Kohtje

@ jowan, Ik kom even terug op mijn bericht van gisteren waarin ik zeg dat ik alcohol niet meer zie als een geniepige vijand en jouw (min of meer) reactie daarop. Jij zei: "Ik raakte een beetje aan de twijfel toen Kohtje stelde dat hij bij de NA geleerd had dat je na een poos "wel weer vriendjes" met je middel kunt worden. (Ik realiseer me dat dit mijn eigen woorden zijn.) Het was de NA koppeling die me verontrustte." Ik had gezegd: "In NA werd me een nieuwe manier van leven beloofd als ik aan het programma zou (blijven) werken, wat er op neer komt dat ik blijvend aan mezelf werk.. Zo langzamerhand is die nieuwe manier van leven een feit geworden en me eigen geworden. ..... hoef ik verslaving niet langer als een geniepige tegenstander te zien maar als een deel van mezelf waar ik me bewust van moet zijn/blijven." Die NA koppeling is minder NA gericht dan jij misschien denkt. Nergens staat dat ik in NA kan leren met mijn middel om te gaan. Onthouding is de enige manier van abstinentie. Ik leer in NA minder egocentrisch te denken en doen. De stappen geven me richtlijnen om daar mee aan het werk te zijn/gaan. Het is echter mijn opzet niet om in de NA wereld te blijven hangen en de wereld om mij heen daar aan aan te passen. Ik wil met wat ik leer in NA een "gewoon" leven leiden, me los maken van NA vocabulaire, de realiteit onder ogen zien zoals ze is en niet zoals NA ze ziet... M.a.w. ik wil me, met hulp van de stappen aanpassen aan de realiteit. Ik hoorde gisteren nog een fellow zeggen: "reality is for people who can't use drugs". Ik kan geen drugs/alcohol meer gebruiken. Geef me nu dan de realiteit maar. Daarin zitten overal feiten verweven die met alcohol en drugs te maken hebben. Door ze te "verbannen" uit m'n leven blijf ik in een soort vluchtsituatie zitten. Door ze toe te laten in m'n leven maar bewust te zijn van het feit dat ik ze niet meer kan gebruiken hoef ik ze niet meer uit de weg te gaan. Vriendjes met mijn middel zal ik niet meer worden, maar als vijand hoef ik het ook niet meer te zien. Ik heb dit niet in NA geleerd maar met hulp van NA. Voor mij is dit het ultieme erkennen dat ik machteloos sta tegenover mijn verslaving. Niet door mijn middel nooit meer in de ogen te kijken, maar juist door het wél in de ogen te kijken en het te bezien voor wat het is: een verslavend middel waar ik aan kapot ga als ik het gebruik. Zo blijf ik elke dag uit eigen vrije wil de keuze houden tussen leven en dood.

Ik heb verslaving ook als geniepige tegenstander gezien, en terecht. In NA werd me een nieuwe manier van leven beloofd als ik aan het programma zou (blijven) werken, wat er op neer komt dat ik blijvend aan mezelf werk.. Zo langzamerhand is die nieuwe manier van leven een feit geworden en me eigen geworden.. Doordat ik me (zeer) bewust ben geworden van mijn ziekte verslaving en van alles wat dat met zich meebrengt, heb ik er geen moeite meer mee om alcohol in mijn omgeving te hebben, of dat nou is in een fles, glas of zelfs mens.. mits dat laatste niet de spuigaten uitloopt, want dan krijg ik net zoveel last van zo iemand als dat anderen in het verleden van mij hadden. Trek krijg ik er niet van. Wel is juist die confrontatie met alcohol datgene wat me bewust houdt.. Hierdoor hoef ik verslaving niet langer als een geniepige tegenstander te zien maar als een deel van mezelf waar ik me bewust van moet zijn/blijven. Ik weet natuurlijk niet of het voor iedereen geldt, maar voor mij is mijn ziekte verslaving ondanks dat het nooit overgaat, wél behapbaar geworden. Geen drama, gewoon een dingetje (ha, sorry A3 , ik weet dat je niet van "dingetjes" houdt) om rekening mee te houden als het nu en dan nodig is..

Je moet jezelf niet gekker praten dan je bent, gekkie.. je herinnert het je nú toch?? De woensdag is nog niet om, dus ook de gehaktdag niet..

Da's een beste vensterbank..

Dag kaboutertje.

Voor een dagje niks doen waar ik geen zin in heb ben ik trouwens best aardig actief geweest. Toch verschillende dingen gedaan waar ik vanmorgen van zei: laat maar, en daarenboven nog veel lang liggende karweitjes opgepakt. Ha, zo gauw ik me neergelegd heb bij het feit dat ik vandaag niks hoef, kom ik ineens in aktie...

Ik heb last van alles wat in dit lijstje staat. Niet constant, maar met zekere regelmaat komt elk symptoom wel langs. Ben al wel wat langer dan twee jaar van de drank af, dus misschien is dit blijvend. Ik maak me er niet zo druk om. Zie het als bij me horend. Zo ben ik. En ook hier probeer ik me zoveel mogelijk aan de omstandigheden aan te passen.

Maar alle gekheid op een stokje, Agnieta, het is sowieso beter om zoveel mogelijk goed te eten, de hersentjes af en toe even te laten kraken... en dan uiteraard geen alcohol toe te voegen.

Als ik zo dit berichtje los van alle andere lees, zou ik haast denken dat je de Jehova's getuigen binnen hebt gehad..

Nee, nee, A3, niet gepikeerd. Echt niet. Alleen nieuwsgierig.. Ha, ook wat dát betreft verandert het hier nooit.

A3, had je anders gedacht of verwacht? Zo ja, wat en hoe dan? Zo nee, waarom dan deze vermelding? Oók wat dat betreft, zeg je.. Oók??? Vriendelijke groet.

Er vliegt mij gereld van alles en nog wat aan. Paniek en "vluchten" en de schuld bij anderen leggen was eerder mijn strategie. Nu zie ik meer onder ogen en probeer me zoveel mogelijk aan de omstandigheden aan te passen i.p.v. te gaan zitten wachten tot de omstandigheden zich aan mij aangepast hebben. (Dat gebeurde meestal omstreeks St. Juttemis)

Dat was meer uit de tijd van m'n oma, die zich overigens óók zelf moest vermaken... het woord entertainment was toen in Nederland nog niet eens uitgevonden, geloof ik.

Sja, sorry hoor, maar dat had je kunnen voorzien voordat je aan kinderen begon... Da's ook zo als je een hond neemt. Kromme vergelijking, maar verantwoordelijkheid nemen is verantwoordelijkheid nemen. Dat kun je niet part-time doen. Ach, ik wil helemaal geen harde woorden gebruiken, maar soms is '"simpel en realistisch" gewoon onbehoorlijk in onze ogen.

Een soort van "ochtendgebed" op die schilderschool was trouwens: Goedemorgen, verven kan iedereen, schilderen is een vak..

Ja, vier jaar lang MTS Schilderschool gedaan. Met vlag en wimpel geslaagd, zeven jaar in een schildersbedrijf gewerkt, maar vind het nog steeds moeilijk.. Mooi vak, daar niet van.

Ietjefietje, je bent toch gewoon moeder, geen entertainer.. Ik moest me vroeger als kind (nu nog, hoor) gewoon zelf vermaken. Daar hadden m'n ouders geen tijd voor. En vriendjes waren er (vooral in vakantietijd) ook niet veel. Met autootjes spelen, tekenen, lezen, blokjes om fietsen of rolschaatsen, boodschapjes doen, figuurzagen, "timmeren en knutselen", allerlei kleine lummeldingetjes die ik goed alleen kon.. Niet dat ik het altijd even leuk en gezellig vond, maar ik verlangde niet van m'n moeder dat ze me de hele dag bezig hield..

Zo zei ik het wel, maar zo bedoel ik het niet helemaal. Zin in een "oud gedrag dagje" is niet zozeer een vooropgezet plan dat met aandacht uitgevoerd wordt, maar meer een dagje dat me (zo nu en dan) overkomt. Ik verzet me er niet tegen, ik voel me er niet rot onder.. ik laat het gebeuren, laat het gaan, accepteer het. Ik geef het dus eigenlijk niet teveel aandacht. Niet meer dan nodig is om te constateren dát het oud gedrag is.

Wat een hoop feestjes.. elke dag clean is een succesvolle dag, wát er ook gebeurd. Gefeliciteerd allemaal.

Ik stel vandaag alles uit waar ik nu geen zin in heb. En dat is veel.. Ik heb vandaag zin in een "oud gedrag dagje".. m.a.w. ik heb vandaag nergens zin in. Dat heb ik wel eens. Zal ik de enige zijn??

Mijn vrouw is na 17 jaar haar baan kwijt omdat het bedrijfje waar ze werkte er mee ophield. Onhandig geklungel met UWV om een ww uitkering te krijgen. Ondertussen uitpuzzelen hoe solliciteren tegenwoordig gaat.... etc. Een eerste sollicitatieprobeerseltje weggestuurd met een nog niet goed uitgewerkte CV erbij. En nog voordat de ww is geregeld heeft ze alweer een baan, nav dat probeerseltje. Je kunt wel zeggen dat mijn vrouw en ik elkaar perfect "aanvullen". Haar lukt alles en mij niets.. Daarom voor vandaag: Geef me kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, Kalmte om dat wat ik zou kunnen veranderen maar er de moed (nog) niet voor heb óók te aanvaarden en Kalmte om te aanvaarden dat ik niet altijd de wijsheid in pacht heb. Kort gezegd: Geef me KALMTE!! De vakantie wordt door deze ontwikkelingen wat ingekort, maar we gaan wél naar de 2CV meeting in Polen. Anderhalve week ipv drie.. Och och... wat een zwaar leven..

Gekke, vervelende, irritante, raar uit de hoek komende, knetterharde, supersofte lieve Hannah.. van harte gefeliciteerd met je verjaardag.

Dat is nou juist het punt... ze wil helemaal niet drinken, dat neem ik tenminste aan van (bijna) alle mensen hier op het forum.

Nou ja, zeg... Wijfie, ik snap je spijt.. had ik ook altijd als ik tegen al m'n beloftes in weer gedronken had. Maar spijt weerhield me er niet van om die "fout" keer op keer te maken. De draad weer oppakken werd ook een soort van gewoonte. Dat hoorde bij die spijt. Uiteindelijk is er maar één mogelijkheid om zonder spijt verder te kunnen: Niet doen wat je niet wilt.. Of simpel gezegd: die eerste niet nemen, ook al is de drang nóg zo groot. Alleen zó hoef je nooit spijt te hebben. Waarschijnlijk heeft op dit forum niemand spijt dat ie gisteren niet gedronken heeft. Dit zeg ik dan wel heel zwart-wit, maar het is ook zwart-wit, ja-nee, spijt-geen spijt..

Bijknippen viel altijd verkeerd uit, ik ging altijd weer met korting bij de kapper weg.