Kohtje

Over omdenken gesproken.. (deden we dat dan?? Nee.. ) Het valt niet mee, het vergt een hoop omdenken als je na een jaar of tien met een camper op vakantie gaan, ineens weer met een dyane, aanhangertje en tentje op vakantie gaat... sjongejonge.. Ik dacht dat het een kwestie was van wegstrepen.. luxe dingetjes achterwege laten en zo. Maar het is een heidens karwei om alles zo simpel mogelijk te houden en tóch van alles bij je te hebben. Denk simpel, zeggen ze dan.. knap ingewikkeld voor iemand als ik.

A3, als je echt weg gaat blijven zal ik je missen. Misschien kom je na een tijdje weer hier. In dat geval wacht ik rustig af. Ik weet alleen niet wanneer ik het rustig afwachten om moet gaan zetten in missen.. Maar misschien helpt de natuur me een handje en wordt rustig afwachten na verloop van tijd gewoon (voor mij) vergeten.

Ga jij ook goed verder, Adam. Gecondoleerd. Voorbeelden die laten zien dat alcohol je kan verwoesten zijn er te over. Ver weg en (heel) dichtbij. De meest dichtbije voorbeelden zijn we zelf. De meest dichtbije voorbeelden dat we onszelf niet hoeven te verwoesten als we stoppen met drinken zijn we óók zelf. Daar kun je een ander niet mee redden. Maar wel hoop bieden. Ook jij bent (voor mij in elk geval) een hoop biedend voorbeeld.

Ik kan niet beoordelen of iets op dit forum waar of niet waar is. Wat ik wel zie is dat veel (de meeste) mensen zich hier erg persoonlijk betrokken voelen bij forumgenoten. Virtueel, dus zogenaamd veilig. Maar als uiteindelijk het geschonken vertrouwen op gebakken lucht gebaseerd blijkt, kan een emotionele klap een terugval tot gevolg hebben die niets met virtueel te maken heeft. In geval van een massale mee(be)leving, bijna verering, maar ook in geval van een massale verketterin van welk forumlid dan ook, houd ik altijd mijn hart een beetje vast. Ik vind het voor mezelf wel zo veilig om, hoe leuk, hoe zielig, hoe warm, hoe koud dan ook hier op het forum, een slag om de arm te houden met de gedachte dat het "maar" een forum is. Zelfs als het mensen betreft die ik in real life ontmoet heb.. Ik vond niets makkelijker dan de on-line behandeling waar dit forum aan hangt, "voor de gek te houden".. Ik spreek dus alweer vanuit mijn ervaringen met mijn eigen beschadigde/misvormde denken.. het denken van een verslaafde. Zo de waard is vertrouwt hij zijn gasten.. Ik kan daar voor mezelf aan toevoegen: zoals de waard in zijn slechtste dagen was, zo kan hij zijn gasten ook in zijn beste dagen nog steeds bezien.. Niet fraai, dat geef ik toe, maar ik kan mijn doen en denken wel veranderen, maar de basis, het verleden, niet wissen. Ook mijn leven in herstel is nog altijd gebaseerd op dezelfde IK die ooit nog verslaafd moest wórden.. Ik heb het wel eens eerder vermeld: ik ben een raspessimist. Ga regelmatig uit van het minst fraaie. Dan valt het vaak uiteindelijk wel mee. En ik heb liever meevallers dan tegenvallers..

Je zult maar empathieloos of -arm zijn. Ik heb mezelf vaak het etiket empathieloos" en "empathiearm" opgeplakt. Door het genuanceerder te bekijken bedacht ik ook de etiketjes "hekel aan sentimenteel gedoe", "mezelf niet hoeven blootgeven door me in te laten met de ellende van anderen", "wantrouwig", "egoïstisch", en zo nog een aantal. Allemaal zijn ze, wat mij betreft, terug te voeren naar het grote, en hier veelvoudig toe te passen etiket: "beschadigd".. Niet dat ik daar niets aan kan doen, ik ben erg druk met "repareren", maar als anderen daar "bah, bah, bah" over gaan roepen dan word ik ineens weer heel ouderwets boos en bang... Hoezo zegevieren? Wordt er hier gezegevierd door wie dan ook? Ja, misschien alleen door degenen die alcohol de baas zijn en blijven. Maar dat kan iedereen zijn, empatisch of niet..

Dit forum is niet mijn realiteit doch slechts een deel van mijn realiteit. Ik ben geen moderator, hoef hier niet de dingen binnen de perken te houden. Ik lees mee, praat mee, maar wordt niet geleid door de ontwikkelingen op dit forum. Jaren geleden hadden we hier op het forum een "live" sterfgeval tijdens oud en nieuw. Dit bleek enige tijd later fake. Ik was daar danig van ondersteboven en het heeft me een buffer van achterdocht opgeleverd naar alles wat er op dit forum gebeurd. Die buffer van achterdocht heb ik menigmaal geprobeerd af te breken, maar dat lukt niet. Die buffer belet me om voor de volle 100% vertrouwen te schenken aan mensen die ik niet (goed) ken. Tegelijkertijd is dat beletsel ook een soort bescherming. Er is een zekere afstand die ik toch ook wel koester. Dit forum is (en blijft hopelijk) openbaar. Dank zij dat afstand van emoties kunnen nemen kan ik ook afstand nemen van de behoefte die emoties te dempen (met drank). De kalmte om te accepteren wat ik niet kan veranderen en de moed om te veranderen wat ik kan veranderen werkt voor mij alleen als ik me niet laat meeslepen door emoties. Daarom heb ik mijn twijfels hier niet geuit en stel ik me op als medeforummer die het forum het forum laat en zichzelf zichzelf. Dat ik dit hier nu schrijf wil niet zeggen dat ik gelijk wil hebben in mijn twijfels.. Ik wil alleen laten weten dat ik er ook als twijfelaar mag zijn. En ik realiseer me dat dit forum slechts een van de hulpmiddelen is om mijn ziekte verslaving in bedwang te houden. Daar horen alle aspecten van het leven bij, inclusief de negatieve. Erg (zelf)leerzaam. Echter, het forum is voor mij een hulpmiddel om nuchter te leven, geen vervánging van mijn leven onder invloed. Leve het forum!!

Bolletje ook een beetje kwatsie geworden??

Catfish?? Hoe Kwatsfish moet je zijn om een profiel aan te maken om te zeggen dat je hier niet komt...?

Vechten tégen is tegen de stroom in. Klinkt wel stoer, maar is oervermoeiend, uitputtend en meestal frustrerend. Vechten vóór is met de stroom mee en betekent vaak loslaten.Dát loslaten wat je tegenhoudt om vooruit te komen. Vechten tégen is vasthouden aan je eigen wil. Vechten vóór is overgave aan...

Je moet ook wel een beetje actief zijn wil je op tweeëntwintigduizend nog wat berichten komen..

Van de laatste 24 uur, dacht ik zo....

Heee, jowan.. je staat bij "20 actiefste leden van vandaag" op de 2e plaats!!! Zo ken ik je niet. Gewoon aan de babbelaritis of zit je met iets? Ha, laatst vroeg Hannah hoe het kwam dat ik die dag "zoveel aanwezig" was.. Had ik toen (en nu nog) geen duidelijke verklaring voor. Soms héb je van die dagen..

Ik bedoel niet "Grote mening", ik bedoel het "Grote Niet Overal Een Eigen Mening Over Hebben", oftewel de "Grote Leegte In Je Hoofd" Laat dingen nou eens gebeuren zoals ze gebeuren, zonder meteen te zeggen: Wil ik niet, of Vind ik niet leuk... Gewoon laten zijn zoals het is.. Dat is overgave.. het verzet opgeven, geen contraproductief denken, geen plannen smeden.. pffff... Leegte, Stilte.. meer niet. Maar ja, nou ga je hier weer over piekeren en dan bereik je nóg niets.. .

Misschien aan het Grote-even-niet-overal-een-eigen-mening-over-hebben..? Misschien aan de mening, ervaring, expertise van mensen die weten waar ze het over hebben? Sterkte, en tegelijkertijd Kalmte/Gemoedsrust..

Wij besloten in januari of zo om met de camper naar Zweden te gaan. Toen echter de omstandigheden veranderden werd ons besluit ook aangepast. We hebben ons campertje inmiddels verkocht en mijn vrouw begint half augustus met een nieuwe baan. Zo zijn we, in gedachten, met elke verandering, onze reisplannen aan het bijstellen geweest. En hebben we in gedachten half Europa wel bezocht.. allemaal voorpret, alleen al maar door onze tomeloze besluitdrift. Een ander zou dat besluiteloosheid kunnen noemen. Nu gaan we dus, zoals eerder gemeld, met onze Dyane met aanhangertje naar Polen, naar de 2cv-wereldmeeting. Hadden we een maand geleden nog niet aan gedacht. Ik wil maar zeggen dat een besluit, vooral als het vakanties betreft, bij ons nooit zo veel voorstelt. Het besluit geldt tot het volgende besluit genomen wordt. En waaróm ik dit vertel?? Geen idee eigenlijk. Gewoon enthousiasme en de behoefte om iets te delen.. Ik ben het weer even kwijt. Bedankt voor het lezen.

@ jowan, Ik kom even terug op mijn bericht van gisteren waarin ik zeg dat ik alcohol niet meer zie als een geniepige vijand en jouw (min of meer) reactie daarop. Jij zei: "Ik raakte een beetje aan de twijfel toen Kohtje stelde dat hij bij de NA geleerd had dat je na een poos "wel weer vriendjes" met je middel kunt worden. (Ik realiseer me dat dit mijn eigen woorden zijn.) Het was de NA koppeling die me verontrustte." Ik had gezegd: "In NA werd me een nieuwe manier van leven beloofd als ik aan het programma zou (blijven) werken, wat er op neer komt dat ik blijvend aan mezelf werk.. Zo langzamerhand is die nieuwe manier van leven een feit geworden en me eigen geworden. ..... hoef ik verslaving niet langer als een geniepige tegenstander te zien maar als een deel van mezelf waar ik me bewust van moet zijn/blijven." Die NA koppeling is minder NA gericht dan jij misschien denkt. Nergens staat dat ik in NA kan leren met mijn middel om te gaan. Onthouding is de enige manier van abstinentie. Ik leer in NA minder egocentrisch te denken en doen. De stappen geven me richtlijnen om daar mee aan het werk te zijn/gaan. Het is echter mijn opzet niet om in de NA wereld te blijven hangen en de wereld om mij heen daar aan aan te passen. Ik wil met wat ik leer in NA een "gewoon" leven leiden, me los maken van NA vocabulaire, de realiteit onder ogen zien zoals ze is en niet zoals NA ze ziet... M.a.w. ik wil me, met hulp van de stappen aanpassen aan de realiteit. Ik hoorde gisteren nog een fellow zeggen: "reality is for people who can't use drugs". Ik kan geen drugs/alcohol meer gebruiken. Geef me nu dan de realiteit maar. Daarin zitten overal feiten verweven die met alcohol en drugs te maken hebben. Door ze te "verbannen" uit m'n leven blijf ik in een soort vluchtsituatie zitten. Door ze toe te laten in m'n leven maar bewust te zijn van het feit dat ik ze niet meer kan gebruiken hoef ik ze niet meer uit de weg te gaan. Vriendjes met mijn middel zal ik niet meer worden, maar als vijand hoef ik het ook niet meer te zien. Ik heb dit niet in NA geleerd maar met hulp van NA. Voor mij is dit het ultieme erkennen dat ik machteloos sta tegenover mijn verslaving. Niet door mijn middel nooit meer in de ogen te kijken, maar juist door het wél in de ogen te kijken en het te bezien voor wat het is: een verslavend middel waar ik aan kapot ga als ik het gebruik. Zo blijf ik elke dag uit eigen vrije wil de keuze houden tussen leven en dood.

Ik heb verslaving ook als geniepige tegenstander gezien, en terecht. In NA werd me een nieuwe manier van leven beloofd als ik aan het programma zou (blijven) werken, wat er op neer komt dat ik blijvend aan mezelf werk.. Zo langzamerhand is die nieuwe manier van leven een feit geworden en me eigen geworden.. Doordat ik me (zeer) bewust ben geworden van mijn ziekte verslaving en van alles wat dat met zich meebrengt, heb ik er geen moeite meer mee om alcohol in mijn omgeving te hebben, of dat nou is in een fles, glas of zelfs mens.. mits dat laatste niet de spuigaten uitloopt, want dan krijg ik net zoveel last van zo iemand als dat anderen in het verleden van mij hadden. Trek krijg ik er niet van. Wel is juist die confrontatie met alcohol datgene wat me bewust houdt.. Hierdoor hoef ik verslaving niet langer als een geniepige tegenstander te zien maar als een deel van mezelf waar ik me bewust van moet zijn/blijven. Ik weet natuurlijk niet of het voor iedereen geldt, maar voor mij is mijn ziekte verslaving ondanks dat het nooit overgaat, wél behapbaar geworden. Geen drama, gewoon een dingetje (ha, sorry A3 , ik weet dat je niet van "dingetjes" houdt) om rekening mee te houden als het nu en dan nodig is..

Je moet jezelf niet gekker praten dan je bent, gekkie.. je herinnert het je nú toch?? De woensdag is nog niet om, dus ook de gehaktdag niet..

Da's een beste vensterbank..

Dag kaboutertje.

Voor een dagje niks doen waar ik geen zin in heb ben ik trouwens best aardig actief geweest. Toch verschillende dingen gedaan waar ik vanmorgen van zei: laat maar, en daarenboven nog veel lang liggende karweitjes opgepakt. Ha, zo gauw ik me neergelegd heb bij het feit dat ik vandaag niks hoef, kom ik ineens in aktie...

Ik heb last van alles wat in dit lijstje staat. Niet constant, maar met zekere regelmaat komt elk symptoom wel langs. Ben al wel wat langer dan twee jaar van de drank af, dus misschien is dit blijvend. Ik maak me er niet zo druk om. Zie het als bij me horend. Zo ben ik. En ook hier probeer ik me zoveel mogelijk aan de omstandigheden aan te passen.

Maar alle gekheid op een stokje, Agnieta, het is sowieso beter om zoveel mogelijk goed te eten, de hersentjes af en toe even te laten kraken... en dan uiteraard geen alcohol toe te voegen.

Als ik zo dit berichtje los van alle andere lees, zou ik haast denken dat je de Jehova's getuigen binnen hebt gehad..

Nee, nee, A3, niet gepikeerd. Echt niet. Alleen nieuwsgierig.. Ha, ook wat dát betreft verandert het hier nooit.