Kohtje

Ik heb gevraagd om moed om vandaag die eerste niet op te steken.. De moeilijke momenten van de afgelopen dagen ben ik al weer vergeten, of liever gezegd: te boven gekomen. Ik zal alleen allert zijn op de moeilijke momenten van het moment zelf. Ik weet dat ik geen rook in m'n lijf nodig heb om toch gelukkig te zijn. Slaapproblemen heb ik niet. Er gaat zoveel energie zitten in de onrust die ik overdag voel door afkickverschijnselen en gewoonteverandering, dat ik 's avonds blij ben dat ik in bed lig.. wel heb ik last van koude handen. Beetje lastig met werken. Maar dan ook niet meer dan beetje lastig. Ik voel me bevoorrecht dat ik mijn hulpmiddelen niet in de chemische wetenschap hoef te zoeken maar ze kan vinden in spiritualiteit. Zo voel ik me zowel lichamelijk als ook geestelijk schoon worden. Hoe schoner ik me geestelijk voel, hoe meer ik kan handelen. Dat handelen kun je zowel op z'n engels zien (hendelen=omgaan met) als op z'n hollandse koopmansgeest-achtig. Ik kan met mezelf onderhandelen over hoe ik pijn of onrecht die ik door anderen ervaar, bij mezelf binnen laat komen. En meestal lukt het me om er zelf beter van te worden. Oftewel door te zien dat een ander me "niet begrijpt" of door te zien en toe te laten dat een ander gelijk heeft en ik dus mezelf kan proberen te veranderen.. dat laatste is spirituele groei. Ik kan, door al veel aan mezelf veranderd te hebben, al veel beter met mensen omgaan, en als voortvloeisel daaruit ook met mezelf. Stoppen met roken is iets waarmee ik met mezelf in het reine moet komen. Anderen voor de gek houden is zo moeilijk niet, tot op zekere hoogte. Maar als ik mezelf voor de gek houd, is de belangrijkste getuige daarvan (ikzelf) altijd meteen aanwezig. Wat ik hier schrijf is dus niet zozeer om mezelf te bewijzen maar om anderen te laten zien wat ik allemaal win. Door dit weg te geven kan ik het behouden. Delen is helen.

Eén van de leuke dingen van niet roken is dat ik na het boodschappen doen de sigarettenbalie zo voorbij kan lopen.. De mevrouw die daar staat pakte, als ze me zag, al het juiste pakje voor me uit het schap, eigenlijk hetzelfde als vroeger bij de slijter.. daar stond het bedrag al op de kassa aangetikt, voordat ik gepakt had wat ik hebben moest. En die slijter zei tot overmaat van ramp ook nog altijd: "Tot de volgende keer maar weer"...:$ Ik focus me op de voordelen van niet meer roken.. hoewel ik ze soms nog wel met een lantaarntje moet zoeken hoor.. Dag vier is aangebroken. Lijkt eigenlijk nog niks, maar jeetje, drie hele dagen niet roken is me al zeker 20 jaar niet gelukt. Ik blijk dus meer te kunnen dan ik dacht.. Akelei, hele dagen wegroken is toch ook geen bezigheid? Dat is nog steeds vluchten. Niemand kan beloven dat het makkelijk wordt, maar je moet wel zelf wat ondernemen om het mogelijk te maken.. gaan zitten treuren om iets wat niet meer is, is fnuikend. Ik kan wel zeggen: Je kunt het.. maar daar heb je niks aan. Jij moet het zelf doen, je moet in jezelf geloven. Kijk de dag recht in de ogen en jezelf ook en pak de realiteit op zoals die zich aandient, en dan niet in de vorm van een sigaretje.. dat is slechts jouw vertekende beeld van de realiteit.

Zo, twee rookvrije dagen erop zitten en de derde is halverwege. Maar prijs de dag niet voor ze om is.. Ik word weer enorm geconfronteerd met mijn machteloosheid in verslaving. Er hangt een soort grauwsluier van zelfmedelijden over alles wat ik doe of denk. En de aloude neiging om alles mooier voor te doen dan het is, is nogal aanwezig. De neiging om de hele boel te "flessen", iedereen voor de gek te houden, (want hééé.. wie kan mij hier achter m'n laptoppie nou controleren?) laat weer van zich horen. Gelukkig heb ik het "programma" met alle toeters en bellen tot mijn beschikking. Isoleren en stiekem doen lijkt erg aantrekkelijk, maar mijn geweten speelt tegenwoordig een andere rol dan vroeger. Vroeger kon ik mijn geweten sussen op een manier die mijzelf rustig kon maken, d.w.z. ik manipuleerde mijn geweten. Tegenwoordig staat mijn geweten "in dienst van" het programma, mijn hogere macht, de fellowship. De enige die ik voor de gek houd met oneerlijkheid ben ikzelf. Dus heb ik mijn sponsor gebeld, ben vanmorgen naar een meeting gegaan en laat de onaangename gevoelens die afkick met zich meebrengt maar over me heengaan. Ze zijn het logische gevolg van jarenlang roken, geen straf. Ik straf mezelf met dit afkickproces te verlengen door weer een sigaret te nemen. Ik voel me uiteindelijk beter door dit niet te doen. Alleen voor vandaag zal ik met mijn gedachten bij mijn herstel zijn, zal ik leven en van het leven genieten zonder te gebruiken..

Ja Borretje, ik weet het nog.. het is voor mij nog altijd één van de moeilijkste dingen om toe te passen. Liefdevol loslaten. Ik heb nog altijd de neiging om mensen te willen veranderen naar mijn wil..(als sponsor loop ik daar regelmatig tegenaan) maar liefdevol loslaten laat een ander in z'n waarde en tegelijkertijd geeft het die ander de ruimte z'n eigen keuzes te maken.. Eén van die keuzes is dan ook weer: hulp vragen..

Spud, In mijn ogen geef jij hier een voorbeeld van onvoorwaardelijke liefde. Respect hebben voor de (doods)wens van een ander, hoeveel pijn jou dat ook doet, zonder de behoefte om jouw wil aan die ander op te leggen. Min of meer hetzelfde geldt voor mijn vrouw. Met mijn drankgebruik was ik ook bezig mezelf te vernietigen. Mijn vrouw kon mij daar met geen mogelijkheid vanaf brengen. Zij hield en houdt zoveel van mij, dat zij het moeilijkste deed wat ze kon: ze liet me los. Dat wil niet zeggen dat ze niet meer van me hield, dat ze schuldig was aan mijn zelfgekozen weg. Ze was machteloos tegenover mijn verslaving en liet mij m'n gang gaan. Op deze manier hoefde ik me niet meer voor haar te "bewijzen", hoefde ik me niet meer schuldig naar haar toe te voelen. Ze liet mij m'n zelfverkozen ondergang tegemoet gaan. Ik heb het er levend vanaf gebracht omdat ik zelf koos voor het leven. Maar ik ben mijn vrouw tot op heden dankbaar dat ze haar pogingen om mij te veranderen naar haar wil heeft opgegeven. Op deze manier konden wij alletwee onze eigen verantwoordelijkheden aangaan. Datzelfde heb jij volgens mij gedaan met je vriend. Je respecteert zijn keuze en geeft hem daarmee zijn eigenwaarde. Dat je z'n sterfdatum niet meer wist is volgens mij het gevolg van het feit dat je hem nog steeds in je hart draagt, dat je hem nog steeds ziet als een volwaardig mens, een volwaardig individu. Voor mij verdien je geen straf maar een enorm

Akelei, ach, die dag was niet zoveel langer dan andere dagen.. wel even wennen, hoor.. Ook inderdaad van die gewoontemomenten dat ik even niet weet van hoe of wat. Maar dat zal minder worden. Gelukkig heb ik genoeg om handen om me niet te hoeven vervelen. Bedankt voor de support.. ik had best veel steun aan support toen ik stopte met drinken. Die support van anderen werd geleidelijk aan minder omdat anderen niet meer zo in de gaten hadden dat ik was gestopt en ik had het zelf ook minder nodig omdat ik steeds meer in mezelf ging geloven. Nu is een bemoedigend woordje zo nu en dan wel weer even fijn.. even de handjes die me helpen om te leren lopen, zeg maar.. Dank, en zelf ook succes..

Ja hoor, Toine. Van gedachten wisselen is nooit verkeerd. Tot kijk..

Tja, als de Big Bang het begin van alles was.. waar komt dan die Big Bang vandaan.. wat was er dan dat zo bik kon bengen.. vaag, hoe je het ook wendt of keert.. ergens moet er berusting zijn dat het nou eenmaal zo is.

@toine: ik heb niet zoveel op met geboden als wel met beloftes. Religie is een spiritueel programma met vele geboden om naar te leven. Het Stappen programma is een spiritueel programma met alleen maar beloftes. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden. Voor elk wat wils. Ik ben vrij om mijn eigen weg te kiezen.

Hogere Macht kan in principe alles zijn, Borrie. Het meeste profijt heb je van een Hogere Macht die je kunt toelaten in je leven, ééntje die liefdevol is, je niet afstraft als je iets fout doet maar je na gemaakte fouten aanwijzingen geeft hoe je verder kunt. Geen kant en klare oplossingen maar handreikingen. Op jouw beurt moet je dan weer wel bereid zijn die handreikingen als handreikingen te herkennen, en niet bang zijn om handreikingen die je in eerste instantie bedreigend voorkomen, toch aan te nemen. Omdat iedereen vrij is de Hogere Macht te zoeken die hem of haar het best past, hebben ze het over de Hogere Macht, zoals ik hem begrijp.

Originally posted by: Hannah1 Ik weet dat je zo denkt Koh. Maakt niet uit, als je er maar steun aan hebt. Hier gauw ff de boodschappen halen. quote> Hihihi... zo klinkt het alsof ik heel zielig ben.. of vertederend. Maar ik reken je er niet op af, hoor. Don't shoot the messenger:D

Originally posted by: toine hogere macht? wie of wat bedoel je daarmee kohtje. quote> dat wat mij er door heen haalt.. dat wat ik niet begrijp. dat wat mij doet ademen. dat wat mij het wonder van leven laat ervaren. etc.. Weet ik niet. Blind vertrouwen.

Hier ook prutje.. grove soepgroenten, vermicelli, soepballetjes, bouillon, blikje kerriecremesoep en anderhalve liter water.. boterhammetje er bij.. snel klaar, lekker en niet dodelijk.

Mooi Hannah. In feite probeer ik hetzelfde toe te passen. Alleen noem ik het dan: vertrouwen op mijn Hogere Macht. Die wijst me de weg door feiten.. en ik kan het daar nog zo oneens mee zijn, feiten liegen niet. Hogere Macht is voor mij niets anders dan: het is zoals het is. Als er geen rechtsom is, ga dan linksom.. alleen zo kom ik verder.

oeps.. bericht akelei bijgewerkt, klopte mijn reaktie niet meer.

is dat waar je naar probeert te leven?

Trouwens, Hannah.. dat onderschrift van jou, hè?

Hannah, dat denk ik zelf ook van tijd tot tijd.. maar o, wonder.. elke keer hervind ik m'n verstand weer. Zal wel afkick zijn.

in feite wel, ja. gevoelsmatig zit alles tegen..

Gisteren vroeg ik Niwi op het rookdraadje of ie wat tips voor me had om te stoppen met roken.. al schrijvende realiseerde ik me dat het niet aankomt op tips maar op het simpelweg stoppen met roken!! Soms is het antwoord zo supersimpel en logisch, dat de complexiteit van iets me maar een fractie van een seconden compleet helder voor de geest staat. Gisteren was er voor mij dus zo'n flitsmoment.. en nu rook ik dus al bijna 24 uur niet meer. Gewoon door niet te roken.. en ik me maar jarenlang afvragen hoe ik dat nou toch moet gaan aanpakken. De gevolgen die ik nu ondervind van dat niet-roken zijn een verhaal apart. Daar laat ik mijn 12-stappenprogramma maar op los. Dat betekent aan mezelf werken, m'n sponsor raadplegen, luisteren naar stop-ervaringen van anderen en daar m'n spiegelbeeld in herkennen. Aan de ene kant weet ik van gekkigheid niet waar ik het moet zoeken, aan de andere kant weet ik door m'n herstelprogramma waar ik het zoeken moet. @Dhen: ik feliciteer je op jouw verzoek niet. Maar ik dank je wel voor je verhelderende berichten. En natuurlijk zie ik in jou ook weer een bevestiging van het feit dat we als verslaafden niet verloren zijn maar dat we, als we onze eisen en voorwaarden voor het leven los laten, we eenvoudig gelukkig kunnen zijn. Geen kwantiteit maar kwaliteit.

Niwi, dank je voor je reaktie. Ik ben nu bijna een etmaal verder na het moment dat ik zei dat stoppen begint met die eerste niet te nemen. En ik geef toe dat het niet meevalt. Of eigenlijk ook weer wel. Zo cold turkey is wel erg confronterend en dus ook erg leerzaam. Ik weet van gekkigheid af en toe niet hoe ik trekmomenten moet doorkomen.. en dat zijn er erg veel op een dag. Maar ik kom ze door.. ik ben er nog niet helemaal achter hóe ik ze doorkom, daar ben ik nog te ongeconcentreerd voor. Het slachtoffergevoel is soms zo overweldigend, dat alle gevoel voor werkelijkheid lijkt te worden opgeslokt door het gevoel van vluchten. Maar door niet te vluchten, niet toe te geven aan die trek, komt de rust vanzelf weer. Het is niet dat ik opnieuw aan mijn herstelprogramma ga beginnen, het is dat ik met mijn herstelprogramma een ander facet van mijn ziekte verslaving ga aanpakken. God (=nuchtere realiteit) zij met mij...

je wilt niet weten hoeveel zand daar ligt.. pffffff..

Originally posted by: Kohtje Eigenlijk is alles wat ik doe vullen van leegte. Als ik niks doe ontstaat leegte... Maar ik maak wel onderscheid tussen leegte die ik vul met dingen om dingen uit de weg te gaan (bijv. drank, drugs, etc..), of leegte die ontstaat doordat ik dingen die ik doe om dingen uit de weg te gaan niet meer doe.. en dan vul met dingen die ik nodig heb om geen dingen te doen om dingen uit de weg te gaan.. (snappie???)quote> de ene leegte vul ik met "troost"brengende middelen (=verslaving) de andere leegte vul ik met herstel (= 12-stappen programma, dit forum etc.)

Tja, ik twijfel ook wel eens aan m'n verstand, hoor.... maar toch komt het altijd nog weer redelijk goed met me.

Eigenlijk is alles wat ik doe vullen van leegte. Als ik niks doe ontstaat leegte... Maar ik maak wel onderscheid tussen leegte die ik vul met dingen om dingen uit de weg te gaan (bijv. drank, drugs, etc..), of leegte die ontstaat doordat ik dingen die ik doe om dingen uit de weg te gaan niet meer doe.. en dan vul met dingen die ik nodig heb om geen dingen te doen om dingen uit de weg te gaan.. (snappie???)