. Beetje hangen op de bank, beetje lusteloos voor ons uitkijken etc... dan was mijn HM afgedaald tot mijn eigen hoogte en dus geen HM meer. Tja, door tegendraads te zijn is mijn HM in staat mijn hersens in werking te houden en daardoor ook dat luie lijf van me in beweging te houden. Ik krijg van mijn HM in elk geval een hoop kalmte en toch ook moed om dingen te veranderen. Niet alles in één keer, maar stukje bij beetje. En doordat ie me wijsheid geeft om verschil te zien tussen wat ik op dit moment wel en niet kan veranderen blijf ik leren en doen. Oef, ik geloof dat ik een nogal wazig verhaal heb geschreven. Nou ja, ik plaats het toch maar. Misschien heeft iemand er toch nog een beetje aan. Ik vind het ook zonde om na al dat typewerk alles weer weg te halen. Iedereen een fijne dag en de groetjes van Koh.

Ben ik weer even. Ik was al weer aan het werk en zoals zo vaak tijdens het schilderen, liet ik ook dit keer mijn gedachten weer eens de vrije loop. Nu bleef ik bezig met de titel van dit dagdraadje. Ik zie dat Tina deze uitspraak van koningin Emma als uitzwaaier gebruikt. Een mooie uitspraak, daar niet van, maar ik zet er mijn vraagtekens bij. Ik ben altijd heel erg bezig geweest met andere mensen gelukkig en tevreden maken. Daarbij stelde ik vaak dermate hoge eisen aan mezelf dat ik er diepongelukkig van werd. Om dat gevoel van ongelukkig zijn om te zetten in gelukkig voelen dronk ik er een eind op los. En ja, de wereld leek dan zachter en minder zwart-wit dan ik eigenlijk vond dat ie was. Ik voelde me dus diep ongelukkig en gelukkig zijn was een heel grote kunst voor me. Zo groot dat ik het niet voor elkaar kreeg om me gelukkig te voelen. Wat deed ik er nog toe? En ik merkte dat de mensen in mijn naaste omgeving ook niet echt gelukkig van me werden. Waardoor ik me nog verder voelde afzakken en drank een overlevingsmiddel werd. Ik was in een vicieuze cirkel terecht gekomen van ongelukkig zijn, niet gelukkig maken, daardoor ongelukkig worden... Elke morgen trek ik een kaart met een aandachtspunt voor me. Op één van die kaarten staat: "Het mooiste geschenk dat ik een ander kan geven is goed voor mezelf zorgen". Deze uitspraak heb ik me ter harte genomen. Ik ben begonnen met niet meer te drinken. Om dit vol te kunnen houden ben ik begonnen met de 12-stappen behandeling van Tactus en ben meetings van AA en NA gaan bezoeken. En gaandeweg deze behandeling leerde ik van mezelf te gaan houden en voor mezelf te zorgen. Niet alleen fysiek maar ook (en vooral) in spiritueel opzicht. Ik merk dat, nu ik mezelf leer kennen en me zonder verwachtingen en eisen te stellen naar anderen kan opstellen, mensen me meer gaan waarderen en zelfs weer echt van me gaan houden. Nee, dat zeg ik verkeerd. Ze hebben altijd wel van me gehouden, maar ze maakten zich zorgen om me, konden niet gelukkig door mij worden. En nu kan dat stukje bij beetje wel weer. Ik wil voor mezelf de uitspraak van koningin Emma dus wat veranderen. Ik maak er voor mezelf van: Ik zorg goed voor mezelf, daar word ik gelukkig van. Als ik gelukkig ben is gelukkig maken geen kunst.

Mieke, van harte met je verjaardag. Je hebt destijds mijn icoontje ingepikt, maar ik vergeef het je.

Pip en Houtje, bedankt. Ik weet nu al niet meer hoe ik het gedaan heb, maar met jullie hulp is het me toch gelukt.

Goedemorgen. Alleen voor vandaag laat ik mijn wrok en wrevel naar anderen los. Als ik me tekortgedaan voel zal ik proberen te vergeven, in de wetenschap dat ik zelf vergeving van anderen nodig heb. Alleen voor vandaag. Net als het niet drinken oefen ik ook het overwinnen van mijn slechte eigenschappen per 24 uur. Ik ben niet in één dag verslaafd geraakt en zal ook niet in één dag een beter mens worden. Maar door er stapje voor stapje aan te werken kan ik een eind op weg komen. Verslaving is een ziekte van isolatie en eenzaamheid. Ik oefen mij in het weer onder de mensen te komen, weer in interactie met het leven te komen. Daarbij is het (bijna) onvermijdelijk dat ik me wel eens op mijn tenen getrapt voel. Door te vergeven ontneem ik kwaadheid de kans uit te groeien tot wrok en daardoor verklein ik de kans op vertraging of zelfs tenietdoen van mijn herstel. Ik hoef maar naar mezelf te kijken en te zien dat ik zelf vaak om vergeving van anderen verlegen was om het makkelijker te maken een ander te vergeven. Oefenen, oefenen, oefenen. Luisteren, Lezen, Oefenen. Ik ben er druk mee, maar dat was ik eerder ook met drinken. En ik ben blij dat ik dat niet meer hoef. Een fijne zondag allemaal. Groetjes Koh.

Hé. Ik heb ook al een nieuw draadje gemaakt. Toen ik hier inlogde was alleen Pippi d'r. Kan ik mijn bericht ook hier heen verplaatsen? Ik weet dat het kan, maar niet hoe..