Monster

Forumleden kunnen uitglijden. Vreselijk vind ik dat. Maar als ik uit het raam kijk dan zie ik de verhuiswagen van een wederhelft die het niet meer trekt. En godzijdank is dat niet mijn wederhelft. Gruwelijk vind ik het.

bol wat ben je toch lief!

Laat ik concreter worden: bol jij beangstigt me niet. Mensen die lang gestopt zijn en dan uitglijden of terugvallen, die hebben toch óók een aanloopperiode gehad van twijfel, het weer zelf willen kunnen, te laat hulp vragen.................... je valt toch niet ins blaue hinein terug? En in die aanloopfase: dan moet je ze wel serieus nemen maar kun je ze op hun woord geloven of kunnen ze al in de ontkenning zitten? Of draaf ik door?

Uh, ik ben eigenlijk bang dat er hier iemand aan het uitglijden is. Mag zoiets hardop? Wat zijn hier de mores? In mijn omgeving zie ik meerdere mensen wat bijzondere keuze's maken waardoor er echt veel kapot gaat. Dat beangstigt me.

Bovenstaande vind ik ook zorgelijk. Het raakt me.

welterusten allemaal

MijnGerrit, goed bezig! We zijn trots op onze jongens.

Monster bijna 15!

Jen, wat heb je die verplichting goed behandeld: je hebt precies gedaan wat gezond is: prioriteiten stellen. Eerst kijken wat goed is voor de gezondheid van Jen, dan kijken of andermans grenzen niet overschreden zullen worden. Wat is er fout aan? Wat anderen ervan denken................... Je geeft die anderen teveel macht. Je had trots kunnen zijn op jezelf als hun mening jou niet zou raken. Nu geef je hun je rechte rug, je 'wel-zijn'. Wat anderen denken is niet jouw zaak.

behalve dat ik het helemaal met Jen eens ben (geef geen ongevraagde adviezen, iemand wil GEHOORD worden) bestaat er nog zoiets als de dans van gewonde zielen: je komt dichterbij................opzouten ik heb ruimte nodig je gaat verder weg..............zoveel ruimte nou oók weer niet! Codependentie, daar weet je vriendin kennelijk alles van.

ow MG is weg. Eigenlijk moest ik toch ook maar vroeg naar bed. Welterusten voor later en iedereen sterkte die het nodig heeft.

Er gaan serieus stemmen op om de mogelijkheid te bieden 3 keer 12 te gaan werken. Ik denk serieus na of dit verstandig is maar ik weet nu al dat ik dit graag zou doen. Gelukkig hoef ik nog niet te beslissen omdat het nu nog niet kan.

Wij werken 4 keer 9. Full time werken en toch een dag vrij per week. Een zegen.

Wat heerlijk, een dagje voor wat anders dan geld verdienen.

Gelukkig is het doel niet alleen maar het doel, van de reis genieten is nú het doel.

Nee. We hebben het niet verkeerd gedaan. We hebben wél een bijzondere route genomen om ergens te komen.

Toen ik merkte dat ik begon te bruisen van ideeën, dat mijn wereldje groter werd, was ik als een kind zo blij.

Fijn he, om te merken dat de wereld weer groter wordt, dat interesses zich weer ontwikkelen.

Daar schrijf je trouwens iets belangrijks!

Je begrijpt: de volgende studierichting wordt Filosofie

Van Lucebert tot Bos tot Darwin weten we hoe klein en toch ook groot we zijn, hoe relatief alles is maar wat moet ik nog veel kennis kwijt zien te raken vóór dat ik wijs zal zijn.

Nederigheid is niet ondermaats. Niet slaafs. Taoïsme en Zen weten er wel raad mee. Het Christendom laat ik even buiten beschouwing. Mensen met een tekort aan nederigheid zijn niet de fijnste mensen in de omgang. Toch kost het mij moeite om nederig te zijn. Ik weet het allemaal zó goed, ik word er niet goed van .

We denken hetzelfde. Grappig.

Ja, KMW is het antwoord voor mijn brein. Mijn hart zegt: Ik ga hem door elkaar schudden en net zo lang schreeuwen tot ie wakker is. Maar zo primair ga ik niet reageren. Ik ben nu niet bang dat ik zelf omval. Ik heb weer een gratis les gehad. Het is ook goed voor mijn nederigheid. Nog even en ik bespeur dankbaarheid. Maar dat is nog nét een brug te ver.